Λλίον πριν την κάθοδο στη νήσο Κύπρο

είπα να σας πω για το πρώτο μου ταξίδι στον πραγματικό βορρά.

Ο γερμανός συνεργάτης όσον ήμουν Βέλγιο, ο χρόνια εγκλωβισμένος στο Λουξεμβούργο, όταν εμετακόμιζεν στα όρη τζαι στα παραρά της Νορβηγίας, είσιεν μας πει, ρε ελάτε όποτε θέλετε. Τζαι εγώ ήμουν κάπως σιγά μεν πάω, εν κρυάδα.
Έλα όμως που επροέκυψεν τουρνουά μπαντμιντον για τη σχέση στο Όσλο, τζαι μια τζαι τα εισητήρια ήταν φτηνά, είπαμεν άτε ταξιδάκιν αστραπή στην Νορβηγία (αλλά καλοτζαίριν που εν έσιει κρυάδες).

Για τη Νορβηγία έχω να πω ότι εν έξερα τίποτες, εκτός του ότι εν ακριβή χώρα, αλλά σύμφωνα με τον γερμανό παρέα, οι μισθοί εν αρκετά υψηλοί τζαι μισθοί για ούλλους. Γιατί η νορβηγία λαλεί σου εν θέλει να υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ τάξεων. Πως σου φαίνεστε εσκέφτηκα.

Την πρώτη μέρα στο Όσλο, ανακάλυψα το πρώτον. Την ακρίφκειαν των πραμάτων. ένα χάμπουρκερ 20 λίρες εγγλέζικες. Που τες ελάχιστες φορές που ένας κάτοικος Λονδίνου μπορεί να νιώσει λλίον τυχερός (σε αυτόν τον τομέα).
Καθισμένοι με τη σχέση πάνω ψηλά στον τοίχο του κάστρου στο όσλο, αγναντεύοντας τη θάλασσα, την ώραν που εβούτταν ο ήλιος πίσω που τα βουνά (ρομαντικούρες), εσυνειδητοποίησα πόσα πλάσματα, νεολαίοι, αλλά τζαι πιο μεγάλοι, ετρώαν στα γρασίθκια. φαίν που το σούπερμάρκετ εννοείται. Λαλεί σου εν συμφέρει άλλωσπως.

Οπόταν την επομένη μέρα πριν πιάμεν το τρένον για τη λίμνη Mjosa (όπου εμείνισκεν ο γερμανός πρώην συνεργάτης/τωρά σκέτος παρέας) εξοπλιστήκαμεν με φαίν που το σουπερμάρκετ (ακόμα έχουμεν κάτι μπισκότα που τρώω αυτή τη στιγμή που σας γράφω). 

Τέλοσπάντων, ότι τζαι να πω για τη φύση στη λίμνη θα είναι λλίον. Η λίμνη παιθκιά έτσι πράμαν εν εξανάδα, επιένναμεν επιένναμεν με το τρένον τζαι δεν ετέλειωνεν. 4 πόλεις που έσιει στο μήκος της. Τζαι κατασκηνωτικούς χώρους. όλα οργανωμένα τζαι ήσυχα (πως εν η Πόλις; Καμία σχέση). Πρώτην φορά επία σε κάμπινγκ τζαι ετζοιμήθηκα με ησυχία. Η ησυχία γενικώς στη Νορβηγία εν αδιανόητη. Αν εμείνισκα παραπάνω μέρες μπορεί τζαι να μου εγύριζεν (σίουρα εννά μου εγύριζεν). Τόσον ήσυχα.

Την επομένη επίαμεν Λιλλεχάμερ, τζιαμέ που δουλεύκει ο παρέας μου. Η πιο γνωστή πόλη στην περιοχή της λίμνης γιατί λαλεί σου είσιεν τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 1994. "Ξέρετε την?" Εγώ είπα είμαι που την Κύπρο, εμείς για τα χειμερινά σπορ.... κούτεντ κέαρ λες. 

Επισκεφτήκαμεν που λέτε τους χώρους των ολυμπιακών, συμπεριλαμβανομένου του χώρου για το σκι τζιαμπ, όπου εγώ έσιεσα πάνω μου γιατί ήταν ψηλά τζαι έχομεν τζαι λλίες φοβίες. Αλλά η θέα ήταν απίστευτη εν η αλήθκεια (να πω ότι πολλοί εκάμναν σκι δίχα σιόνιν πάνω σε έναν βρεμένον τάπητα. άβυσσος η ψυσιή του νορβηγού πλασμάτου). 

Το ωραίον ήταν ότι στο ταξίδιν εγυρίσαμεν με κάμποσους τόπακες τζαι εμάθαμεν αρκετά για τη Νορβηγία, πχ.

- πολλύς κόσμος που εν κοντά στα σύνορα πάει Σουηδίαν να ψουμνίσει γιατί εν φτηνά (με όριο στα πόσα μπορείς να γοράσεις), ενώ οι Σουηδοί παν Νορβηγία για δουλειάν γιατί οι μισθοί εν καλλύττεροι. 

