Εθκιάβαζα σήμερα το πρωί στην εφημερίδα τη διαδικτυακή ότι λαλεί θα χτιστεί ένα 25όροφο κτήριο στη Μακαρίου, στα πρότυπα κτηρίων του Λονδίνου τζιόλας λαλεί σου....
Ακόμα ένα high rise. Πάει τζαι η Λευκωσία.
Είμαι σίουρη ότι εννά σιει τζαι πολλούς στη νήσο που σιέρουνται που επιτέλους εννά γινούμεν Λονδίνο.... Με τεράστια, πανάκριβα, όφκερα κτήρια στο κέντρο (γιατί οι ξένοι που εννά γοράσουν τα διαμερίσματα εννά μεινίσκουν τζιαμέ 2 εφτομάδες το χρόνο, αν θα τα γοράσει δηλαδή κανένας. Ας πούμεν πόσοι ζάμπλουτοι έχουν ως όνειρο ζωής να έχουν ένα διαμέρισμα στη Λευκωσία;) τζαι οι υπόλοιποι να στριμώχνουνται στην περιφέρεια σε πανάκριβες τρύπες.
Ναι, ποιος δε θα έθελε να γινεί Λονδίνο;
ΥΓ: Εννά σιει τζαι τούτον το κτήριο θκυό εισόδους μιαν για τους φτωχούς τζαι μιαν για τους πλούσιους ενοίκους, όπως γίνεται δαμέ στο Λονδίνο;
ΥΓ2: Η είδηση εθθύμισεν μου ένα βιβλίο που εθκιάβασα με τούτον τον τίτλο "High-rise", του J.G. Ballard, το οποίο περιγράφει έναν 40όροφο κτήριο (με γυμναστήριο, τζαι εστιατόριο τζαι σούπερμάρκετ τζαι ούλλα τα καλά) στο οποίο ζει η αφρόκρεμα του Λονδίνου, αλλά ακόμα τζαι μεταξύ των πλουσίων έσιει ταξική διαφοροποίηση. Οι λλιόττερον πλούσιοι τζαι τζείνοι με μωρά ζουν στους χαμηλούς ορόφους τζαι οι ζάμπλουτοι στους πάνω-πάνω. Τζαι σε κάποια φάση οι τάξεις συγκρούονται, τζαι ούλλα φκαίνουν εκτός ελέγχου με πολλά βίαιο τρόπο. Εν ήταν το καλλύττερο βιβλίο έβερ, αλλά ήταν πολλά ενδιαφέρον κόνσεπτ. Στο book κλαμπ όταν το εσυζητούσαμεν, οι παραπάνω ελαλούσαμεν πόσον τούτον το κτήριο (σε ένα βιβλίο που εγράφτηκε τη δεκαετία του 1970) εμοιάζεν τραγικά με ούλλα τα μοντέρνα κτήρια στο Λονδίνο. Ήταν λλίον φοητσιάρικο...
ΥΓ3: τζείνος που αποφάσισεν να σταματήσει ο περιορισμός στους ορόφους στη Λευκωσία έπρεπεν να το ξανασκεφτεί ίσως. Που την εμπειρία μας δαμέ στο χωρκόν εν ότι άμαν έναν ψηλό κτήριο φτάσει σε μια γειτονιά εν αρκούν να φυτρώσουν τζιάλλα δίπλα του. Τζαι ποσιερέτα τον τον ουρανό που εθόρες έτσι άπλετον. Εννάν έναν κουτούι μπλέ στα αριστερά. Αλλά μεν το σκέφτεσαι, εννά έρτουν πλούσιοι να γοράσουν διαμερίσματα, να πιαν την υπηκοότητα, να σιωνώσουν ριάλλια. Η ανάπτυξη έρκεται. Καλό...
Ακόμα ένα high rise. Πάει τζαι η Λευκωσία.
Είμαι σίουρη ότι εννά σιει τζαι πολλούς στη νήσο που σιέρουνται που επιτέλους εννά γινούμεν Λονδίνο.... Με τεράστια, πανάκριβα, όφκερα κτήρια στο κέντρο (γιατί οι ξένοι που εννά γοράσουν τα διαμερίσματα εννά μεινίσκουν τζιαμέ 2 εφτομάδες το χρόνο, αν θα τα γοράσει δηλαδή κανένας. Ας πούμεν πόσοι ζάμπλουτοι έχουν ως όνειρο ζωής να έχουν ένα διαμέρισμα στη Λευκωσία;) τζαι οι υπόλοιποι να στριμώχνουνται στην περιφέρεια σε πανάκριβες τρύπες.
