Θέατρο στην πόλη

Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια,

άφηκα σε ξέρω το, αλλά πραγματικά δεν έχω χρόνο (για άλλο πόνο). Έσιει μέρες που θέλω να γράψω, αλλά ώσπου να έρτει η ώρα που να έβρω αθκιάσην, πάει επέρασεν ότι ήταν να πω.

Σήμερα, λοιπόν, την πρώτη μέρα διδασκαλίας του πρώτου μου μαθήματος έβερ (ο πανικός του μπαίνω μες την τάξη πρώτη φορά τζαι έσιει 80 σετ μμάθκια πάνω μου... κατακρίβειαν εγώ ήμουν πρώτη στην τάξη τζαι τα 80 σετ μμάθκια εμπαίναν στην αίθουσα ένας ένας, γιατί ήταν πρωίν τζαι εν ήρτεν κανένας στην ώρα του, τέσπα), έφαα τόσον άγχος που αποφάσισα που τες 1030 που ετέλειωσεν το μάθημα τζαι μετά, ότι δεν χρειάζεται να δουλέψω πλέον, μπορώ να χαλαρώσω. Οπόταν κάθουμαι στο γραφείο τζαι κοπροσκυλιάζω (εκέρδισα το θεωρώ επειδή εψες η ώρα 430 εξύπνησα τζαι έκαμνα νοερά εξάσκηση. Τζαι η ώρα 530. Άρα τες ώρες εκάλυψα τες έσσω μου).

Οπόταν έχω ώρα να σας την εμπειρία της Κυριακής. Κυριακή, τουτέστιν ημέρα οικογενειακού γάμου για την οικογένεια Ερυκίνης (το ανήψιν): Μάνα Ερυκίνης, Πατέρας Ερυκίνης, Αδέρφιν Ερυκίνης και σχέση (φυσικά). Εφορήσαμεν ούλλοι τα καλά μας (βούρα κομμώτριες που το χάραμα του φου), επίαμεν στα αλλάματα σε έναν χωρκόν, μετά εκκλησιά στην Φανερωμένη τάγκα κέντρο, τζαι φαίν στην άλλην άκραν της πόλης, στα πέρα (όπου πέρα ίσον Γέριν), βασικά δώστου γυρόν της Λευκωσίας, αλλά άτε.

Τέλοσπάντων, μετά την εκκλησία η οικογένεια αποφάσισεν να πάει σε γνωστόν κκαφέ της Λευκωσίας δίπλα που το σχολείον της Φανερωμένης για κάτι κρυόν τζαι χαλαρόν (γιατί εφκάλαμεν τζαι βλάγκαν) πριν να πάμε να σταθούμεν πέριξ της πισίνας για το κλασσικό κοκτέιλ για ένα δίωρο. Τζαι τζιαμέ ανάμεσα σε τραπεζούθκια, καρέκλες τζαι φλυντζανούθκια του καφέ εστέκετουν ωσάν άγαλμαν ένας ηθοποιός βαμμένος ολόασπρος που πάνω ως κάτω, φορώντας κάτι φτερά και πούπουλα. Τζαι με το που εκάτσαμεν το άγαλμαν εζωντάνεψεν τζι άρκεψεν να απαγγέλλει.

Η Ερυκίνη σας που το παίζει τζαι κουλτουριάρα εκατάλαβεν ότι ήταν κάποιου είδους μονόλογος που μιαν αρχαία τραγωδία (δεν είμαι τόοοοσο κουλτουριάρα που θα αναγνώριζα την τραγωδία, όχι πλέον δηλαδή). Οι γονείς Ερυκίνης, όμως, πλάσματα του χωρκού, εμείναν κάγκελο. Λες τζαι εκατέβηκεν εξωγήινος στη Λευκωσία. Εφρικάραν δε φαντάζεσαι.

Η Μάνα Ερυκίνης να ρωτά: "Μα ίντα γλώσσα μιλά;"
Ο Πατέρας Ερυκίνης ναν κάπως: "Μα εν πελλός;"

Όι κοπέλια, εν θέατρο. Θέατρο στο δρόμο, πως το λένε;

Οι γονείς Ερυκίνης όμως ατού ο Γαβρίλης.

Μάνα Ερυκίνης: " Μα εν Ελληνικά που μιλά ολάν ο άνθρωπος"
Πατέρας Ερυκίνης (τζιαμέ που εφκήκεν ο άνθρωπος πας τα κάντζελλα τζαι εφώναζεν κάποιου Θεού, ποιος ξέρει): "Εννεν καλά ο άνθρωπος αφού φαίνεται".

Να έρκεται η σερβιτόρα τζαι να μας εξηγά ότι ο μονόλογος εν στα πλαίσια του φεστιβάλ Κύπρια (ίντα μπουν τούτο λαλούν οι γονείς Ερυκίνης) τζαι ότι έχει τζιάλλους ηθοποιούς σε άλλες γειτονιές της Λευκωσίας τζαι εννά βρεθούν στην πλατεία για τον τελικό χορό.

Τζαι εγώ να είμαι κάπως "ουάο ακούεται απίστευτο".
Η σχέση ναν κάπως "ουάο έτσι φάνκυ πράματα καρτεράς να έβρεις αλλού... κάπου .. ξέρω γώ... στο Λος Άντζελες ή κάτι" (παρολλίον να φκει ο χυμός που τα ρουθούνια μου. Ποιος έχασεν την τέχνη να την έβρουν στο Λος Άντζελες, περιπαίζεις μας ας πούμεν;)

Οι γονείς Ερυκίνης ναν κάπως: ΜΑ ΕΣΙΕΙ ΤΖΙ ΑΛΛΟΥΣ;;;;;;;

Εγέλασα τόσον πολλά δε λέγεται.

Ο υπόλοιπος γάμος ήταν βαρετός μετά που έτσι σκηνικά.

ΥΓ: δυστυχώς επρόδωσε με η ουροδόχος κύστη μου τζαι έπρεπεν να κατουρήσω σε κάποια φάση. Τζαι σύμφωνα πάντα με τη σχέση έχασα τη φάση που ο ηθοποιός ήρτεν στο τραπέζι μας (γιατί έκαμνεν τζαι γυρό στο χώρο) τζαι οι γονείς μου εσιέσαν πάνω τους. Χαχαχαχαχα.
ΥΓ2: απορώ τι να λαλεί ο συγκεκριμένος ηθοποιός στους συναδέλφους του για την εμπειρία.