Διάσημοι...

(εθελα να σας πω άλλα, αλλά άτε μόλις το είδα τούτον τζαι εσοκαρίστηκα..)

Το βελγικό μου YouTube που συνήθως προτείνει λινκς για Βελγικά πράματα, σήμερα είσιεν έναν λινκ που ελάλεν Κύπρος τζαι είπα να το δω το βίντεο , να δω για ίντα πράμαν εμπήκαμεν στο ιντερνέττιν πάλε.

Ο τίτλος εν ο ακόλουθος τζαι αμαν πατήσετε πάνω του εννά δειτε τζαι το βίντεο.

Players get hit with a bomb inside the stadium (Cyprus)

Δεν ξέρω πότε εγίνηκεν τούτον τζαι αν ανακαλύπτω κάτι  που εγίνην ξέρω γω πριν 4 μήνες ή κάτι. Αλλά ο τίτλος εν σοκαριστικός τζαι το βίντεο ακόμα παραπάνω. Εννοώ που τα αλήθκεια σοκαριστικό. Τζαι είδαν το προφανώς καμιάν 600.000 (άρα εκυκλοφόρησεν καλά)

Κάποιος που ξέρει να μου πει. ήβραν ποιος παλαβός έκαμεν τούτον το πράμαν? Που δεν καταλάβω που νομικά αλλά πρέπει να εν τζαι σοβαρή κατηγορία στο δικαστήριο που παίρνει φυλάκαν. Εσυλλάβαν κανέναν? Εμεινεν κανένας φυλακήν?

Απορώ πως μετά που τούτον δεν έκλεισεν ακόμα το πρωτάθλημα. Τούτη εν η λύση. Τέρμαν η μάππα.  Τη μια μασιερώματα, την άλλην πόμπες. Τι άλλον καρτερούμεν δηλαδή? Κλείστε την πρώτη κατηγορία να τελειώννουμεν. Για 1-2 χρόνια, όσα χρειαστεί να φέρουν κάποιοι τα μίλια τους. Τζείνος που γουστάρει μάππαν να παέννει στα ματς της Δ' κατηγορίας.

Έχουμεν τζαι κρίσην. Τι να ξοθκιαζουνται δηλαδής???

ΥΓ: πιστεύκω το ακράδαντα ότι η βία στα γήπεδα δεν είναι καθόλου άσχετη με το τι γίνεται στην κοινωνία. Ας κλείσουν τα γήπεδα, ας φκει η βία στους δρόμους. Ίσως έτσι τζαι η τελευταία στρουθοκάμηλος αποφασίσει να δει το πρόβλημα στες πραγματικές του διαστάσεις.
ΥΓ2: Αν τζείνος που το καμεν εν ανήλικος εισηγούμαι να μπει λλίον φυλάκαν ο γονιός. Επειδή κύριε χώρκατε (σόρυ για την έκφραση) έννεν κα-θό-λου κουλ η πρώτη λέξη του μωρού σου ναν Ομόνοια/Ανόρθωση/Αποελ/Απολλωνας, τζαι έννεν κα-θό-λου κουλ να φανατίζεις το κοπελλούιν σου που γεννησιμιού τζαι ύστερα να απορείς, "Ου μα έκαμεν καυκάες? Πέφτω που τα σύννεφα"
ΥΓ3: συγγνώμην για τα ξεσπάσματα ρε κοπέλλια, αλλά τωρά τελευταία έχω νεύρα, πολλά νεύρα. Πάαααρα πολλά νεύρα.

\

Αποφάσεις...

Πότε αλήθκεια εν καλή στιγμή να πάρει κάποιος αποφάσεις για τη ζωή του εν έναν ερώτημαν.

Άμαν είσαι χαρούμενος τζαι καλά εν θέλεις να σκέφτεσαι τούτα τα πράματα (δουλειές, μετακομίσεις) γιατί είσαι καλά τζαι εν θέλεις να ππέσσεις με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Άμαν εν είσαι καλά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, έρκεται σου τζείνη η επιθυμία αυτόματα του να πάρεις αποφάσεις, ενώ ξέρεις πολλά καλά ότι έννεν σοφό να παίρνεις αποφάσεις σε τέθκοιες περιόδους που τα θορείς ούλλα μαύρα.

