Meeting the targets

(Πως λέμεν Meeting the parents; Καμία σχέση).

Που λέτε αγαπημένοι αναγνώστες εχτές ήταν η πρώτη μέρα στη δουλειά (επία με τες μπότες, έτοιμη για κατάκτηση). Τα συμπεράσματα που τούτη την πρώτη μέρα (μπορεί να αλλάξουν μετά) εν τα εξής δύο:

α) όσα παραπάνω μαθαίνω για τούτη τη δουλειά, τόσο λιγότερο μου αρέσκει (ευτυχώς που εν μερική απασχόληση διαφορετικά δε θα την πάλευα που λεν τζαι τα καλαμαράκια)

τζαι

β) το εγγλέζικο εργασιακό περιβάλλον, ακόμα τζαι το ακαδημαικό (βασικά κυρίως το ακαδημαικό με απασχολεί. τούτον ξέρω, τούτο σχολιάζω) απλά δεν.... δεν είναι του στύλ μου, δεν μου κάμνει. δεν, δεν, δεν.

Γιατί αγαπητοί αναγνώστες έναν που τα καλά της ακαδημίας εν το ότι κρατά σε μακριά που τους τρόπους του κόσμου εκεί έξω, του εταιρικού/βιομηχανικού/τραπεζικού κόσμου ή ότιδήποτε τέλοσπάντων (έσιει τζι άλλα καλά, αλλά τούτη η διαφορετικότητα εν ένα μεγάλο συν).

Αλλού όμως. Όι δαμέ.

Που τα χτες λοιπόν εγώ είμαι εργαζόμενη υπό δοκιμαστική φάση (ίνταλως μεταφράζεται ολάν το probation;) για ένα χρόνο !!! Ξέρω τι σκέφτεστε, τζαι εμένα η αντίδραση μου ήταν η ίδια, "αφού η θέση εν μόνον για ένα χρόνο!!". έτσι εν η διαδικασία λαλεί σου η κοπέλλα. Να αλλάξει; Τζαι κάθε τρεις μήνες λαλεί σου θα έχω συνάντησην με τον υπεύθυνο (τον Καίσαρα) για να αξιολογήσει εάν έχω καλύψει τους στόχους που θα θέτουμε στην αρχή κάθε τρίμηνου.

Τζαι το πρόβλημαν μου έννεν οι συναντήσεις, εν η ορολογία. Γιατί τζαι στο Βέλγιο είχαμεν υποχρεωτική συναντήση στο τέλος κάθε έτους, αλλά ονομάζετουν "συζήτηση προόδου". Φράση παραπάνω εκπαιδευτική, παρά εργασιακή. άσε που συνήθως έπαιρνεν 5 λεπτά (είσαι χάππι; ναι. τζαι εγώ. άτε πάρακατω), με φόρμες να συμπληρώσεις με τίποτες.

Ενώ τωρά, probation, meeting the targets.... λέξεις που στη ζωή μου μέχρι στιγμής έξερα μόνο που τη σχέση που εργάζετουν σε μεγαλοεταιρεία (τζαι ακόμα δηλαδής αλλά η παρούσα εταιρεία εν λλίον πιο χαλαρή φάση) τζαι κάθε φορά ελάλουν που μέσα μου "ου μάνα μου, ευτυχώς που εγίνηκα ερευνήτρια".

Αλλά που. Δαμέ ούτε στο πανεπιστήμιον εν τη γλυτώνεις. Με το ζόρι ολάν, να γινείς υπάλληλος. Κανονικός.

....Καταραμένοι μάνατζερς.

Τώρα εξηγούνται όλα

Τζαι αν αναρωτήθηκα ποττέ (που εν αναρωτήθηκα, αλλα αν αναρωθκιούμουν) γιατί ρε παιδί μου εγώ να μεν πάω ψηλά, να μεν κατακτήσω τον κόσμο, τι μου λείπει επιτέλους, η φιλοδοξία, οι ικανότητες τι;
η απάντηση ήρτεν τυχαία σαν επερπατούσαμεν με τη σχέση στα καταστήματα στην εγγλέζικη επαρχία.

Ποια φιλοδοξία μάνα μου. Εν σόλα που σου λείπει.

Η υπάλληλος του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι Κυπραία, πρέπει να φαίνεται Κυπραία

Ναι, ναι αγαπημένοι αναγνώστες η υποφαινόμενη ανέργη κυπραία διδακτόρισσα παύει επισήμως να εν άνεργη (αλλά όχι κυπραία, ούτε διδακτόρισσα).