- οι καθηγητές στα πανεπιστήμια εν χαλαροί γιατί έχουν θέσεις μόνιμες, έννεν με τον φόον ότι εννά χάσουν τη δουλειάν τους. τζιαι άτε να εξηγήσεις του γερμανού παρέα (που εν γερμανός, γερμανός) ότι έννεν τζαι πολλά άσιημον πράμαν να εν χαλαροί οι άνθρωποι στη δουλειάν τους, να μεν χρειάζεται να σκοτώννεσαι για δημοσιεύσεις κλπ. Απλά άλλη κουλτούρα. Φυσικά μπορεί να έσιει τζαι αρνητικά αποτελέσματα μερικές φορές. Γιατί η δημοσιοϋπαλληλίστικη συμπεριφορά εν απόρροια του συστήματος, τζαι όι τεμπελοσύνη των κυπραίων, όπως αγαπούν να λαλούν τζείνοι που έννεν δημόσιοι υπάλληλοι στην κύπρο. Τέλοσπάντων, εγώ ήβρα το ωραίον το εργασιακό περιβάλλον του γερμανού παρέα (τζαι τζείνου αρεσκει του κατά βάθος νομίζω, αλλά εν θέλει να το παραδεχτεί όντας γερμανός). 

-τα ριάλλια που τα πετρόλαα λαλεί σου παν σε κυβερνητικόν ταμείον για τες επόμενες γενιές, τζαι όι, επειδή έχουν πετρόλαα, εν εφτηνήσαν την πεζίναν τους. Ακριβή, πάνω κάτω τιμές λονδίνου. 

-ούλλα τα κυβερνητικά κτήρια λαλεί σου έχουν ειδικά καταφύγια με κάτι τεράστιες πόρτες (είδαμεν έναν στο πανεπιστήμιον του Λιλλεχάμερ, αλλά εν έφκαλα φώτο), γιατί λαλεί σου συνορεύουν με τη Ρωσία τζαι εν μέλη του ΝΑΤΟ, τζαι όπως είναι φυσικό σιέζουνται πάνω τους (τζαι είσαι κάπως, τι το θελες τζι εσού το ΝΑΤΟ κύριε Νορβηγέ; κάτσε στα αυκά σου). 

- το εκπαιδευτικό σύστημα δε λαλεί σου στη Νορβηγία χάλια. Τουλάχιστον έτσι μας το επεριγράψαν οι τόπακες που εγνωρίσαμεν. Εν η αλήθκεια τούτον εν το κομμάτιν που με έβαλεν παραπάνω σε σκέψεις. Ίσως καλλύττερα να επανέλθω με ξέχωρον ποστάκιον επι του θέματος. Ας πούμεν, έξερες εσύ ότι οι εξετάσεις στη Νορβηγία γίνουνται με κλήρο; πχ. που μιαν τάξην 25 ατόμων, μόνον οι 5 θα κάμουν εξετάσεις μαθηματικών. Αν είσαι τυχερός, ελάλεν μας η νορβηγίδα παρέας της σχέσης, μπορείς να φκάλεις το λύκειο χωρίς εξετάσεις καθόλου. Τζαι είσαι κάπως..... γουάτ??? Νομίζω εν ούλλα στα πλαίσια του να μεν διαχωρίζουμεν τα παιδια κλπ κλπ. οι εξετάσεις εν έχουν τόση σημασία... Τι να πω, δεν ξέρω. 

Τέλοσπάντων, παράξενη χώρα η Νορβηγία. Τζαι πολλές εκπλήξεις. 

Πολλά φιλικοί τζαι φιλόξενοι οι ανθρώποι στα τρένα, στο δρόμο κλπ. (τζείνα που λέμεν για την κρυάδαν των βορείων, παιθκιά καμία σχέση, εκτός τζι αν ήμασταν τυχεροί). πολλύς σοσιαλισμός (που άποψην κοινωνικού κράτους τουλάχιστον) σε συνδυασμό με τα συνηθισμένα τα καπιταλιστικά. Τι να πεις;; 

ήταν εμπειρία. Πραγματικά. 

Τζαι εν επία καν σιειμώναν.

ΥΓ: Επόμενη στάση: αυγουστιάτικες νύχτες στην Κύπρο μας τζαι πελλολαλλαρκά δώστου. Που βορρά σε νότο που λένε !!

ΥΓ2: φο πα (που λεν τζι οι Γάλλοι) για την Ερυκίνη στη Νορβηγία: α) οι σταθμοί του μετρό στο Όσλο που δεν είχαν ούτε έναν εργαζόμενον. Μόνον μηχανές. ούτε γραφείο για πληροφορίες, ούτε τίποτες, τζαι β) οι τουαλέτες στους σταθμούς των τρένων που όι μόνον έπρεπεν να πιερώσεις, αλλά έπρεπεν να πιερώσεις με κάρταν. Μόνον. όι με σελίνια. έχω να πω ότι αρνήθηκα να δεχτώ έναν τέθκοιον σύστημαν που δεν επιτρέπει σε κάποιον που δεν έσιει πιστωτική κάρταν να πάει να κάμει την ανάγκην του, τζαι έτσι για το γαμώτο, δεν εκατούρησα, εσυγκρατήθηκα ως το ξενοδοχείον.