Πρέπει δηλαδή να έβρεις μια φάση που να μεν είσαι ούτε καλά, ούτε κακά. Αλλά πούντην τούτην την περίοδο?

Τον τελευταίο καιρό σκέφτουμαι πολλά πράματα. ήρτεν ο τζαιρός των αποφάσεων, ανεξαρτήτως διάθεσης, κάποιες αποφάσεις πρέπει να παρθούν. Κάποιες επαρθήκαν, κάποιες εμισο-παρθήκαν αλλά τρέμουμεν να τες παραδεχτούμεν, κάποιες ακόμα εκκρεμούν.

Καταρχήν αποφάσισα (λαλώ σας τζείνες που επαρθήκαν έτσι για να δεσμευτώ δημόσια να τες υλοποιήσω) ότι εννά το γράψω τζείνον το γέριμον το βιβλίον. Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω πότε, ούτε ίντα πράμαν εννα φκει, αλλά έφτασεν η στιγμή, το βιβλίον πρέπει να αρκέψει να γράφεται. Έχω ήδη δηλαδής πάνω κάτω 40 σελίδες (εμείναν οι υπόλοιπες 160).

Επίσης εμισο-αποφάσισα (αλλά εν το είπα ακόμα της Μάνας τζαι του Πατέρα) ότι με το πέρας του βιβλίου, αν είμαι ακόμα ζωντανή τζαι με σώας τας φρένας, τζαι η σχέση εξακολουθεί να με θέλει ως τότε, μάλλον (εν εκλείσαμεν 1000%) θα πάω να μείνω Λονδίνον για λλίον.

Τζείνον που δεν αποφάσισα ακόμα εν το για πόσο. Εκκρεμότητα 1 που δεν μπορεί να λυθεί με τίποτες. Που την μιαν κόφκεται η καρκιά μου στη σκέψη να μείνω τζιάλλον μακριά που τη νήσο. Που την άλλην, εν ξέρω αν μπορώ να την αντιμετωπίσω ξανά με τα παλιά της χούγια συν τα καινούργια ζόρκα της κρίσης. Τζαι εν τζαι η σχέση που θέλει να έρτει, εν θέλει. Τζι αν δεν θέλει, εγώ τι κάμνω? Μπρος γκρεμός τζαι πίσω ρέμα η κατάστασης.

Εκκρεμότητα 2 που ακόμα δεν ελύθηκε, αν τζαι εμισο-επάρθηκεν απόφαση, εν το τι στανάθεμα θα κάμω για να φκάλω τον άρτον ημών τον επιούσιον σε τούτην τη ζωή. Μετά που τόσα χρόνια έρευνας νομίζω εμισο-αποφάσισα ότι τούτην τη ζωή ίσως δεν μπορώ τζαι μάλλον δεν θέλω να την κάμω. Γουστάρω την έρευνα τζαι την ψυχολογία όσον δεν παίρνει αλλά αρέσκει μου να την κάμνω όπως παλιά, απιέρωτη τζαι με καλήν παρέα. Τούτον το πράμαν που εγίνηκεν δουλειά μου δεν το αντέχω τζαι ένας Θεός ξέρει (ή τζαι παραπάνω αν είσαστεν του πολυθεικού) πόσον το κουντώ να φκει ως το τέλος. Εν μπόρω να το κουντώ για πάντα. Ούτε μπόρω να μπω στο παιχνιδάκι τούτο που παίζουν ούλλοι δαμέ ο θάνατός σου η ζωή μου τζι όποιος δημοσιεύσει πρώτος, οι υπόλοιποι ας παν να γ*****. Ούτε μπόρω στην σκέψη να κάμνω τούτον το πράμαν με τούτην την ταχύτηταν. Η επιστήμη θέλει χρόνον. Τζαι εν μπορείς να τη μετράς με όρους παραγωγικότητας λες τζαι είμαστεν εργοστάσιον. Παρόλα αυτά, έτσι εν τα πράματα. Έτσι εν τούτος ο κόσμος. Τέικ ιτ ορ λίβ ιτ που λεν τζαι οι εγγλέζοι.

