Ούτε να το σκέφτεστε....

Αν οι Αμερικάνοι καίγονται τζαι χτυπιούνται τόσον τζαιρόν να καταστρέψουν τα συριακά χημικά, να τα πάρουν έσσω τους, στον Ατλαντικό, σε κανένα λιμάνι της Φλοριντας ίσως, άμα γουστάρουν.
Εν θα είμαστεν εμείς οι μαλάκες που θα τη φαν.

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=155791

Ποιος ξέρει τι μπορεί να σύρουν μες τη θάλασσα τζαι να βουρούμεν τζαι να μεν φτάννουμεν.

έτσι τζαι συμφωνήσει κανένας δικός μας αμερικανο-γλύφτης, κατίσιη τους.  

Βέλγιο: 4 χρόνια τζαι 2 μήνες - Μια αποτίμηση πριν το τέλος (1)

Οι τελευταίες μέρες στο Βέλγιο εν πολλά παράξενες. Πολλά πολλά αγχωτικές, γιατί έχω να γράψω τζαι έναν παλιοβιβλίο (που δεν θα γραφτεί δυστυχώς πριν να φύω, ας ξαναδοκιμάσουμε το 2014), αλλά τζαι πολλά συναισθηματικές μέρες, μια τζαι μπαίνουμε σε περίοδο αποχαιρετισμών.

Η βελγίδα κολλητή η Ε. εμέτρησεν τους. τρεις ακόμα καφέδες ώσπου να φύω. Εν προλαβαίνουμε παραπάνω. Υποσχέθηκα της εννά έρκουμαι, έσιει τζαι πολλά καφέ στο Λονδίνο, έσιει τζαι καφέν διαδικτυακόν, "εσύ καπουτσίνο στη Φλάνδρα, εγώ νέσκαφε στο μπρικ λέιν".

Εγώ πάλε εν μπορώ τους αποχαιρετισμούς. ειδικά άμαν είμαι αγχωμένη, πχ. άμαν έχω να γράψω ένα διδακτορικό (λέμε τώρα). Συνήθως ή που φύρνουμαι ή που γίνουμαι παγοκολώνα. συναισθηματισμός μηδέν. Σε τούτη τη φάση: παγοκολώνα.

Αλλά ξέρω σε κάποια φάση θα έρτει.

Τέλοσπάντων.

Η αποτίμησις:

Όταν επρωτοήρτα δαμέ ούλλοι είπαν μου, ουυυ σε 6 μήνες εννά θέλεις να φύεις βουρητή. Εν ήταν αλήθκεια. Εξάλλου εγώ ήρτα που το χωρκό μου λλίον έξω που τη Λευκωσία, ξέρω που μιτσιούς τόπους.

Εν μπορώ να πω βέβαια ότι εν το ένιωσα ποττέ το συναίσθημα του θέλω να φύω βουρητή. Αλλά ήταν παραπάνω το συναίσθημα του "θέλω να φύω βουρητή όσον πιο μακριά γίνεται που το διδακτορικό μου". Ναι, το πιο μεγάλο μειονέκτημα της Λουέβεν, ήταν τζαι ένι τζείνη η σύνδεση της με το διδακτορικό. Εν τζείνος ο τόπος που αγχώθηκα πιο πολλά από ότι επερίμενα ποττέ στη ζωή μου, εν τζείνος ο τόπος που δεν εμπόρεσα ποττέ  (ακόμα τζαι σήμερα) να τζοιμηθώ έναν ύπνον βαθύ, βαθύν τζαι ήσυχον. Σε περιόδος άγχους να φανταστείς, πχ. πριν καναθκυό μήνες, έπρεπε να πάω Λονδίνον να τζοιμηθώ κανονικά (καλλύττερος ύπνος όμως τζείνος της πρώτης νύχτας στην Κύπρο).

Που την άλλην, όμως, η Λουέβεν εσυνδέθηκεν άρρηκτα τζαι με τα πιο ωραία πράματα. Εν ο πρώτος τόπος που έζησα ανεξάρτητα, μόνη μου. Τζαι γι'αυτόν εννάν πάντα ξεχωριστή για μένα. Θυμούμαι τζείνες τες πρώτες μέρες. Να γυρίζω μόνη μου στην πόλη. Να έβρω δωμάτιο, να γοράσω κουζινικά τζαι έτσι πράματα. Οι πρώτες νύχτες στη Λουέβεν, μόνη μου. Εν θα μπορούσα ποττέ να διανοηθώ στην Κύπρο ότι θα επίεννα μόνη μου σε έναν μπαρ. Αλλά επία. Τζείνον το συναίσθημαν του δεν σε καρτερά κανένας σπίτι, κανένας δεν ενδιαφέρεται πόσο συχνά σφουγγαρίζεις, ή τι ακριβώς τρώεις κάθε μέρα. Σύντομα βέβαια ξεκινά τζαι χαλά σε, γιατί εν άσιημο πράμα η μοναξιά, αλλά τζείνες οι πρώτες μέρες... ήταν απίστευτες.

Τζαι εν ο πρώτος τόπος που εγνώρισα πραγματικά, που έκαμα παρέα δηλαδή, με ξένα πλάσματα. Ξένα τουτέστιν μη κυπραίοι. Όι ότι σνομπάρω τους Κυπραίους, εν είμαι έτσι ψωνάρα (μπορεί να χάννω κάτι λέξεις ποτζεί ποδά στα ελληνικά, αλλά έννεν που ψωνηλίαση). Αλλά όπως τζαι να το κάμουμεν, άλλοι άνθρωποι έχουν άλλη προοπτική, άλλα ήθη τζαι έθιμα, άλλη νοοτροπία, άλλον τρόπον σκέψης. όι καλλύττερον ή σιηρόττερον, απλά άλλον. Τζαι η αλληλεπίδραση έσιει ενδιαφέρον. Εν διαδικασία που σε κάμνει να αναθεωρήσεις εν τέλει τζαι το δικό σου τρόπο ζωής τζαι σκέψης. Τζείνον τέλοσπάντων που φέρνεις μαζί σου. Κάμνει σε να το εχτιμήσεις τζιόλις. Να το εχτιμήσεις, τζαι να το μελετήσεις, γιατί ίσως για πρώτη φορά βλέπεις το τζαι λλίον που έξω.

Εγνώρισα πολλά ενδιαφέροντες ανθρώπους δαμέ, ενδιαφέροντες όι λόγον εθνικότητας, βέβαια, αλλά τούτη η διαφορετικότητα όπως τζαι να το κάμουμεν προσθέτει λλίον αλατοπίπερον. Τζαι μπορεί οι συναναστροφές στα ξένα να έχουν μιαν αίσθηση ανάγκης (ανάγκης για παρέα), αλλά τζαι μιαν αίσθησην παροδικότητας (γιατί στο τέλος ούλλοι παν πίσω έσσω τους ή τζαι κάπου αλλού), αλλά έχουν κάτι πολλά ιδιαίτερο. Ξέρεις τζείνον το δέσιμο που αποκτάς με κάποιους ανθρώπους που έτυχε να περάσετε μαζί κάτι ουσιαστικό, τζαι μετά μοιραία χάννεις τους (υποθέτω εν κάτι σαν τους σειράες στον στρατό). Για πρώτη φορά έπρεπε να αποσιερετήσω πλάσματα, χωρίς να ξέρω ακόμα τζαι σήμερα αν θα τα φέρει ποττέ η ζωή έτσι ώστε να ξαναβρεθούμεν. Τζαι εν δύσκολο συναίσθημα... τόσο δύσκολο.

Τέλος, στη Λουέβεν εγίνηκεν η επαφή/γνωριμία σχέση. Τη σχέσην δηλαδή έξερα την που πριν, αλλά εν θα εγίνετουν ποττέ σχέση αν δεν έρκουμουν Βέλγιο. Άρα φίλοι αναγνώστες, τι να συζητούμε, για τον καιρό, τζαι την κρυάδα, τζαι τα φρούτα τα άνοστα τούτης της χώρας τζαι τους απόμακρους ανθρώπους. Άμα βάλεις την αγάπη στη ζυαρκά, ξέρεις που εννά γύρει....

Τέλοσπάντων. Πλατειάζω.

Τέσσερα χρόνια μετά (τζαι θκυό μήνες) φεύκω που την Λουέβεν
με διπλάσιες βαλίτσες απ'όταν ήρτα,
χωρίς διδακτορικό στες αποσκευές,
αλλά με σχέση (που στην κύπρο ούτε στον αιώνα τον άπαντα),
με φίλους καλούς κάπου άουτ δέαρ,
με λλία παραπάνω ριάλλια,
τζαι λλία παραπάνω κιλά,
με παραπάνω σοφία (ελπίζω),
παραδόξως τζαι με παραπάνω αυτοπεποίθηση,
αλλά λλιόττερην υπομονή (εξαντλήθηκε στο διδακτορικό).
Αλλά τζαι λλιόττερα νεύρα (βασικά τα νεύρα εν αντιστρόφως ανάλογα με την απόσταση σου που την Κύπρο, όσο πιο μακριά τόσο λλιόττερα νεύρα).
Εν τέλει λλίον ή πολλά (πως το υπολογίζει κανείς άραγε;) αλλαγμένη.
Τι σημασία έχουν οι εμπειρίες, άλλωστε, αν δεν σε αλλάσσουν, αν δεν σου αφήνουν κάτι, έναν αποτύπωμα τελοσπάντων.

Μα πάνω που ούλλα φεύκω που το Βέλγιο με τζείνον το συναίσθημα, το ολοκαίνουργιο για μένα, του οτιδήποτε μπορεί να συμβεί.
άμα γεννιέσαι τζαι μεγαλώνεις σε μιαν φτωσιήν οικογένεια, σε ένα χωρκό της Κύπρου, ξέρετε, τα όνειρά σου έχουν έναν όριο. Υπάρχει τέλοσπάντων έναν συγκεκριμένο φάσμα δυνατοτήτων τζαι πιθανοτήτων, μέσα στο οποίο αναλόγως προσωπικότητας τζαι περιβαλλοντικών συνθηκών μπορεί να κινηθεί κανείς.
Που τη μέρα που επάτησα το πόδι μου δαμέ είμαι εκτός. Εκτός φάσματος. Εκτός προκαθορισμένου ορίου. Εκτός τροχιάς. Στο διάστημα κατά κάποιο τρόπο. Μετά που τούτον ο,τιδήποτε μπορεί να συμβεί. Ή τουλάχιστον τούτην τη ψευδαίσθηση έχω.

Τζαι τούτον εν το πιο πολύτιμο αναμνηστικό δώρο μου.

ΥΓ: κατά τα άλλα, εννά πεθυμήσω τες σοκολάτες, τζαι τα φριτουράδικα, τους καφέδες τζαι τα κροκ λέφφε με την Ε., το λαφαζαννίκκιν με τον Β. τζαι τον Ε. (σε ότι χώρα βρεθώ λαφαζανεύκω εν πράμα?), τα δείπνα στο μεξικάνικο με τον Ε. τα συνοδευόμενα με πολιτικές τζαι άκρως προσωπικές αναλύσεις, ακόμα τζαι τες μπύρες που δεν πίνω, τον παλιοκαττο της σπιτονοικοτζυράς, τες ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις με τους συναδέλφους στο γραφείο, να πιάννουμεν τέικ αγουέι μακαρόνια που απέναντι τζαι να τα τρώμε στο μεταφόορ, τη μουσική στες βρυξέλλες τζαι τες νύχτες στο παμπ ατ δε κορνερ (άτε κανεί γιατί εξεκίνησε να γίνεται πολλά μελό)
ΥΓ2: σε κάποια φάση θα γράψω το δεύτερο μέρος.

Εγώ πάλε απλά αρνούμαι να ασχοληθώ...

Καλά έκαμεν η Αccept που τα επήρεν στην κράνα. Τζαι οι λιγοστοί νοήμονες άνθρωποι στη νήσο. Ο Κριτίκ νομίζω καλύπτει μας ούλλους.

Αλλά το ελάχιστον ίχνος γούστου που έχω μου απαγορεύει να σχολιάσω κάτι με τον τίτλο "7 ουρανοί και σύννεφα αλήτες", γιατί απλούστατα εν ο ΠΙΟ ΓΕΛΟΙΟΣ ΤΙΤΛΟΣ σειράς, ακόμα τζαι σαπουνοπερίστικης μαλακίας για τες κύπριες νοικοκυρές. Ίσως, λέω ίσως, πιο γελοίος τζαι που το τραγικότατο "η ζωή της άλλης" (μεν ρωτάς ποιας άλλης).

Βασικά δεν εκαρτερούσαμεν τούτες τες τσιόφτες για να μάθουμεν τι εν το Σίγμα ή τι έχουν μες τον νου τους μια μεγάλη μερίδα του χτυπημένου κυπριακού λαού. Που προφανώς εν τόσον απασχολημένη να θορεί κυπριακές σειρές που δεν επήρεν χαπάαααριν ότι συζητούμεν το σύμφωνον συμβίωσης, το οποίον αν θυμούμαι καλά το κυβερνών κόμμα είσιεν δεσμευτεί προεκλογικά να στείλει στη Βουλή (φυσικά εν το έκαμεν ακόμα, αλλά τούτη εν άλλη κουβέντα, κατακρίβειαν εν μια καλή ευκαιρία τούτη να αναρωτηθούμεν τι έγινεν με τζείνην την υπόθεση).

Ίσως, λέω ίσως, αν τούτη η μερίδα της κοινωνίας έκλειεν τζαι λλίον την τηλεόραση θα εσυνειδητοποιούσεν σε τι αιώνα ζούμεν.

Τζαι ίσως, λέω ίσως, να ασχολήτουν με κανένα σοβαρό πρόβλημα (που έχουμεν καμπόσα).

ΥΓ: το ότι τόσον τζαιρός κανένας δεν είπεν του ανθρώπου τι Μ-Α-Λ-Α-Κ-Ι-Α εν ο τίτλος της σειράς να τον αλλάξει απλά δεν το χωνεύκω, δεν το χωνεύκω.

Πως περνά ο τζαιρός

Ο καθένας έσιει τες επετείους του.

Ακριβώς τέσσερα χρόνια πριν, στες 28 του Οκτώβρη έφκαιννα για πρώτη φορά έξω πόσσω μου (τζαι εν μεγάλη επέτειος τούτη) τζι έγραφα σας τούτα στην άφιξή μου δαμέ.

http://erykini.blogspot.be/2009/10/blog-post_29.html

Ίντα παράξενον πράμαν.

Τέσσερα χρόνια μετά τζαι φεύκοντας που το Βέλγιο (που τούτην την πόλην την μιτσιάν όπου ένιωσα πρώτη φορά τόσον ελεύθερη) γεμώννει με τζείνον το συναίσθημαν ξανά.

Επιτέλους ελεύθερη.

Σύντομα.


ΥΓ: κάμνει σε να αναρωθκιέσαι καμιά φορά, πόσον γρήγορα μπορεί να περάσει κανείς στο συναίσθημαν του εγκλωβισμού. Εγκλωβισμού ακόμα τζαι μέσα σε επιθυμητές, τζαι επιδιωκώμενες καταστάσεις. Πως το ελάλεν τζείνον το στένσιλ; if you don't move you don't feel your chains.

ΥΓ: έθελα να προλάβω να γράψω κάτι για τούτα τα τέσσερα χρόνια μέχρι σήμερα, αλλά εν τα κατάφερα. Πιο μετά, όταν θα έχω ξανά εγκεφαλικά κύτταρα. 

Άρνηση

Κάθε φορά που προσπαθώ να πω του επόπτη μου ότι φεύκω τζαι τέλοσπάντων "βιάζουμαι τα γέριμα τα σκοτεινά, κάμε κάτι, σταμάτα να ζεις στην άρνηση τζαι να συμπεριφέρεσαι λες τζι είμαι δαμέ επ'αόριστον", γεμώννουν τα μμάθκια του τζαι στο τέλος κολώννω.

Ας πούμεν πως να νευριάσεις μαζίν του μετά?

άγχος αποχωρισμού επόπτη πρώτη φορά θορώ. δεν ξέρω τι να κάμω.

ΥΓ: το προηγούμενο σουκου αποφάσισα ότι θα κάμω το τσάιν σε θκυό πλάσματα, του επόπτη τζαι της συγκατοίκου. ήμουν τζαι πολλά πορωμένη γιατί εξύπνησα που τες 7 το πρωί τζαι η αϋπνία οδηγεί σε επιθετικότητα λαλούσιν. Τέσσερεις μέρες μετά ακόμα δεν τα κατάφερα. Τίποτε μάνα μου εγώ δεν κάμνω για έτσι δουλειές. Τίποτε.  

Αλλαγές...

Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια,

με τούτα τζαι με τζείνα επέρασεν ο τζαιρός. Το σουκου που μας επέρασεν επία στες Αγγλίες για την παράδοση του διδακτορικού της κολλητής της Μ.#2.
Η πρώτη της παρέας.

Μεν σου πω πόσος ενθουσιασμός τζαι συγκίνηση. Πολλή χαρά για την κολλητή. Τζαι συγκίνηση. έναν πράμαν, άμαν είσαι μέσα στο διδακτορικό, τζαι άμαν 80% των πλασμάτων που κάμνεις παρέα κάμνουν/έχουν ένα, εν συνειδητοποιάς πόσον.. επίτευγμαν ένι (όι το δικό μου, της κολλητής). Επήραν με τα ζουμιά ομολογώ. Αλλά εν τζαι φταίω. Η Μ.#2 που το έκαμεν συγκινητικόν φταίει.

