Σήμερα που εν τα γενέθλια μου [εν ξέρω εαν εν επειδή εν τα γενέθλια μου ή επειδή εψές εκάθουμουν ως τες 1 τζαι εθόρουν Peaky Blinders (η τρίτη σεζόν, αλήθκεια αποφάσισα στο τελευταίο επεισόδιο ήταν πελλάρα. i could live without it) τζαι τωρά κουτουλλώ], ΔΕΝ έχω όρεξη καθόλου για δουλειά. 'Εχω πάααααρα πολλή δουλειά (τζείνον το πράμαν που πρέπει να βουρήσεις, αλλά νιώθω όπως το λαγουδάκι σε τζείνη τη διαφήμιση της Duracel, όχι τζείνο με τες μπαταρίες Duracel, το άλλο χωρίς Duracel που μεινίσκει μισοδότζιν), αλλά απλά ΔΕΝ έχω όρεξη.
Το μόνον πράμαν που έκαμα σήμερα ήταν το μάθημα. Τζαι τωρά μετά το μάθημα νιώθω φτώμαν. Α είπα σας ότι διδάσκω μάθημα στο ΠάνΚυ; Ναι, ναι πρώτη φορά. Μεν με ρωτάτε ίνταλως πάει, εν είμαι ακριβώς σίουρη, πάντως εν είμαι η πιο σκύλλα καθηγήτρια που υπάρχει, αυτό είναι βέβαιο. Επροσπάθησα, αλλά αμαν εν σου φκαίνει μάνα μου φυσικά, δύσκολο.
Έεεεενιγουέι, σήμερα λοιπόν που γίνουμαι αισίως 35 εδίδασκα στους μιτσιούς την ανάγκη του ανθρώπου για νόημα (στο μάθημα για τες ψυχολογικές ανάγκες), το οποίο έβρισκα λλίον αστείον, γιατί τι ξέρω εγώ που το νόημα της ζωής, ήβρα το για να πω τζαι σε άλλους που να το βρουν; Είπα τους τζείνον που εμπορούσα να τους πω, ότι εν δύσκολο πράμαν, ότι εν έσιει τεχνική, φόρμουλα, για το πως να έβρεις το νόημαν, εν έσιει βήματα να ακολουθήσεις. Τζαι ότι το νόημαν εν προσωπική υπόθεση, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έβρει έναν άλλο τζαι με διαφορετικό τρόπο. Οι φοιτητές μου, ήταν τζαι στο τέλος του μαθήματος, εθορούσαν με τζοιμισμένοι (εν πρωιν το μάθημα) ή βαριεστημένοι, δεν ξέρω. Εν είχαν ιδιαίτερον ενδιαφέρον να ασχοληθούν με το θέμα. Μπορεί ναν τζαι το ότι εν μιτσιοί τζαι έτσι ερωτήματα εν τους ήρταν ακόμα, δεν ξέρω.
Τζαι, εν η αλήθκεια, εσκέφτουμουν μετά τζι εγώ πόσον τζαιρόν έσιει να ασχοληθώ με έτσι ερωτήματα για τον εαυτό μου. Κανέναν χρόνο αλόπως. Υποθέτω εν πράματα που θέλουν ώρα να σκεφτείς, να έσιεις το περιθώριο να κάτσουν μες το νου σου να σε βασανίσουν.
Την τελευταία φορά που είχα τούτες τες σκέψεις ήταν σε μια που τες πολλές κρίσιμες καμπές της δουλειάς μου (άμαν πάεις που μονοετές σε μονοετές συμβόλαιο, τζαι γυρεύκεις δουλειά κάθε τρεις τζαι λλίον έσιει πολλές κρίσιμες καμπές, τζαι στιγμές αναθεώρησης υποθέτω). Τζαι νομίζω ότι πάλε εν είχα απάντησην, για το ποιον εν το νόημαν ή που εν το νόημα τέλοσπάντων, μόνον η γνώση πλέον ότι πρέπει να βρεθεί έναν, γιατί η αποδοχή μιας ζωής χωρίς νόημα (που ήταν η πεποίθηση μου σε κάποια φάση νεότητας) εν η αποδοχή μη ικανοποίησης (για μένα πάντα).
