Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Downshifting

Τούτος εν όρος που ανακάλυψα πριν λλίες ημέρες, αλλά σχετίζεται πολλά με πράματα που έχω στο νου μου τον τελευταίο καιρό (ίσως 1-1.5 χρόνο).

Σημαίνει κυριολεκτικά τζαι μεταφορικά ρίφκω ταχύτητα, στο οδήγημα, αλλά τζαι στη ζωή. Ρίφκω τους ρυθμούς της ζωής. Φκαίνω που τζείνον τον κύκλο του δουλεύκω σαν το γάρο 12 ώρες την ημέρα για να φκάλω λεφτά, που θα μου χαρίσουν έναν πολλά άνετο τρόπο ζωής που άποψην υλικών αγαθών, που με τη σειρά του απαιτεί να συνεχίσω να δουλεύκω σαν το γάρο να τον συντηρήσω. Ή εναλλακτικά δουλεύκω σαν το γάρο 12 ώρες για να πιάσω μιαν προαγωγή, τζαι μετά ακόμα μια, για να χτίσω την καριέρα μου που θα μου δώκει κύρος (τζαι λεφτά βέβαια αλλά τούτον ήδη είπαμεν το).

Τέλοσπάντων, η ιδέα του downshifting εν από ότι εκατάλαβα (είπαμεν πριν λλίες μέρες το άκουσα) το δουλεύκω πιο λλίον - πιάννω πιο λλία λεφτά - ξοδεύκω πιο λλία / ζω μιαν λλιόττερο καταναλωτική ζωή - περνώ παραπάνω χρόνο με την οικογένεια μου τζαι τους φίλους μου - είμαι πιο χαρούμενος. Τούτο δε σημαίνει απαραιτήτως παίρνω τα όρη τζαι τα παραρά, χτίζω μιαν καλύβα στο δάσος τζαι ζω χωρίς ρεύμα, ιντερνετ τζαι τρεχούμενο νερό, αλλά λλιότερον εξτρίμ (καθαρά κυπριακά) αλλαγές στη ζωή που θα επιτύχουν τούτη τη μείωση του ρυθμού της ζωής.

Ίσως τούτα να ακούουνται λλίον πελλάρες στην Κύπρο όπου έχουμε ακόμα κάποιου είδους χαλαρότητα σε άποψη ρυθμών (αν τζαι θυμούμαι πολλά καλά στες καλές μέρες τζείνους που εκάμναν 2 δουλειές για να ξεπληρώσουν τη σπιταρώνα τζαι να κακομαθαίνουν τα κοπελλούθκια τους), αλλά τζαι τέθκοια ανεργία σε τούτη τη φάση. Αλλά δαμέ η ζωή έσιει τόσον απίστευτους ρυθμούς, που πραγματικά δεν μπορείς να μεν τα σκεφτείς τούτα τα πράματα. Εγώ δηλαδή σκέφτουμαι τα, εν ξέρω για τους υπόλοιπους. Ίσως εν τέλει να μεν καταφέρω να γινώ ποττέ πραγματική Londoner, βασικά μακάρι να μεν τα καταφέρω (αν γινώ καμιά φορά Londoner φίλοι/φίλες δικαιούστε να με πατσαρκάσετε να φέρω τα μίλια μου).
 
Πρόσφατο παράδειγμα: Εβρεθήκαμεν με κάτι παρέες της σχέσης που τη δουλειά τζαι ήταν τζιαμέ μια παλιά συνάδελφος της σχέσης που εφυεν για να πάει να δουλέψει στο Facebook. Ούλλοι φυσικά ερωτήσαν πρώτο πράμαν πως ένι να δουλεύκεις στο φατσοβιβλίο. Τζαι η κοπελιά ήταν γεμάτη ενθουσιασμόν ότι εν τέλεια, ότι έχουν μιαν απίστευτη καφετέρια, τζαι προσφέρουν τους δωρεάν πρωινό, μεσημεριανό τζαι δείπνο !! τζαι οι υπόλοιποι ήταν κάπως αααα ουάο, τέλεια, μα δωρεάν; κλπ κλπ. Εγώ το μόνο που εσκέφτουμουν ήταν: καλά ίντα ώρα σκολάννεις; Δηλαδή άμαν μια εταιρεία προσφέρει σου δωρεάν δείπνο σημαίνει ότι αναμένει που σένα να είσαι στη δουλειά ως την ώρα του δείπνου (τουλάχιστον). Τζαι τέλοσπάντων τι εν τόσο επείγον στες δουλειές του Φατσοβιβλίου που εν μπορεί να γινεί την επόμενη μέρα τζαι πρέπει να δουλεύκει κάποιος ως τες 9;