Μετά που ακριβώς ένα χρόνο (παρά κατι μέρες εν η αλήθκεια) που τον τελευταίον της βελγικό μισθό. Ήταν τζαιρός, εν ήταν;

Τωρά θα αναρωτιέσαι πως τα εκατάφερα να πιάω δουλειά μετά τες πρόσφατες "επιτυχίες" μου στα ίντερβιου. Ε, σε τούτον το τελευταίον ίντερβιου εν τους έκαμα παρατήρησην.

Τουναντίον έκαμα τζείνον που με εκπαιδεύσαν στο Βέλγιο να κάμνω καλλύττερα. Εξεψάχνισα (αόριστος του ξεψαχνίζω, παναγία μου, δύσκολη τούτη η λέξη να την έβρω, αφού λαλώ σας, χάννω τα ελληνικά μου μέρα με τη μέρα) τη μεθοδολογία της έρευνας τους, έκαμα 2-3 καίριες μεθοδολογικές ερωτήσεις τζαι έδειξα ότι μπορεί στα υπόλοιπα μέρη της συνέντευξης να τα επία θάλασσα, αλλά αν μη τι άλλο την έρευναν κατέχω την (κράτα την να μεν σου φύει μωρή ψωνάρα εννά πείτε, τζαι εννά έσιετε τζαι δίκαιον).

Τέλοσπάντων, τζαι κάπως έτσι από ότι φαίνεται εργοδοτήθηκα βοηθός σε ερευνητικό πρότζεκτ σε έναν που τα νοσοκομεία του Λονδίνου. Τζαι με μάστρον τον Καίσαρα (αν απορείτε που κολλά ο τίτλος).

Ο μάστρος παίρνει αυτομάτως το παρατσούκλιν Καίσαρας όι λόγω αυτοκρατορικής όψης, αλλά λόγω ονόματος.

Ιούλιος.

Το όνομαν του μάστρου (τουτέστιν του αρχι-ερευνητή του πρότζεκτ) εν Julius.

Που ταλήθκεια. Ας πούμεν τι στανάθεμαν εσκέφτουνταν οι γονιοί του όταν τον εφκάλλαν Ιούλιον τα γέριμα;

Έσιει να ππέσει γέλιο μιλούμεν του άλλου κόσμου.

ΥΓ: Το ερώτημα είναι: ως την επόμενη τετάρτη που ξεκινά η δουλειά προλαβαίνω να τελειώσω το παρά πέντε που άρκεψα να θορώ επανάληψη (που μιαν παράξενη επιθυμία για κάτι ελληνικό);

Gone girl

Εν είμαι σίουρη αν θα έπρεπε να σας συστήσω την ταινία μετά που το εψεσινό. Εξύπνησα η ώρα 4 μετά που έναν τεράστιο εφιάλτη γιατί το έργον εσυνέχιζεν μες το νου μου (να μου απαντήσει τα ερωτήματα). Μιλούμεν εξύπνησα με καρδιοκτύπιν. Τζαι μετά εν είσιεν ύπνον τίποτε. χάλια, χάλια νύχτα.

Παρόλα αυτά έχω να πω ότι 2.5 ώρες ταινία δεν ετάραξα τα μμάθκια μου που το πανί. Με εμίλησα της σχέσης, εν εγύρισα να τον δω καν. Ούτε κανένα άλλο πλάσμα στο σινεμά. Αν εφεύκαν ούλλοι τζι αφήνναν με μόνη μου δε θα έπαιρνα χαπάρι. Τόσον απορροφήθηκα.

Είσιεν τόσην ένταση, τόσην έντασην, το συμπαθητικό μου σύστημα επήρεν μισήν ώρα να επιστρέψει στα κανονικά του. Τζαι έσιει να κάμει με το στόρυ, που μπορεί να ήταν κάπως προβλέψιμο στη γενικότερη εικόνα, αλλά είσιεν τόσα πολλά αναπάντεχα, που μιλούμεν μπορεί να σε κρατήσει στην πρίζα ούλλην την ώρα. Μπορεί να πει κάποιος πολλά για την ταινία, αλλά εν μπορείς να την πεις βαρετή, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Κατά τα άλλα εν μια ταινία με τον Μπεν Άφλεκ που εμέναν αρέσκει μου, εν ψυχολογικό θρίλερ που εμέναν αρέσκουν μου (αν δεν είναι η φάση σας μεν πάτε να το δείτε), τζαι με μιαν ηθοποιό που η φάτσα της εν γνωστή αλλά εν την έξερα ιδιαίτερα (Ρόζαμουντ Πάικ) τζαι ήταν πολλά καλή, φοητσιάρικη, αλλά πολλά καλή. Μετά το εχτεσινό εννά τη θυμούμαι σίουρα.

