Βασικά έθελα να γράψω ένα ποστάκιον για τη γιορτή της γυναίκας (που έτσι παναϋρκα μόνον στην Κύπρον κάμνουν, τέσπα, μεν τα ξαναλαλούμεν) που το προηγούμενον Σάββατο, που έτυχεν να πάω στο μολ οφ Σάιπρους, τζαι είσιεν κάτι κοπέλλες με ροζ μίνια τζαι 12ποντα που εδιούσαν ροζ τσαντούλες (ναι, ναι, εν που το προηγούμενο Σάββατο που γιορτάζει το μόλ τη μέρα της γυναίκας, γιατί τι γιορτή της γυναίκας θα ήταν χωρίς εμπορευματοποίηση; Τζαι τι να σου κάμει μια μέρα; κάμε το ολάν εφτομάδαν μπας τζαι φκάλεις λλίον κέρδος). Ήταν να σου ελάλουν κάτι ειρωνικό για τη γιορτή των γυναικείων αγώνων πάνω σε άβολα παπούτσια, αλλά εξίχασα αγαπητέ αναγνώστη.
Εξίχασα ως τζαι σήμερα τι μέρα ήταν, ώσπου τζαι ήρτα στο ΠανΚυ τζαι είδα τα γαρύφαλλα (όχι στο αφτί τζαι τσαχπινιά στο μάτι, απλά γαρύφαλλα). Τζαι αθθυμήθηκα.
Τζαι μετά ήρτεν η συνειδητοποίηση ότι σήμερα εν η μέρα της γυναίκας τζι εγώ επία στην αισθητικό πρωί πρωί.... αφού εν εμπόριεν άλλη μέρα. Τζαι όι μόνον επία στην αισθητικό τζαι αποτριχώθηκα, (άλλως τράβα πόνον για ομορφκιά), αλλά η αισθητικός που εν τζαι συγγενής τζαι πρίχτισσα, εν με άφηκε να φύω έτσι όπως ήμουν να πάω στη δουλειά μου. Κάτσε να σου βάλω λλίην πούδρα, μα γιατί, εννά πάεις άβαφτη στη δουλειά; εννά χώσουμεν τζαι την κοκκινάδα που το φρύδι (που είπαμεν αποτριχώθηκεν). Α μιαν τζαι βάλλουμεν πούδρα, να σου βάλω τζαι λλίον ρουζ (κόρη πάεις καλά; πρέπει να πάω δουλειά λέμεν! να κωφεύει η αισθητικός στες διαμαρτυρίες), έτο τζαι έναν κοκκινάδι τζαι ετελειώσαμεν, μεν διαμαρτύρεσαι άλλον. Είσαι σίουρη ότι εν θέλεις τζαι λλιο μάσκαρα; ΟΧΙ !!!
Η αισθητικός/συγγενής να λαλεί περήφανη σαν έφευκα "όι, όι, είμαι σίουρη ότι εννά σχολιάσουν στη δουλειά ότι εβάφτηκες τζαι μια φορά" (τζαι εγώ να επαναλαμβάνω με τρόμο που μέσα μου, "παναγία μου εννα σχολιάσουν στη δουλειά ότι εβάφτηκα").
Με τούτα τζαι με τζείνα έφυα που την αισθητικό βαμμένη λες τζαι εννά πάω σε γάμο (στο δικό μου, γιατί σε άλλους πάλε εν βάφκουμαι). Τζαι ξέρετε ποιον εν το σιηρόττερον, πέραν του ότι χώννομαι να μεν με δει κανένας, έννε; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΖΙΗΣΩ ΤΗΣ ΦΑΤΣΑΣ ΜΟΥ. Τουλάχιστον όι χωρίς να φκεί πογιά που πάνω μου....
Μάλιστα, αγαπητέ αναγνώστη, είναι μέρα της γυναίκας τζι εγώ επία στην αισθητικό τζαι εβάφτηκα. Το μόνον που μεινίσκει εν να βάλω τζι εγώ τα ροζ τα μίνια τζαι τα 12ποντα τζαι να πάω στο μολ...
Γκκρρρρρρ.....
