Πέντε χρόνια μετά

Ξέρετε τούτην την ερώτηση που σε ρωτούν στες συνεντεύξεις (ή που με ερωτούσαν στες αιτήσεις που έκαμνα στα πανεπιστήμια): Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντα χρόνια;
Μιλούμεν, η σιηρόττερη μου ερώτηση. Που να ξέρω τι εννά γινεί σε 5 χρόνια ρε φίλε; 5 χρόνια εν πολλά, εν μπορώ να "δω" τόσον μακριά.

Τζαι εν η αλήθκεια πριν 5 χρόνια εν θα μπορούσα να προβλέψω πως εννάν η ζωή μου σήμερα. Αλλά κυρίως εν θα μπορούσα ποττέ να προβλέψω ότι μετά που έναν τεράστιον κύκλον, θα έβρισκα τον εαυτό μου πάνω κάτω στο ίδιο σημείο.

Τζαι μετά λαλούν σου ότι μαθαίνεις με τες εμπειρίες, τη ζωή κλπ. Εγώ πάλε..... Ακριβώς 5 χρόνια μετά εξακολουθώ να βιώνω την ίδια σαντανωσιά που εβίωνα 5 χρόνια πριν (τζαι εκλαίουμουν σας δαμέ). Με λλία λόγια εξακολουθώ να μεν ξέρω τι μου γίνεται.

ΥΓ: ας μην είμαστεν μηδενιστές που τότε επήλθεν λλίον η μάθηση στο κομμάτι της δέσμευσης (εν σιέζουμαι πλέον τόοοοσον πολλά). Κάτι εν τζαι τούτον.