Επιστροφή νούμερο 3

Η τρίτη μου καλοκαιρινή επιστροφή που Κύπρον ήταν ζόρικη  (οι επιστροφές το σιημώναν έννεν οι ίδιες εν μετρούν). Τρίτο καλοτζαίρι που πάω Κύπρο σαν τουρίστας (φέτι εγόρασα τζαι καπέλο που τη Λαική Γειτονιά να φαίνουμαι τέλεια τουρίστας). Δυσκολεύκουν τα πράματα φίλε αναγνώστη. Το μαράζι εν λλίον πιο μεγάλο, παιρνεί λλίον παραπάνω τζαιρόν να περάσει. Η Κύπρος λείπει μου λλίον παραπάνω. Τζαι παράλληλα η Κύπρος φαντάζει τζαι λλίον πιο ξένη. Τι να πεις??

Έφαα μεάλην φατζιάν φίλε αναγνώστη τούτες τες 3-4 πρώτες μέρες. Εγινήκαν τζαι διάφορα που ποδά. Τωρά εκατάφερα να φέρω λλίον τα μίλια μου. Τζαι τωρά που μου επέρασεν το μεάλον το μαράζιν είπα να σου πω τα νέα μου. 

Που λες που ήμουν στην Κύπρο είχα στο νου να σου πω για μιαν ταινιάρα που είδα στο θερινό σινεμά (όποιος δεν πάει στον μαραθώνιο κατίσιη του, έσιει εξαιρετικό πρόγραμμα όπως πάντα), το Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα. Τρεις μέρες αφού εκατέφθασα Κύπρον αγαπημένε αναγνώστη, άκου πρόβλημαν, η πρώην επόπτρια που το ΠανΚυ εκάλεσεν με μαζί με άλλους τωρινούς φοιτητές της έσσω της για ποτά τύπου γνωριμία-πάρτυ (γιατί εγώ λείπω τζαι 3 χρόνια εν τους ιξέρω ούλλους στο ΠανΚυ πλέον). Έλα όμως που εγώ έφτασα στη νήσο κουρτισμένη να δω τζείνην την ημέραν τη συγκεκριμένη τούτην την ταινία κάτω που τον Λευκωσιάτικο ουρανό στην αυλή του Κωστάντια να μυρίζουν τα δεντρά τζαι τα γαριδάκια Χαραλάμπους. Αλλά τζαι πάλε γουρουνιά να πω όι της επόπτριας (εξανακάλεσεν με τζαι πάλε εν επία). Δύο μέρες αν το πιστεύκεις δεν έξερα τι να κάμω. Η σχέση έβαλλεν στοιχήματα: θα συμπεριφερθώ selfish or selfless; εν ήταν σίουρος που ήταν να κάτσει η πίλλια. Τζαι έκατσεν στο σινεμά φίλε μου.

Τζαι έτσι για να ξέρεις η ταινία ήταν τόοοοοοοοοσο τόσο ωραία, ίσως όι τόσο το στόρυ όσον η ατμόσφαιρα. Έχω να δω τόσο ατμοσφαιρική-τύπου-"παραμύθια της χαλιμάς" ταινία που την Πολίτικη Κουζίνα (εν ξέρω πως μου ήρτεν αλλά τούτον εθθυμήθηκα σαν την εθόρουν). Ατμόσφαιρα δεν φαντάζεσαι αναγνώστη. Ρομαντική. Τούτον που ελάλεν η Μ. πριν λλίον τζαιρόν ότι λείπει μας το παραμύθι. Τούτον ακριβώς ήταν. Παραμύθι. Έτσι καθόλου εν εμετάνιωσα που εσυμπεριφέρθηκα γαιδουρίσιμα. Γιατί ήταν τέλεια. 

Κατά τα άλλα, έκαμα λλία πράματα φέτι να σου πω την αλήθκεια στες διακοπές. Εν επία Πάφο να φανταστείς, ούτε κάμπινγκ, ούτε στον παράδεισο του Πωμού, ως τζαι Καλά Καθούμενα επία μια φορά μόνο (επία όμως στο καινούργιο το Χαράτσι, εγκρίνεται φούλ). Ούτε πολλές θάλασσες επία. Έτο με τες πυράες τζαι με τες δουλειές επεριοριστήκαμεν λλίον. Αλλά είδα τες φίλες μου. Εκόψαμεν κουβέντες, εκάμαμεν παρουσιάσεις (γιατί κάποιοι δουλεύκουν) στα κκαφέ σαν τον παλιό καλό καιρό, εκυνηγήσαμεν μελλοντικούς γκόμενους στες Φοινικούες με την κολλητή που το σχολείο (όπως ακριβώς στο σχολείο). Είδα την οικογένεια παραπάνω από ότι συνήθως. Επία στο ΠανΚυ, παραπάνω φορές από ότι υπολόγισα, αλλά έτο, έσιει τζείνον το κάτι. Εν οικογένεια το ΠάνΚυ. Με έναν τρόπον που εν θα μπορέσει να εν άλλον πανεπιστήμιο ποττέ. Γενικώς είσιεν ανθρώπους τούτον το καλοκαίριν. Λλία πράματα πολλά πλάσματα. Νοτ μπαντ ατ ολ. 

Εξού βέβαια τζαι η φατζιά γιατί δαμέ συνήθως εν το ανάποδο, πολλά πράματα (τα μισά ξενέρωτα αλλά ας ένι), αλλά λλία πλάσματα. Αααααχχχχχχχ. 

ΥΓ: Βεβαίως δεν ελείψαν τα παρατράγουδα. Στο αεροδρόμιο έπετυχα για ΑΚΟΜΑ μια φορά αστυνομικό στον έλεγχο να συμπεριφέρεται σε τουρίστες σαν να εν γαούρκα ή φυλακισμένοι (Τζαι τες θκυό φορές σε μελαμψους. Τυχαίο; Δε νομίζω). Δηλαδή, πως καρτεράς τουρίστας να ξαναέρτει στη χώρα σου άμαν ο χώρκατος τσιριλλά του πλασμάτου?? Εν τους μαθαίνουν τρόπους ολάν? αν όι έσσω τους τζιαμέ στην αστυνομία, στο αεροδρόμιο?? Σε ούλλα τα αεροδρόμια να σου συμπεριφερτούν με το σεις τζαι με το σας. Εμάς τούτα εν μας χρειάζουνται. Ας φκάλουμεν τουλάχιστον τζείνον το χοσπιταλιτυ που τα διαφημιστικά του ΚΟΤ, εν παραπλάνηση. Μιλούμεν ύστερα που το εσκέφτουμουν ενευρίασα τόοοοοοοοοοσον πολλά που αποφάσισα να κάμω καταγγελίαν κάπου, δηλαδή εν γίνεται. Αλλά που???