Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Δεν έσιει πιο επώδυνο πράμαν...

για έναν πεισματάρην άνθρωπον που θέλει πάντα να περνά το δικό του, να έρκεται τζείνη η μέρα/ώρα/στιγμή, που θα πρέπει να αφήκει να περάσει το δικόν κάποιου άλλου τζαι να σιωπήσει.

(εντάξει έσιει τζαι πιο επώδυνα πράματα but maaan it sucks).

5 σχόλια:

Disciple είπε...

τούτον ονομάζεται θεία δίκη:)

Noor είπε...

Ή μήπως ονομάζεται σοβαρή σχέση; Τουλάχιστον να το αξίζει και να υποχωρεί και εκείνος μέσα μέσα...

Ερυκίνη είπε...

όοοι καλέ μου. να υποχωρείς για την αγάπην τίποτε επώδυνον εν έσιει...

εν για αυτό που ονομάζεται σχέση επόπτη-εποπτευόμενου που λαλώ. στην οποία βασικά έναν πλάσμαν υποχωρεί μόνον :)))

Aceras Anthropophorum είπε...

άμαν εν σε σχέσην που συμβαίνει δεν ονομάζεται σχέση. Ονομάζεται πάλη των τάξεων τζιαι εν αλήθκει δεν έχει πκιο επώδυνον πράμαν διότι κατατρώει τον έρωταν τζιαι κάμνει τον έσσκιν.

Επόπτης/εποπτευόμενος, για να μεν συμβεί, ή γίνεται επανάσταση, ή γίνεται τζιείνον που λέμεν compromise (να κάμνεις το μισόν δικόν σου τζιαι το μισόν δικόν του) ή ακόμα καλλύττερα concensus (να κάμνεις το δικόν σου τζιαι ο άλλος να νομίζει ότι κάμνει το δικόν του). Εδώ σε θέλω μάστορα!!

Ερυκίνη είπε...

Ασέρα μου θα διαφωνήσω (εν μέρει). άμαν εν σε σχέσην που συμβαίνει, ονομάζεται συμβιβασμός τζαι τον κάμνεις όχι που ανάγκην αλλά που απόφασην δική σου, τζαι εν πράμαν όμορφον, το να βάλλεις το θέλω του άλλου πάνω που το δικό σου καμιά φορά (εφόσον πάντα κάμνει το τζαι ο άλλος).

όσο για το επόπτης/εποπτευόμενος, εγώ εξεκίνησα με συμβιβασμόν, εκατέληξα στο concensus (ενόμιζα), αλλά έφερεν μας την ο επόπτης, έτσι έμεινεν η επανάσταση, αλλά το επαναστατικό μου πνεύμα με εγκατέλειψε έτσι αποφασίσθην να ακολουθήσομεν οδηγίες ωσάν καλά στρατιωτάκια να τελειώνουμεν :))