Τζαι δαμέ έρκεται το ερώτημα. άμαν δεν κάμω τούτον το πράμαν (που εν το μόνον που ξέρω να κάμνω, μαζί με το να πουλώ τυρόπιττες στο Ζορπά) τι να κάμω? Τούτη η απόφαση αναβάλλεται λόγω έλλειψης εναλλακτικής, θα επανέλθει άμαν βρεθεί κατάλληλη εργασία που να με θέλει τζαι να τη θέλω.

ΥΓ1: τούτον ήταν ποστ αυτο-ανάλυση τζαι αυτο-ρεφλέξιον, αν δεν κάμνει νόημαν σε σας εν πειράζει, εν για μέναν που την εγραψα παραπάνω τζαι σόρυ που σας πρήζω τζιόλις

ΥΓ2: για το Μνημόνιο τζαι την Κύπρο δεν γράφω γιατί εν αξίζει τζαι το ψηφιακό μελάνι. Άμαν, παρά τα όσα γίνουνται στην Ελλάδα τζαι ενώ την ίδια στιγμή θκυό άλλες χώρες που σούζουνται τζαι καίγουνται (δες Ισπανία τζαι Ιταλία) κάμνουν τα κούτζια της ζωής τους να αποφύγουν να υπογράψουν επίσημο μνημόνιο, εμείς αποφασίσαμεν σε ποσοστό 60% ότι το μνημόνιο εν καλό πράμα τζαι οι άλλοι ούλλοι εν παλαβοί, τι να πεις? Η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά.   

Let the truth be said

Happy birthday John Lennon...

Με κάτι πάντα επίκαιρον

 τζαι κάτι πάντα όμορφο (καλά το ενδυματολογικό της εποχής ασυναγώνιστο :))))

.

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση

Στο περιοδικό της "De Morgen" πριν λλίες μέρες εθκιάβαζα κουτσά στραβά (τα Ολλανδικά μου εν λειψά) το άρθρο στην τελευταία τελευταία σελίδα.
Είσιεν τον τίτλο "Ποιοι εν οι πιο φτωσιοί άνθρωποι στον κόσμο" τζαι ο αρθρογράφος επροσπαθούσεν να έβρει το γιατί ενώ φκαίνει μια λίστα με "τους πλουσιόττερους ανθρώπους στον κόσμο", δεν εφκήκεν ούτε μιαν φορά μια λίστα με τους "φτωχόττερους".

Η άποψή του αρθρογράφου ήταν πάνω κάτω η εξής:
στο νούμερο ένα των πιο φτωχών σίουρα θα έμπαινεν κάποιος πολλά φτωχός, κάποιος που εν έσιει καν να φάει. Κάποιος που εν στα πρόθυρα να πεθάνει που την πείνα γιατί δεν έσιει να φάει για πολλύν τζαιρόν. Παρόλα αυτά άμαν σκεφτούμεν πόσα πλάσματα πεθανίσκουν κάθε μέρα, κάθε λεπτόν που την πείνα σε τούτον τον κόσμο, εν λογικό ότι τζείνος ο πρώτος, ο πιο φτωχός στο επόμενον λεπτόν θα εν πεθαμένος τζαι τη θέση του θα πάρει ο επόμενος. Η λίστα με τους φτωχόττερους ανθρώπους δεν μπορεί να υπάρξει γιατί οι φτωσιοί (όπως λαλεί τζαι η βελγική φράση) πέφτουν ένας ένας σαν τες μούγιες τζαι δεν μπορεί κανείς να καθορίσει τον φτωχόττερον που ούλλους γιατί δεν είναι κάτι σταθερό.

Η δική μου η εξήγηση εν πιο απλή: Γιατί εν πάρα πολλοί, πάααααρα πολλοί τζείνοι που θα ισοψηφούσαν στην πρώτη θέση, τζαι τζείνοι στη δεύτερη τζαι τζείνοι στην τρίτη. Τόσοι που δεν έσιει νόημαν να κάμεις λίστα.

Για τον Λιλλήκκα έχω να πω...

