Όταν η Αντζελίνα Τζολί έκοφκεν τα βυζιά της για να αποφύγει τον καρκίνον του μαστού πριν κανένα χρόνο εν η αλήθκεια απασχόλησεν με το ζήτημα. Μια τζι η Μάνα Ερυκίνης επέρασεν που καρκίνον του μαστού πριν μερικά χρόνια (τζαι ευτυχώς μέχρι στιγμής ούλλα παν καλά), εν λογικό. Εν εκατάλαβα τότε γιατί η Τζολί έγινεν τόσον πολλά πρότυπο, εξάλλου εν τζαι επέρασεν που καρκίνον, θεραπείαν ή οτιδήποτε. έτο προσπαθεί να τον αποφύγει. Εφάνηκεν μου τότε πολλά εξτριμ αντίδραση για έναν καρκίνον που ακόμα εν έπιασεν (εννοώ ήταν αντίδραση στην πιθανότητα), αλλά οκ ο καθένας κάμνει ότι καταλάβει με την υγείαν του έννε; Με γειά της, με χαρά της.
Που τότε που λέτε εν εξανα-ασχολήθηκα με το θέμα. Ώσπου τζαι εγράφτηκα στο NHS δαμέ τζαι επία για πρώτη συνάντηση με τη γιατρό, κάμνουν σου το ιστορικόν, βασικές εξετάσεις κλπ. Η γιατρός που λέτε, στο "η μάνα μου είσιεν καρκίνο του μαστού, α τζαι η θεία μου" ήταν κάπως: εκάμετε στην οικογένεια την εξέταση για το γονίδιο; Λαλώ εγώ, όι, ούτε που το εσκέφτηκα.
Την επόμενη φορά που επία Κύπρο μετά που τη συνάντηση με τη γιατρό λοιπόν, είπα το της μάνας μου. Τζαι η απάντηση ήταν που τζείνες τες αναπάντεχες θεϊκές κουβέντες της Μάνας που αφήνουν σε άφωνο τζαι περνούν στην ιστορία (τη δική μου τελοσπάντων):
"τζαι ίντα μπου να σου πει μάνα μου το γονίδιο; εννά σου πει τίποτε που εν ιξέρεις;
Έτο είχα το εγώ, εννά το εσιεις τζι εσού μιαν ημέρα. Θέλεις τη γενετική να σου το πεί; έτο εννά έσιεις έννοιαν, εννα το εντοπίσεις, εννά κάμεις τες θεραπείες σου τζαι κανεί."
Τότε, για ακόμα μια φορά, εξέπληξεν με η σοφία της Μάνας μου ή μάλλον η προοπτική που έσιει για τα πράματα (γιατί ένας γιατρός εννά πει εν τσιόφτες που λαλεί η μάνα σου).
Εν κάπως σαν τη συζήτηση που είχαμε στο κλαμπ βιβλίου πριν μερικούς μήνες όταν εσυζητούσαμεν το βιβλίο Στόουνερ (το συνιστώ ανεπιφύλακτα), εμιλούσαμεν για τζείνη την σχεδόν ντετερμινιστική αντίδραση απέναντι στη ζωή που βλέπει κανείς σε πλάσματα χαμηλής κοινωνικής τάξης, φτωχά πλάσματα τέλοσπάντων, που επεράσαν δύσκολα, που οι γονιοί τους επεράσαν δύσκολα. τζαι στη ζωή εμάθαν να περιμένουν τούτον: ζόρκα. Acceptance and commitment (που λαλεί τζαι η Μ.). Μεν παρεξηγείτε, τούτον εν σημαίνει απαραιτήτως παθητική αντιμετώπιση. Τουναντίον. Εμάθαν τούτα τα πλάσματα ότι η ζωή εν ένας αγώνας που πρέπει να τον παλέψεις.
Έτσι τζι η μάνα μου. Λαλεί σου μεν αγωνιάς αν θα ρτει κάτι για αν δεν θα έρτει. Αποδέκτου την πιθανότητα τζαι προετοιμάστου να το παλέψεις.
Τέλοσπάντων, τότε αποφάσισα ότι η Μάνα είσιεν δίκαιο. Εθαύμασα την για ακόμα μια φορά τζαι εξίασα το θέμα. ώσπου τζαι εξαναπία στο γιατρό. Για άσχετο θέμα, αλλά η ερώτηση για τη γενετική εξέταση επανήλθε. Η γιατρός έδωκε μου ούλλα τα χαρκιά να θκιαβάσω τζαι τες πληροφορίες για να κλείσω ραντεβού. Είπα γιατί όι ρε παιδί μου, εννά πάω να κάμω την εξέταση να τελειώνει.
