Πίσω στας Ευρώπας...

Επιστροφή στο φθινοπωρινό (αλί) Βέλγιο από το Αμέρικα όπου όλα είναι μεγάλα και ψεύτικα (τζαι δεν μιλώ για σιλικονάτα μέρη σώματος).

ψιλοκατάθλιψη η επιστροφή στο Βέλγιο. κάτι που πρέπει πάλε να πάεις στη δουλειά, κάτι που οι συνάδελφοι μου έχουν ούλλοι ξινισμένα μούτρα (εν ξέρω τι τους έπιασε), κάτι ο παλιόκαιρος (ούλλα τζι ούλλα στο Αμέρικα έναν ηλιούυυυυδιν, εμαύρισα πιλέ), κάτι οι φίλοι μου που εν πνιμένοι της δουλειάς. Εν τζαι που επεθύμησα την Κύπρο ρε παιδί μου. Εν ξέρω γιατί τούτες τες 1-2 μέρες έπιαν με έναν πράμα νοσταλγία να το πω, homesick να το πω εν ξέρω. Τζείνον που ξέρω εν ότι για τούτες τες μέρες άμα κλείσω τα μμάθκια τζαι σκεφτώ τι εν ευτυχία μπορώ να δω τον εαυτό μου μόνο στην Κύπρο τζαι όι αλλού(με ούλλους τους ανθρώπους που αγαπώ, κάποιοι ήδη τζιαμέ κάποιοι δαμέ)... για τούτες τες μέρες τουλάχιστον...

μπορεί να φταίει τζαι που είδα το βιτεούδιν του flash mob που εγίνηκεν το σάββατο τζαι μιλούμεν εν επίστευκα ότι επίεν τόσος κόσμος. Το καϊσούδιν έβαλεν δαμέ ούλλα τα βίντεος που το σάββατο. Μπράβο ρε κοπέλια. Μπορεί να φαίνεται ασήμαντον, αλλά άμαν σκεφτείς πόσοι λευκωσιάτες θα εχορεύκαν μες τη μέση του δρόμου τζαι ου μάνα μου εννά τους θορεί ο κόσμος, συνειδητοποιάς ότι εν κάτι. άτε τζαι τα χριστούγεννα πάλε (για να μαι τζι εγώ).

θα ακολουθήσει πόστ με τις περιπέτειες της Ερυκίνης στην Αμερική, η οποία έφαεν όσα χάμπουρκερ τζαι πίτσες εμπόρεν, επίεν μπέιζμπολ τζαι είδε τους ΡεντΣοξ να χάνουν παταγωδώς (το νέο δαμέ εν ότι εκαταλάβαμεν ίνταλως παίζεται το μπέιζμπολ), επίεν στο Χάρβαρντ (τρομάρα μας) τζαι στο ΜΙΤ, επίεν στη θάλασσα της Βοστώνης τζαι εδοκίμασεν αστακον (γιαξ), έπαθεν τζετλαγκ τζαι ήρτεν έσσω της να τζοιμηθεί σαν το γαούριν... αλλά καρτεράτε να φέρω τα μίλια μου πρώτα.

σας φιλώ.