Αγαπητέ αναγνώστη,
Είμαι σε φρικάρισμαν μόουντ. Δεν μπορείς να διανοηθείς.
Που τα χτες το απόγευμαν που έπιασα το ήμειλ που το Βέλγιο, που τον πρώην μάστρο τζαι επόπτη:
Έρκουμαι στο Λάντον σε μιαν εβδομάδα. Στοπ (εν είσιεν στοπ γιατί ήταν ήμειλ τζαι όι τηλεγράφημα, αλλά όπως τζαι να το κάμουμεν, εν λλίον πιο δραματικόν έτσι)
Να βρεθούμεν να τα πούμεν. Στοπ.
Τι κάμνεις τωρά που άποψην δουλειάς; Στοπ.
Μιλούμεν έπαθα 4 απανωτά πάνικ αττάκς. Τούτη εν η επίδραση του Βελγίου τζαι κυρίως του επόπτη πάνω μου.
Όσο τζαι αν επροσπάθησα αγαπητέ αναγνώστη ήταν αδύνατον να το αποφύγω. Οπόταν την επόμενη εβδομάδα εγώ τζαι ο επόπτης θα βρεθούμεν να τα πούμεν μετά πρωινού.
Ούφφοουυυυυ.
Εν ξέρω πως θα αντέξω ακόμα μια συζήτηση για το μέλλον μου (ναι πολλά χοτ ττόπικ τελευταίως), στην οποία ξέρω που τα τωρά ότι δεν θα συνεννοηθούμεν καθόλου μα καθόλου (όπως ούλλες τες άλλες φορές δηλαδή).
Μόνον στην σκέψην φκαίννει η πίεση μου.
ΥΓ: εμπήκα στον μπλόκκερ σήμερα τζαι είδα ότι το προηγούμενον ποστ είσιεν 400 αναγνώσεις. Κάτι λάθος πρέπει να έκαμεν ο μπλόκκερ. Αν όχι, τότε ουάου.
Είμαι σε φρικάρισμαν μόουντ. Δεν μπορείς να διανοηθείς.
Που τα χτες το απόγευμαν που έπιασα το ήμειλ που το Βέλγιο, που τον πρώην μάστρο τζαι επόπτη:
Έρκουμαι στο Λάντον σε μιαν εβδομάδα. Στοπ (εν είσιεν στοπ γιατί ήταν ήμειλ τζαι όι τηλεγράφημα, αλλά όπως τζαι να το κάμουμεν, εν λλίον πιο δραματικόν έτσι)
Να βρεθούμεν να τα πούμεν. Στοπ.
Τι κάμνεις τωρά που άποψην δουλειάς; Στοπ.
Μιλούμεν έπαθα 4 απανωτά πάνικ αττάκς. Τούτη εν η επίδραση του Βελγίου τζαι κυρίως του επόπτη πάνω μου.
Όσο τζαι αν επροσπάθησα αγαπητέ αναγνώστη ήταν αδύνατον να το αποφύγω. Οπόταν την επόμενη εβδομάδα εγώ τζαι ο επόπτης θα βρεθούμεν να τα πούμεν μετά πρωινού.
Ούφφοουυυυυ.
Εν ξέρω πως θα αντέξω ακόμα μια συζήτηση για το μέλλον μου (ναι πολλά χοτ ττόπικ τελευταίως), στην οποία ξέρω που τα τωρά ότι δεν θα συνεννοηθούμεν καθόλου μα καθόλου (όπως ούλλες τες άλλες φορές δηλαδή).
Μόνον στην σκέψην φκαίννει η πίεση μου.
ΥΓ: εμπήκα στον μπλόκκερ σήμερα τζαι είδα ότι το προηγούμενον ποστ είσιεν 400 αναγνώσεις. Κάτι λάθος πρέπει να έκαμεν ο μπλόκκερ. Αν όχι, τότε ουάου.
3 σχόλια:
Σε καταλαβαίνω. Πριν δύο χρόνια επέστρεψα για συνέδριο στην πόλη όπου έκανα το διδακτορικό μου, οπότε ήταν αναπόφευκτο να δω τον supervisor. Για κάποιο λόγο νιώθω ότι I could never live up to his expectations. Πιο πολύ άγχος είχα όταν μιλούσα μαζί του παρά στην παρουσίαση... Ήταν πιο άνετος απ᾽ό,τι τον θυμόμουν όμως. Ίσως σε κάποια φάση το χωνεύουν ότι δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε όλοι να γίνουμε σαν αυτούς.
Γεια σου Νοορ (πολλα καθυστερημένη απάντηση, σόρυ).
Πόσο με καταλαβαίνεις ώρες-ώρες ! Ακριβώς όπως το λες, τζείνον το συναίσθημαν του "I could never live up to his expectations".
Το ακόμα σιηρόττερον εν ότι ο επόπτης εν δέχεται την πιθανότητα του να μεν θέλω να γινώ σαν τζείνον (ή τζείνον που ονειρεύκεται για μένα τελοσπάντων). Ως ψυχολόγος, εν πεπεισμένος ότι έννεν επειδή εν θέλω, εν επειδή έχω χαμηλήν αυτο-πεποίθησην. Τζαι τζιαμέ θέλω να τον φακκώ πας τον τοίχο. Ας ελπίσουμεν ότι με το πέρασμαν του χρόνου εχώνεψεν το.
Αύριον το πρωίν εννά δείξει !
Ε; Πώς επήεν; (Είμαι σε διακοπές, είμαι αθκιασερή, διαβάζω και ποστς της περασμένης εβδομάδας, μην σου πω και της περασμένης δεκαετίας άμα λάχει)
Δημοσίευση σχολίου