Για κάποιο λόγο όμως ακόμα εν έκλεισα το ραντεβού. Ίσως να φταίει που ανάμεσα σε ούλλες τες πληροφορίες στα χαρκιά της γιατρού λαλεί επίσης ότι μόνον 5% των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού έχουν το συγκεκριμένο γονίδιο.
Υποθέτω δαμέ έρκεται η λέξη αλαζονεία του τίτλου. Μπορεί να θέλουμε να προβλέψουμεν τα πάντα, ή να νομίζουμεν ότι μπορούμεν να τα προβλέψουμεν, αλλά στην ουσία... ίσως εν τέλει να μεν ενεν καν τούτη η ουσία.
Η γιατρός είπεν να κάμω την εξέταση να μεν έχω την έννοιαν μες το νου μου τζαι την ώρα που το ελάλεν εσυνειδητοποίησα ότι ποττέ εν είχα την έννοιαν.
Ίσως εν τέλει να μοιάζω στη μάνα μου παραπάνω από ότι ενόμιζα.
Που τότε που λέτε εν εξανα-ασχολήθηκα με το θέμα. Ώσπου τζαι εγράφτηκα στο NHS δαμέ τζαι επία για πρώτη συνάντηση με τη γιατρό, κάμνουν σου το ιστορικόν, βασικές εξετάσεις κλπ. Η γιατρός που λέτε, στο "η μάνα μου είσιεν καρκίνο του μαστού, α τζαι η θεία μου" ήταν κάπως: εκάμετε στην οικογένεια την εξέταση για το γονίδιο; Λαλώ εγώ, όι, ούτε που το εσκέφτηκα.
Την επόμενη φορά που επία Κύπρο μετά που τη συνάντηση με τη γιατρό λοιπόν, είπα το της μάνας μου. Τζαι η απάντηση ήταν που τζείνες τες αναπάντεχες θεϊκές κουβέντες της Μάνας που αφήνουν σε άφωνο τζαι περνούν στην ιστορία (τη δική μου τελοσπάντων):
"τζαι ίντα μπου να σου πει μάνα μου το γονίδιο; εννά σου πει τίποτε που εν ιξέρεις;
Έτο είχα το εγώ, εννά το εσιεις τζι εσού μιαν ημέρα. Θέλεις τη γενετική να σου το πεί; έτο εννά έσιεις έννοιαν, εννα το εντοπίσεις, εννά κάμεις τες θεραπείες σου τζαι κανεί."
Τότε, για ακόμα μια φορά, εξέπληξεν με η σοφία της Μάνας μου ή μάλλον η προοπτική που έσιει για τα πράματα (γιατί ένας γιατρός εννά πει εν τσιόφτες που λαλεί η μάνα σου).
Εν κάπως σαν τη συζήτηση που είχαμε στο κλαμπ βιβλίου πριν μερικούς μήνες όταν εσυζητούσαμεν το βιβλίο Στόουνερ (το συνιστώ ανεπιφύλακτα), εμιλούσαμεν για τζείνη την σχεδόν ντετερμινιστική αντίδραση απέναντι στη ζωή που βλέπει κανείς σε πλάσματα χαμηλής κοινωνικής τάξης, φτωχά πλάσματα τέλοσπάντων, που επεράσαν δύσκολα, που οι γονιοί τους επεράσαν δύσκολα. τζαι στη ζωή εμάθαν να περιμένουν τούτον: ζόρκα. Acceptance and commitment (που λαλεί τζαι η Μ.). Μεν παρεξηγείτε, τούτον εν σημαίνει απαραιτήτως παθητική αντιμετώπιση. Τουναντίον. Εμάθαν τούτα τα πλάσματα ότι η ζωή εν ένας αγώνας που πρέπει να τον παλέψεις.
Έτσι τζι η μάνα μου. Λαλεί σου μεν αγωνιάς αν θα ρτει κάτι για αν δεν θα έρτει. Αποδέκτου την πιθανότητα τζαι προετοιμάστου να το παλέψεις.
Τέλοσπάντων, τότε αποφάσισα ότι η Μάνα είσιεν δίκαιο. Εθαύμασα την για ακόμα μια φορά τζαι εξίασα το θέμα. ώσπου τζαι εξαναπία στο γιατρό. Για άσχετο θέμα, αλλά η ερώτηση για τη γενετική εξέταση επανήλθε. Η γιατρός έδωκε μου ούλλα τα χαρκιά να θκιαβάσω τζαι τες πληροφορίες για να κλείσω ραντεβού. Είπα γιατί όι ρε παιδί μου, εννά πάω να κάμω την εξέταση να τελειώνει.
