Νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου The sequel (αλλιώς Εκάμαμεν τζι εμείς έναν αστείον ολάν)

Ώρα 8:30 στο Βέλγιο (9:30 στην Κύπρο, 7:30 στην Αγγλία, εμάθαμεν το όπως το νερό).

Λαμβάνει χώραν εις Λουέβεν, Βελγίου ο εξής τηλεφωνικός διάλογος (Ε = Ερυκίνη, ΚΚ= καπετάν Κοκκινογένης, η σχέση, καμία σχέση με την Παπαρήγα)

Ε: sorry to wake you up dear
KK: ....zzzzzz....no no i am awake (λέμεν τωρά)
Ε: i am trapped in my bedroom
KK: why???
E: there is a... thing on the stairs
KK: what... thing??
E: i dont know. it seems like an animal
KK: animal??? is it a spider again???
E: no no no. its much much bigger. and it has no legs
KK: is it a mouse???
E: its the right size but it has no tail, and NO LEGS
KK: no legs and no tail. i may be sleepy but it doesnt sound like an animal to me. are you sure is not something that someone dropped ??
E: it could be. i dont know. but it does look very much like an animal. just no legs, no tail.it does have two black sticks on the sides
KK: STICKS??? it doesnt sound like an animal. is it moving?
E: no
KK: then maybe ITS NOT AN ANIMAL. or may be its dead.
E: could it be a bat ??? (εν τω μεταξύ να έχω κλειδωθεί στο δωμάτιο, χέρια να τρέμουν, ιδρώτας στο πρόσωπο και τα λοιπά και τα λοιπά. όλοι έχουμε δει έστω ένα θρίλερ με νυχτερίδες, εν είδαμε??)
KK: a bat??? (ίχνος σοβαρής δυσπιστίας τζαι σχεδόν γελούιν, του τύπου τούτη η φιλη μου εξεκίνησεν να το χάνει κανονικά).... Ok, relax (παραίτηση τύπου του πελλού μεν του λαλείς όι). i have an idea. throw something at it to see if its alive.
E: are you crazy???? no no i cant. what if it IS alive???

(εν τω μεταξύ, η σιέσισσα Ερυκίνη, κλεισμένη μέσα στο δωμάτιο μεν, ανοιγοκλείνει την πόρτα συνέχεια δε, να σιουρευτούμεν ότι εν ακόμα τζιαμέ. Ε τζαι που τον θόρυβο του άνοιξε κλείσε, εξεκίνησεν να ταράσσει το πράμαν.)

Ε:....ΕΕΕΕ. i am calling my landlady. dont care if she works, she must come upstairs. BYE

σε λιγότερο από 1 λεπτό ανοίω την πόρτα του δωματίου μου τζαι θορώ μια φυρμένη του γέλιου σπιτονοικοκυρά να στέκεται στα σκαλιά τζαι να κρατά κλεισμένη μες τες παλάμες της (έτσι με γάντι με τίποτες) ναι ναι, μια νυχτερίδα. Δύο λεπτά αργότερα, ούλλος ο κάτω όροφος χαχανίζει, με το σιέσιμον μου υποθέτω.

ΜΑ ΚΑΛΑ νυχτερίδα????? Μα ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ????? είπαμεν πάει μαζί με τες αράχνες αλλά όι τζαι στην πραγματικότητα.

από το πρωί έχω μελετήσει όλες τες εναλλακτικές. Πίσω στην Κύπρο δεν μπορώ να πάω γιατί θεωρητικά τωρά αρκέψαν να εμφανίζουνται οι κατσαρίδες, άρα κατάσταση μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα είναι η αγάπη σου.

Μια εν η λύση θα μετακομίσω λονδίνον στη σχέση ώσπου να βρεθεί συγκάτοικος (κατά προτίμηση που να σκοτώνει τα πάντα). άλλοι συζούν γιατί αγαπιούνται, άλλοι γιατί φοούνται. τι να πεις???

Τζαι κάπως έτσι είδα για πρώτη φορά νυχτερίδα...