Χορτοφαγία σου 'ρχομαι;;

Εν πάμεν καλά. Καθόλου καλά.
Τα κρούσματα υπέρ της υγιεινής διατροφής έχουν αυξηθεί επικίνδυνα τες τελευταίες θκυό μέρες δαμέ.

Κρούσμαν 1:
Το καθιερωμένο λαμπ (λάμπ-α; λάμπ-ω απτη χαρά μου;;, λαμπ-ης Πάμπη μου;;) μιτινγκ. Εξηγούμαι. Το καλόν με τα λαμπ μιτινγκς εν ότι μετά πάμεν αν όι ούλλοι, οι πλείστοι για μεσημεριανό μαζί τζαι εν ο μόνος τρόπος να κόψεις ρε παιδί μου τζαι θκυό κουβέντες παραπάνω με τους συναδέλφους σου. Μόνο που τούτην την Τρίτην είπαν μας εν θα ετρώαμεν στο εστιατόριο του πανεπιστημίου, γιατί είχαμε καλεσμένον, τζαι θα παένναμεν ούλλοι σε ένα άλλο εστιατόριο. Χορτοφαγικό. Αυτομάτως εξίνισα τα μούτρα τζαι εσκέφτηκα "εννά μείνουμεν νηστιτζοί πάλε". Θορώ την Ιρανή συναδέλφισσα τζαι τζείνη με ξινισμένον ύφος, "μεν ανησυχείς μετά θα πάμεν οι θκυό μας στο εστιατόριο του πανεπιστημίου να φάμε το κλασσικό flemish beef stew (το μόνο βέλγικο φαί που τρώεται)". Ευτυχώς που εν τζαι τούτη η κορούδα τζαι συνεννοούμαστεν.
Πάμεν που λαλείτε, καθούμαστεν, τζαι έρκεται η κοπελιά να παραγγείλουμε. Τζαι τι να θκιαλέξεις δηλαδή μεταξύ χόρτου τζαι χόρτου (άμαν λαλώ χόρτο δεν εννοώ το χόρτο, αλλά τα λαχανικά, να ξηγούμαστεν); Επαράγγειλα το πιάτο της ημέρας η γέριμη (για να εν πιάτο της ημέρας κάτι καλόν θα ένι, άσε που είχε 5 (!!!) διαφορετικά πράματα μέσα είπαν μου. Εννά μεν μου αρέσει ένα; Έρκεται που λαλείτε η πιατέλλα της ημέρας, με θκυό σαλάτες (ο Θεός), μιαν κροκέτα με πατάτα τζαι ρύζι (πππεεεε), ένα πράμα με μανιτάρια (εφαίνετουν σόιν τούτον) τζαι πουρέ κολοκύθας. Στον πουρέ κολοκύθας πραγματικά έφτασα στα όρια. Ήμουν σίουρη πως θα εμείνισκα νηστιτζιή, αλλά για να μεν προσβάλω τον καθηγητή που εκάθετουν δίπλα μου τζαι εν φανατικός χορτοφάγος, έκαμα την καρκιάν μου πέτραν τζαι εξεκίνησα να τρώω. "πόσον άσιημον εννα ένι, είπα;" Ε, τελικά δεν ήταν. Όχι μόνο δεν ήταν άσχημο, αλλά ήταν εύγευστο, τα πρώτα εύγεστα λαχανικά σε τούτον τον τόπον, ως τζαι ο πουρές ήταν ωραιότατος. Στο τέλος δε ήμουν όχι απλά χορτάτη, φουλαριστή. Πως σου φαίνεστε;

Κρούσμα 2:

Food.Inc

Ντοκυμαντέρ για το φαί. Που την αρκήν εν έθελα να πάω γιατί έξερα τι θα έδειχνε, ίνταλως κάμνουν τα χάμπουρκερ, τα σαλάμια, τα λουκάνικα κλπ., ίνταλως μεγαλώνουν τα κοτόπουλα του KFC, τέλοσπάντων ούλλα τζείνα τα πράματα που σε κάμνουν (τουλάχιστον για μια μέρα) να μεν θέλεις να ξανατζίσεις πάνω σε φαστ-φουντ. Αλλά ας όψεται που ήταν το μόνο αγγλόφωνο στο πρόγραμμα του σινεμά τούτη τη βδομάδα. Να πω την αλήθκεια μου, όχι εν το περίμενα τούτον που είδα. Φυσικά λαλούν τζαι τούτες ούλλες τες αλήθκειες που εν μας λαλεί κανένας, για τα ΜακΝτόναλτς (ούστ αποδώ) τζαι τα Tyson, τζαι ακόμα τζι άλλες νομικές, πολιτικές τζαι οικονομικές προεκτάσεις του βιομηχανοποιημένου φαγιού που εν θα μπορούσα να τες σκεφτώ που μόνη μου. Αλλά τα γέριμα ήταν τόοοοοοοσον αμερικανιά. τόοοοσον αμερικανιά. Εγώ ο καλός αγρότης που θα σταθώ ενάντια στην πολυεθνική, τζαι μαζί θα τα καταφέρουμεν, να αποκαλύψουμεν τες αλήθκειες που κρύφκουνται, you can save the world, just with one bite...άγια ολαν..... ως τζαι τα ντοκυμαντερ τους εν τέλεια Χόλλυγουντ.
Αφού ήταν τόσον σπαστικό (μεν το δείτε, εν πειράζει αν μείνετε τυφλοί καταναλωτές που τρων το δηλητήριο που μας σερβίρουν) που έτσι έρκετουν σου να πάεις μετά την ταινία να φάεις ένα χάμπουρκερ, έτσι που πίκκαν.
Παρόλα αυτά εγώ επία σπίτι μου τζαι έφαα ένα μήλο.

Μήλο!!!!

Πρώτα οι κολοκυθοπουρέδες, μετά τα μήλα....

Λαλείτε να παθαίνω τίποτε;;