Κύπρος και επανάσταση

Γεννημένη το 1984, παιδί της δεκαετίας του '90 (ίσως της πιο νεκρής ιδεολογικά δεκαετίας στον τόπο μας, θες η ευμάρεια, το βόλεμα, δεν ξέρω), αρκετά μετά την εισβολή, δεν έχω δει και πολλές μαζικές αντιδράσεις στον τόπο μας. Φαντάζομαι θα υπήρξαν στο παρελθόν, αλλά τουλάχιστον όχι κάποια που να θυμούμαι προσωπικά.

Τζαι οι λόγοι που ο κόσμος εν αντιδρά εν διάφοροι (σίγουρα έννεν το ότι ελείψαν μας οι λόγοι). ίσως γιατί η μεγάλη πλειοψηφία εν "βολεμένη", γιατί ο πολύς κόσμος δεν βρίσκεται στα όρια (της φτώσιας, της πείνας, της αντοχής του), στην κατάστασην του "εν έχω τίποτε να χάσω", που εννά ωθούσεν πολλούς στην αντίδρασην, ίσως γιατί επέρασεν σε μερικούς τζείνον το "σσιώπα τζαι κάμνε τη δουλειάν σου", τζαι ίσως γιατί είμαστεν τόσον μικρός τόπος που κανένας εν μπορεί να χωθεί μέσα στην ανωνυμίαν του πλήθους. Ούλλες οι "επαναστάσεις" στην Κύπρον, όπως τη ζω εγώ, (τονίζω το τούτον, γιατί μπορεί να μεν ισχύει βάσει των εμπειριών άλλων ανθρώπων) φαίνουνται μου καταδικασμένες να εν προσωπικές. Κάθε φοράν, για οποιοδήποτε θέμαν, εννά αντιδράσουν 2-3, 5 πλάσματα, άτε 15-25. Άμαν αντιδράσεις στον τόπον μας φαίνεσαι προσωπικά, τζαι για κάποιον λόγον κανένας εν θέλει να φανεί (ίσως γιατί εν θέλει να έσιει προσωπικές επιπτώσεις). τζαι ακριβώς επειδή εν τόσον αδύναμη η φωνή που τελικά ακούεται, ούλλες οι αντιδράσεις εν ψιλοκαταδικασμένες σε αποτυχία.

Εξ ανάγκης, λοιπόν, δαμέ, άμαν αποφασίσεις να φωνάξεις για κάτι (πέραν των γενικότερων κοινωνικών αντιδράσεων, ο καθένας κάμνει τζαι τη δικήν του προσωπικήν "επανάστασην") ξέρεις ότι είσαι μόνος σου. Ξεκινάς να φωνάζεις τζι ελπίζεις ότι τζαι οι άλλοι άμαν σε ακούσουν εννά ξεθαρρέψουν τζαι να σταθούν δίπλα σου. Ίντα κρίμαν, όμως, πόσες φορές εν ακολουθήσαν άλλοι; τζαι είσαι μόνος σου (άτε το πολλύν με άλλους 2). ξέρεις ότι εν μάταιον, κανένας εν θα σε ακούσει, η προσπάθεια σου πιθανότατα εν θα έσιει αποτέλεσμα, ξέρεις ότι στα μμάθκια των άλλων η φωνή σου έννεν μια γενική αντίδραση, αλλά προσωπική (αυτομάτως εσύ γίνεσαι ο "αντιδραστικός", ο "προβληματικός"), τζαι ότι μπορεί την προσπάθειάν σου να την πληρώσεις. τζαι τι κάμνεις ; σταματάς ή εξακολουθείς να φωνάζεις ; Τζι όμως, συνεχίζεις να φωνάζεις. Μαγκιά σου. Μεγάλη μαγκιά. Να το ξέρεις. Τζαι είμαι περήφανη που υπάρχεις μες τούτον τον τόπον, γιατί θέλει κότσια, να το ξέρεις.

Τζαι να είσαι αισιόδοξος/η, η γενιά του '90 εξεκίνησεν να γερνά τζαι η γενιά του 2000 έρκεται πιο παθιασμένη, πιο ασυμβίβαστη, τζαι λλιόττερον ανεκτική. Τα πράματα αλλάσσουν, νιώθω το που τζαιρόν, τζαι στον κόσμον, τζαι στον τόπον μας. Οι κυβερνήσεις του κόσμου στρέφουνται πάλε στον εθνικισμόν τζαι στον πόλεμον, τζαι οι νέοι πάλε στην επανάστασην. Να το ξέρεις, το καζάνιν βράζει, τζαι δαμέ. Πίστεψέ το.