Μουσικές Βρυξελλιώτικες

έτσι για αλλαγή. ποιος εννά μου το ελάλεν ότι εγώ, εγώ εννά άκουα τραούθκια στα γαλλικά (εκτός που το κλασσικό je ne vais pas travailler).

ΥΓ: επροσέξετε φαντάζουμαι τη μίζερη βροσιή στες Βρυξέλλες τέλος Μαΐου. Εμείναμεν δίχα άνοιξην φέτη δαμέ. Α ρε Κύπρος, ελπίζω να έσιει λαλλαρκάν φουλ που εννά έρτω σε μιαν εφτομάδαν. ήλιος τζαι 35 βαθμούς. Να χορτάσουμεν πυράν τζαι μείς οι καημένοι. 

Έκρυθμη κατάσταση

(τζαι κάτι προσωπικό έτσι για ποπαστο)

Έχουμε και λέμε:

1) Είμαι μιαν μέρα πριν που την περίοδο
2) Έχω θκυό παρουσιάσεις στες επόμενες 26 ώρες
3) Έχω περίπου 6 μέρες να τζοιμηθώ κανονικά
4) Τζαι άγχος, πολλύν άγχος
5) Τζαι νεύρα, πολλά νεύρα

Μιαν αφορμή.
Μιαν μόνο.
Τζείνος που θα μου δώκει αφορμήν σήμερα, έφαν την.

ΥΓ: μήπως εν τέλει να δοκιμάσω τζι εγιώ γιόγκα??? 

Την ώρα που ασχολούμαστεν με λιμουζίνες...

Εταιρείες εξεκινήσαν να γοράζουν κουρεμένες καταθέσεις (μεγάλοι ντιβελοπερς που έχουν χρέη στην Τράπεζα Κύπρου λαλεί η εφημερίδα, ποιοι να'ναι, ποιοι να΄ναι) με τες ευλογίες της Κεντρικής Τράπεζας την ίδια ώρα που πλάσματα που θέλουν να κτίσουν σπίτι ακυρώνουν τα σχέδια τους γιατί εν μπορούν να αποδεσμεύσουν λεφτά που την τράπεζα. Με λλία λόγια η οικοδομική μεινίσκει σταγκωμένη εκτός που τους ντιβέλοπερς (που τα εκάμαν πλακάκια με την Τ.Κ.). Εκατάλαβα το λάθος;

Οι καρκινοπαθείς κάμνουν απεργία στο Προεδρικό γιατί το γέριμον το Ακτινολογικόν που τους ετάξαν εν θα γινεί ποττέ. Τζαι κάμνουν απεργία για 5 μέρες. Τζαι οι εφημερίδες το μόνον που εδημοσιεύσαν εν η επιστολή του συνδέσμου. Κανένας δημοσιογράφος εν εμπήκε στη διαδικασία να κάμει λλίην έρευναν για να μας πει κάτι παραπάνω. Όντως εδεσμεύτηκε κονδύλι για έτσι πράμαν?? Όντως οι αριθμοί εν έτσι όπως τους λαλούν οι καρκινοπαθείς?? Κανένας εν επίεν να ζητήσει μιαν απάντηση που τον υπουργό υγείας. Αν μας συμφέρει να κάμουμεν ακτινολογικό γιατί εν κάμνουμεν?? Υπάρχουν κάποιοι άλλοι λόγοι? 

Οι εφημερίδες εν απασχολημένες να κάμνουν αντιπερισπασμό της κοινής γνώμης. Τζαι η κοινή γνώμη ωραιότατα ακολουθεί.

Εθκιάβαζα προχτές για την "δημοσιογραφία υπό διωγμό" τζαι το πρώτο που εσκέφτηκα ήταν ότι στην Κύπρον εν έχουμεν έτσι πρόβλημα το καλόν μας. Κανένας δημοσιογράφος εν κάμνει δημοσιογραφία που να μεν αρέσκει στο κατεστημένον έτσι τζι αλλιώς. 

ΥΓ: τζαι κάτι άλλο. αντί να συνάουνται ούλλοι για συναυλίες αλληλεγγύης ούλλη μέρα (μιαν καταλάβω, 15 εν λλίον παρασιεσμένον), συναχτείτε για καμιάν διαδήλωση καλλύττερα. Εννάν πιο χρήσιμο. άτε. είπα το. 

Μιαν τζαι σήμερις εν έσιει δουλειάν όσον τζι αν το παλέψουμεν...

Έμαθα ότι αύριο στας Βρυξέλλας εννά έσιει διαδήλωση εναντίον της Μονσάντο.

