Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Σύγχισις

Η σύγχιση εν ήρτεν με το που έμαθα τα νέα, η σύγχιση δεν ήρτεν με το που είδα τζι εγώ το βίντεο με την ομιλίαν του Κουλία.

Η σύγχισης ήρτεν μετά που τούτα ούλλα. Δεν μπορώ άλλο. Κάτι πρέπει να κάμουμεν, κάτι αποτελεσματικόν. Δεν ξέρω.

Να γράψουμεν επιστολή στον ΔΗΣΥ να ξεκαθαρίσει επιτέλους τη θέση του τζαι τες πεποιθήσεις του; Να εισηγηθούμεν να ξεσκαρτάρουν τα μέλη τους αν θέλουν να ονομάζουνται "ευρωπαϊκόν κόμμαν".

Στον Πρόεδρον της Δημοκρατίας ίσως; το θέμαν εν σοβαρόν. Πρέπει να φκεί μια σαφής πολιτική θέση. όι πελλάρες τζαι γενικολογίες.

Ή μήπως να πεταχτώ στες Βρυξέλλες αύριον τζαι να τους πω, ρε παιθκιά άιστε το καλλύττερα. Εν... εν καμνουμεν εμείς... σόρυ τζιόλις, αγαπούμεν σας, εκτιμούμεν σας, επροσπαθήσαμεν.... πραγματικά..... επροσπαθήσαμεν. εσφιχτήκαμεν, αλλά εν μπορούμεν ολάν. Εν μπορούμεν να γινούμεν σαν εσάς. Τζαι τους γκέιδες, τζαι τους μαύρους τζαι τους κινέζους, τζαι τους τούρκους; Συγγνώμην αλλά εμείς ΔΕΝ.... προτιμούμεν να τους σσάξουμεν ούλλους τζαι να μείνουμε μόνοι (γιατί είμαστεν οι δολοφόνοι). Εννά σπάσει το πλάσμαν;

Εμείς εννά πάμεν να ενωθούμεν με τα ενωμένα αραβικά εμιράτα. εν θέλουμεν ευρώπη. ή μάλλον εν θα ενωθούμεν με κανέναν (ούτε καν με την Ελλάδα γιατί εν τους πάμεν ολάν τους π****καλαμαράες). Εννά μείνουμεν μόνοι μας. Γιατί είμαστεν οι καλλύττεροι. Θέλουμεν να μείνουμεν άσπιλοι τζαι αμόλυντοι. Θα συνάξουμεν ούλλα τα κοπελλούθκια μας πίσω που τες Ευρώπες που επίαν τάχα να σπουδάσουν τζαι παρασύρουν τα με καινούργιες ιδέες για δικαιώματα τζαι διαφορετικότητες τζαι πελλάρες. Στην εσχάτη θα κλείσουμεν τζαι τα αεροδρόμια να μεν ιμπαίνει κανένας τζαι να μεν ιφκαίνει κανένας (εκτός που τες πτήσεις στην Ελλάδα το καλοτζαίριν, είπαμεν εν πάμεν τους καλαμαράες, αλλά οι διακοπές, διακοπές, άτε τζαι πτήσεις στο Λονδίνο τα Χριστούγεννα να κάμνουν οι κυρίες το σιόππιν)....

Εννά πιάω τζαι τη σημαία μας τζαι να τη φέρω πίσω να την παραδώσω αυτοπροσώπως στον κ.Κουλία τζαι να ακολουθήσει μικρή τελετή για να μου δώκουν τα συγχαρητήρια.

(που τα νεύρα εν ξέρω τι γράφω. Μικρή εξομολόγηση: σήμερα έκλαψα. Μπορεί να ακούεται υπερβολικό, αλλά εν αλήθκεια. Μπορεί να φταίει που πεθυμάς το σπίτι σου τζαι τον τόπο σου τόσον πολλά τζαι ταυτόχρονα θελείς να μείνεις μακριά. πόσον καταλάβω την Ιρανή φίλη)

3 σχόλια:

δμ3κ είπε...

Τζι εγιώ έκλαψα με την κατάντιαν μας. Εβρέθηκα στην Λάρνακα το Σαββατοκυρίακο μετά την σύγκρουση. Τούτη η μαρτυρία αποτέλειωσεν με

Κυπραία του κόσμου είπε…

Ήμουν τζαμέ εψές αγαπητέ Κυπρολέων. Εθελεν η κόρη μου να την πάρω να βοηθήσει στο Φεστιβάλ μετά που την χαρά που της έδωσεν η συνεισφορά της στο φεστιβάλ της Λευκωσίας την περασμένη Κυριακή. Που ήταν φέτος όμορφο τζε χαλαρό, για πρώτη φορά με πολλούς Κυπραίους, συμπεριλαμβανομένων τουρκοκύπριους. Εκυκλοφόραν πολλύς κόσμος με stickers του accept. Τζε οι μετανάστες χαρούμενοι, άνετοι τζε αληθινοί. Άρεσεν μου που έν είχαν μόνο παραδοσιακά της χώρας τους αλλά επαίξαν τζε rock bands με σύγχρονη μουσική.