Κάποιοι άνθρωποι κάμνουν κοπελλούθκια για να δώκουν στη ζωή τους νόημα ή τα κοπελλούθκια διούν στη ζωή τους νόημα. Εν ξέρω. Ίσως. Ξέρω σίουρα ότι δεν ήταν το δικό μου κίνητρο τζαι εν έχω έτσι προσδοκίες που την πιπεριά που εννά έρτει αν ούλλα παν καλά (ναι είμαστε στο σάιζ πιπεριάς τωρά). Τζαι νομίζω τούτον εν καλόν, αλλά πάλε τι ξέρω εγώ που τούτα τα πράματα; Τίποτε.
Επίσης ξέρω ότι το νόημαν έννε στη δουλειά μου. Εννοώ αρέσκει μου τζείνον που κάμνω, τζαι εν το κάμνω για τα ριάλλια (εννά έκαμνα κάτι άλλον εαν το κίνητρον ήταν οικονομικό). Κάμνω το κατά βάση που μαζοχισμό (γιατί δεν εξηγείται αλλιώς) γιατί διά μου ευχαρίστηση (μια φορά στο τόσο, αλλά εν αρκετό να με κρατά προς το παρόν), αλλά η ευχαρίστηση έννεν το ίδιο με το νόημα. Τζαι που τούτη τη φάση επέρασα (ότι το νόημα της ζωής εν η απόλαυση τζαι η αποφυγή του πονου, ηδονισμός ολε), αλλά τζαι τούτον επέρασεν μου. Ίσως κατακρίβειαν τούτη ναν τζι η τελευταία μου συνειδητοποίηση για τον εαυτό μου, ότι το να κάμνεις πράματα που σε ευχαριστούν, το να περνάς καλά, πάλε έννεν αρκετό.
Άρα πάλε στο μηδέν. well... όχι ακριβώς στο μηδέν υποθέτω. Κάθε φορά που το βασανίζω το πράμα, βρίσκω ακόμα κάτι το οποίο δεν είναι το νόημα. Οπόταν στη δική μου την περίπτωση η εύρεση νοήματος εν παραπάνω διαδικασία εις άτοπον απαγωγής (απαγωγής ή επαγωγής εν ξέρω), ώσπου να μείνει μια απάντηση που ενναν σωστή.
Εννά μεν σε κάποια φάση;
ΥΓ: για πρώτη φορά μετά που πολλύν τζαιρόν αποφάσισα να κάμω κάτι για τα γενέθλια μου που να μεν ένι μόνον εγώ τζαι η σχέση ή εγώ, η σχέση τζαι οι δύο κολλητές (η τρίτη εν πέρα). Τζαι εν τέλει εν μπορεί να έρτει κανένας άλλος, οπόταν εννά είμαστεν πάλε εμείς τζι εμείς. Εν μπορώ να πω ότι με πειράζει ιδιαίτερα. Είμαι τέλεια μονόχνωτη τελικά.
Το μόνον πράμαν που έκαμα σήμερα ήταν το μάθημα. Τζαι τωρά μετά το μάθημα νιώθω φτώμαν. Α είπα σας ότι διδάσκω μάθημα στο ΠάνΚυ; Ναι, ναι πρώτη φορά. Μεν με ρωτάτε ίνταλως πάει, εν είμαι ακριβώς σίουρη, πάντως εν είμαι η πιο σκύλλα καθηγήτρια που υπάρχει, αυτό είναι βέβαιο. Επροσπάθησα, αλλά αμαν εν σου φκαίνει μάνα μου φυσικά, δύσκολο.
Έεεεενιγουέι, σήμερα λοιπόν που γίνουμαι αισίως 35 εδίδασκα στους μιτσιούς την ανάγκη του ανθρώπου για νόημα (στο μάθημα για τες ψυχολογικές ανάγκες), το οποίο έβρισκα λλίον αστείον, γιατί τι ξέρω εγώ που το νόημα της ζωής, ήβρα το για να πω τζαι σε άλλους που να το βρουν; Είπα τους τζείνον που εμπορούσα να τους πω, ότι εν δύσκολο πράμαν, ότι εν έσιει τεχνική, φόρμουλα, για το πως να έβρεις το νόημαν, εν έσιει βήματα να ακολουθήσεις. Τζαι ότι το νόημαν εν προσωπική υπόθεση, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έβρει έναν άλλο τζαι με διαφορετικό τρόπο. Οι φοιτητές μου, ήταν τζαι στο τέλος του μαθήματος, εθορούσαν με τζοιμισμένοι (εν πρωιν το μάθημα) ή βαριεστημένοι, δεν ξέρω. Εν είχαν ιδιαίτερον ενδιαφέρον να ασχοληθούν με το θέμα. Μπορεί ναν τζαι το ότι εν μιτσιοί τζαι έτσι ερωτήματα εν τους ήρταν ακόμα, δεν ξέρω.