Για κάποιο λόγο όμως ακόμα εν έκλεισα το ραντεβού. Ίσως να φταίει που ανάμεσα σε ούλλες τες πληροφορίες στα χαρκιά της γιατρού λαλεί επίσης ότι μόνον 5% των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού έχουν το συγκεκριμένο γονίδιο.
Υποθέτω δαμέ έρκεται η λέξη αλαζονεία του τίτλου. Μπορεί να θέλουμε να προβλέψουμεν τα πάντα, ή να νομίζουμεν ότι μπορούμεν να τα προβλέψουμεν, αλλά στην ουσία... ίσως εν τέλει να μεν ενεν καν τούτη η ουσία.
Η γιατρός είπεν να κάμω την εξέταση να μεν έχω την έννοιαν μες το νου μου τζαι την ώρα που το ελάλεν εσυνειδητοποίησα ότι ποττέ εν είχα την έννοιαν.
Ίσως εν τέλει να μοιάζω στη μάνα μου παραπάνω από ότι ενόμιζα.
11 σχόλια:
ωραίο ποστ
ήθελα να σου κάμω κκ΄πομεντ να σου πω ότι πάντα διαβάζω σε αλλά εν έχω τπτ να σου πω
θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. θα μου πεις εισαι γιατρός γιαυτό.Οκ έχεις δίκαιο, αλλά επίσης είμαι και γυναίκα και μάλιστα με αυξημένο οικογενειακό ιστορικό καρκίνων.
Έχεις δίκαιο ότι στο γενικό πληθυσμό, στα κρούσματα με καρκίνο μαστού, μόνο 5% είχαν το γονίδιο. Αλλά το ποσοστό αυτό αυξάνεται κατακόρυφα, όταν υπάρχουν αρκετά κρούσματα στην οικογένεια. Το σημαντικό για μένα δεν είναι το ποσοστό των γυναικών με καρκίνο μαστού που φέρουν το γονίδιο, αλλά η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου, εαν επιβεβαιωθεί ότι έχεις το γονίδιο. Δηλαδή, άπαξ μια γυναίκα το έχει το γονίδιο, τότε έχει μέχρι και 80-85% πιθανότητα να αναπτύξει καρκίνο μαστού ή ωοθηκών. Γιαυτό και η Αντελίνα έκοψε τα βυζιά της. Επειδή το έιχε το γονίδιο και είχε 80% να αναπτύξει καρκίνο και επέλεξε αυτή τη μέθοδο πρόληψης.
Ο καρκίνος είναι ύπουλη ασθένεια. Και επίσης πολυπαραγοντικής αιτιολογίας. Μπορεί να συμβάλουν 30948 παράγοντες για να σχηματιστεί. Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ ποιοι είναι. Αλλά αυτούε για τους οποίουε γνωρίζουμε δεν είναι σημαντικό να λαμβάνουμε μέτρα πρόληψης. Ποτέ δεν θα είμαστε πλήρως καλυμένοι.Η μαστογραφία είναι απαραίτητη για κάθε γυναίκα, αλλά έχει ευαισθησία μέχρι 90% για τα αρχικά στάδια.
Άπλά αυτό που λέω είναι ότι η γενετική έιναι ένα ακόμη όπλο στον αγώνα μας κατά του καρκίνου. Και είμαι υπερ στο να κάνουμε ό,τ μπορούμε για να τον πολεμήσουμε.
Βέβαια, αυτά είναι μόνο η άποψή μου και υπερασπίζω το δικαίωμα κάθε γυναίκας να αποφασίζει τι και πως!
Απλά προτού πάρεις οριστική απόφαση, εγώ θα συμβούλευα να συζητήσεις το θέμα με το γιατρό που επιστεύεσαι και να τους πεις τους ενδοιασμούς σου και γιατί δεν θες να κάνεις την εξέτση. Ίσως κάτι παραπάνω να έχει να σου πει. Αν και μετά από μια τετοια συζήτηση δεν αλλάξεις γνώμη, τότε υποστηρίζω την απόφασή σου.
Συγγνώμη για το εκτεταμένο σχόλιο.