Τέλοσπάντων, όταν ετελειώσαν ούλλα εβρεθήκαμεν με την Μ.#2 να καθούμαστεν σε κάτι καναπέδες στο κολλέγιο της, να τρώμεν ελλιόπιττες τζαι να συζητούμεν τη ζωή μας. Τες αλλαγές που έρκουνται. Πόσον είμαστεν σε τζείνον που λεν οι λάτρεις των κλισέ, κομβικό σημείο. Σε τζείνη τη φάση που κάτι μεγάλο τελειώνει τζαι ατενίζουμεν το κενό.

Εκουβεντιάζαμεν για τες άπειρες πιθανότητες που μας καρτερούν άουτ δέαρ τζαι τους περιορισμούς ατ δε σέιμ τάιμ.

Εσυνειδητοποίησα, πόσον εννά αλλάξει τζαι η δική μου η ζωή σύντομα.

Να υποστηρίξω τη διατριβή μου (τζαι με ίντα ψυσιήν έτσι που την έκαμα). Να την γράψω πρώτα. Αλλά δε πως τα φέρνει η ζωή, σιγά σιγά γράφεται. Σιγά σιγά έρκεται έναν τέλος.

Σε 15 μέρες σταματώ επισήμως να είμαι φοιτήτρια, πράγμαν που υπήρξα για ακριβώς 10 χρόνια φέτι. Εν έγραψα το βιβλίον ακόμα, αλλά εν έσιει σημασία. Σημασίαν έσιει η αλλαγή στάτους που λένε.

Σε 30 μέρες μετακομίζω. Σε πραγματική μεγαλούπολη, σε πραγματικό διαμέρισμα, τζαι αν έβρω ποττέ, με πραγματική δουλειά. Συγκατοίκηση με τη σχέση (που τζαι τζείνη θα γινεί πλέον όσον πραγματική γίνεται).

Πολλά πράματα τελειώνουν με το τέλος τούτου του πράματος, τζι όι μόνον έναν βιβλίο. Όπως είπεν ο παρέας ο Π., όταν του είπα ότι αφήνω την κότζινη φοσφοριζέ τσέντα του λαπτοπ για μια βαρετή, μαύρη, σκέττη νέττη: Δε εντ οφ αν έρα. Τέλος εποχής.

Να κάμω μια μικρή, τόση δα, εξομολόγηση; Εν είμαι σίουρη πως εννά τα καταφέρω άουτ δέαρ. Αλήθκεια.
Αλλά, να σου πω κάτι; εν φοούμαι. Εν φοούμαι καθόλου. Ίσως ναν η πρώτη φορά που δεν σιέζουμαι πάνω μου στην προοπτική τόσων αλλαγών. Τζαι ούλλοι ξέρουν πόσο σιέσισσα είμαι.

Ίσως πραγματικά στο τέλος της ημέρας να εμεγαλώσαμεν. Εν ιξέρω.

Να κάμω ακόμα μια; Λυπούμαι λλίον. Υπάρχουν πράματα, τζαι καταστάσεις τζαι πλάσματα τζαι κομμάθκια του εαυτού μου που πραγματικά τελειώνουν. Κάποια ετελειώσαν ήδη. Τζαι εν δύσκολο να ποσιερετήσεις έναν κομμάτιν του εαυτού σου. ίσως πιο δύσκολο που το να ποσιερετήσεις έναν καλό φίλο (ίνταλως το ελάλεν ο Κούντερα; οι φίλοι μας εν σημαντικοί γιατί θυμίζουν μας πρότερες φάσεις του εαυτού μας. Τέλοσπάντων, άσχετο). Ξέρω ότι εννά την πεθυμήσω τζείνην την Ερυκίνη. Εν δύσκολο να την αφήκω να πάει.

Τέλοσπάντων, τι σου λαλώ τωρά φίλε/φίλη. Έτο τα τέλη (όι τα τέλη κυκλοφορίας) τζαι οι αποσιερετισμοί εν ήταν ποττέ το φόρτε μου.

Ας πάω καλλύττερα να γράψω καμιάν πρόταση.

ΥΓ: αναρωθκιούμαι πραγματικά πως θα εν η ζωή χωρίς ούλλον τούτον το δράμα (γιατί ζω ένα δράμα) του διδακτορικού.
ΥΓ2: αν αναρωθκιούμουν λλιόττερον τζαι έγραφα παραπάνω υποθέτω θα έξερα πιο νωρίς...

Εξύπνησα με τούτον μες το νου μου σήμερα

Μπορεί να φταίει που εξεκίνησεν πάλε ο ύπνος (άμαν είμαι σε φάση κατάθλιψης/εν θέλω να αντιμετωπίσω τον κόσμο, απλά τζοιμούμαι τζοιμούμαι τζοιμούμαι).

ΥΓ: Συνειρμικά τζαι τούτον το τραούδιν του

Έτσι στα γληορα γιατί βιάζουμαι...

(γράφουμεν τζι ένα γέριμο διδακτορικό)

Οι κάτοχοι αξιογράφων να ΣΚΑΣΟΥΝ. άτε τζαι κανεί.

Άμαν ξέρεις ίνταμπου κάμνεις, εν σε παραπλανά κανένας. Έπαιξες τζι έχασες. Αν έξερες τι έκαμνες τζι έχασες τα ριάλλια σου εγιώ τι φταίω.

Τζείνοι που επαραπλανηθήκαν, τζαι είμαι σίουρη ότι έσιει που επαραπλανηθήκαν, εν τζείνοι που δεν εξέραν τι εκάμναν. Τζι αν δεν εξέραν τι εκάμναν, ας μεν επίενναν να επενδύσουν τα ριάλλια τους. Εν τζαι επίεσεν τους κανένας να το κάμουν, ήταν επιλογή τους. Εγώ ας πούμεν, εν καταλάβω γρι, εν ανακατώνουμαι. Εν κοντά στο νου, αν δεν το κατέχεις μεν μουντάρεις. Αν έκαμες βλακεία, πρέπει να πιερώσεις τζαι τες συνέπειες της.

Τζαι αν έσιει τραγικές περιπτώσεις ανθρώπων φτωχών που εξαπατηθήκαν, που είμαι σίουρη ότι έσιει, να είμαστεν ξεκάθαροι. Η τραγικότητα που επήλθεν πάνω τους εν επήλθεν επειδή απολυθήκαν που τη δουλειάν τους (όπως πολλοί πολλοί συνανθρώποι μας που μεινίσκουν άνεργοι τζαι δεν μπορούν να φροντίσουν τες οικογένειες τους). Επάθαν την που την απληστείαν τους ή τη βλακεία τους ή την άγνοια τους. όπως θέλεις πε το. Είπεν τους κάποιος κάμε το, τζαι επίαν τζι εδώκαν.

Με ποια λογική, με ποια λογική, με ποια λογική, να πάει το κράτος να τους αποζημειώσει;
Το κράτος που δεν έσιει ριάλλια να πιερώννει νοσοκόμες τζαι αστυνόμους, τζαι πυροσβέστες για υπερωρίες. Το κράτος που δεν έσιει ριάλλια να προσλάβει κόσμον τζαι κλείουν σχολεία ποτζεί ποδά. Το κράτος που αρνείται να κάμει κρατικόν ογκολογικό κέντρο τη στιγμή που ο καρκίνος θερίζει.

Το κράτος δόξα τω θεώ έσιει τρύπες δικές του να κλείσει με τα ριάλλια του γκαζιού (που να μεν σώσει να φκει το αναθεματισμένο).

Εν εκατάλαβα γιατί θα πρέπει ο φορολογούμενος πολίτης να πιερώννει τες μαλακίες του καθενιού.

Ατε γιατί πολλύν περιπαίξιμον εφάμεν ποιον.

Μουσικό διάλειμμα

Με το τραούδιν που με κάμνει να ανατρισιάζω τούτες τες μέρες... 

ΥΓ: ναν καλά η Μαριάννα στο Κανάλιν 6 που μας μαθαίνει καινούργιες μουσικές (καινούργιες τζαι παλιές δηλαδής).

Για τα κυπριακά (ξανά)

(αλλιώς αναμνήσεις μιας χωριατοπούλας)

Στο τέλος της ημέρας, εμέναν αρέσκει μου τούτον που γίνεται. Τζι ας ωρύεται ο παπάς, τζι ας το επήρε ζεστά το υπουργείο παιδείας να μας ξανά-"ελληνοποιήσει" (μετά τον οου μαι γκοτ "αφελληνισμό" που έχουμεν υποστεί, τρομάρα μας). Γιατί το μήνυμαν που επήρα εγώ εν ότι αν μη τι άλλο γίνεται δημόσια συζήτηση για το θέμα. Που εν μια πρόοδος που τα τρελά '90ς, τότε που εμάθαινα εγώ ελληνικά στο σχολείο τζαι δεν ετίθετο καμία συζήτηση περί του θέματος.

Θυμούμαι την πρώτη χρονιά στο γυμνάσιο, γυμνάσιο σε χαικλασάτη περιοχή της Λευκωσίας (Μακεδονίτισσα, τι να κρυφκούμαστεν). Στο γυμνάσιο Μακεδονίτισσας που λαλείτε, όσοι ερκούμασταν που το χωρκόν με το που επατούσαμεν στο σχολείο εξεκινούσαμεν που το πλην στο νου των πλασμάτων του σχολείου. Γιατί είμασταν καταρχήν αλήτες τζαι εγκληματίες (εν η αλήθκεια να είσαι αρσενικός γεννημένος μεταξύ 1975-1985 με λευκό ποινικό μητρώο στο χωρκό μου πολλά πολλά δύσκολο, αλλά αλλάξαν πολλά τα πράματα τα τελευταία χρόνια), είμασταν φτωσιοί (εν εφορούσαμεν ακριβά ρούχα), με "ταπεινήν" καταγωγή (άλλον να είσαι παιδίν δικηγόρου τζι άλλον παιδί φορτηγατζή), ακαλλιέργητοι (μάντεψε ποιοι εν επηένναν πιάνο τζαι γαλλικά μετά το σχολείο), τζαι πάνω που ούλλα χώρκατοι. Χώρκατοι για τζείνους γιατί εμιλούσαμεν κυπριακά, ομολογουμένως πιο βαρετά που τους λευκωσιάτες (λες τζαι το χωρκατιλλίκκιν εξαρτάται που τη γλώσσα, τελοσπαντων). Σημαντικόν να πω ότι τούτη την προκατάληψη ενιώθαμεν την που ούλλους, τζαι τους συμμαθητές μας (τα βουτυρόπαιδα) τζαι τους καθηγητές μας. Τζαι τα θκυό ήταν άσιημα.

Θυμούμαι στην τάξη τη δική μου είμασταν 6 που το χωρκόν με διαφορετικό βαθμό κυπριακής προφοράς. Θυμούμαι μια συμμαθήτρια μου είσιεν την πιο βαρετή προφορά που ούλλους. Κάθε φορά που εσήκωννεν το σιέριν της τζαι ελάλεν απάντηση στην τάξη ελάλεν την στα κυπριακά, τζαι κάθε φορά, κάθε φορά η καθηγήτρια (τζαι όι μόνον μια) εδιόρθωννεν την με θυμωμένον ύφος, ακόμα τζι αν η απάντηση της ήταν απόλυτα σωστή. Το ύφος ήταν θυμωμένον γιατί ελάλεν την στα κυπριακά τζαι εν εγίνετουν. Το σιηρόττερον ήταν ότι κάθε φορά, κάθε φορά που άννοιεν το στόμαν της να πει απάντησην η κορούα ούλλη η τάξη (εκτός που εμάς τους συγχωρκανούς) εφύρνετουν που τα γέλια. Κάθε φορά. ώσπου στο τέλος η συμμαθήτρια μου απλά εσταμάτησε να σηκώννει το σιέριν της να πει απάντηση.

Τζαι τότε δεν το συνειδητοποιούσα να είμαι ειλικρινής (γιατί τόσον δεδομένον εθεωρείτο τούτον το πράμαν), αλλά πόσον πόσον λάθος ιν έβρι γουέι ήταν που η καθηγήτρια μας όι μόνον αντιμετωπίζε μια μαθήτρια με τόσον εμφανή θυμό τζαι αγανάκτηση (αντί να τη διορθώσει με τρόπο τζαι να της εξηγήσει τη σχέση κυπριακών τζαι ελληνικών), αλλά άφηννεν ούλλην την τάξη να την χλευάζει για την προφορά της. Πως γίνεται να επιτρέπεις κάτι τέθκοιον να γίνεται σαν είσαι μπροστά, εν ώρα μαθήματος....

Αν μη τι άλλον, σήμερα κάτι τέθκοια έννεν δεδομένα. Επήρεν 15-20 χρόνια, αλλά αρκέψαμεν να το συζητούμεν το θέμα. Εν τζαι τούτον μια κάποια πρόοδος. Τζαι ελπίζω ότι τέθκοια φαινόμενα εν υπάρχουν στα σχολεία πλέον. Τζαι ελπίζω οι δασκάλες τζαι οι δάσκαλοι άουτδέαρ τζαι οι καθηγητές τζαι οι καθηγήτριες να κάμουν τζείνον που εν καλλύττερον για τα κοπελλούθκια (τζαι χέστε τες εγκυκλίους του υπουργείου)

ΥΓ: τζείνος που νομίζει ότι στηρίζοντας τα κυπριακά, σημαίνει ότι υποβαθμίζουμεν τα ελληνικά, προφανώς δεν έσιει κάμει τζαι πολλά αρχαία ελληνικά στη ζωήν του.
ΥΓ2: αλλά ο παλιοπαπάς εν θα εγούσταρεν πολλά τα αρχαία ελληνικά. Εν έσιει τζαι πολλά πράματα στα αρχαία κείμενα που θα εστήριζαν την ύπαρξην τζαι την θέση του άλλωστε. 

Βία στην οικογένεια

Στην γραμμή για τη Βία στην οικογένεια ήμουν 4-5 χρόνια εθελόντρια, νομίζω ώσπου τζαι έφυα για Βέλγιο.

Ούφφου το να κρατώ τη γραμμή δεν μου άρεσκεν τίποτε. Που την άλλη έξερα πόσον εδυσκολεύκουνταν τα παιθκιά τζαι εθέλαν βοήθεια σε τζείνον το 6-10, που την ώραν που εσκολάνναν οι λειτουργοί ως τες 10 που η γραμμή γυρίζει στην αστυνομία. Κρίμας, όποτε κάμνουν σεμινάρια τα παιθκιά παν κάμποσοι στην εκπαίδευση για να πιαν το χαρτί (τζαι να το βάλουν στο βιογραφικόν) αλλά λλίοι συνεχίζουν τον εθελοντισμόν. Τέλοσπάντων, άλλη ιστορία τούτη.

Εσκέφτουμουν θυμούμαι πως δεν ξέρω πως αντέχουν τούτα τα πλάσματα να ασχολούνται με ενδο-οικογενειακή βία κάθε μέρα. εγώ είχα τη γραμμή μια φορά κάθε 2 εφτομάδες για 4 ώρες τζαι τες παραπάνω φορές εν εχτύπαν καν το τηλέφωνο. αλλά είχα τζείνον τον κόμπο στο στομάσιη. Μόνο που το θυμούμαι, χαλά με.

Επεράσαν χρόνια που τότε που είχα τη γραμμή τζαι επαφή με τον Σύνδεσμο, τζαι ελπίζω να άλλαξαν λλίον τα πράματα που τότες. Θυμούμαι τες ιστορίες των λειτουργών τζαι τζείνες τες 1-2 γεναίτζες που μου ετηλεφωνήσαν εμέναν. Μεγάλες σε ηλικία. Που έπρεπεν να υποφέρουν την βία σωματική ή ψυχολογική των αντράων τους. Γιατί έτσι έπρεπεν. Γιατί εν θα επιένναν ποττέ στην αστυνομία να καταγγείλουν τον άντραν τους. ήταν αντροπή. Γιατί είχαν κοπελλούθκια, τζαι εν υπάρχει η έννοια του διαζυγίου. έπρεπε να μείνουν για τα κοπελλούθκια τους. Ετηλεφωνούσαν όμως μέσα μέσα γιατί κάπου έπρεπεν να τα πουν. Να ξαλαφρώσουν.

Θυμούμαι τζαι τζείνες ούλλες τες υποθέσεις που εφτάνναν στα φκιά μου, που μια γεναίκα επίεννεν στην αστυνομία τζαι συχνά η προτροπή ήταν "πάεννε σπίτι σου, έβρε τα με τον άντρα σου". Γιατί η βία εμεταφράζετουν ως "προστριβές" (όπως ακριβώς επαρουσιάστηκεν στα μέσα η υπόθεση τούτης της καημένης της κοπέλλας). Τζαι ποττέ εν ξέρεις, μπορεί όντως ναν προστριβές (δηλαδή καυγάες στους οποίους συμπράττουν τζαι οι θκυό). Παράξενη λέξη, εξισώννει τα δύο μέρη, εν έσιει θύτη τζαι θύμα, έσιει θκυό που τσακκώννουνται. όσον είχα τη γραμμή, που ούλλα τα τηλεφωνήματα που έπιασα, έναν, μόνον έναν ήταν τέθκοιας φύσης, προστριβή. Τα υπόλοιπα εν θα τα περιέγραφα έτσι. Αλλά άτες, εν ξέρεις.

