Εκδρομή

Εγώ σήμερα εν επία θάλασσαν. γιατί είμαι ανάποδος άνθρωπος τζαι επία μισοφτόμαδα με την Μ. (έγραψα τζαι πόστ, αλλά επειδή έβριζα για τα φραπέ των 4 ευρώ και τα κρεβατάκια των 7 επαρέτησα το μισοδότζι). τέλοσπάντων θάλασσαν επία μιαν άλλην ημέραν που εν ήταν πίττα, εν εκαρτέρουν 3 ώρες στην κίνησην, τζαι που η τρίχα ήταν, κάγκελο μεν, αλλά σε σημείον που να μπορείς να την αγνοήσεις δε (σήμερα δεν μπορεί να αγνοηθεί ούτε τζαι που τυφλόν και απαιτείται κατεπείγον αποτρίχωσις).

εθεωρήθην, όμως, η σημερινή, η τέλεια μέρα για εκδρομή στην κατεχόμενη κύπρο μας, αφού η Ερυκίνη σας ακόμη την Κερύνειαν μέραν εν την είδεν. εμπήκαμεν στο αυτοκίνητον με την Μ.#2 τζαι έναν παρέαν της τζαι επίαμεν Κερύνειαν, Πέλλαπαις, Λάπηθο, Καραβά, τούτα.
Επερπατήσαμεν στα χωρκούθκια, στα σοκάκια, στο κάστρον της Κερύνειας, εκάτσαμεν δίπλα που τη θάλασσαν, εκόψαμεν τζαι κουβένταν μ' έναν τουρκοκύπριο, είδαμεν την θάλασσα στο 5 μίλιν.... Θα επανέλθω με λεπτομέρειες στο θέμαν όταν θα έχω τις θεϊκές φωτογραφίες που τράβηξε η Μ.#2.

Απλά έθελα να μοιραστώ μαζί σας το πόσον με εντυπωσιάζει κάθε φοράν ο Πενταδάχτυλος. 24 χρόνια έμαθα να τον θορώ ομπρός μου μακριά στον ορίζονταν. Δεν υπάρχει πιο παράξενη αίσθηση που το να είσαι στο αυτοκίνητο τζαι να τον θορείς να πλησιάζει, να πλησιάζει, τζαι σε κάποια φάση να περνάς το βουνόν, τζαι να συνειδητοποιείς ότι είσαι πίσω που τον Πενταδάκτυλο. όπως τα μωρά που άμαν εν πολλά μικρά εν μπορούν να αντιληφθούν τες άλλες προοπτικές εκτός που τζείνον που βλέπουν, έτσι ακριβώς.

Υπάρχει τζαι πίσω που το βουνόν, φίλε. Τζαι οι φωτογραφίες που τα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ τετράδια, γίνουνται πραγματικότητα, φίλε.

Συγκλονιστικό.

εκατακρουσα εν τω μεταξύν, εγίνηκα ζαυλός, τζαι τωρά πονώ, αλλά χαλάλι.