Του Βοτανικού ο κήπος

Σήμερα στην Leuven (προφέρεται Λε(ου)βεν, αλλά αν είσαι Γάλλος μπορείς να την πεις και Λουβάν(α)), είσιεν ήλιον που το πρωίν, εφώναζεν περίπατο με λλία λόγια. Έτσι ήταν η ιδανική μέρα για να επισκεφτώ το βοτανικό κήπο της πόλης, που το είχαν καμόν. Είχα καμόν το Βοτανικό κήπο του Άμστερνταμ δηλαδής, αλλά ας ένι.


Ότι ήταν πολλά ωραία εν χρειάζεται να το πω, νομίζω. Ενθουσιάστηκα. Γενικώς, είμαι λλίον τύπος του δεντρού και του πρασίνου. Αρέσκει μου πολλά το πράσινο τοπίο ρε παιδί μου (καμία σχέση με τους Ομονοιάτες). Φυσικά, απο βοτανολογία ασχέτου. Αρέσκουν μου να τα θορώ, αλλά ούτε τι τα λαλούν ξέρω, ούτε πόθεν έρκουνται, ούτε τες ιδιότητές τους.

Έτσι η επίσκεψη στο Βοτανικό Κήπο ήταν ιδιαίτερα εκπαιδευτική. Τζαι εκτός που την ομορφκιάν, εκάμαν μου ιδιαίτερην εντύπωσην οι ονομασίες των φυτών. Οι πλείστες στα λατινικά και στα αρχαία ελληνικά βέβαια, αλλά οι πιο μοντέρνες, οι κοινές, της καθομιλουμένης, είχαν πολλύν ενδιαφέρον. Όπως τούτον ας πούμεν.

Ή τούτη η κυρία δαμέ

Έτην:

Άλλον εντυπωσιακόν όνομαν τζαι φάτσα

Τα ροδόδεντρα σε διάφορες version, ακόμα τζαι σε version Cosmo, (I am a Cosmo girl, in a Cosmo world)

Αλλά ρε παιθκιά τα πιο όμορφα που τζι μέσα ήταν τούτα τα θκυό που εν είχαν όνομαν. Γίνεται έτσι πράμαν;;;

Εξανάδετε μπλέ λουλούδι;;

Προσοχή: καμία προσπάθεια να μιμηθώ τον Ασέρα με αυτό το πόστ, εν θα μπορούσα άλλωστε, γιατί προφανώς δεν έχω τέτοια δεινότητα στη φωτογραφική τέχνη, τη βοτανολογική επιστήμη και την ποιητική ευαισθησία του!!!