Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Εν καλόν. Έννεν απαίσιον

Τούτη ήταν η απάντηση της Μάνας για ότι φαίν εδοκίμασε στα Λονδίνα όταν ήρτεν την προηγούμενην εφτομάδαν.

Για να καταλάβετε με τι προδιάθεσην έκαμεν η Μάνα το πρώτον της ταξίδιν έξω που τη Μεσόγειο. Ήταν προετοιμασμένη να μεν της αρέσει τίποτε. Όποταν το χλιαρόν "εν οκ" ήταν υποθέτω μια θετική εξέλιξη.

Κατά τα άλλα, η Μάνα, κλασική κυπραία μάνα σε επίσκεψη παιδιού που ζει στα ξένα: εκατέφθασεν με σιεφταλιές (που ούτε στην Κύπρον εν τρώω), λουκάνικα τζαι χαλλούμια. Μετά εσυνειδητοποίησεν ότι εν της ελάλουν ψέματα, ο θάλαμος μας εν ΟΝΤΩΣ πολλά μιτσής τζι εν φορεί τίποτε τζαι ήταν κάπως. εεε φάτε τα ούλλα που φτομάδας. Οπόταν τρώμεν σιεφταλιές 3 μέρες. Τι να πεις.

Επίσης, έφερεν κολοκάσιν τζαι εμαείρεψεν μας κολοκάσιν με κουπέπια τη μια μέρα, τζαι κιοφτέδες την άλλη. Που εγώ αρνήθηκα σθεναρά αρχικά στην πιθανότητα η μάνα μου να μαειρέψει στο πρώτο της ταξίδι έξω πόσσω της, αλλά εν τα αγαπημένα μου φαγιά τζαι το λιξιόν έκαμεν με τζαι ελύγισα. Τες υπόλοιπες μέρες επήραμεν την για μπέργκερ που εν ήταν απαίσιο, ιταλικό που εν ήταν απαίσιο τζαι λιβανέζικο που πάλε εν ήταν απαίσιο. Τι να πεις;

Το πιο αστείον βεβαίως ήταν ούλλες  οι ερωτήσεις που μπορεί να έσιει έναν πλάσμαν που εν εταξίδεψεν πολλά: μα γιατί το αεροπλάνον σούζεται τωρά; (επάλαρεν του ο πιλότος η απάντηση του αδελφού), μα τωρά εξεκίνησεν το τρένον; Μα γιατί το άλλον τρένον εν τόσο κοντά; εν φοούνται να μεν δώκει πάνω μας; (δαμέ ακολούθησεν επεξήγηση για τες ράγες του τρένου) Τι εν το κους-κους, εν σαν το πουρκούριν; (δαμέ εν έξερα ούτε εγώ να απαντήσω, εγυρέψαμεν το στο ίντερνετ) (στην τραφαλγκαρ) Μα ίνταλως στέκεται τζείνος στον αέρα; Να πάω να σηκώσω το σεντόνι του να δούμεν τι έσιει που κάτω; Γιατί έχουν θκυό συντριβάνια, εν τους κανεί έναν; Οι καθολικοί αφκένουν τζερκά στες εκκλησίες τους; (επήαμεν τζαι σε έναν ναό, γιατί η μάνα μου ενθουσιάστηκεν) Τούτα τα άλογα εν της βασίλισσας; Τζαι κυρίως: Μα εννά περπατούμεν έτσι μες τα νερά τωρά;

Τα πράματα που αρέσαν της Μάνας μου: τα χριστουγεννιάτικα φώτα στην κάρναμπυ στριτ, ο ποταμός, Οι παπαρούνες στον Πύργο του Λονδίνου, οι στριτ άρτιστς στο Κόβεντ Γκάρτεν, τζαι το γεγονός ότι στες παμπ παν τζαι γεναίτζες ούλλων των ηλικιών, ενώ στην κύπρο η ίδια δεν θα μπορούσε να κάμει έτσι πράμαν. Τζαι κυρίως: το παγοδρόμιο στο Winter wonderland.

Τα πράματα που εν της άρεσαν: η πολυκοσμία, η κρυάδα, τα νερά, τα φαγιά (γενικώς δεν), το μάρκετ στη γειτονιά μας (εν λλίον κουλλουφκιόν ιμισιη μου, ευτυχώς που εν την επήρα στο καμπντεν καλό), το ότι ούλλοι περπατούν τόσο βιαστικά εν σε αφήνουν να περπατήσεις με την ησυχία σου, τζαι κυρίως το ότι (επι λέξει) εν μπορείς να κόψεις μιαν κουβέντα με έναν πλάσμα μες το λεωφορείο ή το τρένο, ρε παιδί μου χάννεσαι μες τους αγνώστους.

όπως τζαι να σιει ελπίζω να επέρασεν καλά. έθελα να εν ωραία εμπειρία. τζαι είμαι σίουρη ότι ήταν εμπειρία για τζείνην. Τζαι εμείναν μας τζαι μας φαγιά. το μόνον που μας λείπει εν φουκού...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άφηκε μου ένα μεγάλο χαμόγελο το κείμενο σου. Ωραίες τύπισσες οι μάνες :) Η δική μου όταν ήρτε να με δει στο εξωτερικό έφερε μαζί της ττάππερ με αφκά (ναι, αφκά) χτυπημένα, έτοιμα για να κάμει αφκολέμονη. Τζαι λεμόνια φυσικά.

Disciple είπε...

κάθε επίσκεψη τζιαι μια εμπειρία:)

άραγε τί εννα λαλεί στους φίλους της τωρά για τα λονδίνα; "κακοπαιρνά η κόρη μου τζιειπάνω, μα να μεν έχουν λίο φαΐ της προκοπής;"

Ουφ! είπε...

τα άλογα τελικά εν της βασίλισσας;; :-)))

αν μπορείς στείλε μου μέηλ (είναι στο προβολή πλήρους προφίλ στο μπλογκ μου) :-)

Unknown είπε...

Εεεμμ... Κάθε φορά που φκαίνω εκτός Κύπρου παρουσιάζω τα ίδια συμπτώματα με τη μάμμα σου. Πρέπει να ανησυχήσω?

Ερυκίνη είπε...

Ανώνυμε,

φυρμός η μάνα σου !!! ατε τα λεμόνια να το καταλάβω, αλλά τζαι αυκά;;; χααχαχα

Δεσποσύνη,
όπως το λες. λαλεί τους σίουρα "κακοπερνά η κόρη μου τζειπάνω, εν ψόφος"

Ουφ,
τα άλογα εν έχω ιδέα ποιου ένι, αλλά είπα ναι. Εν ξέρω, εν πολλοασχολούμαι με τα βασιλικά.

Αζιμουθ,
καθόλου. Εν καλά τούτα τα συμπτώματα :))).