Ναι, ποιος δε θα έθελε να γινεί Λονδίνο;
ΥΓ2: Η είδηση εθθύμισεν μου ένα βιβλίο που εθκιάβασα με τούτον τον τίτλο "High-rise", του J.G. Ballard, το οποίο περιγράφει έναν 40όροφο κτήριο (με γυμναστήριο, τζαι εστιατόριο τζαι σούπερμάρκετ τζαι ούλλα τα καλά) στο οποίο ζει η αφρόκρεμα του Λονδίνου, αλλά ακόμα τζαι μεταξύ των πλουσίων έσιει ταξική διαφοροποίηση. Οι λλιόττερον πλούσιοι τζαι τζείνοι με μωρά ζουν στους χαμηλούς ορόφους τζαι οι ζάμπλουτοι στους πάνω-πάνω. Τζαι σε κάποια φάση οι τάξεις συγκρούονται, τζαι ούλλα φκαίνουν εκτός ελέγχου με πολλά βίαιο τρόπο. Εν ήταν το καλλύττερο βιβλίο έβερ, αλλά ήταν πολλά ενδιαφέρον κόνσεπτ. Στο book κλαμπ όταν το εσυζητούσαμεν, οι παραπάνω ελαλούσαμεν πόσον τούτον το κτήριο (σε ένα βιβλίο που εγράφτηκε τη δεκαετία του 1970) εμοιάζεν τραγικά με ούλλα τα μοντέρνα κτήρια στο Λονδίνο. Ήταν λλίον φοητσιάρικο...
ΥΓ3: τζείνος που αποφάσισεν να σταματήσει ο περιορισμός στους ορόφους στη Λευκωσία έπρεπεν να το ξανασκεφτεί ίσως. Που την εμπειρία μας δαμέ στο χωρκόν εν ότι άμαν έναν ψηλό κτήριο φτάσει σε μια γειτονιά εν αρκούν να φυτρώσουν τζιάλλα δίπλα του. Τζαι ποσιερέτα τον τον ουρανό που εθόρες έτσι άπλετον. Εννάν έναν κουτούι μπλέ στα αριστερά. Αλλά μεν το σκέφτεσαι, εννά έρτουν πλούσιοι να γοράσουν διαμερίσματα, να πιαν την υπηκοότητα, να σιωνώσουν ριάλλια. Η ανάπτυξη έρκεται. Καλό...
6 σχόλια:
Εγώ κάπου εδιάβασα σε πρότυπα Νέας Υόρκης, και 30 ορόφοι. Λολ!
Πάντως και το πρώην Γιώρκειο επήαν να το κάμουν λάξιαρι διαμερίσματα και ακόμα εν τζειαμέ οι ταπέλλες. Τάχα ποτζείνα που πρέπει να περάσεις και συνέντευξη και να δώσεις και σιβί για να τα αγοράσεις, κλπ. Σπουδαίοι. Σιγά σιγά να αποκτήσουμε και φαβέλλες, ρε.
Τζαι εγώ κάπως έτσι το βλέπω το πράμαν να πάει. Ότι εννά μείνουν όφκερα. Δαμέ στο Λάντον που εν τζαι Λάντον τζαι λαλεί σου εν μπορούν να γεμώσουν τα πολυτελή διαμερίσματα που εχτίσαν, ενώ δεν έχουν αρκετά σπίθκια για τον απλό κόσμο.
Απλά αφήκαν τους ντιβελοπερς να κάμνουν ότι θέλουν τζαι εννοείται ούλλοι επίαν πας στα ριάλλια. Φυσικά νομίζω υποχρεώνουν τους να έχουν τζαι ένα ποσοστό διαμερισμάτων που έννεν πολυτελή (για το λαό ξέρεις), γι'αυτό τζαι πολλά που τούτα τα κτήρια έχουν θκυό πόρτες μια για τους φτωχούς τζαι μια για τους πλούσιους. Πιο ανακατσιαστική ταξική διαφοροποίηση δεν έσιει.
