Ο Βέλγος επόπτης εν η αλήθκεια, πέραν των εγκεφαλικών που μου επροκάλεσεν τα χρόνια που τον ηξέρω, έσιει πει κατά καιρούς μεγάλες κουβέντες. Έσιει μιαν ενδιαφέρουσαν προοπτική για τη ζωή τζαι την κοινωνία, τζαι εμπειρίαν 64 χρόνων, οπόταν πάντα απολάμβανα να κουβεντιάζω μαζί του για την κοινωνία, τον κόσμο, την πολιτική, τη ζωή γενικότερα (βασικά όσον δεν εσυζητούσαμεν για το διδακτορικό μου ήμασταν μια χαρά).
Που την εχτεσινή κουβέντα μας λοιπόν, που εξελίχτηκεν ακριβώς όπως το επερίμενα (ο επόπτης έπρηξεν με να συνεργαστώ με τον καθηγητή που μου προτείνει τα τελευταία 2 χρόνια, τζι εγώ για ακόμα μια φορά αντί να διαφωνήσω με πυγμήν ήμουν απλά οκ, ναι, καταλαβαίνω τζαι έσιεις δίκαιο. Κλασσικά), κρατώ τούτην την αλληγορική κουβέντα του επόπτη:
Έσιει έναν παιχνίδιν, εν ξέρω να το ξέρεις, στο οποίο έναν άτομο που την παρέα βάλλει στο νουν του έναν συγκεκριμένο άτομο (στην Κύπρο τούτον το παιχνίδιν ελαλούσαμεν το "ψυχολόγο") τζαι οι υπόλοιποι κάμνουν ερωτήσεις για να έβρουν ποιον εν τούτο το άτομο. Τζείνος που απαντά τες ερωτήσεις μπορεί να πει μόνον Ναι ή Όχι έχοντας στο νου του το συγκεκριμένο άτομο. Το ενδιαφέρον με το παιχνίδιν ένι ότι ακόμα τζι αν δεν έσιεις στο νου σου ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά απλά απαντήσεις τυχαία τες ερωτήσεις, οι υπόλοιποι πάλε θα καταλήξουν σε έναν άτομο εν τέλει, φτάνει να είσαι συνεπής στες απαντήσεις σου.
Το ηθικόν δίδαγμαν; Εν χρειάζεται να ξέρεις που πριν στη ζωή, να έσιεις έναν ξεκάθαρον πλάνον εκ των προτέρων. Φτάνει να είσαι συνεπής με τον εαυτό σου τζαι εν τέλει εννά καταλήξεις κάπου. Σίουρα πράματα.
Ίνταλως τα καταφέρνει ο επόπτης δεν ξέρω, αλλά πάντα καταφέρνει να πει τα κατάλληλα πράματα την κατάλληλη στιγμήν.
ΥΓ: η ειρωνία (δυστυχώς για τον επόπτη) ένι ότι το να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου επιβάλλει το να μεν κάμω τζείνον που εισηγείται.
Που την εχτεσινή κουβέντα μας λοιπόν, που εξελίχτηκεν ακριβώς όπως το επερίμενα (ο επόπτης έπρηξεν με να συνεργαστώ με τον καθηγητή που μου προτείνει τα τελευταία 2 χρόνια, τζι εγώ για ακόμα μια φορά αντί να διαφωνήσω με πυγμήν ήμουν απλά οκ, ναι, καταλαβαίνω τζαι έσιεις δίκαιο. Κλασσικά), κρατώ τούτην την αλληγορική κουβέντα του επόπτη:
Έσιει έναν παιχνίδιν, εν ξέρω να το ξέρεις, στο οποίο έναν άτομο που την παρέα βάλλει στο νουν του έναν συγκεκριμένο άτομο (στην Κύπρο τούτον το παιχνίδιν ελαλούσαμεν το "ψυχολόγο") τζαι οι υπόλοιποι κάμνουν ερωτήσεις για να έβρουν ποιον εν τούτο το άτομο. Τζείνος που απαντά τες ερωτήσεις μπορεί να πει μόνον Ναι ή Όχι έχοντας στο νου του το συγκεκριμένο άτομο. Το ενδιαφέρον με το παιχνίδιν ένι ότι ακόμα τζι αν δεν έσιεις στο νου σου ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά απλά απαντήσεις τυχαία τες ερωτήσεις, οι υπόλοιποι πάλε θα καταλήξουν σε έναν άτομο εν τέλει, φτάνει να είσαι συνεπής στες απαντήσεις σου.
Το ηθικόν δίδαγμαν; Εν χρειάζεται να ξέρεις που πριν στη ζωή, να έσιεις έναν ξεκάθαρον πλάνον εκ των προτέρων. Φτάνει να είσαι συνεπής με τον εαυτό σου τζαι εν τέλει εννά καταλήξεις κάπου. Σίουρα πράματα.
Ίνταλως τα καταφέρνει ο επόπτης δεν ξέρω, αλλά πάντα καταφέρνει να πει τα κατάλληλα πράματα την κατάλληλη στιγμήν.
ΥΓ: η ειρωνία (δυστυχώς για τον επόπτη) ένι ότι το να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου επιβάλλει το να μεν κάμω τζείνον που εισηγείται.
1 σχόλιο:
εγώ ξέρω τον αλλιώς τον ψυχολόγο! συνεννοείται η παρέα πλην του ενός, του ψυχολόγου, για την πάθηση που έχουν που μπορεί να είναι ό,τιδηποτε. (απαντούν για τον αριστερά τους, απαντούν αρχίζοντας τις προτάσεις με συγκεκριμένο γράμμα κτλ). Πραγματικά ό,τι φανταστείς. Που για τούντον λόγο σπάνια φκαίνει διάγνωση
Δημοσίευση σχολίου