Για τη θάλασσαν...

Βασικά εν έσιει μεγαλύτερη ξεφτίλα να είσαι κάτοικος νησιού τζαι να μεν μπορείς να πάεις σε οποιοδήποτε σημείον του νησιού να χρησιμοποιήσεις τη θάλασσα επειδή εν ιδιωτική περιουσία του οποιουδήποτε.

Εν υπογράφω συχνά ψηφίσματα, αλλά τούτον υπέγραψα το:
http://reclaimthesea.org/kypros-aktogrammi-psifisma/

Κυρίως γιατί εθκιάβασα στου Γρηγόρη ότι τα άτομα που επήραν την πρωτοβουλίαν επίαν στη Βουλήν τζαι επήραν τες πρώτες 4000 υπογραφές σήμερα, οπόταν όσες παραπάνω τόσον το καλλύττερον. Εννοώ ένας αρκετά μεγάλος αριθμός μπορεί να ελάλεν κάτι παραπάνω. Ας μεν ξεχνούμεν ότι εν πολιτικοί τζαι μετρούν τες ψήφους.

Τέλοσπάντων, το νομοσχέδιον για την κατηγοριοποίησην της θάλασσας τζαι των παράκτιων περιοχών ως ακίνητη περιουσία προς πώληση πάει στη Βουλή για να ψηφιστεί την άλλην εφτομάδαν στες 20 του μήνα. Ως τότε έχουμεν λλίον τζαιρό να γινούν παραπάνω οι υπογραφές.

Εννά γινεί τίποτε; ρωτάς. Απαντώ σου εν ιξέρω, αλλά αν εν τούτον το μιτσίν πράμαν που μπορούμεν να κάμουμεν, γιατί όι;

Τζαι οι μπλόκκερς υποθέτω μπορούμεν να κάμουμεν ακόμα έναν πράμα, να κρατούμεν τέθκοια θέματα στην συζήτηση, τζείνα τα θέματα που τα ΜΜΕ μπορεί να μεν ασχολούνται ιδιαίτερα. Ας κάμουμεν εμείς λλίην ενημέρωσην. Εγώ εν θα ξερα ότι η ψήφιση εν τόσον σύντομα αν δεν το εθκιάβαζα στο μπλόγκ του Γρηγόρη. Γι'αυτόν βάλλω το τζι εγώ δαμέ.

ΥΓ: τζαι μεν ψωνίζεσαι ρε κυπραίε (που ψωνίζεσαι γιατί εν υποκατηγορία τζαι τούτη) με τες μαρίνες τζαι τα γήπεδα γκόλφ τζαι τες πολυτελείς επαύλεις πας το τζύμμαν. τούτα ούτως ή αλλιώς χτίζουνται/γίνουνται για τους ξένους (τζαι εγχώριους) πλούσιους. Για σέναν το πολλύν πολλύν να κάμουν έναν στάρμπακς/κοστα κάπου κοντά για να μπόρεις να κάθεσαι τζαι να αγναντεύεις ίνταλως ζιουν οι πλούσιοι.

Γενετική τζι αλαζονεία

Όταν η Αντζελίνα Τζολί έκοφκεν τα βυζιά της για να αποφύγει τον καρκίνον του μαστού πριν κανένα χρόνο εν η αλήθκεια απασχόλησεν με το ζήτημα. Μια τζι η Μάνα Ερυκίνης επέρασεν που καρκίνον του μαστού πριν μερικά χρόνια (τζαι ευτυχώς μέχρι στιγμής ούλλα παν καλά), εν λογικό. Εν εκατάλαβα τότε γιατί η Τζολί έγινεν τόσον πολλά πρότυπο, εξάλλου εν τζαι επέρασεν που καρκίνον, θεραπείαν ή οτιδήποτε. έτο προσπαθεί να τον αποφύγει. Εφάνηκεν μου τότε πολλά εξτριμ αντίδραση για έναν καρκίνον που ακόμα εν έπιασεν (εννοώ ήταν αντίδραση στην πιθανότητα), αλλά οκ ο καθένας κάμνει ότι καταλάβει με την υγείαν του έννε; Με γειά της, με χαρά της.

