Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια,
Σήμερα αποφάσισα το, θέλω να γράψω ποστ. Εν ξέρω γιατί. Μπορεί να φταίει που σήμερα μετά που πολλύν τζαιρόν εκοίταξα ξανά το μπλογκ μου τζαι εσυνειδητοποίησα ότι φέτος έγραψα 6 ολόκληρα ποστ.... Έγραψα παραπάνω, αλλά έξι επόσταρα. Έχω αλλοκαναθκυό στα πρόχειρα που για κάποιο λόγο εν ετελειώσαν ποττέ ή τζι αν ετελειώσαν εν το ένιωσα απαραίτητο να φκουν προς τα έξω.
Ίσως να φταίει που η Μαριάννα σήμερα έπαιζεν Τρύπες τζαι Παυλίδη που το πρωίν τζαι εθυμήθηκα τα νιάτα μου. Ίσως να φταίει που η περίοδος εν λλίον χάλια τζαι έσιει κάποιες έρευνες που λαλούν όταν είμαστεν αγχωμένοι έχουμε την τάση να επιστρέφουμε στις έξεις μας, σε τζείνα που είμαστεν συνηθισμένοι να κάμνουμεν, στην ασφάλεια της συνήθειας.
Τέλοσπάντων, θέλω να γράψω κάτι που να το θκιαβάσεις, να μεν καταλήξει στα πρόχειρα. Εξεκίνησα να γράφω πριν λλίον, αλλά εκατέληξα με το ίδιο καταθλιπτικό πόστ (ακριβώς το ίδιο, με ακριβώς τον ίδιο τίτλο) που έγραφα πριν 2 μήνες !! Πιστεύκεις το; Οπόταν delete τζαι ξανά που την αρκή.
Μια που έσιει τζαιρόν που εχάθηκα τούτον θα είναι ποστ ανακεφαλαιωτικό που τον Μάη ως σήμερα.
Έχουμε τζαι λέμεν:
Λαχταριστές δημιουργίες στην κουζίνα: σχεδόν κάθε μέρα (εφκήκεν τζαι κάτι καλόν που τόσην ανεργία.)
Καταγραφή τέλος.
Ερυκίνη όβερ. Ή Μαίρη Παναγιωταρά. Όπως προτιμάτε.
Ίσως να φταίει που η Μαριάννα σήμερα έπαιζεν Τρύπες τζαι Παυλίδη που το πρωίν τζαι εθυμήθηκα τα νιάτα μου. Ίσως να φταίει που η περίοδος εν λλίον χάλια τζαι έσιει κάποιες έρευνες που λαλούν όταν είμαστεν αγχωμένοι έχουμε την τάση να επιστρέφουμε στις έξεις μας, σε τζείνα που είμαστεν συνηθισμένοι να κάμνουμεν, στην ασφάλεια της συνήθειας.
Τέλοσπάντων, θέλω να γράψω κάτι που να το θκιαβάσεις, να μεν καταλήξει στα πρόχειρα. Εξεκίνησα να γράφω πριν λλίον, αλλά εκατέληξα με το ίδιο καταθλιπτικό πόστ (ακριβώς το ίδιο, με ακριβώς τον ίδιο τίτλο) που έγραφα πριν 2 μήνες !! Πιστεύκεις το; Οπόταν delete τζαι ξανά που την αρκή.
Μια που έσιει τζαιρόν που εχάθηκα τούτον θα είναι ποστ ανακεφαλαιωτικό που τον Μάη ως σήμερα.
Έχουμε τζαι λέμεν:
Γαμήλια πάρτυ: 3 (Μεν τα ρωτάτε, είμαι μια πολλά κουρασμένη νύφη)
Μήνας του μέλιτος: 1 (να σιεν τζιάλλον)
Ποσότητα καταναλωθέντος αλκοόλ: αμέτρητη
Κοπελλούθκια: 0 (ακόμα. φιου.)
Σπόντες για κοπελλούθκια: 432995 (2/4 που τη μάνα μου, 1/4 που την ελληνίδα μάνα που ήρτεν επίσκεψη στο αγγόνι της τζαι βαφτιστικό μας, 1/4 που τη σχέση)
Ώρες εργασίας: 0 (ακόμα άνεργη διδακτόρισσα)
Ώρες εργασίας: 0 (ακόμα άνεργη διδακτόρισσα)
Επισκέψεις στο γραφείο εργασίας της περιοχής: 4
Επισκέψεις στο γραφείο εργασίας της περιοχής με κάποια χρησιμότητα: 0
Κρίσεις (ταυτότητας, πανικού, μέσης ηλικίας κλπ.): 1-2 την εφτομάδα
Αναγνωσθέντα βιβλία: 1 κάθε μήνα σταθερά γιατί έχουμε και κλαμπ βιβλίου (αλλά τούτον τον Τσουκούρο Ταζακι εν τον βλέπω να τον τελειώνω)
Ώρες θέασης τηλεόρασης: αμέτρητεςΛαχταριστές δημιουργίες στην κουζίνα: σχεδόν κάθε μέρα (εφκήκεν τζαι κάτι καλόν που τόσην ανεργία.)
Καταγραφή τέλος.
Ερυκίνη όβερ. Ή Μαίρη Παναγιωταρά. Όπως προτιμάτε.
7 σχόλια:
Τσουκούρο Ταζακι - same here.
Εκουρασε με.
Αυτος ο τσουκουρος ηταν βλακεια τελικα. Παρολο που για πολυ ωρα κυλουσε καλα. Τα αλλα του εν καλλυττερα;
Γ.
χμ... Εκατάλαβα. Τζαι ακόμα ούτε στη μέση εν έφτασα....
@Γ.
Εν ξέρω, μόνον τούτον εθκιάβασα. Κατακρίβειαν εν το εθκιάβασα ακόμα....
Ερυκίνη
ρουτίνα!!! ξεκινά λίγο περπάτημα /τροχάδην εν το καλύτερο φάρμακο για όλα
Γιατι εν κανετε ενα μωρο τωρα που
Μπορειτε;
Σπόντες για κοπελλούθκια: 432996
Πατίνιε,
ντρέπομαι τζιόλας να το πω σε σέναν ειδικά, αλλά εγώ που τρέξιμον δεν... Είναι κανόνας ζωής για μένα, να μεν βουρώ χωρίς λόγο (πχ. να προλάβω το λεωφορείο/τρένο, να σε βουρά ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το τσεκούρι που πίσω κλπ κλπ). Το περπάτημαν όμως αρέσκει μου, τζαι όντως εν άλλον πράμαν να φκεις έξω να περπατήσεις. Φάρμακο όπως το λαλείς.
Μπέατριξ,
Και εσύ τέκνον βρούτε; Φτού σου.
Άρα έχεις λόγο…. Αφού επιβάλλετε να τρέχουμε για να προλάβουμε το λεωφορείο/τρένο της ζωής για να ξεφύγουμε από τον κακό μας εαυτό που μας βουρά σαν ψυχοπαθής δολοφόνος με το τσεκούρι που πίσω κλπ κλπ :-) Νασαι καλά
Δημοσίευση σχολίου