(αν τζαι είπα να μεν ασχολούμαι καθόλου με οτιδήποτε αρνητικό τζαι να εστιαστώ στα όμορφα πράματα της ζωής εν αντέχω, θα σας τα πω, επέλλανα σας σήμερα)

ότι εν ένας παλαβός τζαι δεν τον εσυμπάθησα ποττέ μου τζαι δεν επίστευκα ποττέ μου ότι θα εφτάνναμεν σε έτσι κατάντιαν να εν υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ποιος, ο Λιλλήκκας.

Ο καθένας δικαιούται να έσιει την άποψην του, εσείς αν θέλετε συμπαθάτε τον, ψηφίστε τον τζιόλις αν το επιθυμείτε, αλλά εμέναν τούτη εν η άποψή μου. Τζαι με τες τελευταίες μαλακίες (ούτε καν αστερίσκους εν βάλλω) επιβεβαιώθηκεν ακόμα παραπάνω.

Το γεγονός δε ότι υποστηρίξαν το κλείσιμον των οδοφραγμάτων τζι άλλοι τζαι γενικώς ακούεται σαν λογική ενέργεια αποδεικνύει ότι η παλαβομάρα εν κολλητική τζαι στην Κύπρον έππεσεν επιδημία.

Το ότι δε μια μεγάλη πλειοψηφία του λαού επιθυμεί κάτι τέθκοιον, δηλαδή μιαν ενέργεια που θα θάψει τζιάλλον την οποιαδήποτε διαδικασία λύσης τζαι θα αποδείξει σε ούλλους (όσοι εν ήταν σίουροι ακόμα) ότι η ε/κ κοινότητα ΔΕΝ θέλει λύση, αποδεικνύει τούτον που εξανάπα κάπου. Ότι θέλουμεν διχοτόμησην. Τζαι ας το παραδεχτούμεν. Δεν μας κόφτει τζαι δεν θέλουμεν. Δεν θέλουμεν να το παλέψουμεν. Αρέσκει μας έτσι. Όι ούλλους, τους παραπάνω.

Τα άλλα ούλλα εν μουσκουρούθκια. Τι σημαίνει εν αξιοποιούμεν τα ανοιχτά οδοφράγματα όπως πρέπει? Εφκήκεν ο Λιλλήκας ή ο κάθε Λιλλήκκας να προωθήσει ουσιαστικήν αλληλεπίδρασην μεταξύ των δύο πλευρών τόσα χρόνια? Τζαι δηλαδή αν είσιεν καζίνον στη Λεμεσό θα εστήνναμεν οδοφράγματα για να μεν "αξιοποιούν" οι κουμαρόφατσες τη Λεμεσό λάθος?

Επίσης ο μόνος, ο ΜΟΝΟΣ αποτελεσματικός τρόπος να ελέγξεις τι γίνεται στο Βορρά τζαι ποιος μπαινοφκαίνει εν ένας. ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ. λυση του κυπριακού, λύση του κυπριακού. Ούλλες οι άλλες πιθανότητες δεν μας εγγυούνται τίποτες (συμπεριλαμβανομένης της διχοτόμησης).

Τούτα ούλλα τέλοσπάντων, εν πελλάρες τζαι φτηνές δικαιολογίες. Απλά υπάρχουν δυστυχώς ακόμα πολλοί (υπερβολικά πολλοί) στην κοινωνία μας που θέλουν "τζείνοι ποτζεί τζαι μεις ποδά". Σίμπλ ας δατ. Θέλω να δω τι θα κάμουν, άμα γινεί η διχοτόμηση (γιατί θα γινεί σε κάποια φάση) τζαι το όνειρό τους ΔΕΝ θα γινεί πραγματικότητα, γιατί απλούστατα θα είναι αδύνατο να κλείσεις τα σύνορα σου στους κατοίκους μια αναγνωρισμένης πλέον γειτονικής χώρας (αναγκαστικά θα εν οι πιο στενοί μας συνεργάτες λόγω εγγύτητας).