Δαμέ κάποιες πληροφορίες, ούτε τζι εγώ ξέρω πολλά να είμαι ειλικρινής. Τζαι δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να πάω καν.

http://www.march-against-monsanto.com/

Αλλά είδα ότι εννά έσιει τζαι στην Κύπρο διαδήλωση την ίδιαν ημέραν (τζαι παντού δηλαδή). Εν ξέρω πόσοι εννά ενδιαφέρουνταν να παν, αλλά στην Κύπρο εννάν στη Λευκωσία, πλατεία Ελευθερίας, η ώρα 11

http://on.fb.me/14FOECc

Εσυγκινήσαν με τα σκατόπαιδα...

αφού μου εφκάλαν την ψυσιήν (η μιαν μόνο να είμαι ειλικρινής, η άλλη επίεν τα λλίον καλλύττερα) τζαι τες τρίσιες της τζεφαλής μου (που ετράβουν θκιαβάζοντας τα πρώτα βέρσιον του κειμένου τους) ώσπου να παραδώσουν τες διατριβές τους, εσυγκινήσαν με σήμερα τζαι οι θκυό τους.
Επιστρέφοντας που μια 2ωρη συνάντηση ήβρα πάνω στο γραφείο μου θκυό κουθκιά με σιοκολάτες με θκυό καρτούες που πάνω "Θενκς φορ εβρυθινκ", έναν που κάθε μια.
Εν ξέρω αν το εσυνεννοηθήκαν που πριν ή αν έτυχε, αλλά εσυγκινήσαν με οι γέριμες.

Ελπίζω να πιαν κανένα καλό βαθμό (ή να περάσουν τουλάχιστον) να μεν μου μείνουν εμέναν οι σιοκολάτες τζαι τζείνους η πίκρα. 

Γιατί θκιαβάζω ακόμα Φιλελεύθερο

Γιατί κάμνω ανεπίσημη έρευνα πεδίου (πως λέμεν το field study στα ελληνικά???) για τες αντιλήψεις των συμπατριωτών μου. 

Μετά λοιπόν που ένας αστυνομικός επυροβόλησεν 3 φορές έναν ληστή (η μια στο μέτωπο παρακαλώ) το τι ελέχθη στο ιντερνετ δε λεγεται. Δεν θα ασχοληθώ αν έπρεπεν ή όι να το κάμει (εννά έπρεπε να ήταν αυτονόητον το όι έννε??). Έννεν τούτον το θέμα μου. 

Τα σημεία που θα έθελα να θείξω που ούλλα όσα εθκιάβασα στο σάιτ του φιλελεύθερου εν θκυό:

Πρώτον τούτον το σχόλιον (έσιει τζιάλλα δαμέ για όποιον αντέχει) που κάποιον αναγνώστη που λαλεί:

Καλά έπραξε ο αστυνομικός. Θα μπορούσε βέβαια να μην τον σκότωνε, αλλά από την άλλη θα είμαστε αναγκασμένοι να τον συντηρούμε για 10-15 χρονάκια... ενώ τώρα με €500 έξοδα κηδείας ξεμπερδέψαμε... (μπορεί να ακούγομαι κυνικός, αλλά αυτή είναι η αλήθεια!) Επιπρόσθετα, σύμφωνα με πληροφορίες, ο ληστής είναι πρώην δεσμοφύλακας ο οποίος απολύθηκε για υπεξαίρεση...

το οποίο θα αφήκω ασχολίαστο γιατί εν ξέρω πως τζαι τι να πω. Απλά για τζείνους που εν το εξέραν έσιει τζαι έτσι ανθρώπους, ανάμεσα μας (έρκεται σου αναουλιατός? τζαι μένα).

Τζαι αφού στο πρώτο άρθρο εθάψαμεν καλά καλά τον δράστη τζαι ανυψώσαμεν τον αστυνομικό που καλά έκαμεν ότι έκαμεν τζαι μπράβο του τζαι κανονικά εν κρεμάλα που θέλουν (όσοι κλέφκουν φούρνους) θκυό μέρες μετά ο αρθρογράφος του Φιλελεύθερου λαλεί τα εξής δαμέ:

Ο 34χρονος ουδέποτε συγκέντρωσε τις υποψίες της Αστυνομίας, ότι θα μπορούσε να ήταν ο δράστης των αρτοποιείων λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι δεν το είχε στο αίμα του να είναι κακοποιός.

Επειδή ο αρθρογράφος του Φιλελεύθερου (όπως τζαι η Κυπριακή Αστυνομία άλλωστε) εθκιάβασεν ούλλην τη σχετική επιστημονική έρευνα τζαι εκαταλήξαν ότι έσιει γονίδιον εγκληματικότητας τζαι προφανώς γεννιέσαι εγκληματίας. έσιεις το στο αίμα σου σαν την πίεση μου ένα πράμα που όποτε θκιαβάζω φιλελεύθερο ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει....