Τέθκοιες ιστορίες έχω πολλές που τούτη την πόλη, κυρίως μέσω των γνωστών της σχέσης που εν ούλλοι τούτον που λέμεν young professionals τζαι δουλεύκουν στη google, στην apple τζαι σε άλλες τέθκοιες μεγαλοεταιρείες (αλλά τζαι της ίδιας της σχέσης που εξέφυγεν που μια μεγαλοεταιρεία). Κόσμο που δουλεύκει πολλά, παλαβές ώρες τζαι πιάννει πολλά λεφτά τζαι άλλα ωφελήματα όπως ταξίθκια business class στο εξωτερικό. Τζείνοι γουστάρουν, άρα τι λόος μας ππέφτει, απλά κάμνει σε να αναρωθκιέσαι.

Εγώ πάλε είμαι στην ακριβώς αντίθετη φάση. Μετά που ένα χρόνο άνεργη, τζαι ένα χρόνο παρτ-τάιμ δουλειά, κάμνω downshifting υποχρεωτικά τζαι αρέσκει μου. Ναι, οικονομικά ίσια που φκαίνω τζαι πρέπει να κάμνω οικονομία, αλλά που την άλλη... έμαθα να κάμνω γλυκίσματα που τρώουνται, τζαι έχω χρόνο να σκεφτώ πράματα όπως τούτα που σας λαλώ, τζαι να θκιεβάσω βιβλία. Τζαι κάποιος μπορεί να πει, ε καλά εν πιο σημαντικό να κάμνεις κέικ, που το να έσιεις παραπάνω λεφτά;

Νομίζω πως ναι. Για μένα τουλάχιστον εν ναι.
Στο τέλος της ημέρας ούλλα καταλήγουν στο πως θέλει κανείς να ζήσει τη ζωή του, το τι εν σημαντικό τέλοσπάντων.

ΥΓ: η κοπελιά που σας ελάλουν πιο πάνω στο σχόλιο μου "δηλαδή εν μαειρεύκεις ποττέ σπίτι σου" είπεν μου μαειρεύκω πολλά τα σαββατοκυρίακα, γιατί πεθυμώ το. Εν το επερίμενα, αλλά λείπει μου. Τζαι τούτο λαλεί πολλά.
    

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ψαξε τους the minimalists. Ειναι αυτης της φιλοσοφιας, να εχω γυρω μου λιγοτερα καταναλωτικα αγαθα

Ανώνυμος είπε...

En kala na doulefkeis ligo tzai na pale na fkaineis. stin kypro tis krisis gia pollous apo emas doulefkeis polla isia gia na fkaineis sta vasika. Ektos kai an eisai dimosios vevaiws. Tzame tzai an den esheis poiotita zwis, lefta kai wra na psineis osa cakes theleis.

Ερυκίνη είπε...

Εκοίταξα τους ανώνυμε 1. Ευχαριστώ.

Ανώνυμε 2,
Ειπα το τζαι στο κείμενο μου, τούτον που περιγράφω έν νιώθω ότι ισχύει τόσο στην Κύπρο της κρίσης. Γιατί οι μισθοί στην κύπρο σε σύγκριση με το κόστος ζωής (το οποίο δεν έππεσεν πολλά παρά την κρίση νομίζω) εν χαμηλοί τζαι η κρίση τζαι η ανεργία χρησιμοποιούνται που τους εργοδότες ως τρόπος πίεσης για να ελαχιστοποιηθούν οι μισθοί τζιάλλο: "αν δεν δουλεύκεις με τόσα ή για τόσες ώρες πάεννε στο καλό τζαι βρίσκω κάποιον άλλο", τζαι εννά έβρει δυστυχώς.

Φυσικά τζαι δαμέ, τούτον που περιγράφω στο κείμενο εν θέμα που αφορά μόνο εργαζόμενους σε συγκεκριμένους, προσοδοφόρους τομείς. Κάποιος που δουλεύκει με μινιμουμ μισθό (είτε στην κύπρο είτε στην αγγλία), δεν έσιει την πολυτέλεια αν θέλεις να σκεφτεί για ποιότητα ζωής κλπ κλπ. Γιατί εν ιφκαίνει ότι τζαι να κάμει.

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις τις πλείστες φορές οι μισθοί στην αγορά είναι χαμηλοί διότι τόσα μπορεί να πληρώσει ο εργοδότης με τη δουλειά που έχει. Επεσε η δουλειά, δεν βγαίνουμε, χαμηλώνουμε μισθούς και απολύουμε κόσμο. Δεν είναι πάντα οι κακοί καπιταλιστές που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς εργαζομένους, αλλά η πραγματικότητα μιας εργασίας εν καιρώ οικονομικής κρίσης...