Ο επίμονος καλαντοτραγουδιστής

Είμαι που λαλείτε στην κουζίνα τζαι πλυνίσκω τα πιάτα. (ναι σήμερα εν μια που τζείνες τες σπάνιες μέρες που με επιάσαν οι νοικοτζυροσύνες. Τζείνον που λαλούν πως ότι κάμνεις την παραμονή θα το κάμνεις ούλλην την χρονιάν, προφανώς εν αδύνατον να ισχύει στην εν λόγω περίπτωσην, μεν ανησυχείτε).

Τζαι ξαφνικά χτυπά το κουδούνιν, τζι ακούω εγώ ότι εν οι μιτσιοί που λαλούν τα κάλαντα. Βιαστικά βιαστικά μάχουμαι να ξεπλύνω τα χιέρκα μου που τες σαπουνιές να πάω να ανοίξω. Πλυνίσκω τα σιέρκα μου τζαι προσπαθώ να σκουπιστώ, σε διάστημα 1 λεπτού τωρά, εν άρκησα, τζαι τσούπ θκυό φάτσες με το καπελλούιν του Άη Βασίλη στο παράθυρο της κουζίνας να φακκούν την πόρταν της κουζίνας να τους ανοίξω. Μέσα σε ένα το πολύ ενάμισι λεπτό !!!!!

What the fuck? που λαλούν τζαι οι εγγλέζοι. Με το ζόριν ολάν να μου πουν τα κάλαντα;;; Κύριε ελέησον.

Που ξέρεις ολάν; μπορεί να είμαι μουσουλμάνα τζαι να μεν θέλω να μου πεις το τραούδιν του Άη Βασίλη. Μπορεί να είμαι άθεη ή απλά τζείνος ο παράξενος, γκρινιάρης κωλόγερος στες ταινίες που εν γουστάρει τα Χριστούγεννα. Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να μου πεις τα κάλαντα;

Ευτυχώς δηλαδή που εν εκατουρούσα τζείνην την ώραν. Έχω τους ικανούς να φακκούσαν το παραθυρούιν του μπάνιου για να κατουρώ με υπόκρουση τη χορωδία των χρωμάτων.

Παρένθεση: πιο πολλά που την παρολλίον εισβολήν στον ιδιωτικό μου χώρον ενόχλησεν με το ύφος της μιτσιάς την ώραν που έβαλλα τα ψιλά στο ττενεκκούιν. Εν ήταν πολλά για τζείνην προφανώς. Κανονικά, ήρτεν μου να της πω, αν θέλετε να τηρούμεν τα έθιμα, εν μπισκότα τζαι γλυκά που πρέπει να σας διούμεν άμαν λαλείτε τα κάλαντα, όι πεντάευρα. Ως τζαι τα έθιμα πιον εγινήκαν για τα ριάλλια ρε γαμώτο. ούλλα για τα ριάλλια.
Ενευρίασα πάλε. Τζαι ναι εν πολλά πιθανόν να είμαι νευριασμένη για ούλλον το 2010.

ΥΓ: Καλά να περάσετε πόψε κοπέλες τζαι κοπέλλια, κύριοι τζαι κυρίες, καλλύττερην τύχην σας εύχουμαι με τους καλαντοτραουδιστές, τζαι καλόν νέον έτος, τζαι το 2010 ναν η χρονιά που θα έχουμεν έναν πρόβλημαν λλιόττερον... (εκαταλάβετε ποιον φαντάζουμαι)