Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

Η μάνα μου κι εγώ

Κλασσικά στυλιστικά σχόλια της Μάνας Ερυκίνης, όταν έχω πάρει τσάντα, σακάκι, κλειδιά και οδεύω προς την πόρτα (με το soundtrack του "Chariots of fire"), γιατί ναι, κάποιοι ακόμα ζουν με τους γονείς τους (κατάρα, κατάρα) :

- ίνταλως εν έτσι τζείνα τα μαλλιά σου μια ζωή; καλά μάνα μου εν χτενίζεσαι πριν να φύεις;
Ερυκίνη: Μα εν χτενισμένα!!!

- γιατί εν βάφεσαι λλίον ρε κόρη μου;
Ερυκίνη (ανάλογα με την περίσταση): 1) Μα είμαι βαμμένη ή 2) Ου ρε μάνα, σιγά να μεν βαφτώ να πάω ...
Μάνα: 1) Πούντο εν φαίνεται... ή 2) Γιατί οι άλλες παν άβαφτες;

- γιατί εν φορείς σκουλαρίκια καμιά φορά; ή κανένα βραχιόλι; Αφού έσιεις.
Ερυκίνη: (ακατάληπτο μουρμουρητό, τρέχω προς την πόρτα, θυμίζω στον εαυτό μου ότι εν η γεναίκα που με γέννησε)

και το γενικότερο σχόλιο

- Ντύνεσαι πάαρα πολλά σεμνά. πάρα πολλά. Αν δεν δείξεις τωρά που είσαι νέα πότε εννά δείξεις;

Κάπου δαμέ έχω ήδη φύγει...


Γενικότερο συμπέρασμα: Αν άκουα τη μάνα μου, ή που εννά είχα γκόμενο ή που εννά κατέληγα στο πεζοδρόμιο.....

3 σχόλια:

ρίτσα είπε...

:) εμένα είναι το :σακκάκι έπιασες;

μα ρε κουμπάρε μόνη μου ένταλως ζιωωωωωω;

Sike είπε...

η δική μου θυμάται μόλις φκω της πόρτας να μου δώκει διάφορα πράματα να πάρω μαζί μου. Την τελευταία φορά είπα της ότι φεύκω 5 λεπτά πριν να πρέπει να φύω τζιαι έπιασεν το κόλπο.

δείξε κι εσύ κάτι, μπορείς!

Ερυκίνη είπε...

μα τούτον εν το παράλογον ότι δείχνω!! το κατιτίς μου δηλαδή, όι...