Τζαι, εν η αλήθκεια, εσκέφτουμουν μετά τζι εγώ πόσον τζαιρόν έσιει να ασχοληθώ με έτσι ερωτήματα για τον εαυτό μου. Κανέναν χρόνο αλόπως. Υποθέτω εν πράματα που θέλουν ώρα να σκεφτείς, να έσιεις το περιθώριο να κάτσουν μες το νου σου να σε βασανίσουν.
Την τελευταία φορά που είχα τούτες τες σκέψεις ήταν σε μια που τες πολλές κρίσιμες καμπές της δουλειάς μου (άμαν πάεις που μονοετές σε μονοετές συμβόλαιο, τζαι γυρεύκεις δουλειά κάθε τρεις τζαι λλίον έσιει πολλές κρίσιμες καμπές, τζαι στιγμές αναθεώρησης υποθέτω). Τζαι νομίζω ότι πάλε εν είχα απάντησην, για το ποιον εν το νόημαν ή που εν το νόημα τέλοσπάντων, μόνον η γνώση πλέον ότι πρέπει να βρεθεί έναν, γιατί η αποδοχή μιας ζωής χωρίς νόημα (που ήταν η πεποίθηση μου σε κάποια φάση νεότητας) εν η αποδοχή μη ικανοποίησης (για μένα πάντα).
Κάποιοι άνθρωποι κάμνουν κοπελλούθκια για να δώκουν στη ζωή τους νόημα ή τα κοπελλούθκια διούν στη ζωή τους νόημα. Εν ξέρω. Ίσως. Ξέρω σίουρα ότι δεν ήταν το δικό μου κίνητρο τζαι εν έχω έτσι προσδοκίες που την πιπεριά που εννά έρτει αν ούλλα παν καλά (ναι είμαστε στο σάιζ πιπεριάς τωρά). Τζαι νομίζω τούτον εν καλόν, αλλά πάλε τι ξέρω εγώ που τούτα τα πράματα; Τίποτε.
Επίσης ξέρω ότι το νόημαν έννε στη δουλειά μου. Εννοώ αρέσκει μου τζείνον που κάμνω, τζαι εν το κάμνω για τα ριάλλια (εννά έκαμνα κάτι άλλον εαν το κίνητρον ήταν οικονομικό). Κάμνω το κατά βάση που μαζοχισμό (γιατί δεν εξηγείται αλλιώς) γιατί διά μου ευχαρίστηση (μια φορά στο τόσο, αλλά εν αρκετό να με κρατά προς το παρόν), αλλά η ευχαρίστηση έννεν το ίδιο με το νόημα. Τζαι που τούτη τη φάση επέρασα (ότι το νόημα της ζωής εν η απόλαυση τζαι η αποφυγή του πονου, ηδονισμός ολε), αλλά τζαι τούτον επέρασεν μου. Ίσως κατακρίβειαν τούτη ναν τζι η τελευταία μου συνειδητοποίηση για τον εαυτό μου, ότι το να κάμνεις πράματα που σε ευχαριστούν, το να περνάς καλά, πάλε έννεν αρκετό.
Άρα πάλε στο μηδέν. well... όχι ακριβώς στο μηδέν υποθέτω. Κάθε φορά που το βασανίζω το πράμα, βρίσκω ακόμα κάτι το οποίο δεν είναι το νόημα. Οπόταν στη δική μου την περίπτωση η εύρεση νοήματος εν παραπάνω διαδικασία εις άτοπον απαγωγής (απαγωγής ή επαγωγής εν ξέρω), ώσπου να μείνει μια απάντηση που ενναν σωστή.
Εννά μεν σε κάποια φάση;
ΥΓ: για πρώτη φορά μετά που πολλύν τζαιρόν αποφάσισα να κάμω κάτι για τα γενέθλια μου που να μεν ένι μόνον εγώ τζαι η σχέση ή εγώ, η σχέση τζαι οι δύο κολλητές (η τρίτη εν πέρα). Τζαι εν τέλει εν μπορεί να έρτει κανένας άλλος, οπόταν εννά είμαστεν πάλε εμείς τζι εμείς. Εν μπορώ να πω ότι με πειράζει ιδιαίτερα. Είμαι τέλεια μονόχνωτη τελικά.