Τζαι θυμούμαι επίσης τζείνα τα θκυό τηλεφωνήματα που πλάσματα που δεν ήταν θύματα, αλλά εξέραν. Γειτόνοι, συγγενείς, ποιος ξέρει. Καμιά φορά τζαι τα ίδια τα άτομα (που αντρέπουνται να πουν ακόμα τζαι σε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ότι κάτι τέθκοιον συμβαίνει έσσω τους, τζαι προτιμούν να πουν το 'έχω μια γνωστή/συγγενή'). Εν μπορείς να ξέρεις τζαι εν έσιει τζαι σημασία να είμαι ειλικρινής. Τζείνον που έσιει σημασία εν ότι τζαι τες θκυό φορές που μου ετηλεφώνησεν κάποιος που έξερεν, στη φράση "γραφείο ευημερίας" εκλείαν μου το τηλέφωνο. Τζαι στες θκυό περιπτώσεις επεριλαμβάνετουν ανήλικος. υποθέτω κανένας εν θέλει να ανακατωθεί σε τέθκοιον επίπεδο..

Που τούτην την τραγική ιστορία εγώ εκράτησα ότι η οικογένεια τούτου του ανθρώπου, παρά τες "προστριβές", ας τες πούμεν έτσι, επροσπάθησεν να πείσει τούτην τη γεναίκα να πάει πίσω στον άντραν της. Γιατί έτσι "πρέπει", να μεν διαλύεται μια οικογένεια για τέθκοια πράματα. Μόνο που κάποια πράματα διαλύουν στην ουσία μιαν οικογένεια έτσι τζι αλλιώς, ακόμα τζι αν εν οικογένεια στα χαρκιά.

Τέλοσπάντων, εν έχω κάτι να πω. Απλά εσκέφτουμουν το πολλά σήμερα. Τζείνον το πρώτον τηλεφώνημα που έπιασα στη γραμμή, που μια γεναίκα αρκετά πιο μεγάλη μου, που έκλαιεν τζαι ελάλεν μου (εμέναν, μιας σίνγκολ μιτσιάς) για τον άντρα της. Τον οποίο δεν επρόκειτο να αφήκει ποττέ. Θυμούμαι πως μέσα μου τζείνη η φωνή ετσιρίλλαν "παναγία μου, σήκου φύε, σήκου φύε, μεν το ανέχεσαι". Αλλά εν εμπόρουν να πω έτσι πράμαν. Απλά εκλείσαμεν με την επίγνωση ότι εν θα έκαμνεν τίποτε. Μόνον υπομονή. Τζαι τι υπομονήν....

Μεν την παρεξηγείτε. Εν εμπορούσεν να πάρει την απόφαση. Τζαι η απόφαση πρέπει ναν απόφαση του πλασμάτου, κανενού άλλου (εκτός τζαι αν εν βία ενάντια σε ανήλικους). Τζαι εν μεγάλη, πολλά μεγάλη απόφαση να πάρει μια γεναίκα εναντίον του άντρα της (που τον αγαπά πιθανώς). Εν ακόμα πιο μεγάλη απόφαση άμαν η αστυνομία, οι δικοί σου, το χωρκόν, η κοινωνία γενικότερα προωθεί τζείνην την ιδέα. Της ανοχής για το "καλόν" της οικογένειας.

Ας ελπίσουμεν ότι γινούμαστεν λλιόττερον ανεχτικοί σε κάποια πράματα. Μακάρι.

ΥΓ: Ίσως τίποτε που τα πιο πάνω να μεν σχετίζουνται με την υπόθεση που υπάρχει τωρά στες ειδήσεις. απλά γράφω τους συνειρμούς μου, που μπορεί ναν σχετικοί, μπορεί τζαι όι.
ΥΓ2: Λλίον αντροπή παρακαλώ. Κανεί τα όσα επεράσαν τα πλάσματα. Μεν βάλλετε φωτογραφίες τους στα ιντερνέθκια. Εν υπάρχει λόγος πέραν της ικανοποίησης της περιέργειας του θεατή. Απλά εν χρειάζεται.  

Γενέθλια

Το πρόβλημαν με τα γενέθλια καμιά φορά εν ότι εν μπορείς να μεν τα γιορτάσεις. εν έσιει έτσι επιλογή. Εν σε αφήνουν. Όι οι ευχές που εν πολλά ωραίο πράμαν, τζείνοι οι παρέες που επιμένουν σε εορτασμούς, ενώ εσύ αποφάσισες που μέσα σου, αν δεν τα γιορτάσω όπως θέλω προτιμώ να μεν τα γιορτάσω καθόλου.

Αδιανόητο. Εν σαν τα Χριστούγεννα που τούτην την άποψη. έσιει έναν καταναγκασμόν η κουβέντα.

Που την άλλη έσιει τζαι σιηρόττερα. Όπως για παράδειγμα ναν τα γενέθλια σου την ίδιαν ημέραν με του Αναστασιάδη....

ΥΓ: ο Αναστασιάδης δείπνον με τον Μπάιντεν, εγώ συνέδριο με τους συναδέλφους μου. Δεν ξέρω ποιος την έσιει σιηρόττερα (ο Αναστασιάδης φυσικά).
ΥΓ2: λαλείτε ναν σημάδι τζαι να κατεβώ στες επόμενες προεδρικές εκλογές???

Η τρόικα έννεν η δικαιολογία που τα καλύφκει ούλλα...

είδαμεν το τζαι στην Ελλάδα. το μπαλάκι της ευθύνης να πετάσσεται ποτζεί ποδά κάθε φοράν που ο κόσμος εδιαμαρτύρετουν για τα μέτρα. Η κυβέρνηση να λαλεί "ου μα εγώ εν τζαι... η τρόικα, η τρόικα". τζαι η τρόικα να λαλεί "ου μα εν η κυβέρνηση που παίρνει τες αποφάσεις".

Τα ίδια αρκέφκουν τζαι σε μας.

Μόνον που κ. Αναστασιάδη καμιά τρόικα δεν μπορεί να σου επιβάλει να κόψεις τες υπερωρίες που το νοσοκομειακό προσωπικό, την αστυνομία, την πυροσβεστική, που τζείνα ούλλα τα πλάσματα που δουλεύκουν τζαι κυριακές, τζαι χριστούγεννα τζαι πάσκα. Αν είσαι ηγέτης (ε τζαι πίου) μιας ανεξάρτητης χώρας κανένας δεν μπορεί να σου επιβάλει να compromise (ίνταλως το λαλούμεν στα ελληνικά) την ασφάλεια τζαι την υγεία των πολιτών σου. Κανένας. Μόνος σου το αποφάσισες.

Η κυβέρνηση της Κύπρου αποφάσισεν ότι εν πολλά κρίσιμον να έσιει καταστήματα τζαι μολ ανοιχτά τες Κυριακάες, αλλά όι τζαι τόσον κρίσιμον να έσιει νοσοκόμες στα νοσοκομεία. Τούτες εν οι προτεραιότητες της κυβέρνησης τωρά που ελείψαν τα ριάλλια. Τζαι ξέρεις γιατί?

Γιατί οι ίδιοι τζαι οι οικογένειες τους, τζαι οι πλούσιοι φίλοι τους εν θα παν ποττέ στο δημόσιο νοσοκομείο, τζαι έχουν φρουράν δική τους. Εν έχουν ανάγκη που τες δημόσιες υπηρεσίες.

Τούτον κ. Αναστασιάδη εν πάνω σου. Έννεν της τρόικας. Τζείνοι λαλούν κόψε. Εσού αποφασίζεις το πόθεν. τζαι αποφάσισες να κόψεις που τζείνα τα πιο ουσιαστικά. Επέρασες τες κόκκινες γραμμές μου (τι αγαπημένη φράση) που εν η παιδεία τζαι η υγεία. Τζαι η ασφάλεια.

Εύχουμαι τζι ελπίζω τούτα ούλλα τα πλάσματα που εστηρίζουνταν σε τούτες τες υπερωρίες τζαι που φκαίνει η πίστη τους σε τούτα τα πόστα να κάμουν γενικήν απεργία. Να παραλύσουν τα νοσοκομεία τζαι τα αστυνομικά τμήματα, να δω τι θα κάμεις. Εγώ πάντως είμαι μαζίν τους.

ΥΓ: επίσης τραγικότατος ο τρόπος που περνούν οι ιδιωτικοποιήσεις. Εκμετάλλευση του σκανδάλου της Δρομολαξιάς, για να "χρυσώσεις το χάπι" του ξεπουλήματος. "Αλλάσσουμεν το συμβούλιο για να επέλθουν αλλαγές σε τούτο το άντρο της λαμογιάς που λέγεται ημικρατικοί." επίσης το συμβούλιο έσιει ως πρώτο στόχο την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης, αλλά τούτον λαλούν σου το με μικρά γράμματα. Αν μη τι άλλο οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι κάμνουν καλά τη δουλειά τους. Αξίζουν τα τα λεφτά που παίρνουν (σε αντίθεση με τες νοσοκόμες βέβαια).

Το πρόσωπο του τέρατος

Ο Χατζιδάκις λαλεί τα ούλλα.

Το τέρας έδειξεν εν τέλει τα δόντια του, ίσως ναν στα τελευταία του (μακάρι δηλαδή). Αλλά ακόμα τζαι αν το τέρας ξιλειφτεί, η πραγματικότητα παραμένει. Το τέρας εγεννήθηκεν τζαι εμεγάλωσεν ανάμεσά μας, γιατί εξεκινήσαμεν σιγά σιγά να του μοιάζουμεν. Τζαι τούτη εν μια σκέψη τρομοκρατική.

ΥΓ: η Ελλάδα γεννά τζαι Αυκά, αλλά ευτυχώς γεννά τζαι πλάσματα σαν τον Χατζιδάκη.

ΥΓ2: γράφω πρώτον πληθυντικό στο κείμενο, όχι λόγω της ελληνικής συνείδησης που κηρύττει ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά γιατί εν αντιθέσει με τον "χτυπημένον" υπουργό μας, εγώ θορώ το το τέρας τζι έσσω μας. Σε νηπιακά βήματα ακόμα αλλά θορώ το. Το ερώτημαν είναι εμείς πόσον του μοιάζουμε?

Θα στο πω ελληνικά...

κύριε αρχιεπίσκοπε, μια και που έχεις τόσο παθος για την ελληνική μας συνείδηση:

δε μας χέζεις ρε Νταλάρα...


ΥΓ: κατακρίβειαν βάση του σλανγκ.γκρ (το οποίο εισηγούμαι ανεπιφύλακτα για την επέκταση της ελληνικής σου συνείδησης) θα έπρεπε να σε αποκαλούμε Μπιγκ Μακ. Τι λες?

ΥΓ2: χαχαχαχα. Γελώ μόνη μου γιατί τούτον το τραούδιν μου ίρτεν στο νου. Αφιερωμένον στον Μπιγκ Μακ

Να πα να μπιιιιιιιιιπ

Μπορεί να πείτε ότι εξύπνησεν η κόρη μου η σοσιαλίστρια μέσα μου, δεν ξέρω, δεν με κόφτει αλλά θκιαβάζοντας τούτον στης Δισδαιμόνας πρωίν-πρωίν επιαν με τα νεύρα τόοοοοοοοσον πολλά που δεν αντέχω. θέλω να αννοίξω το παραθύρι να τσιριλλώ των φυλακισμένων τζαι τι φταιν τα πλάσματα.

Δεν ξέρω ποιος εν ο Μάριος Μαυρίδης, ούτε με κόφτει, αλλά είπεν ανάμεσα σε άλλα ότι η δωρεάν παιδεία είναι λάθος, ναι λάθος, για τον πολλά λογικό λόγο:

 διότι όταν δεν πληρώνεις δεν θεωρείς τη μόρφωση ως επένδυση, αλλά ως ένα κοινωνικό αγαθό. 

Ναι, εσύ που νομίζεις ότι εν κοινωνικό αγαθό η παιδεία είσαι συγχισμένη τζαι αποπροσανατολισμένη.

Η απάντηση μου εν στον τίτλο. Θεωρώ το γελοίο να συζητήσω καν το αν η παιδεία εν κοινωνικό αγαθό ή όι. Όπως επίσης θεωρώ γελοίο να κάτσω να συζητήσω αν το κράτος πετάσει τα λεφτά του να μορφώσει τους φοιτητές (που σημειωτέον στην Κύπρο πρέπει να περάσουν μιαν εξέταση για να μπουν στο κρατικό πανεπιστήμιο).

Απλά θέλω το όνομάν του να το θυμούμαι. Τζαι να το θυμάστε τζι εσείς.

Μάριος Μαυρίδης. Ένας εκλελεγμένος αντιπρόσωπος των κυπρίων πολιτών στη Βουλή που θεωρεί ότι τα λεφτά που πιερώνει για τους φόρους του (αν πιερώννει) χαραμίζονται στη μόρφωση των κοπελλουθκιών μας.

Το πιο πιθανόν γιατί τα δικά του (αν έσιει) εν τα στέλνει στο δημόσιο.

Δε βαριέσαι. Η μόρφωση ούτως ή αλλιώς εν ττττοοου οβερρέιτετ τη σήμερον ημέραν. Τι το θέλετε το πανεπιστήμιο ρε χωρκάτες?

Ασσιχτιρ, τούτον μόνο έχω να πω. ΑΣΣΙΧΤΙΡ.

ΥΓ1: τι τα θέλω τζαι θκιεβάζω τες μαλακίες της κύπρου πρωί πρωί τζαι συγχίζουμαι, δεν ξέρω.
ΥΓ2: το πιο τραγικό που ούλλα εν ότι τούτος ο άνθρωπος εν καθηγητής πανεπιστημίου. Καθηγητής πανεπιστημίου.
ΥΓ3: τούτες τες απόψεις γιατί εν τες λαλεί κανένας πριν τες βουλευτικές έθελα να ξερα. 

Σουκου στα Λονδίνα

(επιστροφή στο μπλόγκινγκ γιατί εν τζαι εννά φκει η ψυσιή του πλασμάτου ολάν)

Τούτον το σουκου στο Λονδίνον έπαιξεν πολλά κύπρος.

Το Σάββατον είσιεν αναπάντεχην ανεύρεσην κυπριακής αναρής φρέσκας (όι ρικότες τζαι πράματα) στο αραβικό σουπερμάρκετ της Οξφόρδης με την κολλητήν την Μ.#2 (σαντουιτσάκια με πίταν αραβικήν, αναρή τζαι τομάταν, 5 πιρουνάκια στα 5).

Την Κυριακή δε η σχέση αποφάσισεν ότι πρέπει να με πάρει στο Shoreditch γιατί έσιει έναν τόπον που έθελεν να πάει. πολλά ενδιαφέρον κκόνσεπτ (απλά κυπριακά) λαλεί σου. έτο επιάσαν πολλά κοντέινερ τζαι εστιβάσαν τα ούλλα μαζί τζαι το κάθε κοντέινερ εν έναν μικρό καταστηματούιν/καφέ κλπ κλπ. Τζαι είμαι κάπως. ΓΙΕΕΕΕΕ ΜΟΥ, δεν λαλείς, απλά ΔΕΝ λαλείς τη λέξη κκοντέινερ τζαι δη στοιβαγμένον σε κυπραίον. απλά δε λαλείς!!!  Μετά τζαι που τούτον, εννοείται εφύαμεν κατευθείαν.

Η επιτομή του "παίζουν με τον πόνο μας"

Τη δευτέρα δε εβρέθην με το ξαδέρφιν (ακόμη περισσότεροι παττισμένοι κύπριοι φοιτητές στο λονδίνο) που πως σου φαίνεστε ξέρει ελληνικό καφέ που κάμνουν φραπέ στο λονδίνο. ήταν δυστυχώς ψόφος τζαι έτσι αρκέστηκα στο τσάιν του βουνού. τζαι σε κάτι τοταλλυ οβερπράιζντ κρητικά κριθαρένια παξιμάδια. Ας ένι, χαλάλι. Αρέσκουν μου πολλά τα γέριμα.

Τζαι μετά που μια γερή δόση νόστου, Βέλγιο.

ΥΓ: η επιστροφή βέβαια στο γραφείο έκρυβε κέικ με ελιά τζαι λιαστή ντομάτα που τη συναδέλφισσα τη Ρ. (την κρητικο/κυπραία, συνδυασμός που σκοτώνει). Τέλειο... Μετά που τούτα ούλλα τα ωραία πως να φάω μακαρούνια βραστά δεν ξέρω γιατί εγώ είμαι τζαι αχάπαρη στη νοικοτζυροσύνη
ΥΓ2: α ξέρω. με τρίμμαν!!!

Ελλειψη κινητοποίησης...

(μετά που 10 ώρες μπροστά στον υπολογιστή, οι 5 που τες οποίες αναλωθήκαν στο γιουτούμπιν τζαι οι υπόλοιπες στο γράψιμο 2 γέρημων σελίδων που αύριο θα τες ξαναθκιεβάσω τζαι θα τες ξαναγράψω που την αρκή γιατί εν Π-Α-Τ-Α-Τ-ες αντιναχτές, αποφάσισα να μπλογκάρω λλίον να σας πω τον πόνο μου. Ιτ τερνς άουτ, είχα το τούτον στα πρόχειρα μου, γραμμένο δεν θυμούμαι πότε, αλλά λαλεί τα ούλλα πάνω κάτω, οπόταν δημοσιεύκεται σήμερα εν μέσω νοητικής τσιριλλιάς.)


Εν ξέρω πως τα κατάφερα να με βάλω ξανά σε τούτη τη θέση.
Τζαι μάλιστα για τόσο τζαιρό.

Εχτές η πολωνέζα η παρέας, που εν καλή εν γρουσή αλλά μπορεί να εν πολλά αυστηρή με τους ανθρώπους, εμίλαν μου για την κολλητή της πίσω στην Πολωνία, που δεν ταράσσει να γράψει το μάστερ της να τελειώνει. Επέκρινεν την για το πόσον τεμπέλισσα ένι που δεν γράφει 50 σελίδες να πιάει το χαρτί τζι ας το πετάξει μετά. Εν κρίμαν άλλωστε, εν τόσον κοντά.