Που τότε που λέτε εν εξανα-ασχολήθηκα με το θέμα. Ώσπου τζαι εγράφτηκα στο NHS δαμέ τζαι επία για πρώτη συνάντηση με τη γιατρό, κάμνουν σου το ιστορικόν, βασικές εξετάσεις κλπ. Η γιατρός που λέτε, στο "η μάνα μου είσιεν καρκίνο του μαστού, α τζαι η θεία μου" ήταν κάπως: εκάμετε στην οικογένεια την εξέταση για το γονίδιο; Λαλώ εγώ, όι, ούτε που το εσκέφτηκα.

Την επόμενη φορά που επία Κύπρο μετά που τη συνάντηση με τη γιατρό λοιπόν, είπα το της μάνας μου. Τζαι η απάντηση ήταν που τζείνες τες αναπάντεχες θεϊκές κουβέντες της Μάνας που αφήνουν σε άφωνο τζαι περνούν στην ιστορία (τη δική μου τελοσπάντων):

"τζαι ίντα μπου να σου πει μάνα μου το γονίδιο; εννά σου πει τίποτε που εν ιξέρεις;
Έτο είχα το εγώ, εννά το εσιεις τζι εσού μιαν ημέρα. Θέλεις τη γενετική να σου το πεί; έτο εννά έσιεις έννοιαν, εννα το εντοπίσεις, εννά κάμεις τες θεραπείες σου τζαι κανεί."

Τότε, για ακόμα μια φορά, εξέπληξεν με η σοφία της Μάνας μου ή μάλλον η προοπτική που έσιει για τα πράματα (γιατί ένας γιατρός εννά πει εν τσιόφτες που λαλεί η μάνα σου).

Εν κάπως σαν τη συζήτηση που είχαμε στο κλαμπ βιβλίου πριν μερικούς μήνες όταν εσυζητούσαμεν το βιβλίο Στόουνερ (το συνιστώ ανεπιφύλακτα), εμιλούσαμεν για τζείνη την  σχεδόν ντετερμινιστική αντίδραση απέναντι στη ζωή που βλέπει κανείς σε πλάσματα χαμηλής κοινωνικής τάξης, φτωχά πλάσματα τέλοσπάντων, που επεράσαν δύσκολα, που οι γονιοί τους επεράσαν δύσκολα. τζαι στη ζωή εμάθαν να περιμένουν τούτον: ζόρκα. Acceptance and commitment (που λαλεί τζαι η Μ.). Μεν παρεξηγείτε, τούτον εν σημαίνει απαραιτήτως παθητική αντιμετώπιση. Τουναντίον. Εμάθαν τούτα τα πλάσματα ότι η ζωή εν ένας αγώνας που πρέπει να τον παλέψεις.

Έτσι τζι η μάνα μου. Λαλεί σου μεν αγωνιάς αν θα ρτει κάτι για αν δεν θα έρτει. Αποδέκτου την πιθανότητα τζαι προετοιμάστου να το παλέψεις.

Τέλοσπάντων, τότε αποφάσισα ότι η Μάνα είσιεν δίκαιο. Εθαύμασα την για ακόμα μια φορά τζαι εξίασα το θέμα. ώσπου τζαι εξαναπία στο γιατρό. Για άσχετο θέμα, αλλά η ερώτηση για τη γενετική εξέταση επανήλθε. Η γιατρός έδωκε μου ούλλα τα χαρκιά να θκιαβάσω τζαι τες πληροφορίες για να κλείσω ραντεβού. Είπα γιατί όι ρε παιδί μου, εννά πάω να κάμω την εξέταση να τελειώνει.

Για κάποιο λόγο όμως ακόμα εν έκλεισα το ραντεβού. Ίσως να φταίει που ανάμεσα σε ούλλες τες πληροφορίες στα χαρκιά της γιατρού λαλεί επίσης ότι μόνον 5% των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού έχουν το συγκεκριμένο γονίδιο.

Υποθέτω δαμέ έρκεται η λέξη αλαζονεία του τίτλου. Μπορεί να θέλουμε να προβλέψουμεν τα πάντα, ή να νομίζουμεν ότι μπορούμεν να τα προβλέψουμεν, αλλά στην ουσία... ίσως εν τέλει να μεν ενεν καν τούτη η ουσία.

Η γιατρός είπεν να κάμω την εξέταση να μεν έχω την έννοιαν μες το νου μου τζαι την ώρα που το ελάλεν εσυνειδητοποίησα ότι ποττέ εν είχα την έννοιαν.
Ίσως εν τέλει να μοιάζω στη μάνα μου παραπάνω από ότι ενόμιζα.