Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Ποδηλατιστές-Ερυκίνη 1-0

Μια, θκυό, τρεις, τέσσερεις....

πόσες φορές ολάν; σε κάποια φάση εννά σε ιγκώσει κάποιος, που εννά πάει;

Αχάπαρη κυπραία, εν τζαιν τυχαίον που κανένας άλλος εκτός που σένα δεν περπατά στη λωρίδα των ποδηλάτων. Πόσες φορές. Τζαι αφού είπαν σου "άμαν έρκεται κατά πάνω σου το ποδήλατο ΜΕΝ κινηθείς, το καλλύττερον που έσιεις να κάμεις έιναι να μείνεις τζιαμέ, τζαι το ποδήλατο θα σε αποφύγει"....
μα πως να μεν κινηθείς ολάν; ενστικτωδώς ενεργοποιείται η φυγή μπροστά στον κίνδυνο τι να κάμουμεν;

Το καλόν εν ότι επροσγειώθηκα με τον κώλο που έσιει τάχα απόθεμαν τζαι αν μη τι άλλον εν μαλακή προσγείωση.

Το κακόν εν ότι από ότι φαίνεται εν έχω όσον απόθεμαν εχρειάζουμουν (τούτον σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσω να τρώω πατάτες τηγανιτές με μαγιονέζα τζαι γύρους τζαι να κόψω τες βλακείες περί υγιεινής ή έστω πιο ισορροπημένης διατροφής) γιατί πονώ.

τζαι που να πεις ότι κάθεσαι στην καρέκλα με ταχύτητα 10 μίλια 10 ώρες επειδή έδωκεν σου την το ποδήλατο;

καταραμένοι ποδηλατιστές...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μάνα μου ρε. Περαστικάαα!!

μαξιλαρούι πας την καρέκλα τζαι εν θα πονείς τόσο!

Ανώνυμος είπε...

perastika!tze ali fora pu t pezodromio:P