Εγώ εν ελάλουν τίποτες. Εν μπορώ να πω ότι εν εβίωσα την έλλειψη κινητοποίησης. Πως εν καταλάβω τι σημαίνει να είσαι κολλημένος. Εβρέθηκα τζιαμέ πριν λλία χρόνια. Τζαι είμαι τζιαμέ. Πάλε.

Ο κόσμος άρκεψεν να ρωτά πως προχωρά το βιβλίο. Για ημερομηνίες. Εγώ πάλε θορώ Wire (γιατί εν απλά άπαιχτο), θκιαβάζω ειδήσεις, γιατί γίνουνται πράματα γυρόν μας πολλά πιο σημαντικά που το παλιοβιβλίον. Ασχολούμαι με την οικογένεια μου, τζαι με τους φίλους μου, που έχουν ουσιαστικά θέματα να αντιμετωπίσουν. τζαι ξοδεύκω τζαι το χρόνο μου σε πελλάρες. πολλές πελλάρες. ούλλες τες πελλάρες. φτάνει να μεν περιλαμβάνουν θκιάβασμαν τζαι κοινωνικοποίηση (εβαρέθηκα τζαι τα πλάσματα πιον). Δηλαδή τηλεόραση.

Τalented but lazy είπεν εχτές η Πολωνέζα η παρέας. Αλλά έννεν ακριβώς έτσι. ούτε τεμπελιά ένι, ούτε τίποτες. ούτε έλλειψη στόχου. Η πιο συχνή αντίδραση φίλων άμαν συζητούμεν το θέμαν εν η υπενθύμιση του τι με περιμένει στο τέρμα, λες τζαι δεν τα ξέρω ούλλα τούτα που μόνη μου έτσι τζι αλλιώς. Υποθέτω το ίδιο θα έκαμνα τζαι εγώ.
"Θα είσαι ελεύθερη μόλις τελειώσει. Θα πάεις να μείνεις με το φίλο σου. Θα έβρεις κάτι που να σου αρέσκει παραπάνω να κάμνεις. Θα πάεις Μεξικό. ακόμα ένας λόγος να θέλεις να τελειώσεις πιο γρήγορα. όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύττερον."

Μόνο που εν βοηθά.
Σε τούτη τη φάση τίποτε δε βοηθά.

Ξέρω/υποθέτω/ελπίζω ότι σε κάποια φάση το σύστημα θα πάρει μπρος. Μόνον που εγώ δεν έχω χρόνο να περιμένω, ούτε τρόπο να επιταχύνω τη διαδικασία.

Έτσι είμαι εγκλωβισμένη μες την ενοχή.

Πάλε.

Επόμενος στόχος στη ζωή: να έβρω μια δουλειά που ναν δουλειά, έτσι απλά. Ψυχρά. Να μεν έσιει συναισθηματικό αντίκτυπο πάνω μου. Κανεί.

Problems in paradise - το μειονέκτημα του να ζεις με παρέα σου

(τουτέστιν με την πολωνέζα παρέα και νυν συγκάτοικο...)

δεν είναι οι ποσότητες αλκοόλ που εμαζευτήκαν στο σπίτι.

Εν που πλέον άμαν είσαι έξω με την παρέα τζαι βαρκέσαι αφόρητα τζαι θέλεις να φύεις εν μπορείς να πεις ψέματα ότι νυστάζεις τζαι να πάεις σπίτι να δεις QI.
Γιατί ιβέντουάλλυ η αλήθκεια αποκαλύφκεται...

Το διδακτορικό πάει τόοοσον καλά

Για πρώτη φορά στη ζωή μου εχτές ήβρα τον εαυτό μου να στέκεται στη μέση του δωματίου κρατώντας σφιχτά στα σιέρκα μου το ποτήρι που έπινα νερό (εν λάλλαρος δαμέ) τζαι απλά εθόρουν το με τζείνην την επιθυμία που φκαίνει που μέσα σου τζαι κατακλύζει σε, τόσον έντονον ήταν, να το σύρω με ούλλη μου τη δύναμη πάνω στον τοίχο να γινεί λιλλίτσια. 

Ούτε που ξέρω πως εσυγκρατήθηκα. 

Υποθέτω επειδή εβαρκούμουν να κάτσω να τα συνάξω μετά. 

Ο καθένας το δρόμο του (Αποχώρηση τώρα)

Μια μπλόκκερ πριν λλίες μέρες ελάλεν (δαμέ) ότι εν ιμπόρει άλλο θέλει διαζύγιο που τη χώρα.

Τζαι εσκέφτουμουν ότι έσιει δίκαιο. Εν σαν μια σχέση. Νομίζεις ότι ξέρεις τον άλλον, είσαι μαζίν του κάμποσον τζαιρόν, αλλά σε κάποια φάση ξεκινά τζαι αλλάσσει, ώσπου δεν είναι πλέον τζείνος που έξερες τζι αγάπησες. Τι κάμνεις??

Η Κύπρος αλλάσσει τζαι τα πλάσματα της επίσης. Κάποιοι μεινίσκουν αηδιαστικά οι ίδιοι, αλλά πολλά αλλάσσουν. Τζαι τούτη η καινούργια εικόνα, προκαλεί μου μιαν ανακατωσούρα στο στομάσιην.

Αγαπώ σε τα γέριμα, αγαπώ σε ρε παλιόφυλλον. Αλλά θορώ που πάεις. Ίντα δρόμον εθκιάλεξες.

Τζαι ο δρόμος εν καθορίζεται μόνον που τους κρατούντες ή τους μεγαλοεπιχειρηματίες που εν οι πραγματικοί άρχοντες του τόπου, Καθορίζεται τζαι που τον κόσμο, που μια μεγάλη μερίδα. Τζείνους τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες που λαλεί τζι ο Πανούσης.

Αποφασίστηκεν συλλογικά (με λλίες μειοψηφίες που προσπαθούν να αντισταθούν κάπως) ότι κάπως έτσι προχωρούμεν. Τονώνοντας την οικονομία.
Ξεπουλώντας τα πάντα, ακόμα τζαι τα πιο όμορφα, αγνά κομμάθκια του φύλλου μας, στες επιχειρήσεις που θα φέρνουν τζείνον που τόσον ποθούμεν, ριάλλια τζαι δουλειές.
Εθκιαλέξαν (εθκιαλέξαμεν, αν τζαι εμέναν εν με ρώτησεν κανένας) τον τρόπο.

Αποφασίστηκεν ότι τούτον θα είμαστεν. Γήπεδα γκολφ, τζαι καζίνα, τζαι μωλλ τζαι ιδιωτικές παραλίες. Αποφασίσαμεν ότι τζείνον που προέχει εν η ικανοποίηση των όποιων επιθυμιών πλούσιων μπαστάρτων δικών μας τζαι που άλλες χώρες. Τζαι τούτοι εν πιο σημαντικοί που οτιδήποτε άλλο. Φτάνει να φέρνουν ριάλλια στον τόπο, φτάνει να τους υπηρετούν ντόπιοι δούλοι (όι ξένοι), για έναν μισθό της ξεφτίλας, που θα τους δια ο κάθε Σιακόλας τζαι Φωτιάδης.

Εν ξέρω τι να κάμω. Εν θέλω να πάρω διαζύγιον. Γιατί όσον τζι αν με απογοητεύκεις αγαπώ σε.  Ακόμα θορώ μέσα σου τζείνην την ομορφκιάν που έξερα πάντα. Αλλά εν αντέχω να βιώνω την αυτο-καταστροφική σου πορεία.

Έτσι αποφασίσα με βαριά καρδιά που τα σήμερα ότι χρειαζούμαστεν λλίον χρόνο χώρκα για να δούμεν που πάει τούτη η σχέση. Ας μείνουμεν για λλίο σε διάσταση. Που ξέρεις? μπορεί να βοηθήσει.

Αποφάσισα που λες, να πιάω τα πράματα μου τζαι να φύω για λλίο. Εν θέλω να ασχοληθώ μαζί σου καθόλου. Να μείνω μόνη μου. Έτσι που σήμερα δεν έσιει άλλα νέα. Καμιάν εφημερίδα τζαι κανένα ράδιο (την ώρα των νέων στο ράδιο, να σου εκμυστηρευτώ, ήδη εδώ και καιρό φκάλλω τα ακουστικά στη δουλειά γιατί εν θέλω να ξέρω).

Ξέρω ότι εν σε κόφτει. Ίσως ναν τζαι καλλύττερα, ξεφορτώνεσαι έναν ακόμα που τζείνους που κλαίουνται συνέχεια γιατί εν τους αρέσκει το έναν εν τους αρέσκει το άλλον, αλλά λύσεις δεν έχουν. Ακόμα έναν που τζείνους που απογοητεύκεις τζαι απογοητεύκουν σε ξανά τζαι ξανά.
Εννά ηρεμήσεις τζαι σύ που μέναν τζαι εγώ που σένα.

Ως την επόμενη φορά.

Με αγάπη,
Η Ερυκίνη σου
Όβερ εντ άουτ.

ΥΓ: που τα σήμερα θα είμαστεν εγώ τζαι το διδακτορικό μου. Τζαι στους δύο τρίτος δε χωρεί (ίσως το Wire). Θα επιστρέφω ίσως συχνά-πυκνά με τα ποστ-τσιριλλιά (ξέρετε ποτζείνα που τα γράφεις αντί να τσιριλλάς να σου περάσουν τα νεύρα) αν το γράψιμο πάει όσο χάλια όσο φαντάζομαι, αλλά άλλα θέματα μάλλον δεν θα καλύψουμε στο ταπεινό ετούτο βλογ, ώσπου να πάει το βιβλίο για τύπωμα (και αν θα έχω σώας τα φρένας μετά).

Πέλλαρου συνέχεια

Τούτον το κομβικό ποστ εν θα με αφήκουν να το γράψω καμιά φορά.

Γιατί φκαίνουν τζαι τέθκοιες ειδήσεις.

Ούτε που το είδαμεν να έρκεται, ούτε που εσυζητήθηκεν δημόσια.
έτσι, αποφασίστηκεν ότι τα καταστήματα θα δουλεύκουν κάθε μέρα ως η ώρα 9 τη νύχτα.

Ήταν που ήταν στον γκρεμό τζαι οι λιγοστές μικρές επιχειρήσεις, άτε σύρτε τες να πάσιν τζαι κανεί.
Εν τζαι κάμνει τζαι πολλή διαφορά, έτσι τζι αλλιώς εν στα μωλλ του Σιακόλα που παν ούλλοι.
Άμπα τζαι πιάει τζαι καμιάν πακκίραν κανένας άλλος.

Ασσιχτίρ. Τούτον έχω να πω. Ασσιχτίρ.

(αλλού συζητούν τζαι ξανασυζητούν πριν να πιαν την Κυριακή που τα πλάσματα. Εμάς έτσι στα μουλωχτά). 

Έγραφα κάτι άλλον, αλλά έπιαν με ο πέλλαρος...

" Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες που κατέχει ο «Φ», η λύση που προωθείται από τα δύο υπουργεία στο πρόβλημα που προέκυψε με την ασύμφορη λειτουργία δύο επίγειων πλατφορμών (του ΡΙΚ και της Velister) δεν προνοεί κλείσιμο -για την ώρα, τουλάχιστον- της μιας ή της άλλης πλατφόρμας. Η προσωρινή λύση, στην οποία προσανατολίζονται, προνοεί μεταφορά των καναλιών Euronews και ΕΡΤ στη Velister για να αυξηθούν τα έσοδα της ιδιωτικής πλατφόρμας και διαγραφή των υπολοίπων 4 εκατομμυρίων ευρώ που οφείλει η ίδια πλατφόρμα προς το κράτος, με ταυτόχρονη αποποίηση εκ μέρους της του δικαιώματος χρήσης άλλων δύο «μάλτιπλεξ» που της δόθηκαν και δεν χρησιμοποιούνται. Η λύση προνοεί επίσης «υποφερτή» αύξηση στα τέλη που καταβάλλουν τα κανάλια προς την πλατφόρμα, με τον όρο όμως ότι αυτά θα είναι σταθερά για τα περίπου δέκα επόμενα χρόνια."

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-ellada/45/152714/krisimi-mera-gia-tin-psifiaki-kovetai-to-sima-ton-kanalion-#sthash.ec8OviyE.dpuf

Άρα το κράτος (άρα εμείς) α) θα πιερώννουμεν ιδιωτική εταιρεία για να δείχνουμεν ΕΡΤ τζαι Euronews, ενώ μέχρι στιγμής κάμνουμεν το μούχτι, γιατί το ΡΙΚ έσιει δικήν του πλατφόρμα. άρα μια ιδιωτική εταιρεία θα "αυξήσει τα έσοδα της" με το κράτος να πιερώννει, τζαι β) θα χαρίσουμεν 4 εκατομμύρια ενός ιδιώτη.

Τζαι το σιηρόττερον, το "προσωρινόν" εν για τα επόμενα 10 χρόνια.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, τούτον το πράμαν, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Προκαλώ έναν αναθεματισμένο δημοσιογράφο εφημερίδας (γιατί τα κανάλια αποκλείεται) να παν να ρωτήσουν πόσα θα κοστίσει στο κράτος τούτη η κουβέντα. Αλλά που?? Αχάπαροι, ε αχάπαροι.

Έπιαν με ο πελλαρος μιλούμεν. Ο πέλλαρος.

Γιατί έτσι

Σήμερα έσιει μουσικήν.
Τζαι σαν τη μουσική δεν έσιει.

Εν κάποια τραούθκια δεμένα με καταστάσεις, τζαι τόπους, τζαι φάσεις της ζωής σου, τζαι πλάσματα.

Η δική μας ΕΡΤ ?

Εχτές στο Βέλγιο έβρεσιεν (τι παράξενο) παρά την σχετική ζέστη. Ο τζαιρός εν επέτρεπεν πολλά πολλά που άποψην μετακινήσεων. Μέσα με καφεδάκιν. Εγώ λάττε (τρομάρα μου), ο παρέας ο Π (ακόμη περισσότεροι Κύπριοι στις Βρυξέλλες) με καφέ φραπέ επιμένοντας να δει ωσπου μπορεί να φτάσει η δημιουργικότητα του Βέλγου καφετζή που ιδέαν δεν έσιει το πως γίνεται ο φραπές.

Τελοσπάντων, αφήνω τες εισαγωγές το θέμαν εν σοβαρόν. Ο παρέας ο Π. που λαλείτε με τον οποίον άμα βρεθούμεν κόφκουμεν πππιιιιιιιιιιι κουβέντες να θέλεις, είπεν μου ανάμεσα σε άλλα κουβέντες που δεν εφτάσαν στα φκιά μου (τυχαίο; δε νομίζω. αφού θκιαβάσω φιλελεύθερον επίσημη προεδρική φυλλάδα, ίντα μπου καρτεράς;).

Ελάλεν μου που λαλείς, ότι κάτι παίζει με τα κανάλια. τζαι γίνουνται τζαι ούλλα μουλωχτά.
όπως το κατάλαβα:

καταρχήν, τα ιδιωτικά μας κανάλια εν έχουν ριάλλια να πιερώσουν την ιδιωτική τους ψηφιακή πλατφόρμα (εν τζαι καταλάβω πολλά που τούτα τα πράματα, έχουν πάντως μιαν τα ιδιωτικά τζαι μιαν το ΡΙΚ).

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=135847&show=Y 

Τζαι τωρά πασκίζουν ούλλοι να δουν πως θα σωθούν τα ιδιωτικά κανάλια (γιατί αραγες σου?? επιάσαμεν εργολαβία το κράτος να σώζει ιδιωτικές επιχειρήσεις?? αν εν έτσι να τες σώσει ούλλες, όχι διακρίσεις, όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά).

Ε τζαι ποια εν η λύση?? Να πιαν τα ιδιωτικά κανάλια την πλατφόρμα του ΡΙΚ που συμφέρει. Σωστά??
http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=136976&show=Y

Πράμαν που θα σημαίνει αν εκατάλαβα καλά, ότι το ΡΙΚ θα μεταφερθεί στην ιδιωτική, το κράτος θα πιερώννει για άδειαν της Βέλιστερ τζαι χμμμ.... το ΡΙΚ πλέον εν θα έσιει πρόσβασην ως τον Πύρκον Τηλλυρίας, αλλά οι γιαγιούδες θα μπορούν να θορούν τους Εφτά ουρανούς απρόσκοπτες. Σωστά?

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=137030&show=Y

Τζαι ενώ η συγκεκριμένη κίνηση στην ουσία θα κοστίσει του φορολογούμενου (θα πιερώννουμεν ιδιωτικήν ψηφιακήν πλατφόρμαν να σώσουμεν τα ιδιωτικά κανάλια αν εκατάλαβες), ποτζεί τα φέρνουν, ποδά τα φέρνουν τζαι πάλε.... τσουπ φταιει η δημόσια τηλεόραση. Τζαι τζιαμέ που τα ιδιωτικά κανάλια φκάλλουν εν φκάλλουν τον μήνα, ο Χάσικος είπεν μας "το ΡΙΚ δεν κινδυνεύει να κλείσει", θέλει απλά νοικοκύρεμα τζαι να αποφασίσουμεν τι χαρακτήρα θα έσιει.

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=137072&show=Y

Τι εννοεί ο ποιητής δεν ξέρω. Αφήνω το στην κρίση σας.
Έναν πράμαν ξέρω. Ο Χάσικος ΔΕΝ μπορεί να ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα. ΔΕΝ γίνεται. Πρέπει να πει υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ας αναλάβει κάποιος άλλος.