Τι άλλο θα ακούσουμεν πκιον???
Πάει.
Χρειαζούμαστεν παραπάνω μόρφωση σε τούτο το νησί. Επειγόντως.

ΥΓ: πρέπει να κόψω ΤΖΑΙ το φιλελεύθερο νομίζω, αν θέλω τη ψυχική μου υγεία.

Περί ξενιθκιάς...

(ποστ γραμμένον κάπου το 2012, εν αθθυμούμαι ακριβώς πότε. Ανασύρθηκε που τα έγκατα του μπλόκκερ σήμερα γιατί σήμερα, εψές κατακρίβειαν, αποφάσισα ότι εν τέλει η ζωή εν πολλά μιτσιά για καταναγκαστικές φιλίες)

Εσκέφτουμουν εχτές μετά που το σχόλιο της φίλης Νοορ στο προηγούμενο μου ποστ περί της κατά κάποιο τρόπο δραματοποίησης της ξενιθκιάς.

Τζαι έσιει δίκαιον. its not so bad στο τέλος της ημέρας. έσιει τζαι ίντερνετ. τζαι ακόμα τζαι η μάνα σου στο χωρκόν εννά μάθει να σου μιλά που το σκάιπ (ακόμα εν εκατάλαβε πότε τηλεφωνά, τζαι πότε της τηλεφωνούν να απαντήσει, αλλά ας ένι). Its not so bad.

Που τον τζαιρόν που εμετακόμισα, χρησιμοποιώ ούλλη μέρα το MSN (λόγω σχέσης), σκάιπ μια φορά τη φτομάδα ατ λιστ για κουβεντούα με τες κολλητές τζαι με την οικογένεια, θκιαβάζω μπλογκ στον διπλάσιο χρόνο από πρίν (παρά το γεγονός ότι έχω 10πλάσια δουλειά), γράφω στο μπλόγκ λλιόττερο που πριν αλλά με διαφορετικό κίνητρο (παλιά γιατί ετσακρούσα τόσον πολλά με τα σουρεαλιστικά της κύπρου που αν δεν τα έφκαλλα που μέσα μου ήταν να σπάσω, τωρά κατά ένα 60% για απλήν επικοινωνίαν). Άσε δε οι σειρές. Που τζαι στην Κύπρον εθορούσα δηλαδη τηλεόραση με πάθος, αλλά δαμέ άρκεψα πρώτη φορά τα σερί νύχτα Big Bang, νύχτα Wire (το Wire εν σαν το ναρκωτικό, προσπαθώ να το αποφεύγω), νύχτα House κλπ. Ως τζαι στο Φατσοβιβλίον μπαίνω πλέον. Που στην Κύπρο, χεσμένο. όι απαραιτήτως για να κόψω κουβέντα με κανένα ή να δω φωτογραφίες των φίλων μου που έχουν ζωή μακριά που μένα, απλά θορώ τα feeds τελοσπάντων τι κάμνει ο κόσμος εκεί έξω.

Το πόσο η ανθρώπινη επαφή στηρίζεται πλέον σε ένα κομπιουτερ δε λέγεται. Τζαι τρέμω γιατί το γαούριν μου σε κάποια φάση σύντομα το βλέπω, δεν θα αντέξει, θα λυγίσει (ήρτεν ο τζαιρός του). τζαι εν εντάξει, καλλύττερα που το ίντερνετ παρά τίποτε. Αλλά έτο αγαπητέ αναγνώστη που κάποια πλάσματα εν εφκαριστιούνται με τίποτε. Κλείω το κομπιούτερ αργά τη νύχτα να τζοιμηθώ, τζαι νιώθω σε τζείνην τη στιγμή του Shut down πόσο λλίον ένι. Εν είμαι αχάριστη, είμαι ευγνώμων σε τζείνον που ανακάλυψεν το ίντερνετ, τζαι τες ευτζές μου να σιει που τα 20 μου νύσια. Αλλά εν λλίον ρε γαμώτο. Εν λλίον.

Φυσικά έσιεις τους γνωστούς τζαι τους φίλους που έκαμες δαμέ. Αν έκαμες. Γιατί άμα μετακομίσεις στα 26 σου τζαι ο κύκλος σου εν άλλοι 25-30χρονοι σάστα τζαι εγύρασιν. αν εν βέλγοι εν παντρεμένοι/σοβαρά δεσμευμένοι τζαι παν έσσω τους μετά τη δουλειά γιατί όλος ο ελεύθερος χρόνος είναι χρόνος με τη σχέση/σύζυγο. Αν δεν είναι Βέλγοι εν σαν εσένα. Ξένοι, μακριά που τα σπίθκια τους, που περνούν το χρόνο τους μπροστά στα δικά τους κομπιούτερ, μιλώντας στους δικούς τους φίλους τζαι που άμαν αηδιάσουν που την ψηφιακή επικοινωνία γυρεύκουν σε ή γυρεύκεις τους για ένα υποκατάστατο. Τζαι επιστρέφεις σπίτι σου σχεδόν κουρασμένος, που την προσπάθεια υποθέτω (τζαι λαλείς τζαι που μέσα σου, ετζύλησεν καλά πόψε). Εν εσκέφτηκα ποττέ τούτη την κούραση της συναναστροφής ώσπου εθκιάβασα την πρόταση τούτη του Sraosha "αγκιστρώνεσαι στις ντόπιες συναναστροφές σου μέχρι να τις εξαντλήσεις ή να σε εξαντλήσουν".