ΥΓ: σε τζείνους τους χτυπημένους που επίαν να κλείσουν που μόνοι τους τα οδοφράγματα... Η ελευθερία διακίνησης εν θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ναι που τζείνο που κατηγορούμεν τους Τούρκους ότι καταπατούν τόσα χρόνια. Μόνον τούτον έχω να πω. Ποιος είσαι ρε Τάδε τέλοσπάντων, που θα εμποδίσεις τη διακίνηση άλλων ανθρώπων??  
ΥΓ2: δυσκολεύκουμαι πολλά φέτι με τες εκλογές. Ο Ούτοπος αν ιξέρετε θα βάλει υποψηφιότητα?

Σάιπρους, μη φεύγεις. γύρνα πίσω. Θα φαρμακωθώ !!

Μάλιστα,
αποκλειστήκαμεν. 
Που τον Νιόβρη, με ΡάιανΈαρ, με Σάιπρους, με τίποτες.
Καμία κατευθείαν πτήση Βρυξέλλες-Κύπρος, μόνον ενδιάμεσες με κάτι στάσεις των 6 ωρών.

Πως τα γέριμα θα έρτουμεν έσσω μας λαλείτε μου??

Προς το παρόν για τα Χριστούγεννα έκλεισα εισιτήρια να έρτω που Λονδίνον. 600 ευρώ !!!!!
600 ευρώ σαν το κουττούτζιν !!!!
600 ευρώ πάω στον Καναδά τζαι έρκουμαι που δαμέ!!!!
Πάω Νέαν Υόρκην.
Ξαναπάω Νέαν Ορλεάνη.
Πάω Μεξικό.

Αν είναι δυνατόν....


(επειδή τη Ράιαν Έαρ εν την παρακαλώ....)

Σάιπρουυυυυυς!! γύρνα πίσω!!! θα συρθώ στα πατώματα σαν τες παλιές ελληνικές ταινίες αν χρειαστεί.

(ή μάλλον ακόμα καλλύττερα: Ειτζείααααααν κάμε απευθείας πτήσεις Βρυξέλλες-Λάρνακα σε εκλιπαρώ...)

NOLA

Άρκησεν τούτον το ποστ ξέρω το, αλλά άτε μιαν το’να μιαν τ’άλλο, έτα ούλλα τζιαμέ.

Για τη Νέα Ορλεάνη δεν έχω πολλά να πω. Εξάλλου ότι γίνεται στη Νέα Ορλεάνη, μένει στη Νέα Ορλεάνη που λένε. Όι ότι εγίνηκεν τζαι τίποτες συγκλονιστικό. Το να είσαι τζιαμέ εν που μόνον του συγκλονιστικόν. 

Η Νέα Ορλεάνη εν πραγματικά τούτον που λέμεν πάρτυ σίτυ. Τζαι μπορεί να μεν έσιει τα εντυπωσιακά κτήρια τζαι μνημεία άλλων πόλεων (για τζείνους που εντυπωσιάζουνται με τούτα), αλλά έσιει (πάνω από όλα) ατμόσφαιραν. Ατμόσφαιραν τζαι μουσικήν. Τέλοσπάντων, τι να σας λαλώ? ούλλες οι προσδοκίες εκαλυφτήκαν τζαι με το παραπάνω.

Τζαι με τους συνάδελφους εντάξει ήταν.

Ήπιαμεν τα Hurricanes μας (εκτός που έναν που εν πίνει αλκοόλ ημίσιη μου) στην Bourbon street, μια μικρή Αγία Νάπα εντός Νέας Ορλεάνης (με λλιόττερο ξεπεσμό τζαι καλλύττερη μουσική)...

Εφάαμεν τους αλιγάτορες μας (ξέρω τι εννά πείτε εν αντρέπεσαι?? Αλλά τα γέριμα τα σκοτεινά επείσαν με οι συνάδελφοι ότι άμαν είσαι στη Ρώμη πρέπει να κάμνεις ότι κάμνουν τζαι οι Ρωμαίοι. Εεεε τζαι μετά που κάμποσην αντίστασην ενέδωσα τζαι εδοκίμασα. Να πω την αμαρτία μου ήταν ωραία τα κομματάκια ουράς αλιγάτορα με σως μουστάρδας. Πάντως σούπα χελώνας δεν έφαα, δεν επέλλανα ακόμα)