τέλοσπάντων, εμένα νευριάζει με η μεγαλομανία. Όι που χτίζεται ένα κτήριο στη Μακαρίου. Το ύφος. Τζαι φαίνεται εν εφάαμεν αρκετά μεγάλη φατσιά με την κρίση γιατί ακόμα ονειρευκούμαστεν να γινούμεν Λονδίνο τζαι Νέα Υόρκη, μια κουτσουλιά μες τη Μεσόγειο μοιρασμένη στη μέση με το ένα τρίτο του πληθυσμού άνεργο, χωρίς γιατρούς στα νοσοκομεία τζαι δασκάλους στα σκολεία. Άτε να μεν αρκέψω.
Αν τζαι συμφωνώ πλήρως με τους προβληματισμούς τζαι των θκυό σας για τον ταξικό διαχωρισμό τζαι τη μεγαλομανία που μας δέρνει στην Κύπρο, να διαφοροποιηθώ λλίο πάνω στο θέμα των ψηλών κτηρίων. Ας μεν τα δαιμονοποιούμε έτσι αυτόματα. Οι πόλεις χρειάζουνται πυκνότητα για να εν λειτουργικές τζαι ανθρώπινες. Δείτε λλίο τις πόλεις μας στην Κύπρο τζαι σκεφτείτε πόσο προβληματικός εν ο τρόπος που εν σχεδιασμένες (μη σχεδιασμένες, καλύττερα!)για την καθημερινή μας ζωή. Είμαστε λλίοι σχετικά κάτοικοι σε μεγάλες εκτάσεις τζαι για να πάεις σχεδόν οπουδήποτε χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Ο πληθυσμός μας δε δικαιολογεί την έκταση των πόλεων μας Χρειάζουνται όμως τα ψηλά κτήρια τουλάχιστον στο κέντρο των πόλεων όπου στο ισόγειο θα υπάρχουν καταστήματα, υπηρεσίες κλπ τζαι στους υπόλοιπους ορόφους κατοικίες. Τούτο σε συνδυασμό με κοινόχρηστους, δημόσιους χώρους φυσικά όπως πάρκα τζαι πλατείες. Να μπορείς να φκαίνεις που το σπίτι σου τζαι με τα πόθκια ή το ποδήλατο σου να κάμνεις τες καθημερινές σου δουλειές ή ακόμα τζαι να πάεις στη δουλειά σου. Έτσι θα αναπτυχθούν τζαι οι μικρές επιχειρήσεις στη γειτονιά όι όπως τωρά που εκλείσαν τα πάντα εκτός που τα περίπτερα τζαι πρέπει να πιάσεις αυτοκίνητο για να μπηχτείς σε ένα σούπερμαρκετ ή μολ. Εν δημιουργεί τζαι τούτο ταξικό διαχωρισμό; Τα σπίθκια με τους κήπους εν για το χωριό ή έστω για τα προάστια μιας πόλης, όι για το κέντρο. Το κέντρο χρειάζεται πυκνότητα, υπηρεσίες, πεζούς για να λειτουργήσει.
Καλημέρα ανώνυμε.
Πολλά ενδιαφέρον το σχόλιο σου.
Εν δαιμονοποιώ τα μεγάλα κτήρια. Έσιεις δίκαιο σε τούτο. Εν ξέρω κατά πόσον ισχύει τούτο που λες ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει έναν κέντρο χωρίς ψηλά κτήρια. Σίουρα το κέντρο μιας πόλης έν αναμένεται να έσιει το ίδιο σχεδιασμό με ένα χωρκό ή προάστεια, αλλά εν είμαι σίουρη αν εν τούτο που φταίει που πχ. επεθάναν οι επιχειρήσεις στο κέντρο τζαι επιβιώνει μόνο το μολ ή που ούλλοι πιάννουμεν το αυτοκίνητο αντί για το λεωφορείο. Ίσως να κάμνω τζαι λάθος, εν θα πω ότι έχω απαραιτήτως γνώσεις επί του θέματος.
