Τωρά εννά μου πεις, ίντα μπου αγωνίας? εν εσού που ννα τα πιερώσεις?
όι, εν η αλήθκεια εν αγωνίουν για τα χρωστούμενα της ελλάδας (είτε έτσι είτε γιουβέτσιν εν πολλά τζαι έννεν τζαι που την πούγκαν μου άλλωστε), εξάλλου οικονομολόγος εν είμαι, τζαι δεν καταλάβω τι θα ήταν καλόν τζαι τι θα ήταν καταστροφικό να γινεί (αν τζαι εκπαιδεύτηκα τωρά τελευταία, ως τζαι τον αναθεματισμένον τον Economist θκιαβάζω τον μονορούφιν). Τζείνον που ξέρω εν ότι η πλειοψηφία του λαού εξέφρασεν με όποιο τρόπον εμπόρεν την άποψην της (μια τζαι η δυνατότητα δεν τους εδόθηκεν ούτε να ψηφίσουν για το Μνημόνιο σε δημοψήφισμα, που για μέναν εν μέγιστο εθνικό θέμα, ούτε καν να ψηφίσουν σε εκλογές άλλους εκπροσώπους), τζαι τούτη η άποψη αγνοήθηκεν εντελώς που μιαν Βουλήν των Αντιπροσώπων που στο τέλος της ημέρας δεν αντιπροσωπεύκει κανέναν. τζαι εν τζαι λαλώ, μπορεί ο λαός να έσιει απόλυτον μα απόλυτον άδικον (εξάλλου οι πολλοί πολλές φορές μπορεί να κάμνουν λάθος), τζαι τζείνοι οι 155 να έχουν απόλυτο δίκαιο. μπορεί. το θέμαν εν ότι η απόφαση δεν ήταν απόφαση του λαού, δεν ήταν απόφαση που εκπροσωπεύει την πλειοψηφία του λαού τζαι όσο σωστή τζι αν (μακάρι) αποδειχτεί να ένι, σίουρα μα σίουρα εν ήταν δημοκρατική.
τζαι μπορεί να λαλούν ότι σήμερα εσώθηκεν η Ελλάδα (για λλίον και αν), ή οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης που εσούζουνταν. Το σίουρον ένι ότι δεν εσωθήκαν ούτε η δημοκρατία, ούτε καν τα προσχήματα ...
είναι να μεν στεναχωρκέσαι?