Επεράσαμεν κάμποσες ώρες στην Jackson Square με τους «καροτσέρη- καροτσέρη ας το καμουτσίκι απ’το χέρι» τζαι τους street artists 

Επίαμεν τζαι στο French Market (εν εψούμνισα τζιαμέ εσυγκρατήθηκα)

Επίαμεν τζαι στον Μισισσίπη αλλά εν εφκήκαμεν σε ατμόπλοιον (γιατί τα ωράρια του εν εταιρκάζαν με τζείνα του συνεδρίου)

Ε καλά εννοείται ότι εκάμαμεν άπειρες βόλτες στο French Quarter, εμείνίσκαμεν τζιαμέ. Εθαυμάσαμεν τα μπαλκόνια του, τζαι τα δρομάκια του.

Επετύχαμεν τζι έναν γάμο στην  Royal street, τον ωραιόττερο για μένα δρόμο της γειτονιάς, που δυστυχώς δεν πρόλαβα να βιντεογραφήσω με τη νύφη το γαμπρό και όλους τους καλεσμένους (με άσπρα μαντίλια) να ακολουθούν μια μπάντα με χάλκινα που έπαιζεν νεο-ορλεανικούς ρυθμούς (ο πιο ΓΑΜΑΤΟΣ γάμος έβερ)

Ακούσαμεν κάμποση τουριστική τζαζ στην Bourbon street τες πρώτες 2-3 μέρες τζαι μετά ανακαλύψαμεν την Frenchmen street, where the real thing is. Ακούσαμεν απίστευτη μουσική τζαι εφάμεν απίστευτον φαίν στο μπαρ-τάπας εστιατόριο Three Muses, το οποίο συστήνω σε όσους θα τύχει ναν ποττέ στην πόλη. Δίπλα που το blue nile.

Το πιο απίστευτο δε που ούλλα ήταν που επίαμεν στο μπαρ-ρέστοραν του Kermit Ruffins τη νύχτα που ήταν να φκει στον αέρο το πρώτο επεισόδιο της καινούργιας σεζόν του Treme τζαι είσιεν λάιβ μουσική. Τζαι αννοίω την πόρτα τζαι θορώ τον Κέρμιτ ομπρός μου (όι τον βάτραχο, τον τρομπεττίστα), ο οποίος ήταν σούπερ σούπερ πορωμένος, είσιεν μιαν άπαιχτη μαύρη τραγουδίστρια, μιαν τεράστια μπάντα, τζαι έπειξεν μας κάμποση κάμποση μουσική τζαι μετά το λάιβ έκαμεν μας τον ντι-γκέυ τζαι εχορεύκαμεν. Σημειώστε το εχορεύκαμεν παρακαλώ. Εγώ τζαι η μια μου συνάδελφος ήμασταν οι μόνες άσπρες που εχορεύκαν μαζί με μαύρες καλλονές που εσούζαν τον σέξι πισινό τους στους ρυθμούς της μαύρικης μουσικής. Εγώ τζαι η συνάδελφος επροσπαθήσαμεν τα μάλα να ακολοθήσουμεν, αλλά είμασταν σαν τη μούγια μες το γάλαν. Που πάεις ξυπόλητος που λένε. 

Τέλοσπάντων. Ωραία επεράσαμεν. Α επίαμεν τζαι στο συνέδριο. 

ΥΓ: Για όσους δεν ξέρουν τον Κέρμιτ (ούτε εγώ τον έξερα πριν το Treme να είμαι ειλικρινής)  

ΥΓ2: η Νέα Ορλεάνη ονομάζεται τζαι Big Easy, τζι άμαν πάεις τζιαμέ καταλάβεις γιατί. Ίσως οι ανθρώποι της να εν το πιο ενδιαφέρον κομμάτιν της. Όπως μας είπεν κάποιος στο δρόμο "ούλλα να τα καρτεράς στην Νέα Ορλεάνη. Έχουμεν τους δικούς μας κώδικες, το δικό μας νόμο. είμαστεν έναν κομμάτι ξεχωρον που τον υπόλοιπον κόσμο".