υγ: κι εγώ σε διαβάζω καιρό ;)
Beatrix,
ευχαριστώ για το σχόλιο ρε. εσκέφτουμουν προσφάτως ότι πάει έχασα το, ή απλώς γράφω πράματα που εν κυρίως δικές μου σκέψεις, τζαι εν έσιει τζαι πολλά να σχολιάσει κανείς. οπόταν αλήθκεια ευχαριστώ για το σχόλιο.
Βανίλια,
ευχαριστώ πάρα πολλά για το σχόλιο τζαι για τες πληροφορίες. Ξέρω ότι το ποσοστόν αυξάνεται αρκετά αν έσιεις το γονίδιο.
Για να μεν παρεξηγούμαι, για μέναν εν κάπως δεδομένον ότι πρέπει να το προσέξω παραπάνω. Εννοώ μόνο τζαι μόνο το ότι έχω ιστορικό στην οικογένεια κάμνει με να θέλω να είμαι έξτρα προληπτική είτε έχω το γονίδιον είτε εν το έχω. στην κύπρο πχ. η γιατρός μου ήταν κάπως: να αρκέψεις μαστογραφίες σε 5 χρόνια κλπ κλπ ανεξαρτήτως γενετικής εξέτασης. Αλλά φαίνεται για το σύστημα δαμέ το να ξέρουν ότι έσιεις το γονίδιον κάμνει διαφορά.
Βασικά με όσα είπες συμφωνώ (100%) τζαι μάλλον εννά την κάμω την εξέταση. Απλά ναι...
(μεν με παρεξηγείς για τη λέξη αλαζονεία. απλά μερικές φορές νιώθω που διάφορους επιστήμονες τζείνην την θεοποίησην των εργαλείων τους ή μάλλον την τάση να μειώνουν/αγνοούν τους περιορισμούς των μεθόδων τους. ίσως να το κάμνω τζι εγώ μέσα-μέσα με τα εργαλεία που χρησιμοποιούμεν στην ψυχολογία. Απλά ναι, όπως το λαλείς, πολλά φαινόμενα εν πολύπλοκα. Τζαι εν παίρνουν ούλλοι οι γιατροί τούτην την οπτική. Τούτον ήταν το θέμα μου νομίζω).
Ξέρεις το ότι σε διαβάζουμε, επειδή εν σχολιάζουμε εν τζαι σημαίνει κάτι. Όι να μας αφηκεις έτσι να αρκέψουμε να σε γυρεύκουμε α!
Που λες, εσκέφτουμουν το εχτές που επήεννα με τη μάνα μου για ψώνια και είχε μια συνέντευξη σχετική στο ραδιόφωνο, όπου επανήλθε τζαι το θέμα της Τζιολί εντωμεταξύ.
Εν ωραίο το ποστ σου, διά μια άλλη εικόνα, ή μάλλον μια άλλη οπτική, τούτη της μάμμας σου. Νομίζω τζαι ο παπάς μου κάπως έτσι τα βλέπει, το κάθε πράμα στον καιρό του, να ξέρεις και να είσαι έτοιμος όσο μπορείς για ό,τι μπορεί να έρτει. Κι αν έρτει να είσαι έτοιμος όσο μπορείς, κι αν δεν έρτει καλώς.
Υγεία, να μεν χρειαστεί τίποτε που ούλλα τούτα ρε, τζαι ας μας μείνει η έννοια της νιότης μας. Κι αν έρτουν, δύναμη.
Τζείνο που έκαμε η Τσολί εμένα εν τέλει εν με χαλά. Είχε 2-3 επιλογές, εδιάλεξε τζείνη που εδιάλεξε, τζαι με τον τρόπο της επέρασε ένα μήνυμα. όπως μια άλλη έννα περάσει ένα άλλο μήνυμα. Σίουρα εν εμπορούσε να κάμει ούλλες τες επιλογές για να μεν μείνει κανένας παραπονεμένος.
Μην ανησυχείς, δεν παρεξήγησα τη χρήση της λέξης 'αλαζονεία'. Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει απόλυτα στους γιατρούς, στους περισσότερους τουλάχιστον. :)
Εγώ πιστεύκω ότι εν επήες όι γιατί εν σε κόφτει, αλλά επειδή σε κόφτει τζιαι πολλά. 5% πιθανότητες να το έσιεις το γονίδιον είναι πολλές. Τζιαι 80% του 5% είναι ακόμα πιο πολλά διότι πολλαπλασιάζεις το αποτέλεσμαν με την αρρώσκια καρκίνος τζιαι τζιείνον που φκάλλει κάμνει σε να φοάσαι τζιαι να τα ρίφκεις στην αναισθησία. Άτε πήαιννε να κάμεις την εξέταση, όι για να σου φκεί η έννοια, ποιόν κόφτει η έννοια τωρά, απλά από σεβασμόν προς το σώμαν σου τζιαι τον οργανισμόν σου. Του οφείλεις μιαν προληπτικήν προστασίαν σε περίπτωσην που τα ρίσκα εν μεγάλα. Άμαν εν του την δώκεις εσύ, ποιόν καρτεράς να του την δώκει; Είσαι μεγάλη πλέον :))
(ούφφου έγραφα απάντησην αλλά εσβήστηκε).