Παρόλα αυτά, ο πληθυσμός μας πάλε δεν δικαιολογεί κτήρια με 30 ορόφους, δηλαδή η σύγκριση Λευκωσίας με Λονδίνο ή Νέα Υόρκη εν γελοία άμαν σκεφτείς πόση εν η Λευκωσία. To Jean Nouvel κτήριο στη Λευκωσία που εν τζαι το πιο ψηλό της πόλης εν 17 ορόφοι τζαι στο Σίτυ μπορεί να μεν είναι τίποτε αλλά για τα δεδομένα της Λευκωσίας εν μεγαλο. Εν μπορώ να φανταστώ κάτι σχεδόν διπλάσιο.
Τζείνο που με ενοχλεί σε τούτα τα high-rise όμως έννεν ότι εν ψηλά, τζαι έσιεις δίκαιο που μόνον του τούτον έννεν απαραιτήτως κακό, εν ότι εν λαξιαρι κτήρια. Τζαι τζείνοι που εννά έχουν τα λεφτά για έτσι ενοίκιον έννεν φοιτητές ή οικογένειες ή γκαρσόνια που εννά παέννουν περπατητοί στο καφέ που δουλεύκουν. Εν ξένοι ή ντόπιοι επιχειρηματίες. Τζαι οι επιχειρήσεις που εννά στεγάζουνται τζιαμέ εν θαν το μπακάλικο της κυρίας Χριστούλλας, αλλά μάλλον μεγάλες εταιρίες που εννά θέλουν να έχουν φάνσυ γραφεία. Τζαι αυτομάτως δημιουργείται μια άλλη δυναμική στο κέντρο, όπως πχ. στο Σίτυ του Λονδίνου, που έννεν έναν κέντρο με κόσμο που ζει τζιαμέ, αλλά με κόσμο που δουλεύκει τζιαμέ τζαι η ώρα έξι πιάννει τα τρένα, τα λεωφορεία κλπ τζαι πάει έσσω του. Τα σαββατοκυρίακα εαν περπατήσεις Σίτυ εν έσιει ψυσιήν. Τούτο δε σημαίνει ότι ούλλα τα ψηλά κτήρια έχουν τούτη την επίδραση, αλλά συγκεκριμένου είδους ναι.
(σόρυ για το τεράστιο σχόλιο)
Επίσης για το θέμα συγκοινωνίας εν φταίει ο σχεδιασμός ή η έλλειψή του τέλοσπαντων, αλλά η νοοτροπία μας. Έχει και μικρά χωριά όπου ο κόσμος πάλε πιάνει το αυτοκίνητο για να πάει απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια. Το περίπτερο εν 3 λεπτά που το σπίτι μου με τα πόδια και είτε θα πιάσω αυτοκίνητο να πάω, είτε θα πω κάποιου να μου φέρει αυτό που θέλω. Κι έχω και ποδήλατο, αλλά μέχρι να το βγάλω από το σπίτι και να το ξαναβάλω στο σπίτι, προτιμώ το αυτοκίνητο. Δεν το λέω και να χαίρομαι, το λέω επειδή σαν εμένα είναι πολλοί.
Τέσπα, εγώ απλά ήβρα το γελοίο το θέμα με τα ίντερβιους και τα cv και τις αποδείεις καταθέσεων κλπ για να αγοράσεις σπίτι σε συγκεκριμένο μπλοκ (δεν ξέρω αν αυτό θα είναι έτσι, αλλά άλλα πήγαν να τα κάμουν έτσι, πιθανόν κάποια να έγιναν κιόλας) γιανα είναι όλοι οι κάτοικοι/γείτονες του ιδίου "στάτους". Ε και χέι... Τότε να δεις πόσο στον κόσμο τους θα ζουν κάποιοι, και θα μεγαλώνουν τα παιδιά τους, και τι κόσμο θα αναπτύξουν τα παιδιά τους...
Καλημέρα Μουνλάιτ,
Συμφωνώ μαζί σου. Εν η νοοτροπία μας για το συγκεκριμένο.
Εννοείται εννά έσιει τζαι ίντερβιου τζαι αποδείξεις καταθέσεων. Είπαμεν εννάν λάξιαρι, φυσικά τζαι θέλουν ναν ούλλοι του ίδιου στάτους. Νομίζεις ένας ζάμπλουτος εννά θέλει γείτους που ναν ξέρω γω γκαρσόνια ή νοσοκόμες;
Δημοσίευση σχολίου