Αστεία αστεία έσιει 3 μήνες που την τελευταία φορά που έγραψα δαμέ. Εν ξέρω τι με έσπρωξε να γράψω σήμερα, ο εκνευρισμός υποθέτω.
εάν αναρωθκιέσαι αγαπητέ αναγνώστη/ αναγνώστρια που και πως με βρίσκεις σήμερα, wonder no more.
Το λοιπόν
- εξακολουθώ να είμαι στα Λονδίνα μαζί με τρομοκράτες και κομμουνιστάς. Ναι ναι ακόμα και οι κυράτσες στο κενσιγκτον Λέιμπορ λαλεί σου. Το πόσο διασκεδαστική εν η πολιτική τωρά τελευταία δε λεγεται.
- Εγκατέλειψα το άντρο του χιπστερισμού και μετακόμισα με βαριά καρδιά στα προάστια. Οι γιατί εσιει τίποτε ο καινούργιος τόπος έτο γιατί πλέον σηματοδοτείται η αρχή του τέλους. Πρώτα έρχεται η δουλειά η φουλ ταιμ, το σπίτι με τη βεράντα τζαι τη λλιη παραπάνω βολή τελοσπαντων μετά τα κοπελλουθκια κλπ κλπ. Το πέρασμα στο μικροαστισμό με λλια λόγια.
- εξακολουθώ να σιοκάρω κόσμο στο εργαστήριο χωρίς φόβο και χωρίς πάθος
- πάω τριφτή στη δουλειά που περιλαμβανει συναντησεις στες οποιες δεν καταλάβω τίποτε τζαι αντί (σαν ένα φυσιολογικό πλάσμα) να πω παιθκια σορρυ αλλά δεν έχω ιδέα τι λαλείτε, απλά γνεφω καταφατικά τζαι λαλώ ναι θα το κάμω τζαι τούτο (νομίζω η μόνη λύση εν να παραιτηθώ πριν το deadline. Η παραίτηση ακουεται μου πιο πιθανή που το να παραδεχτώ άγνοια. Είμαι που τούτους).
- τι άλλο; α ναι αψιουριζουμαι. Αφόρητα, ασταμάτητα. Πέντε φορές το δευτερόλεπτο.
Τζαι έτσι ξέρω ότι ηρτεν το καλοτζαιριν...
άλλοι φραπέδες τζαι παραλίες, άλλοι πάρκα τζαι χαρτομάντηλα....
εάν αναρωθκιέσαι αγαπητέ αναγνώστη/ αναγνώστρια που και πως με βρίσκεις σήμερα, wonder no more.
Το λοιπόν
- εξακολουθώ να είμαι στα Λονδίνα μαζί με τρομοκράτες και κομμουνιστάς. Ναι ναι ακόμα και οι κυράτσες στο κενσιγκτον Λέιμπορ λαλεί σου. Το πόσο διασκεδαστική εν η πολιτική τωρά τελευταία δε λεγεται.
- Εγκατέλειψα το άντρο του χιπστερισμού και μετακόμισα με βαριά καρδιά στα προάστια. Οι γιατί εσιει τίποτε ο καινούργιος τόπος έτο γιατί πλέον σηματοδοτείται η αρχή του τέλους. Πρώτα έρχεται η δουλειά η φουλ ταιμ, το σπίτι με τη βεράντα τζαι τη λλιη παραπάνω βολή τελοσπαντων μετά τα κοπελλουθκια κλπ κλπ. Το πέρασμα στο μικροαστισμό με λλια λόγια.
- εξακολουθώ να σιοκάρω κόσμο στο εργαστήριο χωρίς φόβο και χωρίς πάθος
- πάω τριφτή στη δουλειά που περιλαμβανει συναντησεις στες οποιες δεν καταλάβω τίποτε τζαι αντί (σαν ένα φυσιολογικό πλάσμα) να πω παιθκια σορρυ αλλά δεν έχω ιδέα τι λαλείτε, απλά γνεφω καταφατικά τζαι λαλώ ναι θα το κάμω τζαι τούτο (νομίζω η μόνη λύση εν να παραιτηθώ πριν το deadline. Η παραίτηση ακουεται μου πιο πιθανή που το να παραδεχτώ άγνοια. Είμαι που τούτους).
- τι άλλο; α ναι αψιουριζουμαι. Αφόρητα, ασταμάτητα. Πέντε φορές το δευτερόλεπτο.
Τζαι έτσι ξέρω ότι ηρτεν το καλοτζαιριν...
άλλοι φραπέδες τζαι παραλίες, άλλοι πάρκα τζαι χαρτομάντηλα....