Εξίχασα ως τζαι σήμερα τι μέρα ήταν, ώσπου τζαι ήρτα στο ΠανΚυ τζαι είδα τα γαρύφαλλα (όχι στο αφτί τζαι τσαχπινιά στο μάτι, απλά γαρύφαλλα). Τζαι αθθυμήθηκα.
Τζαι μετά ήρτεν η συνειδητοποίηση ότι σήμερα εν η μέρα της γυναίκας τζι εγώ επία στην αισθητικό πρωί πρωί.... αφού εν εμπόριεν άλλη μέρα. Τζαι όι μόνον επία στην αισθητικό τζαι αποτριχώθηκα, (άλλως τράβα πόνον για ομορφκιά), αλλά η αισθητικός που εν τζαι συγγενής τζαι πρίχτισσα, εν με άφηκε να φύω έτσι όπως ήμουν να πάω στη δουλειά μου. Κάτσε να σου βάλω λλίην πούδρα, μα γιατί, εννά πάεις άβαφτη στη δουλειά; εννά χώσουμεν τζαι την κοκκινάδα που το φρύδι (που είπαμεν αποτριχώθηκεν). Α μιαν τζαι βάλλουμεν πούδρα, να σου βάλω τζαι λλίον ρουζ (κόρη πάεις καλά; πρέπει να πάω δουλειά λέμεν! να κωφεύει η αισθητικός στες διαμαρτυρίες), έτο τζαι έναν κοκκινάδι τζαι ετελειώσαμεν, μεν διαμαρτύρεσαι άλλον. Είσαι σίουρη ότι εν θέλεις τζαι λλιο μάσκαρα; ΟΧΙ !!!
Η αισθητικός/συγγενής να λαλεί περήφανη σαν έφευκα "όι, όι, είμαι σίουρη ότι εννά σχολιάσουν στη δουλειά ότι εβάφτηκες τζαι μια φορά" (τζαι εγώ να επαναλαμβάνω με τρόμο που μέσα μου, "παναγία μου εννα σχολιάσουν στη δουλειά ότι εβάφτηκα").
Με τούτα τζαι με τζείνα έφυα που την αισθητικό βαμμένη λες τζαι εννά πάω σε γάμο (στο δικό μου, γιατί σε άλλους πάλε εν βάφκουμαι). Τζαι ξέρετε ποιον εν το σιηρόττερον, πέραν του ότι χώννομαι να μεν με δει κανένας, έννε; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΖΙΗΣΩ ΤΗΣ ΦΑΤΣΑΣ ΜΟΥ. Τουλάχιστον όι χωρίς να φκεί πογιά που πάνω μου....
Μάλιστα, αγαπητέ αναγνώστη, είναι μέρα της γυναίκας τζι εγώ επία στην αισθητικό τζαι εβάφτηκα. Το μόνον που μεινίσκει εν να βάλω τζι εγώ τα ροζ τα μίνια τζαι τα 12ποντα τζαι να πάω στο μολ...
Γκκρρρρρρ.....
2 σχόλια:
Μα πόσον περιζήτητη εν η αισθητικός σου;!
Ούτε κατά διάνοια να πήγαινα ποτέ να αποτριχωθώ εργάσιμη μέρα. Κατ᾽αρχάς παίρνει πολλή ώρα (γιατί έχω ατελείωτα πόδια, μουαχαχά) και μετά χρειάζομαι και χρόνο για να ξεπεράσω τον θυμό μου για το γεγονός ότι πρέπει να αποτριχώνομαι και να πληρώνω για να πονώ...
Χαχα. Πε τζαι σου. Ούτε εμένα μου εσυνέβη ποττέ. Φυσικά εχει να πιερώσω να αποτριχωθώ χρόοονια, συνήθως μαζοχίζομαι μόνη μου, αλλά είπαμεν when in Rome...Η αισθητικός είναι όμως που χωρκόν τζαι 2 φορές την εφτομάδαν έρκεται στη λευκωσία 5 λεπτά απόσταση που τζιαμέ που μεινίσκω. Οπόταν αποτρίχωση καθημερινή γιατί όχι; Αλλά ποττέ ξανά πριν τη δουλειά, τωρά το μάθημαν έμαθα το.
Δημοσίευση σχολίου