Τούτες τες εκλογές εκαρτερούσαν τες ούλλοι με αγωνία.
Δεν ξέρω τι επερίμεναν οι άλλοι, ούτε τι επερίμενα εγώ ακριβώς. Αλλά επερίμενα κάτι.
Που οικονομικά δεν καταλάβω, αλλά τζείνον που θορώ με την κοινήν λογική μου εν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες σαν πεισματάρικοι έφηβοι (για τους δικούς τους λόγους βέβαια), επιμένουν στην εφαρμογή ενός σχεδίου λύσης παρά το γεγονός ότι α) που τους μισούς οικονομολόγους του κόσμου εκρίθηκεν λάθος ιδέα, τζαι β) που την μέχρι τώρα εφαρμογή του φαίνεται ότι είναι λάθος στρατηγική ή τέλοσπάντων προς το παρόν δεν βοηθά. Αλλά όι ατού. Αμπα τζαι πουν εκάμαν λάθος.
Τζαι επειδή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι εκάμαν λάθος (οι συνομωσιολόγοι σαν του λόγου μου θα ελαλούσαν ότι κανέναν λάθος δεν έσιει, απλά εξυπηρετεί άλλους στόχους που τζείνους που μας λαλούν), επιμένουν να διούν το ίδιο φάρμακο σε ούλλους τους ασθενείς (η ιατρική μεταφορά έσιει πολλύν σουξέ σε τούτον το θέμα), παρά το γεγονός ότι έκαμεν τους προηγούμενους ασθενείς σιηρόττερα παρά καλλύττερα.
Που τους ασθενείς που επήραν το φάρμακον, οι Πορτογάλλοι προς το παρόν υποφέρουν σιωπηλά, οι Ιρλανδοί εκάμαν τζαι δημοψήφισμαν τζαι αν μη τι άλλον πιάννουν τη θεραπεία (παρά τες παρενέργειες) με τες ευλογίες του 60% του λαού (άρα γούστον τους καπέλο τους τζαι 40 παπαγάλοι), οι Ισπανοί εξεκινήσαν δυναμικά την αντίδραση για να ποκάτσουν τωρά τελευταία. Τζαι έμεινεν η Ελλάδα, που την έφαε σιηρόττερα που ούλλους (γιατί ήταν σε συγκλονιστικά σιηρόττερη θέση προφανώς), η οποία στην αρκήν επείστηκεν ότι φταίει (που φταίει δηλαδή) τζαι αξίζουν της τούτα που περνά (σε τούτον να διαφωνήσω αν μου επιτρέπετε), έκαμεν 1-2 χρόνια υπομονήν, ώσπου εν επίεννεν άλλον το πράμαν. Επιέσαν για εκλογές τζαι αρκέψαν τα εκλογικά παναύρκα. Που για κάποιους μπορεί ναν ανάθεμα (ξέρεις η ενοχλητική δημοκρατία χαλά την ισορροπία ιμίσιη μου), αλλά έδωκεν μιαν ελπίδαν. Τζαι του κόσμου (μέρος του κόσμου τουλάχιστον) τζαι μέναν προσωπικά.
Γιατί πιστεύκω χωρίς να είμαι τζιαμέ τζαι χωρίς να ξέρω ότι ο κόσμος έθελεν να κάμει κάτι να αλλάξει την πορεία τζαι εκαρτέραν την στιγμή να το κάμει. Εννά μου πεις υπήρξαν ρεαλιστικές εναλλακτικές? είχαν κάτι καλλύττερον να ψηφίσουν? Τι σόιν ελπίδαν είσιες? τι να σου πω. απάντηση δεν έχω, τζαι αν ήμουν στη θέση τους θα ζορίζουμουν. Αλλά είχα την ελπίδα ότι θα εκάμναν κάτι παράλογο, τρελό, ηρωικό ακόμα αν θέλεις, να εψηφίζαν το άγνωστο, παρά το σίουρο κακό των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα που λαλεί τζαι ο Αγγελάκας). τζαι ήλπιζα όι μόνον για τζείνους, αλλά τζαι για μας, τους επόμενους στη σειρά που θα κατεβάσουμεν το ίδιο φάρμακο. Γιατί τζείνοι που το χορηγούν δίχα να τους κόφτει τι περνά ο κόσμος δεν ήβραν ακόμα αρκετήν αντίσταση να αναγκάστουν να έβρουν πιο ρεαλιστικές λύσεις (τζαι να μεν επιμένουν όπως τα μωρά σε κάτι που δεν φτουρά). Τζαι ας είμαστεν ειλικρινείς, που μας δεν εκαρτέρουν τζαι δεν καρτερώ καμία αντίσταση (δαμέ εμείς βουρούμεν να βάλουμεν την κκελλέ μας που κάτω που την γκιλοτίνα μόνοι μας). Που πελλάραν ίσως εκαρτέρουν που τους καλαμαράες.