Εψές για μένα το πιό συγκινητικό κομμάτι, ήταν που ετραουδήσαν δκυό κοπέλλες. Η πρώτη μια Φιλιπpινέζα γνωστή φυσιογνωμία στην Λευκωσία, σχεδόν μεσίλικας, που ετραούδισεν το “τρένο” της Άννας Βύσση. Τζε αμέσως μετά μιαν νεαρή, εφάνηκεν μου Σριλανκέζα είπεν “το γιασεμί στην πόρτα σου” με την πιό συναρπαστική ερμηνεία που άκουσα.

Μπροστά που την σκηνή εκάθουνταν καμπόσες γεναίτζιες παλαιστίνιες με τα μωρά τους τζε δίπλα μιά παρέα κορούων που τες έξερα, 8-10 χρονών, εβουρούσαν τζε επαίζαν μες στην χαρά. Τούτες εθωρούσα την ώρα που εμπουκάραν πάνω στην σκηνή οι Ελαμίτες με τίς σημαίες ρόπαλα. Οι κορούες τρομοκρατημένες εβουρήσαν τζε εμπήκαν σε ένα κιόσκι για τα αναψυχτικά. Εμπήκα τζε εγώ μαζί τους τζε έκλεισα την πόρτα τζε το παράθυρο, για να τες προστατεύσω που τες πέτρες τζε τες καρέκλες. Μέσα ολοσκότεινα έξω κανονικός πόλεμος.
Η μια η μιτσιά εκράτεν ένα μωρό στην αγκαλιά της που εσπάραζεν στο κλάμα.
«Ποιό εν τούτο το μωρό» ρωτώ την. «Εν ηξέρω» λαλεί μου, «έδωσεν μου το μια μάνα την ώρα που έμπενα. Οι πέτρες εφακούσαν πάνω στο μεταλλικό κιόσκι τζε εχαρκούσουν ότι ήταν σφαίρες. Ήρτεν μου flashback το 74 που εβρέθηκα στην μέση της μάχης του εφεδρικού στο Πραξικόπημα. Το κιόσκι άρκεψεν να σούζετε – εφοήθηκα άμπα τζε γείρει τζε τσιλήσουν τα μωρά τα ψυγεία. άνοιξα την πόρτα τζε εφώναζα “σταματάτε έσιει μωρά” εγύρεψα βοήθεια που αστυνομία ..τίποτε. Εσύναξα τα μωρά κοντά μου τζε εβούρησα μαζί τους τζε έφκαλα τα που το κακό.

‘Αμαν εξομακρύναμε έκατσα τα σε μιαν καφετερία. Ήρταν τα γκαρσόνια που πάνω μας να μας φέρουν νερό τζε να μας βοηθήσουν. Που την βουλγαρία είπαν μας. Τα μωρά ετρέμαν σαν τα πουλλούδκια. Θέλω να φύω που τούτην την χώρα ελάλεν η μεγαλύτερη τζε έκλεε.
Όπως εκαθούμασταν επεράσαν που δίπλα μας τα παιδκιά του τουρκοκυπριακού συγκροτήματος με τες κιθάρες τους. Έδειξα τους στα μωρά – εχάρηκα που εφέφκαν σώοι. Τζε συνειδητοποίησα ότι έχω τους μιαν έννοια τους τουρκοκύπριους που έρκουντε ποδά. Εδκιέβασα σήμερα στη εφημερίδα ότι εστήσαν τους καρτέρι τζε εμασιερώσαν το ένα….
……..
Εν θέλω να το μάθουν τα μωρά μου..
…………………………
Καληνύχτα Κεμαλ.

Πηγή: http://gaycypriot.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

Moonlight είπε...

Τούτες τες μέρες τζι εμείς είμαστε μες στη μαυρίλα. Εξεκίνησα να γράψω κάτι, αλλά εν έφκεννε κανένα απολύτως νόημα τζαι επαρέτησα..
Εθκιέβασα τζαι το σχόλιο της Κυπραίας του κόσμου τζαι εγίνηκα....πουλάκι.....
Σοβαρά, ακόμα εν ξέρω τι να πω για το χάλι μας.
(αν τζαι τούτες τες μέρες υποφέρω λόγω κάποιων αλλοδαπών πολλά ξημαρισμένων πλασμάτων)

ΠΛΑΝΗΤΑΣ είπε...

Κατάντια, ντροπή, οργή για την στάση όχι μόνο της αστυνομίας αλλά και του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας.Τι άλλο να πούμε...