Εν θα σε κουράσω αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια με τες λεπτομέρειες του πως εβρέθηκα πάλε δαμέ, να σου γράφω ποστάκιον που το ΠανΚυ αντί να εργάζομαι (το ΠανΚυ έπρεπε να εξηγήσω μιας φίλης πριν λλίες μέρες έννεν καινούργιο καφφέ στη Λευκωσία, εν η συντόμευση του Πανεπιστημίου Κύπρου, γιατί κάμνει ρίμα με το φανκυ, φανκυ ΠανΚυ, αλλά ουδεμία σχέση δεν έχει. Το ΠανΚυ με φανκ).
Έεεεενιγουει (καθαρά κυπριακά), με τούτα τζαι με τζείνα επέστρεψα στην Κύπρο μετά που μια 10ετία στην ξενιθκιά. Για λλίον, για παραπάνω εννά δείξει. Με λλίην προφορά, όι πολλή, αλλά αρκετή για να με ρωτούν διάφοροι αχάπαροι αν είμαι τσιάρλισσα, με ιρλανδό σύζυγο που δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τα πεθερικά του τζαι δεν καταλάβει τι λαλούν στην κυπριακή τηλεόραση (ευτυχώς), με υπάρχοντα που έρκουνται σε κάποια φάση με το βαπόρι που την Αγγλία (εαν έρτουν ποττέ), ε τζαι με πολλήν υπομονή. Εαν εν αρκετή κανένας δεν ξέρει.
(τζαι εντελώς μεταξύ μας τζαι με μια άλφα δόση χαράς, γιατί άμαν το πλάσμα εν λλίο μαζόχα...)
Οπόταν ναι, πίσω στη Λευκωσία. Που τα μετρό τζαι τα τρένα θκιαβαζοντας βιβλία τζαι london evening standard, στο μεταχειρισμένον γιαπωνέζικο αυτοκίνητο να τσακρώ με την παντελή αγνόηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας που τους μισούς κυπραίους οδηγούς. Που το πανάκριβο διαμέρισμα στο Λονδίνο με μηνιαίο ενοίκιο ίσια με τον τοπικό βασικό μισθό, σε έναν άλλο πανάκριβο διαμέρισμα στη Λευκωσία πάλε με μηνιαιό ενοίκιο ίσια με τον τοπικό βασικό μισθό (εγινήκαμεν Λονδίνο τρομάρα μας).
Ο Ιρλανδός σύζυγος μετά την πρώτη του εβδομάδα ως κάτοικος και όχι ως επισκέπτης στη νήσο έκαμεν την εξης βαρυσήμαντη ερώτηση: όσα πλάσματα είδα τούτη τη βδομάδα είπαν μου θκυό αντιφατικά πράματα, ότι εν πελλάρα που έκαμα που έρκουμαι Κύπρον, τζαι ότι η ζωή δαμέ μπορεί ναν πολλά πολλά ωραία. Τι διαφοροποιεί το έναν που το άλλο; Πως πάεις που το ένα στο άλλο;
Τζαι δεν είχα απάντηση. Γιατί η αλήθκεια ούτε εγώ ένι ξέρω.
Έεεεενιγουει (καθαρά κυπριακά), με τούτα τζαι με τζείνα επέστρεψα στην Κύπρο μετά που μια 10ετία στην ξενιθκιά. Για λλίον, για παραπάνω εννά δείξει. Με λλίην προφορά, όι πολλή, αλλά αρκετή για να με ρωτούν διάφοροι αχάπαροι αν είμαι τσιάρλισσα, με ιρλανδό σύζυγο που δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τα πεθερικά του τζαι δεν καταλάβει τι λαλούν στην κυπριακή τηλεόραση (ευτυχώς), με υπάρχοντα που έρκουνται σε κάποια φάση με το βαπόρι που την Αγγλία (εαν έρτουν ποττέ), ε τζαι με πολλήν υπομονή. Εαν εν αρκετή κανένας δεν ξέρει.
(τζαι εντελώς μεταξύ μας τζαι με μια άλφα δόση χαράς, γιατί άμαν το πλάσμα εν λλίο μαζόχα...)
Οπόταν ναι, πίσω στη Λευκωσία. Που τα μετρό τζαι τα τρένα θκιαβαζοντας βιβλία τζαι london evening standard, στο μεταχειρισμένον γιαπωνέζικο αυτοκίνητο να τσακρώ με την παντελή αγνόηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας που τους μισούς κυπραίους οδηγούς. Που το πανάκριβο διαμέρισμα στο Λονδίνο με μηνιαίο ενοίκιο ίσια με τον τοπικό βασικό μισθό, σε έναν άλλο πανάκριβο διαμέρισμα στη Λευκωσία πάλε με μηνιαιό ενοίκιο ίσια με τον τοπικό βασικό μισθό (εγινήκαμεν Λονδίνο τρομάρα μας).