Περιληπτικά, ελάλουν της Μουνλάιτ ότι συμφωνώ. όπως είπα ο καθένας κάμνει ότι θεωρεί σωστόν τζαι καλά κάμνει.
Ασέρα, καταλάβω τι λαλείς. Τζαι επιτρέπεις μου να πω ότι έννεν φόος, ή έστω έννεν απλώς φόος. Νομίζω εξένισεν με τζείνη η βεβαιότητα του αριθμού. Να κάθεται ο γιατρός με έναν πίνακα με 3-4 μεταβλητές τζαι λαλεί αν είσαι έτσι τζαι έτσι η πιθανότητα σου εν 28%. Πως μπορεί κάποιος να κάμει τόσον ακριβή πρόβλεψην για κάτι τόσον πολύπλοκο;
Τέλοσπάντων το θέμαν μου εν παραπάνω επιστημολογικό. Αλλά ναι έσιετε δίκαιον. τίποτε που τούτα εν θα έπρεπεν να με κρατά που το να χρησιμοποιήσω όσα μέσα υπάρχουν.
Τζαι ναι είμαι "μεγάλη" πλέον (επαραμεγάλωσα κατακρίβειαν), λογικά πρέπει να κόφκει νάκκον ο νους μου τωρά :))).
Επειδή είμαι τζι εγώ σε παρόμοια κατάσταση, απλά με διαφορετικό είδος καρκίνου στο προσκήνιο, σε παραπέμπω [δαμέ] που έγραψα πιο παλιά επί του θέματος
Γράφω σου σαν αρκετά πρόσφατη παθούσα. Επέρασα τα ούλλα πέρσι τζιαι πολλά σύντομα τελειώνω τζιαι είμαι καθαρή.
Εν καλά να ξέρεις για το γονίδιο. Όχι για να αγχώνεσαι κάθε μέρα της ζωής σου αλλά για να είσαι alert.
Επίσης έχω να λέω για την πρόληψη. Διαγνώστηκα σε μαστογραφία, όσον τζιαι φαινετουν ο όγκος. Η Ογκολογος μετά είπε μου ότι αν δεν ήταν έτσι ψήρης ο ακτινολογος και δεν το ψάχναμε, θα χάναμε πολύτιμο χρόνο και θα ξέφευγε ο καρκίνος σε λεμφαδένες κλπ.
Ναι, ότι εν ναρτει, θα έρθει. Καταλάβω απόλυτα τη μαμμα σου. Απλά να κάνουμε το μέρος μας όσο καλύτερα μπορούμε και εν τω μεταξύ, να Ζούμε.
Σόρυ για το σεντόνι.
Παρασύρθηκα λόγω θέματος :)
Invictus,
ευχαριστώ πάρα πολλά για το λινκ. Εν το έξερα ότι έσιεις τζαι εσύ παρόμοια θέματα. Το κείμενο σου νομίζω εκφράζει με πολλά. Νομίζω έχω την ίδια άποψη ώς προς το τι σημαίνει τούτος ο αριθμός. Ευχαριστώ αλήθκεια.
Ruthless
Παρομοίως. εύχουμαι ούλλα να παν καλά ρε. εν μεγάλη ανάσα άμαν τελειώνεις, είδα τα τζαι που τη Μάνα μου. 10 χρόνια σχεδόν τωρά. Εν όπως το λαλείς ακριβώς. Να κάμνουμεν τζείνον το κομμάτιν που μας αναλογεί τζαι που τζιαμέ τζαι τζεί να ζούμεν. Μεγάλη κουβέντα.
ΥΓ: η πρώτη προσπάθεια για να κλείσω ραντεβού εν είσιεν πολλήν επιτυχία. Εν έχουν χρόνο πριν το 2015, να ξαναπιάμεν τηλέφωνο λαλεί σου.
Δημοσίευση σχολίου