Τζαι αν ο Χάσικος δεν το πει, πρέπει κάποιος άλλος να τον παύσει. ΔΕΝ γίνεται. Τούτον το πράμαν ΔΕΝ γίνεται.

Ακόμα τζαι σε μια γελοιότητα κράτους, έστω τζαι λλία προσχήματα, κάποιος, κάπου, κάποτε.

(Αλλά εννά μου πεις δαμέ ο ίδιος ο Πρόεδρος ομπρός στα μμάθκια μας πάει περίπατο με το τζετ το Ρώσου κολλητού του, ο Χάσικος μας επείραξεν;;)

Τζαι κατά τα άλλα καθούμαστεν τζαι συζητούμεν πελλάρες, πελλάρες, πελλάρες. Πόσον ζώα θεέ μου, πόσο ζώα. Γιατί ούλλα γίνουνται ομπρός μας, εν έχουμεν καμία μα καμία δικαιολογία ως λαός. Τούτα γίνουνται εν γνώση μας, αφήνουμεν τα τζαι γίνουνται.

Στην Κύπρο (3)

Πιο πολλά από ποτέ φέτος ένιωσα να μειονεκτώ στο θέμα το γλωσσικό. Ας πούμεν με το που μπαίνεις στο αεροδρόμιο νιώθεις το. Πρέπει να μάθω ρωσικά. Τα ρωσικά εν τα νέα αγγλικά.

Ως τζαι στα καραόκε του παραλιακού στη Λεμεσό (μεν νομίσετε εν πόξω που ερέξαμεν μόνον) είσιεν τρεις επιλογές στο τραούδι: ελληνικά, αγγλικά τζαι ρώσικα !!!

Λαλεί τζαι η σχέση, "εν έχουν οι κυπραίοι περιέργεια να μάθουν τι στ'ανάθεμα λαλούν τούτες ούλλες οι ταπέλλες? εγώ ήταν να σπάσω".

Ρώσικα τζαι κινέζικα. Εννά μου πεις, τι σε πειράζει? τα εγγλέζικα τόσον τζαιρόν εν σε επειράξαν, ούστ κρυφο-αμερικανάκι.

Εν ξέρω πειράζει με. Όι τόσον τα ρώσικα, ούτε καν οι ρώσσοι τζαι οι ρωσσίδες (σε αντίθεση με τη βελγίδα συνάδελφο που δεν της άρεσε η Κύπρος καθόλου φέτος γιατί συνάει άσιημον κόσμον είπεν τζαι εν θέλει να ξανάρτει).

Πειράζει με τζείνον το αίσθημαν που μου αφήνει ο τόπος μου τζαι οι άνθρωποι της (οι μεγαλοεπιχειρηματίες να ξιούμαστεν). Τζείνον το ελείψαν τα ριάλλια, οπόταν κάμνουμεν εκκαθάριση στοκ, πάρτε ότι θέλετε, όσα θέλετε, απλά πάρτε. Είμαι παράλογη λέτε?

Στην Κύπρο (2)

εθωρούσα παντού μα παντού ρε παιδί μου γραμμένο με σπρέυ, πάνω στους τοίχους, στες ταπέλλες, τα πεζοδρόμια (παντού λέμε) έναν AU.
AU AU AU.

Εν άντεξα τζαι ερώτησα τη φιλενάδα τη Μ.
Ερυκίνη: Μα τι εν τούτα ούλλα τα AU?? τι εννοεί ο ποιητής? australia? Καλά που πόθεν ως τα πόθεν εμείς τζαι η Αυστραλία??
Μ: Μα ποια Αυστραλία κόρη μου?? Εν Αpoel ultras που σημαίνουν τα αρχικά
Ε: ultras?? Σαν τες σερβιέττες???

(ναν καλά τα πλάσματα, εγέλουν 15 λεπτά)

Στην Κύπρο...

εγόρασα ποστ-καρτς πάλε.
Απορία.

Μα γιατί ούλλες μα ούλλες οι ποστ-καρτς της Κύπρου έχουν φωτογραφίες που σου διούν την αίσθηση ότι εν που το '70-'80 (τζαι πολλά είπα)??

Τούτες οι εταιρίες που τες κάμνουν εν εσκεφτήκαν να ανανεώσουν το υλικόν τους τα τελευταία 30 χρόνια καθόλου???

Διακοπές mode

Με τούτα τζαι με τζείνα εφκήκεν τζαι σε μας ο ήλιος.
Εφκήκαν τα καλοτζαιρινά για τα καλά που το αρμάρι μετά που κάτι μήηηηηνες.
Εφκήκεν τζαι ο λαός στα πάρκα τζαι τες πλατείες.
Εκάμαμεν τζαι το πρώτο μπάρμπεκιου της χρονιάς (ξαφνικό τηλεφώνημα Μάνας: έλα Ερυκίνη τι κάμνεις, πακετάρεις? Όι αφτέννω κάρβουνα τωρά, μιλούμεν ύστερα).

Εμπήκεν το καλοτζαίριν τζαι ο ήλιος τζαι το φως. Τζαι η χαρά.
Συνολική χαρά.
Πόσον χαρούμενους κάμνει τούτους τους ανθρώπους δαμέ ο ήλιος.
Μακάρι να ήταν τόσον απλόν λαλείς που μεσα σου.

Αύριο χαράματα κάμνω ίσως το τελευταίο μου ταξίδι Βρυξέλλες- Λάρνακα. Ίσως.
Ίσως τελευταίο τζαι ίσως να φτάσω λάρνακα, με έτσι πτήσεις που κανόνισα.
Εν ξέρω πως νιώθω με τούτο να είμαι ειλικρινής.
Εν παράξενο, έχω ακόμα 5-6 μήνες τζι όμως ούλλα αρκέψαν να έχουν μιαν εσάνς αποχαιρετισμού.

Στο γραφείο επίεν 2 η ώρα. με 1.5 ώρα διάλειμμα για σάντουιτς στο πάρκο τζαι παγωμένο καφέ. Αντί δουλειάς γράφω ποστ. Υποθέτω ο νους μου άρκεψεν ήδη να πετά για Κύπρο (σύντομα θα ακολουθήσει τζαι το σώμα, εκτός αν το σώμα καταλήξει Ρώμη, κανείς δεν ξέρει με την Σάιπρους).
Παράξενο πράμα. το συναίσθημα πριν τες διακοπές ακολουθεί πάντα την ίδια πορεία. Αρχικά κάπου στες 15 μέρες πριν εν πτωτική, δηλαδή αρνητικό. Άγχος (παραπάνω από ότι συνήθως), να κάμεις όσα πρέπει πριν να φύεις, τζαι σταθερά εν προλαβαίνεις. Τζαι κάπου στες 2-3 μέρες πριν το ταξίδι χτυπά έτσι απρόσμενα ο ενθουσιασμός τζι η προσμονή.

Ώσπου να κάμει το αεροπλάνον τζείνην την στροφή ξυστά πάνω που τη θάλασσα (ή έτσι νιώθεις ρε παιδί μου) πριν να προσγειωθεί.

Tot dan κοπέλια!! 

Ανυπόθετοι

Οι λόγοι που είμαστεν ανυπόθετοι ως λαός εν πολλοί.
Τζαι αναλόγως καταστάσεως φκαίνουν διάφοροι στην επιφάνεια.

Τες τελευταίες μέρες που λαλείτε είμαστεν ανυπόθετοι για θκυό λόγους.

Ο πρώτος εν που προσπαθούμε να πείσουμε την οικουμένη επί 35 χρόνια ότι θέλουμε να λύσουμε το Κυπριακό, ενώ ταυτοχρόνως με το που ανακοινώνεται ότι εννά παν για φαί στου Ντάουνερ τα κοπέλλια πιάννει τους ούλλους πανικός "ου παναγία μου άμπα τζαι λυθεί το κυπριακό όβερ σούγλας". Τζαι δυστυχώς τούτος ο πανικός δεν είναι καινούργιος. Τζαι αν η γελοιότητα της διγλωσσίας μας φτάνει τα επίπεδα της ανυποθετοσύνης, η εξωφρενική επιμονή μας στο "δεν είναι αυτό που νομίζεις"  φτάνει τα όρια της αηδίας (μπορεί να στείλει έναν άνθρωπο στο ψυχιατρείο για οικειοθελές ζουρλομανδύα).

Ο δεύτερος εν τζείνοι οι γνωστοί μου στο φατσοβιβλίο (επειδή εν πολλοκυκλοφορώ στο μέσο δεν το παρατήρησα ώσπου μου το είπεν ο παρέας ο Π. εχτές τζαι έψαξά το ενδελεχώς) που βάλλουν κάτι ποστ που λαλούν γιατί δεν πρέπει οι Κυπραίοι να δώκουμεν υποστήριξη στο λαό της Τουρκίας, επειδή πριν 40 χρόνια ο στρατός έκαμεν τζείνα που ξέρουμε ότι έκαμεν. Καταρχήν, είσαστεν ανυπόθετοι αν δεν μπορείτε να διαχωρίσετε το σήμερα που το παρελθόν, τζαι είσαστεν ανυπόθετοι αν δεν μπορείτε να διαχωρίσετε τους νεολαίους που εν στο δρόμο σήμερα (που ήταν αγέννητοι το '74) που τον Τουρκικό στρατό. Αλλά παραπάνω είσαστεν ανυπόθετοι αν νομίζετε ότι τούτοι οι άνθρωποι που εν στους δρόμους χρειάζουνται την υποστήριξη οποιουδήποτε κυπραίου. Οι Τούρκοι νέοι, χτυπημένοι κυπραίοι γνωστοί μου που κάθεστε στα καφέ αμέριμνοι, μια χαρά ένουν. Υπερασπίζουνται την πόλη τους, τα δεντρά τους, τζαι τα πάρκα τους, την ιστορία τους, την ελευθερία τους, τζαι τη ζωή τους. Καμίαν υποστήριξη που τζοιμησμένους δεν χρειάζουνται. Εν εμείς που χρειαζούμαστεν υποστήριξη (τεχνητή υποστήριξη θα έλεγα) που ξεπουλιέται ο φυσικός μας πλούτος σε Ρώσους, Κινέζους τζαι εγχώριους λαμόγιους, τζαι χάσκουμε υπερήφανοι γιατί πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι κέντρο θα είμαστε. Ενεργειακό, επιχειρηματικό, τουριστικό κλπ κλπ. Εν τζείνον που λαλεί η μάνα μου πρώτα φκαίνει η ψυσιή του πλασμάτου τζι ύστερα το χούιν. Με δεντρά θα μας εκόφταν, με θάλασσες, με τίποτε. Ριάλλια να έσιει η υπόθεση τζαι είμαστεν εντάξει.      

Ανυπόθετοι λαλώ σου.

ΥΓ: σε 4 μέρες είμαι στη νήσο τζαι όπως βλέπετε θκιαβάζοντας τα νέα καθημερινά εφόρτωσα καμπόσο. πως θα τα αντιμετωπίσω τούτα λάιβ ενι ξέρω (έχασα τζαι την ιώβια υπομονή μου τόσα χρόνια στα ξένα τζαι εν αντέχω). νομίζω μετά τες διακοπές εννά θέλω διακοπές. 

Μουσικές Βρυξελλιώτικες

έτσι για αλλαγή. ποιος εννά μου το ελάλεν ότι εγώ, εγώ εννά άκουα τραούθκια στα γαλλικά (εκτός που το κλασσικό je ne vais pas travailler).

ΥΓ: επροσέξετε φαντάζουμαι τη μίζερη βροσιή στες Βρυξέλλες τέλος Μαΐου. Εμείναμεν δίχα άνοιξην φέτη δαμέ. Α ρε Κύπρος, ελπίζω να έσιει λαλλαρκάν φουλ που εννά έρτω σε μιαν εφτομάδαν. ήλιος τζαι 35 βαθμούς. Να χορτάσουμεν πυράν τζαι μείς οι καημένοι. 

Έκρυθμη κατάσταση

(τζαι κάτι προσωπικό έτσι για ποπαστο)

Έχουμε και λέμε:

1) Είμαι μιαν μέρα πριν που την περίοδο
2) Έχω θκυό παρουσιάσεις στες επόμενες 26 ώρες
3) Έχω περίπου 6 μέρες να τζοιμηθώ κανονικά
4) Τζαι άγχος, πολλύν άγχος
5) Τζαι νεύρα, πολλά νεύρα

Μιαν αφορμή.
Μιαν μόνο.
Τζείνος που θα μου δώκει αφορμήν σήμερα, έφαν την.

ΥΓ: μήπως εν τέλει να δοκιμάσω τζι εγιώ γιόγκα??? 

Την ώρα που ασχολούμαστεν με λιμουζίνες...

Εταιρείες εξεκινήσαν να γοράζουν κουρεμένες καταθέσεις (μεγάλοι ντιβελοπερς που έχουν χρέη στην Τράπεζα Κύπρου λαλεί η εφημερίδα, ποιοι να'ναι, ποιοι να΄ναι) με τες ευλογίες της Κεντρικής Τράπεζας την ίδια ώρα που πλάσματα που θέλουν να κτίσουν σπίτι ακυρώνουν τα σχέδια τους γιατί εν μπορούν να αποδεσμεύσουν λεφτά που την τράπεζα. Με λλία λόγια η οικοδομική μεινίσκει σταγκωμένη εκτός που τους ντιβέλοπερς (που τα εκάμαν πλακάκια με την Τ.Κ.). Εκατάλαβα το λάθος;

Οι καρκινοπαθείς κάμνουν απεργία στο Προεδρικό γιατί το γέριμον το Ακτινολογικόν που τους ετάξαν εν θα γινεί ποττέ. Τζαι κάμνουν απεργία για 5 μέρες. Τζαι οι εφημερίδες το μόνον που εδημοσιεύσαν εν η επιστολή του συνδέσμου. Κανένας δημοσιογράφος εν εμπήκε στη διαδικασία να κάμει λλίην έρευναν για να μας πει κάτι παραπάνω. Όντως εδεσμεύτηκε κονδύλι για έτσι πράμαν?? Όντως οι αριθμοί εν έτσι όπως τους λαλούν οι καρκινοπαθείς?? Κανένας εν επίεν να ζητήσει μιαν απάντηση που τον υπουργό υγείας. Αν μας συμφέρει να κάμουμεν ακτινολογικό γιατί εν κάμνουμεν?? Υπάρχουν κάποιοι άλλοι λόγοι? 

Οι εφημερίδες εν απασχολημένες να κάμνουν αντιπερισπασμό της κοινής γνώμης. Τζαι η κοινή γνώμη ωραιότατα ακολουθεί.

Εθκιάβαζα προχτές για την "δημοσιογραφία υπό διωγμό" τζαι το πρώτο που εσκέφτηκα ήταν ότι στην Κύπρον εν έχουμεν έτσι πρόβλημα το καλόν μας. Κανένας δημοσιογράφος εν κάμνει δημοσιογραφία που να μεν αρέσκει στο κατεστημένον έτσι τζι αλλιώς. 

ΥΓ: τζαι κάτι άλλο. αντί να συνάουνται ούλλοι για συναυλίες αλληλεγγύης ούλλη μέρα (μιαν καταλάβω, 15 εν λλίον παρασιεσμένον), συναχτείτε για καμιάν διαδήλωση καλλύττερα. Εννάν πιο χρήσιμο. άτε. είπα το. 

Μιαν τζαι σήμερις εν έσιει δουλειάν όσον τζι αν το παλέψουμεν...

Έμαθα ότι αύριο στας Βρυξέλλας εννά έσιει διαδήλωση εναντίον της Μονσάντο.

Δαμέ κάποιες πληροφορίες, ούτε τζι εγώ ξέρω πολλά να είμαι ειλικρινής. Τζαι δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να πάω καν.

http://www.march-against-monsanto.com/

Αλλά είδα ότι εννά έσιει τζαι στην Κύπρο διαδήλωση την ίδιαν ημέραν (τζαι παντού δηλαδή). Εν ξέρω πόσοι εννά ενδιαφέρουνταν να παν, αλλά στην Κύπρο εννάν στη Λευκωσία, πλατεία Ελευθερίας, η ώρα 11

http://on.fb.me/14FOECc

Εσυγκινήσαν με τα σκατόπαιδα...

αφού μου εφκάλαν την ψυσιήν (η μιαν μόνο να είμαι ειλικρινής, η άλλη επίεν τα λλίον καλλύττερα) τζαι τες τρίσιες της τζεφαλής μου (που ετράβουν θκιαβάζοντας τα πρώτα βέρσιον του κειμένου τους) ώσπου να παραδώσουν τες διατριβές τους, εσυγκινήσαν με σήμερα τζαι οι θκυό τους.
Επιστρέφοντας που μια 2ωρη συνάντηση ήβρα πάνω στο γραφείο μου θκυό κουθκιά με σιοκολάτες με θκυό καρτούες που πάνω "Θενκς φορ εβρυθινκ", έναν που κάθε μια.
Εν ξέρω αν το εσυνεννοηθήκαν που πριν ή αν έτυχε, αλλά εσυγκινήσαν με οι γέριμες.

Ελπίζω να πιαν κανένα καλό βαθμό (ή να περάσουν τουλάχιστον) να μεν μου μείνουν εμέναν οι σιοκολάτες τζαι τζείνους η πίκρα. 

Γιατί θκιαβάζω ακόμα Φιλελεύθερο

Γιατί κάμνω ανεπίσημη έρευνα πεδίου (πως λέμεν το field study στα ελληνικά???) για τες αντιλήψεις των συμπατριωτών μου. 