Αλλά δεν...
Και τώρα τι κάμνουμεν κυρίες και κύριοι?
ΥΓ: το πιο τραγικό ίσως των εκλογών είναι το ποσοστό που εκράτησαν τα Αυγά παρά τα αίσχη στα οποία επιδοθήσαν που τες προηγούμενες εκλογές ως τούτες. Απόδειξη πως ο λαός καθόλου δεν παρασύρθηκε την προηγούμενη φορά.
ΥΓ2: που ούλλην την ιστορία το πιο απογοητευτικό ήταν και είναι η συμπεριφορά των Ευρωπαίων ηγετών. Γιατί κάποιοι που μας άλλην Ευρώπην ονειρευτήκαμεν τζαι άλλην είχαμεν στο νου μας. Μιαν οικογένειαν όι μιαν τράπεζαν. Τι να πω? Ο καιρός θα δείξει. ελπίζω να καταλάβουν σύντομα πως το πρόβλημα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο τα ριάλλια τζαι οι αριθμοί που δεν βγαίνουν, αλλά κυρίως ίσως ο κλονισμός του ευρωπαικού αίσθηματος στους λαούς, τζαι η παντελής έλλειψη δημοκρατικότητας στην λήψη αποφάσεων εντός Ευρώπης.
Δεν ξέρω τι επερίμεναν οι άλλοι, ούτε τι επερίμενα εγώ ακριβώς. Αλλά επερίμενα κάτι.
Που οικονομικά δεν καταλάβω, αλλά τζείνον που θορώ με την κοινήν λογική μου εν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες σαν πεισματάρικοι έφηβοι (για τους δικούς τους λόγους βέβαια), επιμένουν στην εφαρμογή ενός σχεδίου λύσης παρά το γεγονός ότι α) που τους μισούς οικονομολόγους του κόσμου εκρίθηκεν λάθος ιδέα, τζαι β) που την μέχρι τώρα εφαρμογή του φαίνεται ότι είναι λάθος στρατηγική ή τέλοσπάντων προς το παρόν δεν βοηθά. Αλλά όι ατού. Αμπα τζαι πουν εκάμαν λάθος.
Τζαι επειδή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι εκάμαν λάθος (οι συνομωσιολόγοι σαν του λόγου μου θα ελαλούσαν ότι κανέναν λάθος δεν έσιει, απλά εξυπηρετεί άλλους στόχους που τζείνους που μας λαλούν), επιμένουν να διούν το ίδιο φάρμακο σε ούλλους τους ασθενείς (η ιατρική μεταφορά έσιει πολλύν σουξέ σε τούτον το θέμα), παρά το γεγονός ότι έκαμεν τους προηγούμενους ασθενείς σιηρόττερα παρά καλλύττερα.
