Εννοιολογικά ζητήματα II

(τουτον εξελίσσεται σε στήλη τελικώς...)

Παρακολουθώ που λαλείτε τζι εγώ όπως τζαι ούλλος ο κόσμος τες εξελίξεις στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, τες διαδηλώσεις ποτζεί, τες διαμαρτυρίες ποδά. Οι δημοσιογράφοι στες εφημερίδες θα ελαλούσαν το catchy "ο κόσμος είναι ένα καζάνι που βράζει".

Παρακολουθώ τζαι τες αντιδράσεις των καθεστώτων απέναντι στον αναβρασμό τζαι αναρωθκιούμαι. Όσον αναλογίζουμαι την ανθρώπινη φύσην, τζείνην την ζωικήν που τότε που ήμασταν κάτι πιο προς πίθηκο τζαι επιβιώναμεν μες τη ζούγκλα (λέμε τώρα) ή τζείνην την άλλην φύσην την πιο εξελιγμένη που οδήγησεν κάποτε την ανθρώπινη φυλή να φκάλει κάτι που ονομάζεται δημοκρατία ή πολιτεία, τόσον πιο παράλογον μου φαίνεται τούτον ούλλον.

Δηλαδή το τι είναι "πολιτεία" σήμερα ή το "κράτος" ή το "καθεστώς" οπουδήποτε στον κόσμο παραβιάζει εντελώς τες ίδιες τες έννοιες, τουλάχιστον όπως είναι μες τον νου μου. Η δημοκρατία εξελίχτηκεν που τους προγόνους μας με τα σαντάλια που επιένναν στην αγοράν για να φκάλουν αποφάσεις για την πόλην τους ή το κράτος τους, στην επιβολή αποφάσεων που μιαν ομάδαν πλασμάτων απόλυτα ξεκομμένη που τους υπόλοιπους πολίτες ενός κράτους που παίρνουν τες αποφάσεις για ούλλους τους υπόλοιπους χωρίς καν να τους ρωτήσει. Δηλαδής δημοκρατία χωρίς το δήμο. Φυσικά τούτον το είδος δημοκρατίας ήταν απαραίτητον γιατί εν μπορεί ο κάθε ένας πολίτης ξεχωριστά να κατεβεί να πει την άποψην του για έναν θέμαν, κύριε ελέησον εν θα εφκένναμεν που μέσα, έτσι έπρεπε να δημιουργηθεί έναν είδος αντιπροσώπευσης.

Τζαι τούτη εν έννοια πολλά συγχισμένη. Ο λαός λαλούν στες εκλογές ψηφίζει τους "αντιπροσώπους" τους, οι βουλευτές στη Βουλή "αντιπροσωπεύουν" τες απόψεις τζαι τα συμφέροντα του δήμου, του λαού. Τζαι απορώ, υπάρχει πουθενά που τ' αλήθκεια πραγματική "αντιπροσώπευση" του λαού; όχι του κόμματος, ούτε των ψηφοφόρων του κάθε κόμματος, ούτε τζείνων που πιερώννεις (με δωρεάν ταξίδι για ψήφο, με θεσούαν στο δημόσιο), του λαού ολόκληρου. ή της πόλης (αν είσαι δήμαρχος).

Αν ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού φκαίνει στο δρόμο για να σου πει "σήκου τζαι φύε εν σε θέλουμεν" ή "μεν κόψεις λεφτά που τα πανεπιστήμια" ή "μεν ψηφίσεις νόμους που θα μας αφήκουν να πεινάσουμεν" ή "μεν υπογράψεις μνημόνιον" ή "τα γέριμα έβρετε τα τζαι κάμετε κυβέρνησην γιατί εν αντέχουμεν άλλον", με ποιο δικαίωμα τζαι ποια δικαιολογία δεν σηκώνεσαι να φύεις, κόφκεις λεφτά που τα πανεπιστήμια, υπογράφεις μνημόνια τζαι ψηφίζεις νόμους; αν εσύ είσαι ο αντιπρόσωπος του λαού τζαι ο λαός λαλεί Α, εν είσαι υποχρεωμένος να πεις Α; Πως γίνεται να πεις Β; Που εν η αντιπροσώπευση σε τούτον;

Η σύγχρονη έννοια της δημοκρατίας επιτρέπει σε μιαν ομάδαν ανθρώπων να λειτουργούν γράφοντας τον λαό τζιαμέ που εν πιάννει μελάνιν που λέμεν τζαι μάλιστα απόλυτα νόμιμα, ανεξάρτητα που τον λαόν, τζαι επιτρέπει στον λαόν να έχει άποψη μιαν φοράν κάθε πέντε χρόνια (άσε που τούτη η άποψη μπορεί να καθοδηγείται που μπακκαλίσιμες διαδικασίες, διώ σου ψήφον τι θα μου δώκεις?). Η σύγχρονη δημοκρατία καταρρίπτει την έννοια της δημοκρατίας τόσον συχνά τωρά τελευταία που σε κάμνει να απορείς (τζαι να συγχίζεσαι).

Το "καζάνι που βράζει" εν για μέναν η ανθρώπινη φύση finally striking back.