Μετά λοιπόν που ένας αστυνομικός επυροβόλησεν 3 φορές έναν ληστή (η μια στο μέτωπο παρακαλώ) το τι ελέχθη στο ιντερνετ δε λεγεται. Δεν θα ασχοληθώ αν έπρεπεν ή όι να το κάμει (εννά έπρεπε να ήταν αυτονόητον το όι έννε??). Έννεν τούτον το θέμα μου. 

Τα σημεία που θα έθελα να θείξω που ούλλα όσα εθκιάβασα στο σάιτ του φιλελεύθερου εν θκυό:

Πρώτον τούτον το σχόλιον (έσιει τζιάλλα δαμέ για όποιον αντέχει) που κάποιον αναγνώστη που λαλεί:

Καλά έπραξε ο αστυνομικός. Θα μπορούσε βέβαια να μην τον σκότωνε, αλλά από την άλλη θα είμαστε αναγκασμένοι να τον συντηρούμε για 10-15 χρονάκια... ενώ τώρα με €500 έξοδα κηδείας ξεμπερδέψαμε... (μπορεί να ακούγομαι κυνικός, αλλά αυτή είναι η αλήθεια!) Επιπρόσθετα, σύμφωνα με πληροφορίες, ο ληστής είναι πρώην δεσμοφύλακας ο οποίος απολύθηκε για υπεξαίρεση...

το οποίο θα αφήκω ασχολίαστο γιατί εν ξέρω πως τζαι τι να πω. Απλά για τζείνους που εν το εξέραν έσιει τζαι έτσι ανθρώπους, ανάμεσα μας (έρκεται σου αναουλιατός? τζαι μένα).

Τζαι αφού στο πρώτο άρθρο εθάψαμεν καλά καλά τον δράστη τζαι ανυψώσαμεν τον αστυνομικό που καλά έκαμεν ότι έκαμεν τζαι μπράβο του τζαι κανονικά εν κρεμάλα που θέλουν (όσοι κλέφκουν φούρνους) θκυό μέρες μετά ο αρθρογράφος του Φιλελεύθερου λαλεί τα εξής δαμέ:

Ο 34χρονος ουδέποτε συγκέντρωσε τις υποψίες της Αστυνομίας, ότι θα μπορούσε να ήταν ο δράστης των αρτοποιείων λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι δεν το είχε στο αίμα του να είναι κακοποιός.

Επειδή ο αρθρογράφος του Φιλελεύθερου (όπως τζαι η Κυπριακή Αστυνομία άλλωστε) εθκιάβασεν ούλλην τη σχετική επιστημονική έρευνα τζαι εκαταλήξαν ότι έσιει γονίδιον εγκληματικότητας τζαι προφανώς γεννιέσαι εγκληματίας. έσιεις το στο αίμα σου σαν την πίεση μου ένα πράμα που όποτε θκιαβάζω φιλελεύθερο ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει....

Τι άλλο θα ακούσουμεν πκιον???
Πάει.
Χρειαζούμαστεν παραπάνω μόρφωση σε τούτο το νησί. Επειγόντως.

ΥΓ: πρέπει να κόψω ΤΖΑΙ το φιλελεύθερο νομίζω, αν θέλω τη ψυχική μου υγεία.

Περί ξενιθκιάς...

(ποστ γραμμένον κάπου το 2012, εν αθθυμούμαι ακριβώς πότε. Ανασύρθηκε που τα έγκατα του μπλόκκερ σήμερα γιατί σήμερα, εψές κατακρίβειαν, αποφάσισα ότι εν τέλει η ζωή εν πολλά μιτσιά για καταναγκαστικές φιλίες)

Εσκέφτουμουν εχτές μετά που το σχόλιο της φίλης Νοορ στο προηγούμενο μου ποστ περί της κατά κάποιο τρόπο δραματοποίησης της ξενιθκιάς.

Τζαι έσιει δίκαιον. its not so bad στο τέλος της ημέρας. έσιει τζαι ίντερνετ. τζαι ακόμα τζαι η μάνα σου στο χωρκόν εννά μάθει να σου μιλά που το σκάιπ (ακόμα εν εκατάλαβε πότε τηλεφωνά, τζαι πότε της τηλεφωνούν να απαντήσει, αλλά ας ένι). Its not so bad.

Που τον τζαιρόν που εμετακόμισα, χρησιμοποιώ ούλλη μέρα το MSN (λόγω σχέσης), σκάιπ μια φορά τη φτομάδα ατ λιστ για κουβεντούα με τες κολλητές τζαι με την οικογένεια, θκιαβάζω μπλογκ στον διπλάσιο χρόνο από πρίν (παρά το γεγονός ότι έχω 10πλάσια δουλειά), γράφω στο μπλόγκ λλιόττερο που πριν αλλά με διαφορετικό κίνητρο (παλιά γιατί ετσακρούσα τόσον πολλά με τα σουρεαλιστικά της κύπρου που αν δεν τα έφκαλλα που μέσα μου ήταν να σπάσω, τωρά κατά ένα 60% για απλήν επικοινωνίαν). Άσε δε οι σειρές. Που τζαι στην Κύπρον εθορούσα δηλαδη τηλεόραση με πάθος, αλλά δαμέ άρκεψα πρώτη φορά τα σερί νύχτα Big Bang, νύχτα Wire (το Wire εν σαν το ναρκωτικό, προσπαθώ να το αποφεύγω), νύχτα House κλπ. Ως τζαι στο Φατσοβιβλίον μπαίνω πλέον. Που στην Κύπρο, χεσμένο. όι απαραιτήτως για να κόψω κουβέντα με κανένα ή να δω φωτογραφίες των φίλων μου που έχουν ζωή μακριά που μένα, απλά θορώ τα feeds τελοσπάντων τι κάμνει ο κόσμος εκεί έξω.

Το πόσο η ανθρώπινη επαφή στηρίζεται πλέον σε ένα κομπιουτερ δε λέγεται. Τζαι τρέμω γιατί το γαούριν μου σε κάποια φάση σύντομα το βλέπω, δεν θα αντέξει, θα λυγίσει (ήρτεν ο τζαιρός του). τζαι εν εντάξει, καλλύττερα που το ίντερνετ παρά τίποτε. Αλλά έτο αγαπητέ αναγνώστη που κάποια πλάσματα εν εφκαριστιούνται με τίποτε. Κλείω το κομπιούτερ αργά τη νύχτα να τζοιμηθώ, τζαι νιώθω σε τζείνην τη στιγμή του Shut down πόσο λλίον ένι. Εν είμαι αχάριστη, είμαι ευγνώμων σε τζείνον που ανακάλυψεν το ίντερνετ, τζαι τες ευτζές μου να σιει που τα 20 μου νύσια. Αλλά εν λλίον ρε γαμώτο. Εν λλίον.

Φυσικά έσιεις τους γνωστούς τζαι τους φίλους που έκαμες δαμέ. Αν έκαμες. Γιατί άμα μετακομίσεις στα 26 σου τζαι ο κύκλος σου εν άλλοι 25-30χρονοι σάστα τζαι εγύρασιν. αν εν βέλγοι εν παντρεμένοι/σοβαρά δεσμευμένοι τζαι παν έσσω τους μετά τη δουλειά γιατί όλος ο ελεύθερος χρόνος είναι χρόνος με τη σχέση/σύζυγο. Αν δεν είναι Βέλγοι εν σαν εσένα. Ξένοι, μακριά που τα σπίθκια τους, που περνούν το χρόνο τους μπροστά στα δικά τους κομπιούτερ, μιλώντας στους δικούς τους φίλους τζαι που άμαν αηδιάσουν που την ψηφιακή επικοινωνία γυρεύκουν σε ή γυρεύκεις τους για ένα υποκατάστατο. Τζαι επιστρέφεις σπίτι σου σχεδόν κουρασμένος, που την προσπάθεια υποθέτω (τζαι λαλείς τζαι που μέσα σου, ετζύλησεν καλά πόψε). Εν εσκέφτηκα ποττέ τούτη την κούραση της συναναστροφής ώσπου εθκιάβασα την πρόταση τούτη του Sraosha "αγκιστρώνεσαι στις ντόπιες συναναστροφές σου μέχρι να τις εξαντλήσεις ή να σε εξαντλήσουν".

Φυσικά, αν είσαι τυχερός μπορεί να κάμεις τζαι ένα θκυό φίλους. Τζαι γίνουνται ούλλα πιο υποφερτά. Ας μεν είμαι αχάριστη, εγώ έκαμα. Εν ξέρω αν εν αχαριστία ή ένα είδος αυτο-βασανισμού, αλλά δεν μπορώ που το να κάμνω τη σύγκριση του πριν τζαι του τωρά. Τζαι η σύγκριση εν μεγάλη θλίψη, αλήθκεια.

(σόρυ είμαι σε φάση κατάθλιψης προφανώς. Μάλλον εν ώρα για μια δόση Wire να μου περάσει).

Expendables

ex·pend·a·ble  

Adjective (of an object) Designed to be used only once and then abandoned or destroyed. Of little significance when compared to an overall purpose, and therefore able to be abandoned.

Synonyms dispensable που τον τζαιρό που έσιει να γράψω εγίναν πολλά... Μα τζείνον που εδημιούργησεν τζείνον τον κόμπο, την ανακατωσιάν στο στομάσιην, ήταν ίσως τζείνες οι 800-1000 μπανγκλαντέζικες ζωές που εθαφτήκαν κάτω που τα ερείπια. Τζιαμέ που ενόμιζες ότι η Μανωλάδα ήταν χτύπημαν αρκετά μεάλον. Η Μανωλάδα εν ήταν ρατσιστική βία. Ήταν ταξική (τζαι λαλώ τη λέξη ακόμα τζι ας ξέρω πόσον κομμουνιστική ίσως τζαι γραφική μπορεί να ακούεται σε μερικούς). Κατά βάση ήταν βία του κρατούντα πάνω σε τζείνον που εν κρατεί (του έχοντα εξουσία πάνω σε τζείνον που δεν έσιει δηλαδή). Είτε εν της ίδιας ράτσας (όπως στο Μπανγκλαντές) είτε εν διαφορετικής....  Τζαι σκέφτουμαι, εσκέφτηκα το πολλά που τζείνην την ημέρα στο Μπρίστολ (άλλη ιστορία τούτη) που είδαμεν τα νέα πρώτη φορά. Πως οι θαμμένοι Μπανγκλαντέζοι κάτω που τα απομεινάρια ακατάλληλων κτηρίων, οι απιέρωτοι εξαθλιωμένοι μαύροι εργάτες στα χωράφκια, εν το τίμημαν. Το τίμημαν για να μπορούμεν εμείς να γοράζουμεν ρούχα κάθε μήναν τζι όι μιαν φορά το χρόνο. Να γεμώννουμεν τα μολλ για να παέννουμε τα ζόμπι-καταναλωτές να περνούμεν τον ελεύθερο μας χρόνο. Να γοράζουμεν ρούχα σε προσιτές τιμές. Τζαι φράουλες τζαι άλλα καλά.  expendables. Τούτη ήταν η λέξη που εκαρφώθηκε στο νου μου σαν εθορούσαμεν τες ειδήσεις. Πόσον εν τέλει ο τρόπος ζωής μας (ο δυτικός) εξαρτάται απόλυτα που τούτους τους ανθρώπους, τους αναλώσιμους (ευχαριστώ άνευ για το ελληνικό :)). Συμπτωματικά τούτοι τείνουν να εν μελαμψού χρώματος, τζαι που συγκεκριμένες ράτσες, αλλά όι απαραιτήτως.      Τζαι τζείνος ο κόμπος στο στομάσιην μεγαλώνει. Κάποιος μπορεί να το πει τζαι ενοχή. Δεν ξέρω. Παραπάνω θλίψη που υπάρχουν άνθρωποι σε τούτον τον κόσμον που θεωρούνται αναλώσιμοι, που εν ασήμαντοι αρκετά για να χρησιμοποιηθούν τζαι να πεταχτούν. Τζαι ακόμα παραπάνω που υπάρχουν άνθρωποι σε τούτον τον κόσμον που θεωρούν άλλους ανθρώπους ως αναλώσιμους, ως ασήμαντους αρκετά για να χρησιμοποιηθούν τζαι να πεταχτούν.

The love train

Με την σχέση έτσι λέμεν το Eurostar γιατί για τους θκυό μας εν ακριβώς τούτον.

Προχτές που επερίμενα τζιαμέ στην έξοδο κάτι παραπάνω που 5 λεπτά, εσυνειδητοποίησα το για πρώτη φορά.

Πόσοι πολλοί είμαστεν.
Πόσα άλλα ζευγάρια αγκαλιάζουνταν μπροστά που τζείνην την πόρταν την αγαπημένη.
Πόσα φιλιά, πόσα βουρκωμένα μμάθκια, πόσες δημόσιες ιδιωτικές στιγμές.

Μπορεί να έφταιεν τζαι τζείνος ο τύπος που έπαιζεν πιάνο στη γωνιά εν ξέρω.

Αλλά εσκέφτηκα πως ευτυχώς ότι τζαι να γινεί σε τούτον τον κόσμον (ότι μα ότι τζαι να γινεί) εννά υπάρχουν πάντα ερωτευμένοι. Πάντα.

Τζαι τούτον εν μια κάποια ελπίδα.

ΥΓ: and a bit of Ella for those constantly parting lovers.  

Αντίληψη (Perception)

Κάθε χρόνον τούτη η επέτειος, που πολλοί αγαπούν να την λεν επέτειο του ΟΧΙ (εγιώ προτιμώ να την λαλώ επέτειο του χαμένου ΝΑΙ) κάμνει με να σκέφτουμαι τα ίδια πράματα.

 Το πόσον η διαδικασία της αντίληψης (όπως τζαι τζείνη της μνήμης, α ρε αθάνατο μπατσελορ ψυχολογίας στο ΠανΚυ) εν μια εποικοδομητική διαδικασία. Τα μμάθκια μας δεν είναι κάμερες, τα αυτιά μας δεν είναι μαγνητόφωνα. Τζείνον που υπάρχει έξω στον κόσμον (ή τζαι τζείνον που υπάρχει μέσα στο σώμα μας για κάτι τύπους που κάμνουν διατριβές στην αντίληψη των σωματικών συμπτωμάτων), έννεν ακριβώς το ίδιον με τζείνον που αισθανόμαστεν υποκειμενικά. Δεν μπορεί να υπάρξει περσέπσιον χωρίς περσίβερ (απλά ελληνικά). Ο περσίβερ αναπόφευκτα επηρεάζει με τζείνα ούλλα που κουβαλεί μαζίν του το αποτέλεσμαν της αντιληπτικής διαδικασίας (το αν τούτο σημαίνει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια εν τεράστιο φιλοσοφικό ερώτημα στο οποίο δεν θα εμπλακώ).

Το με πόσον εκ διαμέτρου αντίθετους τρόπους αντιληφθήκαμεν το τι έγινεν στο ΑΝΑΝ εν μια έκφανση για μένα τούτης της θεμελιώδους θεώρησης της αντίληψης. Το ίδιον αντικειμενικά πράμαν, ακόμα τζαι τότε που εγίνετουν κάποιοι αντιλαμβάνουνταν το ως ευκαιρία που εχάθηκε τζαι κάποιοι άλλοι ως πατριωτικόν καθήκον/σωτηρία/ότι θέλεις πε το. Τζαι που τότε, 9 χρόνια μετά δυστυχώς, ακόμα θυμούμαστεν, αντιλαμβανούμαστεν τζαι ερμηνεύουμεν τα γεγονότα που έρκουνται αναλόγως.

Ήλπιζα ότι με τον τζαιρόν κάποιοι θα εβλέπαν τζείνον που εχάθηκεν, πιο καθαρά αν θέλεις.

Πράγμα που ήταν λάθος. Πρώτον, γιατί υπέθεσα πως ο δικός μου τρόπος αντίληψης εν ο σωστός/καθαρός, ενώ στην ουσία εν έσιει σωστόν τζαι λάθος (έσιει όμοιο τζαι διαφορετικό). Τζαι δεύτερον, γιατί εξέχασα ότι τζείνον που έκαμεν τους ανθρώπους τότε να βλέπουν το ΟΧΙ ως ηρωικό εν ακόμα τζιαμέ, τζαι κάμνει τους ανθρώπους να μεταφράζουν τα μετέπειτα γεγονότα ούτως ώστε να επιβεβαιώνεται η άποψή τους, τζαι να αγνοούν τζείνα που δεν πολλοταιρκάζουν.

Όσα χρόνια τζι αν περάσουν, άμαν εν αλλάξει ο περσίβερ (τζείνον που έσιει κάποιος μες την κκελλέν του), εν αλλάσσει ούτε η αντίληψη.

ΥΓ: που σημαίνει ότι θα πρέπει να υποστούμεν για πολλά χρόνια ακόμα τους αδιανόητους διθυράμβους για το πόσο γαμάτος ηγέτης ήταν ο ακατονόμαστος (τζιαμέ τζι αν έσιει διαφορετικές αντιλήψεις).
ΥΓ2: σόρυ για τες πελλάρες. εν προφανές ότι άρκεψα να γράφω το παλιοβιβλίο, έννε???

Όσο για την Κύπρο...

(επειδή εν έχω τζαι πολλήν ώρα σήμερα)

έχω να πω ότι προ κρίσης είχα τζείνη την ψευδαίσθηση ότι εντάξει ρε παιδί μου είμαστεν τζαι εμείς καμπόσοι, αλλά τόσον μπουρδέλον όσον η Ελλάδα όι εν είμαστεν.