Ο Ιρλανδός σύζυγος μετά την πρώτη του εβδομάδα ως κάτοικος και όχι ως επισκέπτης στη νήσο έκαμεν την εξης βαρυσήμαντη ερώτηση: όσα πλάσματα είδα τούτη τη βδομάδα είπαν μου θκυό αντιφατικά πράματα, ότι εν πελλάρα που έκαμα που έρκουμαι Κύπρον, τζαι ότι η ζωή δαμέ μπορεί ναν πολλά πολλά ωραία. Τι διαφοροποιεί το έναν που το άλλο; Πως πάεις που το ένα στο άλλο;
Τζαι δεν είχα απάντηση. Γιατί η αλήθκεια ούτε εγώ ένι ξέρω.
8 σχόλια:
Θα έχεις να γράαααααααφειιιις... πιιιιιιιι.. :)
Σαν την Κύπρον εν έshει...γενικώς...
Να σου πω τι νομιζω για τη δυσκολη ερωτηση του συζυγου, εν ολα σχετικά!
Εφιλοσοφησα το θεμα και μπορει ακομα και το ιδιο ατομο να σου πει σαν την Κυπρον εν εχιει και μετα που ενα διαστημα να σου πει επρεπε να μεινεις τζειμεσα!
Η απαντηση εξαρταται που πολλους παραγοντες, δηλαδη οπου και οπως την βρισκει ο καθενας αναλογα με την ψυχολογικη, οικονομικη, οικογενειακη και εργασιακή του κατασταση, η οποια αλλαζει συνεχεια! Σωστα;
Προσαρμοζεσαι στην κατασταση και προχωρας! Μεν φοασαι τιποτε!
Αν δεν έχει ανάγκην το σύστημαν για να φάεις θα περάσεις καλά :)
Προχτές εμίλουν με έναν σκωτσ̆ιέζον που έχει 13 χρόνια που μένει σε χωριόν, κοτσ̆ινοχώριν κατ΄ακρίβειαν. Είπεν μου ότι σαν την Κύπρον έν έσ̆ει. Δεν σε κουντά ο κόσμος τζ̆αι να μην σου λαλεί συγνώμην. Ο κόσμος εν ίλαρος τζ̆αι φιλικός που για τζ̆είνον εν θυσαυρός. Φυσικά εν που έν έχει κανέναν να γλύψει για να φάει διότι ζ̆ει με την σύνταξην του τζ̆αι σ̆αίρεται τον νήλιον. Επίσης δεν έχει σκοπόν να κάμει τον κόσμον καλύτερον. Επωφελείται έτσι όπως του έλαχεν :)
Καλως όρισες στα μπλόγκ.
Καλώς σας ξαναήβρα!
Νομίζω Ασέρα έσιεις πολλύ δίκαιο σε τούτο που λαλείς. Τζείνον το "δεν έχει σκοπόν να κάμει τον κόσμον καλύτερον". Το κλειδί ίσως να είναι στην αποδοχή, αποδοχή τζείνου που ένι τζαι με τα καλά του τζαι με τα κακά του, τζαι η Κύπρος έσιει καμπόσα καλά, άμαν μπορείς να αποφεύγεις τα κακά :)). Που τούτην την άποψην ίσως η σχέση να τα καταφέρει καλύττερα που μέναν, γιατί έρκεται με τούτην την οπτική του take it as it is. Εγώ πάλε δυσκολεύκουμαι, στην αποδοχή, οπόταν ενδέχεται να υποφέρω λλίον παραπάνω.
Εννά δείξει, όπως λαλεί τζι ο Γιαννής πιο πάνω, προσαρμοζόμαστεν στην κατάσταση τζαι προχωρούμεν.
Και όμως όλο αυτό που είπαν στο σύζυγο, μέσα στην παραδοξότητά του περιγράφει πολύ καλά την κυπριακή κατάσταση, όπως τουλάχιστον την έζησα κι εγώ κάποτε.
Καλώς επέστρεψες.
Γεια σου Πλάνητα!
Ναι, το ξέρω. Είναι πολύ οικεία σε όλους μας νομίζω, αυτή η παραδοξότητα της κυπριακής ζωής.
Γουάο!
Νομίζω στην κύπρο για να περνάς καλά πρέπει να αποκτήσεις έναν καλό κύκλο και να είσαι εχτός της κυπριακής πραγματικότητας.
Εγώ προσωπικά είμαι εχτός και περνώ σχετικά καλά.
Είναι μια φούσκα αλλά οκ,μια ωραία φούσκα χτισμένη με πολλή προσπάθεια.
Καλά να περνάς και καλή υπομονή στο δρόμο.
Αναμένουμε ενημερώσεις
Δημοσίευση σχολίου