(η Ερυκίνη εν επίεν στην πορείαν σήμερα γιατί εν ένιωθεν καλά. Ελπίζω οι υπόλοιποι να είσαστεν τζιαμέ, γιατί το θέμαν έννεν να φωνάξουμεν μιαν φοράν να ξεθυμάνουμε, αλλά να είμαστεν ALERT συνέχεια, πάντα.)
Επέτειος μίσιη μου που το δημοψήφισμαν του 2004. Κάποιοι γιορτάζουν. Φκαίνουν τζαι στους δρόμους τζαι κάμνουν εορταστικές εκδηλώσεις.
Τι; Μπορείτε να μου πείτε τι; Τι σκατά γιορτάζουν; Τι;
2004 τζαι σήμερα εν 2009. εν η ιδέα μου όξα επεράσαν 5 γρόνια; πέντε χρόνια που τότε που οι διορατικοί πολιτικοί του τόπου μας, που εν μπορούν να δουν την μούττην τους μπροστά στα μμάθκια τους, υπόσχονταν μετά πάσης βεβαιότητας ότι σε 6 μήνες, το πολλύν ρε παιθκιά, εννά έσιει άλλον σχέδιον.
Επέτειος. Γιορτάζουμεν που εν ίβραμεν λύσην. πέντε χρόνια. Κάπου φυλαμένον σε ένα συρτάριν έχω έναν αυτοκόλλητον του ΝΑΙ, που τα ελάχιστα που εκυκλοφορήσαν τότε, πίσω γράφει με τα πατσιογράμματα μου 24 Απριλίου 2004. Για να θθυμούμαι, πάω τα χάλια με τες ημερομηνίες. Είχα πει τότε σε όσους ελαλούσαν ότι εννά έρτει άλλον σχέδιον σύντομα "χορείς τουντην κόλλαν; θα την πετάξω μόνον άμαν λυθεί το Κυπριακό". Ακόμα εν στο γραφείο μου.
Επέτειος. Γιορτάζουμεν. Το ένδοξο ΟΧΙ. Το ΟΧΙ στο Ανάν τζαι το ΟΧΙ του Μεταξά, το ένα και το αυτό. Εντάξει ο δικός μας ο παρέας έκλαψουρισεν τζιόλας νακκουρούδιν. Σημαντική διαφορά. Γιορτάζουμεν που η πλατφόρμα του ΟΧΙ έππεσεν τζαι επλάκωσεν μας.
Γιορτάζουμεν που η Χίλαρι Κλίντον επαραδέχτηκεν ότι επιέσαν μας τότε στο δημοψήφισμαν τζαι φκαίνουν ούλλοι στα κανάλια να το υπογραμμίσουν, κάμνουν τζαι χαρούες,. Που η δικαιολογία τους τωρά έσιει τζαι βούλλαν αμερικάνικην. Ναι, κυρίες και κύριοι είναι μια παγκόσμια συνομωσία, με τους Αμερικάνους πρωτοστατούντες, να μας λύσουν αμάν αμάν το Κυπριακόν, θέλουμεν εν θέλουμεν. Τζαι παρά να τους κάμουμεν το χαττίριν προτιμούμεν να μείνουμεν με το πρόβλημαν. Εμάς αρέσκει μας ολάν....
Γιορτάζουμεν τα 90στα γενέθλια του Κληρίδη. Ο άθθρωπος εννά γινεί υπεραιωνόβιος, καρτερά να δει το πρόβλημαν λυμένον φαίνεται, μα 'ντα ξέρω....
Εν υπάρχει αντικειμενική αλήθκεια λαλούν, για κάποιους εν μια χαμένη ευκαιρία, για κάποιους άλλους η σωτηρία τούτου του τόπου. Ναι, τούτος ο τόπος εσώθηκεν που την λύσην, τούτον εν το μόνον σίουρον. Τζι αφού οι παραπάνω εν την εθελήσαν ποττέ, υποθέτω ότι όντως έχουν κάτι να γιορτάζουν.
ΥΓ: εν αντρέπουμαι πιον να το πω. Εβαρήθηκα. Εβαρήθηκα το Κυπριακό. Εβαρήθηκα. Τζι ας πουν μερικοί ότι εν είμαι αρκετά πατριώτισσα Κυπραία. Ε-ΒΑ-ΡΗ-ΘΗ-ΚΑ. Τζαι πιο πολλά εβαρήθηκα τες ίδιες μαλακίες. Στην πραγματικότηταν τούτοι ούλλοι που πιπιλούν τα περί μάχης τζαι άσβεστου αγώνα για την πατρίδαν θέλουν διχοτόμησην. Ας το αποδεχτούν, τζαι να το παραδεχτούν να τελειώνουμεν.
2 σχόλια:
Πέστα ρε Ερυκίνη, πέστα. Μια φορά έχω ψηφίσει στη ζωή μου και αυτή ήταν μπας και το λύσουμε το γαμημένο το πρόβλημα. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε. Το ότι θα πούμε όχι το είχα προβλέψει. Το ότι θα το γιορτάζουμε ακόμα 5 χρόνια μετά δεν μπορούσε με τίποτε να το βάλει ο νους μου. Μάλλον κοιτάμε δίχως να βλέπουμε.
Καλημέρα βρε qwazix,
κι εγώ είχα προβλέψει το ΟΧΙ. όσοι ζούσαν εδώ τότε το είχαν προβλέψει. Οι άνθρωποι δεν είχαν διαβάσει καν το Ανάν, το οποίο χίλια ελαττώματα μπορεί να είχε δεν αμφιβάλλω, αλλά ξέρεις ήταν λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, πως το λένε τελοσπάντων, κι όλες οι τέθκοιου είδους λύσεις πάνω κάτω σαν το Ανάν θα είναι, εάν θα υπάρξουν ποτέ. Στην ουσία τζείνον που εν τους άρεσεν στο Ανάν εν ότι εννά είσιεν Τούρκους ακόμα στο νησί. Get over it επιτέλους τζαι πάμεν πάρακατω. εκτός αν θα κάμουμεν επανάστασην του '21 (του 2021), πέτε μου το να φκάλω τη φουστανέλλαν που το αρμάριν.... ε μα πια. Ούτε κοιτάμε, ούτε βλέπουμε, τα μάτια δεν ξέρω τι τα έχουμεν.
Δημοσίευση σχολίου