Κάτω Λευκωσία με τη Μάνα 2

Ούλλες οι βόλτες μας με τη Μάνα κάτω Λευκωσία τελειώννουν παραδοσιακά στης κυρίας Στάλως για καφέ.

Η κυρία Στάλω, έσιει έναν  καφενούιν κάπου στην Ονασαγόρου. Όι χαικλέδικο. Καφενούιν μιτσίν, κάμνει καφέν κυπριακόν άτε τζαι κανένα νέσκαφε για τους υπαλλήλους των καταστημάτων τζιαμέ γυρώ τζαι παίρνει τους ποτζεί ποδά με τον κλασσικόν δίσκον του Λαϊκού τον στροτζυλόν.

25 χρόνια στη δουλειά η Μάνα μου τζαι οι συναδέλφισσες της τον καφέν τους επίναν τον το διάλειμμα στην κυρία Στάλω που ήταν τζαι κοντά στο εργοστάσιον. Η Μάνα τζαι η κυρία Στάλω εν τούτον που λαλούμεν φίλες τζαι ας μεν πιστεύκει η Μάνα μου στες φιλίες. Υπάρχει ανάμεσά τους τζείνη η εκτίμηση. Η εκτίμηση για το πλάσμα που δουλεύκει σκληρά να φκάλει τον επιούσιον με τα σιέρκα του (εκτίμησην που κανένας κοστουμαρισμένος εν θα έσιει ποττέ, τουλάχιστον που τη Μάνα μου).

Όποτε πάμε για καφέ στης κυρίας Στάλως, η Μάνα αρκέφκει να κάμνει μόνη της τον καφέν της, μετά ακολουθεί ο καυκάς του ευρού "πιάστο, όι εν το θέλω" τζαι εγώ χαζεύκω τον τοίχο της κυρίας Στάλως. Κάθε φορά που πάω λαλώ της "Να έρτω μια μέρα να φκάλω φωτογραφίες γίνεται", "καλό μάνα μου, να έρτεις" τζαι κάθε φορά ξιάννω. Ως φέτι που επία (δυστυχώς είσιεν ήλιον πολλύν τζαι οι φωτογραφίες εφκήκαν ούλλες χάλιν, αλλά ας ένι).

Οι φωτογραφίες στα κάδρα της κυρίας Στάλως εν για μέναν ιστορία, κάτι σαν πολιτισμική κληρονομιά. Φωτογραφίες πολλές που την οικογένειάν της, μαυρόασπρες, παλιές, άλλων εποχών. Πολλές προσωπικές (έτσι εν τες βάλλω δαμέ). Σε μια γωνιά το προικοσύμφωνον της. Το μοναδικόν προικοσύμφωνον που είδα ποττέ. Πολλύν χάζιν. Ούλλα γραμμένα κάτω. Η κυρία Στάλω ελάλεν μου την ιστορία τζείνης της μέρας, της μέρας της υπογραφής, που για μια λεπτομέρεια παραλλίον να μεν γινεί η κουβέντα.

Εκτός που το προικοσύμφωνον τζαι πολλές αφίσες που θεατρικές παραστάσεις τζαι έργα του κάποτε γιατί ο πατέρας της κυρίας Στάλως ήταν ηθοποιός. Εν φαίνουνται πολλά καλά γιατί είμαι ατζιαμίνα με τες φωτογραφίες, αλλά έχουν χάζιν. Που τες πιο παλιές (δεξιά) με την αρχαίζουσα ως τες πιο καινούργιες (αριστερά) έγχρωμες τζαι τέλεια "υπερπαραγωγή" αφίσες (ούτε εκατοστό όφκερο στην εικόνα). Τζαι η κυρία Στάλω έσιει πάντα μιαν ιστορία να σου πει, φτάνει να τη ρωτήσεις.

Αρέσκει μου να παέννω στην κυρία Στάλω. Έσιει πάντα φρέσκο χυμό πορτοκάλι τζαι σαν λαλούν τα νέα τους με τη Μάνα ή τσακώνουνται για την πιερωμήν εγώ κάθουμαι τζαι θορώ τες εικόνες στον τοίχο. Αν δεν έσιει δουλειά εννά μου πει τζαι κάτι για τον παλιόν τζαιρόν γιατί ξέρει ότι αρέσκει μου. Τζαι μετά πιάννουμε με τη Μάνα το δρόμο της επιστροφής στο χωρκό (τελευταίως σταματούμεν τζαι για λαχματζούν στον άβο πριν φύουμεν, άσιημα συνήθεια τούτα).