Όσον περνά ο τζαιρός, τόσο βεβαιώνουμαι ότι είμαστεν τζαι παραείμαστε, μεν σου πω ώσπου να τελειώσει τούτον το πράμαν θα τους ξεπεράσουμεν.

ΥΓ: είμαστεν τζαι μαλάκες που πάνω. Τα σκάνδαλα πέφτουν βροχή τζαι εμείς ύπνο βαθύ. Που τον Κληρίδη ο οποίος (πιο ανοιχτά δεν γίνεται) έκαμεν παράβαση καθήκοντος για προσωπικούς λόγους τζαι δεν εκινήθηκε φύλλο (με να απολογηθεί, που να παραιτηθεί), στον Βγενόπουλο που δεν τον εσύναξεν κανένας ακόμα τζαι ας είπεν στην τηλεόρασην έτσι δημόσια, ότι είσιεν στοιχεία για το ξέπλυμα Μιλοσεβιτς τα οποία εκράταν κρυφά, ως στους συγγενείς του πρόεδρα που εφκάλαν εκατομμύρια έξω πριν το κούρεμα. Μπουρδέλο λαλώ σου, μπουρδέλο.

UPDATE: εξήχασα τα άλλα τα ωραία, που ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάει να φκάλει ταπέλλες που εν δημόσια περιουσία, έτσι χωρίς να του κάμουν τίποτε. Κάτσε να έρτω πίσω, θα φκάλω το στύλλο στη στράτα μας  τζαι θα βάλω όνομαν οδού στα ολλανδέζικα. Αφού ο καθένας κάμνει ότι θέλει (αν δεν πάει να ξαναβάλει την ταπέλλαν πίσω ο δήμος δεν ξέρω τι θα γινεί... α) 

Δουλεία

Μετά που τούτην την είδηση, δεν ξέρω τι να πω....

Η ανθρώπινη απανθρωπιά δεν παύει να με συγκλονίζει. Τι τζι αν επεράσαν χρόνια, τζαι επροχώρησεν η τεχνολογία τζαι οι άνθρωποι, τζαι τάχα είμαστεν προοδευτικοί, τζαι έχουμεν αυτοκίνητα τζαι άι-φόουν τζαι πάμε στα πανεπιστήμια πιο εύκολα που παλιά, τζαι έχουμεν ελεύθερην πρόσβαση στη γνώση. 

Είμασταν τζαι θα είμαστε ζώα. 

Η ιστορία κάμνει κύκλους τζαι η δουλεία επανέρχεται στον "πολιτισμένον" μας κόσμο (ου μα εγώ εν τζαι...), ήταν πάντα δαμέ δηλαδή αλλά συγκεκαλυμμένη (εν έσιει πλέον φάμπρικες αλλά εκμετάλλευσην έσιει πάντα).

Αλλά χαβ νόου φίαρ, όπως επανέρχεται η αγριοσύνη της καταπίεσης, επανέρχεται τζαι η αγριάδα της επανάστασης. Ας συνεχίσουν έτσι, τζαι σύντομα τα όπλα θα εν στραμμένα τζαι που την άλλην πάντα. 

Πε τα κύριε Χρίστο μου...

(γιατί ακούμεν κανάλι 6 το πρωί στη δουλειά)

ο κύριος χρίστος επήρεν τα σήμερα γιατί κάποιος είπεν ότι το Υπουργείον Ενέργειας (έχουμεν έτσι πράμαν??) εν το πιο σημαντικόν υπουργείο.

Που πότε εν ότιδήποτε πιο σημαντικό που την παιδεία? αναρωτήθηκε. Ούλλα εν σημαντικά εν λαλώ, αλλά τι πιο σημαντικό που την παιδεία???

Πε τα κύριε μου, πε τα.

ΥΓ: ότι εν μαθαίνουμεν, εν μαθαίνουμεν. Αν υπάρχει συλλογικό ασυνείδητο, το δικό μας εν κομπλεξικό. Έχουμε το κόμπλεξ του μικρού που θέλει να το παίξει μεγάλος. Πρέπει να είμαστεν κέντρο, κάποιου είδους κέντρο. Που χρηματο-οικονομικόν, τωρά πάμεν για ενεργειακό. Πως υπάρχει κόσμος που ακόμα χάφτει τέθκοιες αφηγήσεις μεγαλοπιάσματος παρά την φατζιάν που εφάμεν δεν καταλάβω. Κάτσετε ολάν τη μάππα λλίο χαμέ. 

Τι Κύπρος, τι Βουλγαρία...

(μεν ανησυχείτε εν ακολουθεί ποστ-κλαψιμο για τους μισθούς Βουλγαρίας που μας περιμένουν στη νήσο. είπαμεν άλλη θεματολογία)

Στο ιβεντ (καθαρά κυπριακά) που εγίνηκε σήμερα στη Λουέβεν για τη διεκδίκηση της 12ης Απριλίου ως διεθνής μέρας για τα παιδιά που ζουν στο δρόμο εμαζευτήκαν κάμποσοι εθελοντές (εγώ επία λόγω γνωστού ενός γνωστού) για να ζωγραφίσουν με κιμωλία το σήμα του Nostreetkidding καθώς τζαι τες σημαίες κάθε χώρας που συμμετείχε στην εκστρατεία φκάλλοντας μια φωτογραφία στη χώρα τους με το σήμα (για την Κύπρο εφωτογραφήθηκεν ο παρέας ο Μ.στην Τάφρο).

Εγώ που λέτε στο "ποια σημαία θέλεις να ζωγραφίσεις?" "θέλεις να κάμεις την κυπριακή που εν τζαι δύσκολη???"... είπα "όοοοοοι εν πειράζει, είμαι τζαι χάλια στο σχέδιο, δώσμου μιαν εύκολην ολαν, μιαν ποτζείνες με γραμμές σκέττες νέττες, ποια σου βρέθεται??"
 Βουλγαρία?? Βουλγαρία ιτ ις. Γιατί όχι??

ΥΓ: Φυσικά αφού ετέλειωσα μετά κόπων την ωραιότατη Βουλγαρία μου, επιάσαν κάτι νερά, κάτι νερά, μα κάτι νερά. καμιάν 50ρκάν άτομα επίαμεν στη βιβλιοθήκη να γλυτώσουμεν τη νεροποντή τζαι είδαμεν τους κόπους μας να τζυλούν με τα νερά της βροσιής. Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια που λαλεί το τραούδιν... εγώ τζιαμέ είπα κανεί πάω έσσω μου. Ναν καλά οι υπόλοιποι που εμείναν τζαι εξανακάμαν το που την αρκήν, μάσιαλλα τους!!
  

Εξαρχής το πράμαν επίεν στραβά...

Για την επόμενη μου κάθοδο στην Κύπρο έκλεισα τζείνον το μαυρογέρημο Σαββατο μετά τες 15 του Μάρτη (ίσια τζείνην την ημέραν) με κάρταν της Λαϊκής, εισητήρια με Σάιπρους.

Εννά έρτω, εν θα έρτω. Ένας Θεός ξέρει (ή για να είμαστεν στην επικαιρότητα μια Παναγία ξέρει, η Υγρασίτισσα)

Μαζί τα φάγαμε- Κυπριακό βέρσιον

Προχτές στον γυρό στες Βρυξέλλες, ο παρέας ο Π. (τώρα ακόμη περισσότεροι Κύπριοι στο Βέλγιο) ελάλεν μου για έναν κείμενον που έκαμεν "το γύρο του διαδικτύου", αγνώστου συγγραφέως. Εν τέλει έφτασεν στα φκια μου (στα μάθκια μου δηλαδής) με μια κάποια καθυστέρηση.

Το κείμενον εν χρειάζεται να το αναπαράγω, φαντάζουμαι εθκιαβάσετε το καμπόσοι, τζαι εν ουσιαστικά κάποιου είδους "μαζί τα φάγαμε" ή τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνουμαι.

Τζαι έκαμεν με να σκεφτώ ότι εσκέφτηκα τζαι όταν ελέχθηκεν για του καλαμαράες.

Ε όι ρε κουμπάρε. Μαζί τα εφάαν κάποιοι (γιατί πάντα έσιει τζαι κάποιους έξω που το παιχνίδι) τζαι τζείνοι που τα εφάαν εν εφάαν ούλλοι το ούτσιαλιν τους (έσιει διαβαθμίσεις).

Χωρίς να διαφωνώ για αρκετά που τούτα τα πράματα. Ναι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του κυπριακού πληθυσμού που ήταν έτσι, τζαι τωρά εννά χάσει, τζαι μακάρι να εν τούτη μια μαθησιακή εμπειρία για τούτους. Αλλά συγγνώμην κοπέλλες τζαι κοπέλλια δεν έπιαννεν ούλλος ο κυπριακός πληθυσμός πάνω που 2000 ευρώ το μήνα (ξέρω πολλούς που δεν επιάνναν τόσα), όπως δεν πιάννουν τζαι ούλλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι 3000 ευρώ. τζαι όι δεν επιένναν ούλλοι σαββατοκυρίακα στες Αθήνες για τα μπουζούκια ή στα Λονδίνα για ψουμνίσματα. Ούτε εκαταλαβαίναν ούλλοι που ρίσκα τζαι επιτόκια, άμαν εβάλλαν τα ριάλλια τους σε κυπριακήν τράπεζαν (έσιει τζαι παππούδες τζαι γιαγιάδες που εν καταλάβουν που τούτα τα πράματα).

Ας πούμεν μεν τσουβαλλιάζετε τους πάντες τζαι τα πάντα. Εν λαλώ ότι εν φταίμεν σε πολλά πράματα, αλλά εν γελοίον να βάλλουμεν στο ίδιο καλάθι τη θκειά μου που εκαθάριζεν σκάλες τζαι έναν μπιζινες μάνατζερ. Άλλον το κάμνουμεν κριτικήν τζαι άλλον συγχωροχάρκια με το "μαζί τα φάγαμεν, άρα φταίμεν ούλλοι, άρα εγώ εν τζαι...". Ναι η μεσαία τάξη (που έζιεν πλουσιοπάροχα με δανεικά) μπορεί να ήταν μεγάλη, αλλά ας μεν ξεχνούμεν ότι στην κοινωνία μας, ναι στην πλούσια την κυπριακή, υπήρχεν πάντα τζαι εργατική τάξη. υπήρχαν πάντα τάξεις. Τζαι όι δεν εσυμμετείχαν στο πάρτυ ούλλοι το ίδιο (όπως δε συμμετέχουν τζαι στην ευθύνη ούλλοι το ίδιο). Σε λλίον εννά φκουν οι πολιτικοί να μας πουν ότι ήταν τζαι θύματα της διεφθαρμένης κυπριακής κοινωνίας.

Τζαι λλίο μέτρον εννεν κακό.

ΥΓ: αν έσιει κάτι που φταίμεν ανεξαρτήτως τάξεως, εν τα κριτήρια με τα οποία εψηφίζαμεν τόσα χρόνια τζείνους τους ανθρώπους που κάθουνται σε βουλευτικά έδρανα τζαι παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή μας, που μπορεί να έσιει 5-6 άξιους τζαι 50 αχάπαρους που εν τζιαμέ λόγω πελατειακών/οικογενειακών σχέσεων. Ναι μιλώ για τζείνους ούλλους τους αχάπαρους που δίχως ντροπή λαλούν πως δεν εθκιεβάσαν καν το Μνημόνιο που εψηφίσαν (πόσο μα πόσο επανάληψη Ελλάδα, πόσο??) τζαι δεν παραιτούνται που τη θέση τους να μπουν πλάσματα που μπορούν να θκιαβάσουν 60-70 σελίδες. Αν έσιει έναν καλόν πράμαν που τούτην ούλλην την υπόθεσην εν ότι αρκέψαμεν σιγά-σιγά να τους θορούμεν όπως πραγματικά ένουν.

ΥΓ2: τούτον λαλώ ναν το τελευταίο μου ποστ πας σε τούτην την υπόθεση. Θα αλλάξω θεματολογία έτσι για να αλλάξει το κλίμα ρε παιδί μου. Εξάλλου άλλοι λαλούν πολλά πιο ενδιαφέροντα πράματα για το θέμα.

ΥΓ3: παράδειγμα ο Sraosha δαμέ

Δημοκρατικά...

Ευχαριστώ κοπέλια που την προηγούμενη ανάρτηση που μου εστείλετε το Μνημόνιο.

Έκατσα τζι εθκιάβασα το εχτές, μαζί με τα καινούργια που εγράψαν οι εφημερίδες.

Μάλιστα. Με συνοπτικές διαδικασίες ούλλα εκανονιστήκαν. Δημοκρατικότατα.

Το Μνημόνιον εν θα περάσει καν που ψήφισην στη Βουλή.

Θα ψηφιστεί την Πέμπτη που την Ευρώπη (γιατί εν τούτοι που παίρνουν τες αποφάσεις πλέον) τζαι εμείς δεν έχουμεν κανένα λέγειν.

Επίσης δεν έχουμεν τη δυνατότητα πλέον να φκούμεν που το Μνημόνιο πριν το "τέλος" του "προγράμματος". Μονόδρομος (έννεν αστείον πόσον πολλά χρησιμοποιείται τούτη η λέξη?)

Τζαι μια άλλη Ελλάδα ξεκινά.
"Μετά που τούτα τα επώδυνα εν θα έσιει άλλα μέτρα" (τζαι μετά πάντα έσιει, τζαι ξέρουμεν ότι θα έσιει γιατί πως θα πιάσει η πεθαμένη μας οικονομία τους στόχους του προγράμματος?),
"εμείς εθέλαμεν, αλλά η Τρόικα εν το επέτρεψεν" (λες τζαι εν η Τρόικα που ψηφίζει νομοσχέδια)
"εβελτιώσαμεν το Μνημόνιο, εσώσαμεν τη χώρα" (όπως έσωσεν την Ελλάδα τζαι ο Παπανδρέου, τζαι ο Σαμαράς, κάπως έτσι)

σε λλίον εννά μας που ότι όπου να'σαι εννά έρτει τζαι η ανάπτυξη. τζαι εννά γελάσει τζαι η παρδαλή αίγια.

ΥΓ: που το Μνημόνιο δεν ξέρω τι με εκνευρίζει παραπάνω. οι ιδιωτικοποιήσεις (που πλέον μπαίνουν ονομαστικά τζαι τελεσίδικα στο κείμενο, όι "εαν τζαι εφόσον δεν φκαίνουν τα ριάλλια", εννά γινούν, έσιει αποφασιστεί), το ότι πρέπει να αποχαιρετίσουμεν τη δημόσια υγεία που χάνουμεν, οι απολύσεις στο δημόσιο (που να θυμίσω πριν λλίες μέρες ο Πρόεδρας, ο οποίος έξερεν ήδη τες πρόνειες του Μνημονίου αλλά επερίπαιζεν μας, έκαμνεν δηλώσεις του τύπου θα μειωθούν τα έξοδα του δημοσίου, αλλά χωρίς απολύσεις τζαι μειώσεις μισθών. άτε ρε... τζαι πως θα εγίνετουν έτσι πράμαν??)... Τα πράματα εμέναν φαίνουνται μου ήταν τζαι είναι αποφασισμένα μια χαρά (εκατέροθεν). Τα υπόλοιπα εν μουσκουρούθκια για να μας χρυσώσουν το χάπι που λεν τζι οι καλαμαράες.

ΥΓ2: τα περί ευθυνών τζαι τι έγινε στες τράπεζες τζαι ου παναγία μου οι τραπεζίτες που τα εκάμαν σαν τα μούτρα τους πολλά θλιβερά τα θορώ (τζαι λλίον στάχτη στα μμάθκια να ποθυμάνει ο κόσμος).  Η έρευνα κύριοι έπρεπεν να γινεί πριν να αποφασίσει η κυβέρνηση (η όποια τζαι να ήταν) να στηρίξει τες τράπεζες. Αν έκοφτεν τους πολιτικούς η ορθότητα των πραμάτων, ας ελαλούσαν όταν εζήτησαν οι τράπεζες τα πρώτα ριάλλια, ου κάτσε ένα λεπτό θέλω να δω πως εδημιουργηθήκαν τα χρέη σου τζαι ύστερα εννά αποφασίσω αν θα τα βάλω στη ράσιη του λαού. Τωρά.... αργά πολύ αργά. Εν λαλώ να μεν γινεί (προφανώς να γινεί τζαι μακάρι να φκει τζαι τίποτε) αλλά.... ήδη επιβραβεύσαμεν το όλο σύστημα. να τιμωρήσεις έναν έτσι για τα μμάθκια του κόσμου ελάχιστα λαλεί.

ΥΓ3: ακόμα ΔΕΝ εκατάλαβα γιατί δανειζούμαστεν 10 δις. Το ποσόν εν τεράστιο. Εν τεράστιο. Δεν ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να το αποπληρώσουμεν με μια οικονομία που όσον πάει θα βουλιάζει. Τζαι ξέρουν το εξαρχής, τζαι ξέρουμεν το τζαι εμείς. Παρόλαυτά πιάννουμεν τα τζαι διουν μας τα. Εν παραλογισμός τούτον το πράμαν. Ας πιάμεν πιο λλία τα γέριμα τα σκοτεινά. Πιο λλία.   

Το Μνημόνιον κανείς??

Στες 4 του Απρίλη θα πάει στο Γιουρογκρουπ το κυπριακό Μνημόνιο προς ψήφιση λαλεί η εφημερίδα.

Έσιει κανένας σας το Μνημόνιο ή ξέρει που μπορούμε να το έβρουμεν όσοι που μας έχουν τη διάθεση να το θκιεβάσουν?? (έτσι για αλλαγή στο toilet reading μενού. κανεί πόσον Economist, ας θκιεβάσουμεν τζαι κάτι ανάλαφρο).