Αν σας αρέσκει η αγωνία, τούτη η ταινία εν για σας. Μόνο μεν πάτε στην τελευταία παράσταση, πάτε σχετικά νωρίς, έτσι να έσιετε χρόνο να τη φκάλετε που το μυαλό σας πριν τον ύπνο.

ΥΓ: Εν ξέρω πότε έρκεται κύπρον ή αν εν ήδη τζιαμέ. Πάντως δαμέ άρκεψεν τούτην την εβδομάδαν τζαι μιλούμεν εσπάσαμεν να έβρουμεν εισητήρια, ούλλες οι παραστάσεις, σε ούλλους τους σινεμάδες της περιοχής ήταν σολτ άουτ. Με λλία λόγια γίνεται χαμός για τούτον το έργον. Αν λαλεί κάτι τούτον δηλαδής.
ΥΓ2: ίσως να μεν εν κατάλληλο για άτομα που πρόκειται να παντρευτούν σύντομα ή σκέφτουνται το. 

Τττιππ

Αν θέλετε να τα πάτε καλά σε μια συνέντευξη για δουλειά, αν θέλετε να κάμετε καλήν εντύπωση τζαι να σας προσλάβουν τότε εισηγούμαι (που προσωπικήν εμπειρία πάντα)...

.... ότι τζαι να σκέφτεστε, μιλούμεν αντερ νόου σερκουμστάνσες...

ΜΕΝ κάμετε παρατήρηση στα πλάσματα που σας κάμνουν συνέντευξη ότι οι ερωτήσεις εν τσιόφτες, γενικούρες τζαι τέλοσπάντων, ίντα μπου εν τούτες οι ερωτήσεις ολάν;

Ίσως, ίσως, να μεν εν η καλλύττερη στρατηγική. Ίσως. 

Ειδήσεις θαμμένες....

Στο cyprusnews σήμερα εθκιάβαζα τούτον το άρθρον http://cyprusnews.eu/xara-zymara/2521997-2014-10-01-20-39-54.html τζαι δεν εκατάλαβα τι ελάλεν τίποτες.

Ώσπου τζαι έκαμα κλικ, ότι πριν καναθκυό μέρες έπιαεν κάτι το μάτι μου, αλλά ήταν αθλητικά τζαι εν εθκιάβασα την είδηση, γιατί ως γνωστόν εγώ εν ασχολούμαι. Τζαι ήβρα την είδηση δαμέ:
http://sentragoal.philenews.com/article.asp?catid=19187&subid=2&pubid=129851658

Μάλιστα. ένας ελληνοκύπριος επίεν να παίξει μάππαν σε τουρκοκυπριακήν ομάδαν τζαι απειλούν τον ιμίσιη μου. Τζαι όι μόνον τα χτυπημένα φασιστούθκια, αλλά τζαι ο προϊστάμενος του στην ΑΗΚ απειλεί τον με απόλυσην!!!

Τζαι κάτι τέθκοιον απλώς εθάφτηκεν που τα μέσα. Κανένας που τους τόσους καλοπληρωμένους εκπροσώπους της κυβέρνησης που προσπαθεί να λύσει το κυπριακόν τζαι να ενώσει το νησί μας τζαι άλλα μελοδραματικά εν εφκήκεν να πει τούτους τους χτυπημένους "άγια ολάν, ίνταλως κάμνετε έτσι;;"

Τζαι θέλουμεν λύσην ύστερα. Εκατάλαβες;;
Εθθύμισεν μου τούτην την ιστορία κάτι χρόνια πριν πάλε με τες μάππες, αλλά τζαι τούτη την ιστορία με τες συνεργασίες καθηγητών του Πανεπιστημίου με τουρκοκύπριους επιστήμονες.

Επιτέλους, πρέπει να καταλάβετε, η επαναπροσέγγιση έννεν απλά λεξούα για προεκλογικούς πολιτικούς λόγους, τζαι ούτε εννά γινεί στα χαρκιά. Η επαναπροσέγγιση εννα γινεί μόνον έτσι. Μόνον έτσι.
Παίζοντας μάππαν, τζαι μουσικήν, τζαι κάμνοντας συνεργασίες.
Τζαι αν θα γινεί ποττέ, εννά γινεί που τα πλάσματα, όι που τους πολιτικούς.

Τζαι οι εθνικόφρονες φασίστες μπορούν να βράσουν στο ζουμίν τους, το καθαρόν ελληνικόν.

Παίξε μάππαν ρε κύριος. Μεν ακούσεις κανέναν.