Φυσικά, αν είσαι τυχερός μπορεί να κάμεις τζαι ένα θκυό φίλους. Τζαι γίνουνται ούλλα πιο υποφερτά. Ας μεν είμαι αχάριστη, εγώ έκαμα. Εν ξέρω αν εν αχαριστία ή ένα είδος αυτο-βασανισμού, αλλά δεν μπορώ που το να κάμνω τη σύγκριση του πριν τζαι του τωρά. Τζαι η σύγκριση εν μεγάλη θλίψη, αλήθκεια.

(σόρυ είμαι σε φάση κατάθλιψης προφανώς. Μάλλον εν ώρα για μια δόση Wire να μου περάσει).

Expendables

ex·pend·a·ble  

Adjective (of an object) Designed to be used only once and then abandoned or destroyed. Of little significance when compared to an overall purpose, and therefore able to be abandoned.

Synonyms dispensable που τον τζαιρό που έσιει να γράψω εγίναν πολλά... Μα τζείνον που εδημιούργησεν τζείνον τον κόμπο, την ανακατωσιάν στο στομάσιην, ήταν ίσως τζείνες οι 800-1000 μπανγκλαντέζικες ζωές που εθαφτήκαν κάτω που τα ερείπια. Τζιαμέ που ενόμιζες ότι η Μανωλάδα ήταν χτύπημαν αρκετά μεάλον. Η Μανωλάδα εν ήταν ρατσιστική βία. Ήταν ταξική (τζαι λαλώ τη λέξη ακόμα τζι ας ξέρω πόσον κομμουνιστική ίσως τζαι γραφική μπορεί να ακούεται σε μερικούς). Κατά βάση ήταν βία του κρατούντα πάνω σε τζείνον που εν κρατεί (του έχοντα εξουσία πάνω σε τζείνον που δεν έσιει δηλαδή). Είτε εν της ίδιας ράτσας (όπως στο Μπανγκλαντές) είτε εν διαφορετικής....  Τζαι σκέφτουμαι, εσκέφτηκα το πολλά που τζείνην την ημέρα στο Μπρίστολ (άλλη ιστορία τούτη) που είδαμεν τα νέα πρώτη φορά. Πως οι θαμμένοι Μπανγκλαντέζοι κάτω που τα απομεινάρια ακατάλληλων κτηρίων, οι απιέρωτοι εξαθλιωμένοι μαύροι εργάτες στα χωράφκια, εν το τίμημαν. Το τίμημαν για να μπορούμεν εμείς να γοράζουμεν ρούχα κάθε μήναν τζι όι μιαν φορά το χρόνο. Να γεμώννουμεν τα μολλ για να παέννουμε τα ζόμπι-καταναλωτές να περνούμεν τον ελεύθερο μας χρόνο. Να γοράζουμεν ρούχα σε προσιτές τιμές. Τζαι φράουλες τζαι άλλα καλά.  expendables. Τούτη ήταν η λέξη που εκαρφώθηκε στο νου μου σαν εθορούσαμεν τες ειδήσεις. Πόσον εν τέλει ο τρόπος ζωής μας (ο δυτικός) εξαρτάται απόλυτα που τούτους τους ανθρώπους, τους αναλώσιμους (ευχαριστώ άνευ για το ελληνικό :)). Συμπτωματικά τούτοι τείνουν να εν μελαμψού χρώματος, τζαι που συγκεκριμένες ράτσες, αλλά όι απαραιτήτως.      Τζαι τζείνος ο κόμπος στο στομάσιην μεγαλώνει. Κάποιος μπορεί να το πει τζαι ενοχή. Δεν ξέρω. Παραπάνω θλίψη που υπάρχουν άνθρωποι σε τούτον τον κόσμον που θεωρούνται αναλώσιμοι, που εν ασήμαντοι αρκετά για να χρησιμοποιηθούν τζαι να πεταχτούν. Τζαι ακόμα παραπάνω που υπάρχουν άνθρωποι σε τούτον τον κόσμον που θεωρούν άλλους ανθρώπους ως αναλώσιμους, ως ασήμαντους αρκετά για να χρησιμοποιηθούν τζαι να πεταχτούν.