Ή μήπως, λέω μήπως, η δανειακή συμφωνία που ούλλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα ψηφίσουν σε μιαν εφτομάδαν, εν έφτασεν καν στα φκια των ενδιαφερομένων???

 Γιατί το τελευταίο βέρσιον του Μνημονίου που εκυκλοφόρησεν ήταν τζείνον του Νιόβρη/Δεκέμβρη. Έμεινεν το ίδιον, όξα??? όξα εννά μαθαίνουμεν έναν-έναν τους όρους που αποφασιστήκαν??

ΥΓ: το καλόν οι άνθρωποι ήταν ψύχραιμοι εχτές. Ποιος ο λόγος άλλωστε να εκάμναν μπανκ ραν? Τι εννά εβοηθούσεν?

ΥΓ2: η Μάνα εχτές στο τηλέφωνον είπεν μου "εν τζαι κόφτει με που μέναν για που τον πατέραν σου. Εμείς όσον έχουμεν έναν πιάτο φαίν είμαστεν εντάξει. Στα σιηρόττερα έτο ο Πατέρας εννά κόψει το τσιάρο. Εν εσάς που σκέφτουμαι. Εσέναν τζαι τον αρφόν σου. ίντα μέλλον εννά έσιετε, ίντα ζωήν εννά κάμετε. Εν με κόφτει αν θα χάσουμεν ριάλλια στην τράπεζαν τζαι πόσα, να έβρει δουλειάν ο αρφός σου που εν άνεργος 2 χρόνια, τζαι ούλλοι οι άνεργοι που πολλυνίσκουν. Να έσιετε δουλειάν, να μπορείτε να κάμετε τη ζωή σας, τούτον με κόφτει". Τι να πω. Η Μάνα μου έσιει τον τρόπο της να με αφήνει με άφωνη.

Πόσα ένουν επιτέλους ?

Το πόσον φακντ απ ειμαστεν να μεν το επαναλαμβανομεν.

Ότι τζι αν εκάμναμεν. 

Τζαι αλί, μακάρι ναν μόνον τούτα. Εγίνην προφανές ότι τούτοι (οι δανειστάδες) που ποττέ δεν ήταν φίλοι μας, ξέρουν να παίζουν το παιχνίδιν καλά, τζαι δεν ξέρουμεν πότε τζαι αν θα σταματήσουν να ζητούν. Οι ρόλοι δυστυχώς εκαθοριστήκαν. Ετραβήσαν το σιοινίν που τη μιαν, τζαι ετραβήσαμεν τζαι μεις λλίον που την άλλην. Ετραβήσαν παραπάνω τζαι εμείς δίχως άλλην εναλλακτικήν, αηκαμεν το σιοινιν τζι επίεν. Αν θα ήταν βλακεία ούτως ή αλλιώς να επιμέναμεν εν ξέρω. Εν καταλάβω. Φαίνεται μου πως ότι τζαι να εκάμναμεν η κκελλέ μας εν μες τη βούρκαν.  

Τζείνον που δεν καταλάβω εν πόσα στ' ανάθθεμαν γρωστούμεν τα γέριμα τα σκοτεινά. Πόσα ? 

Δηλαδή τα 17 δις για ποιον ήταν, για το κράτος, για τες τράπεζες? Τζαι αν οι τράπεζες για τες οποίες επιάνναμεν τα δάνεια παν για φούντον, γιατί συνεχίζουμεν να κάμνουμεν συμφωνία για το ίδιο ποσό? Εν θα έπρεπε να μειωθεί τζαι το ποσόν του δανείου?? 

Τι δεν μας λεν? πόσα εν τα ριάλλια επιτέλους? πόσα χρωστούμεν που ταλήθκεια? 

τζαι πως εδημιουργηθήκαν τούτα τα χρέη? 

Αν εν να τα φάμεν στα μούτρα, να ξέρουμεν τουλάχιστον. 

ΥΓ: Το ότι δε τούτη η δεύτερη συμφωνία βολικά δεν περνά που τη Βουλή, εν έναν αίσχος. Χωρίς να λαλώ ότι η Βουλή ξέρει τι κάμνει, ωραιότατα αποφασίσαμεν τζαι διατάσσουμεν. Η δημοκρατία που τον τζαιρόν που εξεκίνησεν η κρίση εμετανάστευσεν που την Ευρώπη. Τζαι γι'αυτόν την επικείμενη διάλυση του Ευρού (που εννά έρτει που εννά πάει, σε 1, 2, 5 χρόνια εννά γινεί) εν την λυπάται τζαι πολλά κανένας. Η Ευρώπη πρώτα επέθανεν στες καρκιές μας, τζι ύστερα στες πούτζιες μας. 

ΥΓ2: ότι τζαι να γινεί εννά περάσουμεν. Το καλόν μας είμαστεν ακόμα μιτσίς τόπος τζαι υπάρχει ακόμα λλίη αλληλεγγύη (με τζαι δίχα ταμείον). Εννά περάσουμεν, αλήθκεια. Εφάμεν μεάλην φατζιάν τζαι πρέπει να τα ξανακάμουμεν που την αρκήν. Μια γενιά έκαμεν το ήδη. Εν η σειρά μας. Ελπίζω τούντη φορά να τα κάμουμεν λλίον πιο ανθρώπινα, λλίον πιο καθαρά, λλίον πιο ουσιαστικά.    

Παρακάτω?? Τι κάμνουμεν τωρά?

Γιατί έννεν μόνον να πειτε όι. Ποιος πελλός εννά εψήφιζεν Ναι ? (ούτε καν τζείνοι του ΔΗΣΥ εν το εκάμαν)

Εν η δουλειά σας, εν η υποχρέωση σας, να έσιετε τζι ένα σχέδιο. Όξα το ΟΧΙ ήταν απλά διαπραγματευτικό χαρτί τζαι τωρά εννά καρτεράτε μπας τζαι έρτει πίσω η ΕΕ με πιο ευνοικούς όρους την ώρα που οι τραπεζες εν κλειστές???

Τούτη η κατάσταση ΔΕΝ πάει άλλον. Πάρτε μιαν απόφαση σήμερα τζαι ανοίξετε τες τράπεζες αύριο. Αν εν να γινεί μπανκ ραν ας γινεί, τι το καθυστερούμεν??

Μια εν η λύση. Τζαι τούτη θα έπρεπεν να ήταν εξαρχης. Να χρεωκοπήσει η Λαική. Έπρεπεν να την εκλείαμεν εξαρχής (τζαι τότε θυμίζω κανένας μα κανένας πολιτικός κανενιού κόμματος δεν εισηγήθηκεν καν το κλείσιμον της Λαικής, ούλλοι επροτιμούσαν να χρεωθεί το κράτος 17δις). Να κλείσει τζαι κανεί. Κάμετε καλες/κακές τράπεζες με εγγύησην των καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ τζαι προχωρήστε σε έναν συσταρισμένον ξεσκαρτάρισμαν των παλιοτραπεζών (όπως εγίνηκεν δαμέ με την DEXIA).

Κανεί ποιον. Οι τράπεζες πρέπει να μιτσιάνουν. ΔΕΝ γίνεται αλλωσπως, δεν γίνεται. Τζαι ο κόσμος θα ήταν παλαβος αν δεν το απαιτήσει. Καμία λύπηση δεν έχω ούτε για τους μεγαλοκαταθέτες, ούτε για τους μεγαλομετόχους της Λαικής (εχω για τους υπαλλήλους αλλά εντάξει ο αριθμός των απολυμένων μπορεί να μειωθεί με την δημιουργία της "καλής" τράπεζας). Οι τράπεζες τόσα χρόνια εκάμναν πάρτυ. Τωρά τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα. Μεν να τες γοράσουν οι Ρώσσοι με τίποτε (πέτε έναν λόγο γιατί κάποιος να γοράσει ένα χρεωκοπημένον μαχαζί? ποιον το κέρδος?? τι θα τους τάξουν για να κάμουν έτσι πράμα??)

Η σμικρυνση πρέπει να γινεί γιατί το μέγεθος των τραπεζών ήταν αφύσικο. τέλος.

Τζαι που εδιαλύσαμεν κάθε άλλου είδους παραγωγική δραστηριότητα στην οικονομία μας τζαι ούλλοι ασχολούνταν με τες εταιρίες τζαι τα χρηματο-οικονομικά, εν που την κκελλέ μας. τζαι εννά τη φάμεν άσιημα, αλλά ας ήμασταν πιο έξυπνοι όταν έπρεπε.

Αυτά (προς το παρόν τουλάχιστον).

Κάποιες σκέψεις για το κούρεμαν

Ούλλον το ΣουΚου επέρασα το όπως τζαι ούλλοι όσοι εν εκτός Κύπρου υποθέτω. Θκιαβάζοντας ποτζεί ποδά τι γίνεται. Είδα τζαι πρώτη φορά κυπριακήν τηλεόραση ονλάιν. 

Εν ξέρω τι να πω. Σκέφτουμαι πολλά, πάρα πολλά. Τζαι νομίζω ως τωρά ούλλα ελεχθήκαν λλίον πολλά. 

Η Μάνα παραδόξως ήταν ήρεμη. Ενόμιζα ήταν να πάθει κανέναν καρδιακόν, μια τζαι οι καταθέσεις της στην τράπεζα με ριάλλια που επενδύσεις ήταν με τίποτες. Οι οικονομίες μιας ζωής. Αλλά η Μάνα (όπως τζαι εγώ) εννεν πολλά του ριαλλιού. Εν την άκουσα πανικοβλημένη στο τηλέφωνο. Όταν έχασεν τη δουλειάν του ο Πατέρας ήταν πολλά πιο μεγάλο πλήγμα για τζείνην που το 6,7 % που εννά χάσει. 

Τωρά το πόσον καταστροφικόν εννά ένι για την Κύπρο τζαι το τραπεζικό σύστημα τζαι τους επενδυτές τούτον το πράμαν εν άλλη υπόθεση. Τζαι είτε ψηφιστεί είτε εν ψηφιστεί ούλλοι ξέρουμεν ότι το παιράμιν ετέλειωσεν ήδη (η ζημιά εγίνην τζαι αποχαιρέτα το το χρηματοπιστωτικό κέντρο που χάνεις, να μεν μας γράφεις λαλώ εγώ).  

Όι ότι εν με κόφτει τζαι εν αγωνιώ. Αν δεν με έκοφτεν τωρά θα έγραφα το ήμειλ της παραίτησης μου εν θα εθκιάβαζα νέα. Αλλά ζώντας μακριά  (ίσως θετικόν) έχω μια απόστασην που τούτα τα πράματα (τζι ας έχω ριάλλια στες τράπεζες που θα κοπούν). Τζαι πάλε καλά. Είμαι λλίον θεατής του δράματος παρά να το ζω (ίσως να φταίει που τζαι οι δικοί μου άνθρωποι εν έχουν τζαι πολλά να χάσουν, με δάνεια, με τίποτες, έτσι εν κρέμμουνται που τες τράπεζες). 

Παρακολουθώ τζαι τες αντιδράσεις του κόσμου, τζαι των πολιτικών (που φαίνουνται τέλεια χασκιασμένοι να είμαι ειλικρινής) τζαι του Αναστασιάδη βέβαια. Που φαντάζουμαι ο γέρημος εν εκαρτέραν έτσι ματσουτζιάν που τους "παρέες" του (θέλω να πιστευκω). 

Που ούλλην την ιστορίαν έναν πράμαν εν μου κολλά. Γιατί ντε τζαι καλά η άτακτη χρεωκοπία εννά έρτει αύριο? Εννοώ ζούμεν με την απειλή της χρεωκοπίας που τον Νιόβρη ή κάτι, αλλά τσουκου τσουκου εθκιαβένναμεν. Γιατί αύριο? (τζι οι σε εναν μηνα να προλαβουμεν να καμουμεν τακτοποιημένον κλείσιμον της Λαικής). επειδή είπεν ο Αναστασιάδης απειλήσαν τον με διακοπή της παροχής ρευστότητας (που τον ΕΛΑ ότι στανάθεμαν τζι αν ένι τουτον). Εξαρχής εσκέφτηκα ότι κάτι εν κολλά γιατί εγώ θκιαβάζω Τέκι, τζαι ο Τέκι είπεν το τζαι παλιά αλλά επαναλαβεν το σε τούτον το κείμενο του για την Κύπρο (επιλέγω κάποια ενδιαφέροντα κομμάθκια αλλά αξίζει να το θκιαβάσετε τζι ολόκληρον).

".....Τι βλέπουμε στο θίασο? Μια μεγάλη βιασύνη. Στην ελλάδα ο ΓρΑΠ είχε 9 ολόκληρους μήνες μπροστά του για να προετοιμάσει τη στροφή από το λεφτά υπάρχουν στο σώσαμε τη χώρα του καστελόριζου. Και για να δικαιολογηθεί αυτή η βιασύνη, μπαίνουν στο τραπέζοι οι κακοί ευρωπαίοι φυσικά που πιέζουν αφόρητα. Ο πρόεδρας μάλιστα διέρρευσε πως η εκτ θα απέσυρε το ταμείο έκτακτης χρηματοδότησης των κυπριακών τραπεζών (ELA) αν δεν συμφωνούσε και άρα και πάλι ευχαριστώ να λέτε αχάριστοι.

Παρότι δεν ήμουν παρόν στο eurogroup για να μπορώ να ξεβρακώσω τις όποιες υποτιθέμενες απειλές, για να αποσυρθεί ο ELA θα πρέπει να πάρει αντίστοιχη απόφαση το συμβούλιο της ΕΚΤ, κι όχι ο κακός δρακουμέλ άσμουσεν έτσι όπως εμφανίζεται στις “διαρροές” να δίνει εντολή στον ντράγκι να κλείσει τις κυπριακές τράπεζες (δεν σε πιάνει ένα ρίγος?). Με λίγα λόγια λοιπόν η ελλάδα, η ιρλανδία, η πορτογαλία, η ισπανία, η ιταλία, το βέλγιο και η γαλλία και φυσικά και η ίδια η κύπρος θα έπρεπε να συμφωνήσουν στην απαγόρευση του ELA για την κύπρο τη στιγμή που όλες αυτές οι χώρες λιγότερο ή περισσότερο τον χρησιμοποιούν ή τον χρειάζονται..."

Τζαι σωστά ρωτά ο Τέκης, ήταν να εψηφίζαν τούτες οι χώρες μιαν τέθκοιαν απόφαση για την Κύπρο ?? Που θα έβρισκεν τα 2/3 να τον υποστηρίξουν στην ψήφιση? Απλά για να μεν μας περιπαίζουν. 

Φυσικά όπως λαλεί τζαι ο Τέκης... 

"..Αν δεν έχετε διαβάσει τις ειδήσεις, να σας πληροφορήσω πως η κύπρος υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας στο eurogroup της παρασκευής στο οποίο (πέρα από τα συνηθισμένα ΔΝΤ κόλπα περί μειώσεως των μισθών , περικοπών στο δημόσιο και άλλων που θα έρθουν), υπόσχεται πως θα κουρέψει τις καταθέσεις των τραπεζών σε ύψος 6,75% σε όσους διατηρούν λογαριασμούς κάτω των 100.000 ευρώ και 9,9% σε όσους διατηρούν λογαριασμούς άνω των 100.000 ευρώ. Και με αυτή την είδηση όλα τα υπόλοιπα σημεία του μνημονίου εξαφανίστηκαν."

κανένας εν μας είπεν ότι με το κούρεμαν αντικαθίστανται τα υπόλοιπα μέτρα. Με το κούρεμαν πιάννουμεν 5.8 δις, για να μας δώκουν ένα δάνειο 10δις. Κανένας εν μας είπεν ότι για τούτα τα 10δις εν θα παρθούν άλλα μέτρα. Για μέναν το κούρεμαν των καταθέσεων (εφόσον γινεί μια πιο δίκαιη κατανομή, με ένα όριο αφορολόγητου) έννεν τόσον άσιημον όσον τζείνα που πιθανότατα θα ακολουθήσουν τζαι μπορεί ήδη να υπογραφήκαν αλλά εν μας το είπεν κανένας. Μακάρι να είμαι λάθος. Μακάρι. 

Πάντως νομίζω το πιο θλιβερόν που ούλλα, εν το κίνητρον πίσω που την πράξη των Ευρωπαίων που ακόμα δεν είμαι σίουρη πιο ένι. Γιατί να κάμουν μιαν τόσο παράλογη κίνηση? Ο Τέκης λαλεί

"... Τέτοιου είδους “εκβιασμοί” λοιπόν δείχνουν ότι η ευρωζώνη είναι παντελώς ξοφλημένη. Και απλά αποφάσισαν να μας το πούνε επίσημα με το κούρεμα των κυπρίων καταθετών. Οι γερμανοί λοιπόν έχουν αποφασίσει επισήμως και διακομματικώς να τελειώνουν με την ευρωζώνη. Αλλά δεν θέλουν να πάρουν πάνω τους το φταίξιμο. Άρα θα αρχίσουν να σπρώχνουν όλο και περισσότερο την περιφέρεια μέχρι να συμβεί το “ατύχημα”

Μακάρι να έσιει άδικο, αλλά νομίζω πρέπει να ετοιμαζούμαστεν μιαν κατάρρευση της Ευρωζώνης (που εννάν πολλά πολλά επώδυνο). Τζαι για να καταρρεύσει πρέπει κάποιος να θυσιαστεί πρώτος. Ελπίζω να μεν είμαστεν εμείς.