Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Κάτω Λευκωσία με τη Μάνα 1

Αγαπώ τη Λευκωσία πολλά. Εν η πόλη μου. Εν ξέρω τι θα της έβρισκεν ένας ξένος, τζι αν του/της άρεσκεν τζι αν μεν του/της άρεσκεν. Αλλά έτο εν η πόλη μου τζαι ζω την, έζησα την. Τζι ας μεν είμαι Λευκωσιάτισσα τζι ας χάννουμαι (ακόμα) παντού ποτζεί ποδά. Τζι ας μεν ξέρω ακόμα ούλλα τα κατατόπια της.

Στην καρδιάν που λέτε τούτης της πόλης που τωρά εξεκίνησεν να γίνεται χάιπ, χιπστερ, σκιπστερ (ορολογία του παρέα του Β. τούτη) τζαι ότι άλλον θέλετε πείτε το, με τα καφέ τα χίλια μύρια τζαι τα τοπούθκια τα ωραία, έσιει κάτι τόπους αγαπημένους μου διαφορετικούς που τους άλλους. Κάτι τόπους που εν θα τους έξερα αν δεν ήταν η Μάνα. Η Μάνα παιδίν του λαού, εργάτρια τζαι συνδικαλίστρια πραγματική τζαι όι της συντεχνίας επέρασεν 25 χρόνια δουλεύκοντας σε έναν που τα εργοστάσια ένδυσης (ούλλα τωρά φυσικά εκλείσαν το ένα μετά το άλλο) στα σοκάκια τζιαμέ στην Ονασαγόρου, έτσι τα πλάσματα τζαι τους τόπους της περιοχής έμαθεν τα καλά.

Έτσι όποτε θέλουν τίποτε τα παπούτσια μας (εν τα πετάσσουμεν) πάμεν στον κύριο Αχιλλέα, τον επιδιορθωτή παπουτσιών της Μάνας. Έναν παππούλη σε ένα στενό τέρμα Λήδρας σε έναν τοπούδιν τόοοοοσο μιτσιν.







Κάθε φοράν που πάω με τη Μάνα τζιαμέ σκέφτουμαι ποιος θα κάμνει τη δουλειάν του άμαν ο κύριος Αχιλλέας δεν θα μπόρει πιον. Τζαι λυπούμαι για τζείνον το κάτι που χάννεται. Ναν καλά πάντως ο άνθρωπος, ως τωρά, έσασεν ουυυ παπούτσιν τζαι παπούτσιν. Τζαι κάτι τιμές σοκ. Είπα του "κύριε Αχιλλέα μου να χρεώννεις κάτι  παραπάνω, 2 ευρώ εν πολλά λλία. Να έρτεις στο Βέλγιο που χρεώνουν 35 για έναν φερμουάρ". Εγέλασεν. Εν είπεν τίποτε. Αλλά εκατάλαβα. Κόφτουν τον κύριο Αχιλλέα τα ριάλλια?  Τούτην τη φορά επήρα τζαι τη φωτογραφική τζαι έφκαλα το τοπούδιν του φωτογραφίες τζαι επρόσεξα την επιγραφήν στην είσοδο. Θεραπευτής υποδημάτων ο κύριος Αχιλλέας. Θεός!

 

8 σχόλια:

Moonlight είπε...

Ο κύριος Αχιλλέας μπορεί να μου ενισχύσει ένα τακκούνι να το κάμει πιο στερεό; Όι στερεό άμα πατά χαμέ, στερεό ΠΑΣ στο υπόλοιπο παπούτσι... :p

Noor είπε...

Εάν υπάρχει ζήτηση (και δεν αγοράζουμε όλοι ρούχα / παπούτσια σχεδόν μίας χρήσης - που πολλές φορές συμβαίνει και χωρίς να το θέλουμε: αγοράζεις κάτι που φαίνεται καλό και ώσπου να βγει η σεζόν διαλύεται), τότε υποθέτω ότι κάποιος θα βρεθεί να κάμνει τούτη τη δουλειά... απλώς θα χρεώνει 35 ευρώ για ένα φερμουάρ που λες κι εσύ!
Καλή χρονιά!

Ænima είπε...

:))

Ερυκίνη είπε...

@Moon,
ίντα μπου ννα σου πω? εγώ τζαι τα τακκούνια εν έχουμεν καλήν σχέσην :)) εν ξέρω.

@Νοορ,
Σωστό. Αλλά νομίζω η λογική του σάζουμεν τα ρούχα/παπούτσια μας αντί να γοράσουμεν άλλα, ξέρεις φθίνει με τον καιρό, γιατί εν τόσον φτηνόν να γοράσεις τζαινούρκα. ότι εννά υπάρχει κάποιος εννά υπάρχει υποθέτω, ελπίζω να μεν φτάσει τιμές βελγίου!

Anef_Oriwn είπε...

Ερυκίνη,
Πάντως ο παρέας μου ο Νι που εν παπουτσιής προφανώς εν πολλά νεώτερος που τον κύριο Αχιλλέα [εν πιο μιτσής τζιαι που ‘μεναν] τζιαι χρεώνει min. 5 ευρώ για κάθε κουτσοδούλιν!
Στην Σκάλα έχει έναν στα 30 τζιαι κάτι που κάμνει τούτη τη δουλειά!

Moonlight είπε...

από ότι φαίνεται ούτε εγώ έχω πολλά καλή σχέση με τακούνια. γι'αυτό έτυχε έτσι πράμα. :p

Rania είπε...

εσυγχύστηκα με τον τίτλο ενόμισα οτι εννοούσες την μάνα την blogger!

εν πολλά όμορφη η παλιά πόλη!

Ερυκίνη είπε...

@Moon,
πιστεύκω ο κύριος Αχιλλέας κάμνει που ούλλα, αν πάεις κάτω Λήδρας μέρα πέρνα τζαι ρώτα τον εν σε ένα που τα στενά της Λήδρας δεξιά (εν θυμούμαι ποιο). Νομίζω έναν πριν το στενό των Καλών.

@ Ράνια
όι ρε τη δική μου τη Μάνα εννοώ. Την άλλη εν έτυχε να τη ξέρω :))