Που τους ασθενείς που επήραν το φάρμακον, οι Πορτογάλλοι προς το παρόν υποφέρουν σιωπηλά, οι Ιρλανδοί εκάμαν τζαι δημοψήφισμαν τζαι αν μη τι άλλον πιάννουν τη θεραπεία (παρά τες παρενέργειες) με τες ευλογίες του 60% του λαού (άρα γούστον τους καπέλο τους τζαι 40 παπαγάλοι), οι Ισπανοί εξεκινήσαν δυναμικά την αντίδραση για να ποκάτσουν τωρά τελευταία. Τζαι έμεινεν η Ελλάδα, που την έφαε σιηρόττερα που ούλλους (γιατί ήταν σε συγκλονιστικά σιηρόττερη θέση προφανώς), η οποία στην αρκήν επείστηκεν ότι φταίει (που φταίει δηλαδή) τζαι αξίζουν της τούτα που περνά (σε τούτον να διαφωνήσω αν μου επιτρέπετε), έκαμεν 1-2 χρόνια υπομονήν, ώσπου εν επίεννεν άλλον το πράμαν. Επιέσαν για εκλογές τζαι αρκέψαν τα εκλογικά παναύρκα. Που για κάποιους μπορεί ναν ανάθεμα (ξέρεις η ενοχλητική δημοκρατία χαλά την ισορροπία ιμίσιη μου), αλλά έδωκεν μιαν ελπίδαν. Τζαι του κόσμου (μέρος του κόσμου τουλάχιστον) τζαι μέναν προσωπικά.
Γιατί πιστεύκω χωρίς να είμαι τζιαμέ τζαι χωρίς να ξέρω ότι ο κόσμος έθελεν να κάμει κάτι να αλλάξει την πορεία τζαι εκαρτέραν την στιγμή να το κάμει. Εννά μου πεις υπήρξαν ρεαλιστικές εναλλακτικές? είχαν κάτι καλλύττερον να ψηφίσουν? Τι σόιν ελπίδαν είσιες? τι να σου πω. απάντηση δεν έχω, τζαι αν ήμουν στη θέση τους θα ζορίζουμουν. Αλλά είχα την ελπίδα ότι θα εκάμναν κάτι παράλογο, τρελό, ηρωικό ακόμα αν θέλεις, να εψηφίζαν το άγνωστο, παρά το σίουρο κακό των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα που λαλεί τζαι ο Αγγελάκας). τζαι ήλπιζα όι μόνον για τζείνους, αλλά τζαι για μας, τους επόμενους στη σειρά που θα κατεβάσουμεν το ίδιο φάρμακο. Γιατί τζείνοι που το χορηγούν δίχα να τους κόφτει τι περνά ο κόσμος δεν ήβραν ακόμα αρκετήν αντίσταση να αναγκάστουν να έβρουν πιο ρεαλιστικές λύσεις (τζαι να μεν επιμένουν όπως τα μωρά σε κάτι που δεν φτουρά). Τζαι ας είμαστεν ειλικρινείς, που μας δεν εκαρτέρουν τζαι δεν καρτερώ καμία αντίσταση (δαμέ εμείς βουρούμεν να βάλουμεν την κκελλέ μας που κάτω που την γκιλοτίνα μόνοι μας). Που πελλάραν ίσως εκαρτέρουν που τους καλαμαράες.
Αλλά δεν...
Και τώρα τι κάμνουμεν κυρίες και κύριοι?
ΥΓ: το πιο τραγικό ίσως των εκλογών είναι το ποσοστό που εκράτησαν τα Αυγά παρά τα αίσχη στα οποία επιδοθήσαν που τες προηγούμενες εκλογές ως τούτες. Απόδειξη πως ο λαός καθόλου δεν παρασύρθηκε την προηγούμενη φορά.
ΥΓ2: που ούλλην την ιστορία το πιο απογοητευτικό ήταν και είναι η συμπεριφορά των Ευρωπαίων ηγετών. Γιατί κάποιοι που μας άλλην Ευρώπην ονειρευτήκαμεν τζαι άλλην είχαμεν στο νου μας. Μιαν οικογένειαν όι μιαν τράπεζαν. Τι να πω? Ο καιρός θα δείξει. ελπίζω να καταλάβουν σύντομα πως το πρόβλημα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο τα ριάλλια τζαι οι αριθμοί που δεν βγαίνουν, αλλά κυρίως ίσως ο κλονισμός του ευρωπαικού αίσθηματος στους λαούς, τζαι η παντελής έλλειψη δημοκρατικότητας στην λήψη αποφάσεων εντός Ευρώπης.
2 σχόλια:
Τώρα... τα μπάνια του Λαού!
έτσι ακριβώς!
τα μπάνια μας εμαράναν
Δημοσίευση σχολίου