Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Στου παραδείσου τα μπουζούκια

Η Ερυκίνη σας εχτές εφάτσηισεν τα ούλλα τζαι επέρασεν περίπου 6 ώρες με τες κολλητές Μ.#3 και Σ. (φίλες που το σχολείον, ξέρω τες τι μισή μου ζωή, οικογένεια, τέλος) γιατί υπάρχει και έρως και όπου υπάρχει έρως, υπάρχει και ξεφτίλα χωρίς τέλος (το ηθικό δίδαγμαν της ημέρας τούτον) και όπου υπάρχει ξεφτίλα χωρίς τέλος, υπάρχουν κολλητές, ένας ώμος για να κλάψεις και τέτοια μελοδραματικά.
Τζαι αφού εκλάψαμεν τζι εκάμαμεν πλάκαν με την κατάστασην καμπόσον, επιάσαμεν θέματα μεταφυσικά διότι Μ.#3 και Σ. κοπέλλες, όχι ακριβώς θρησκευόμενες, αλλά που πιστεύουνε στο Θεό βαθιά, σε πλήρη αντίθεση με την υποφαινόμενην, αλλά πάλε κάμνω τες παρέαν.... Παραθέτω αυτούσια την κορύφωση του παραλογισμού....


........ (έχει προηγηθεί συζήτηση για το θάνατο και τις near death εμπειρίες που ακούσαν οι κόρες, εγώ σιωπώ)......

Μ.#3 : Πρέπει πάντως ναν ωραία τζιαμέ (στον Παράδεισο)

Σ. : πάρα πολλά ωραία όι απλά ωραία. Αλλά έχω απορίαν, άμαν πάεις, τι κάμνεις τζιαμέ; Απλά είσαι;

Μ.#3: Ναι, απλά βρίσκεσαι σε τζείνην την κατάστασην.

Σ. : Ε, καλάν εν κάμνεις τίποτε; Εν βαρκέσαι;

Ερυκίνη: Εν νομίζω να έσιεις αίσθησην του χρόνου άμαν πεθανίσκεις (δαμέ εν το σημείον που πάω με τα νερά τους, γιατί είπαμεν έρως και ξεφτίλα χωρίς τέλος. έννεν κατάλληλη φάση για να διαφωνήσω)

Σ: Ε, τζαι αίσθησην του χρόνου να μεν έσιεις εν αιωνιότητα τα ευλοημένα, εν βαρκέσαι;;; (συνεχίζει μόνη της) φυσικά εννά έχουν δουλειές φαντάζουμαι. εάν ο κάθε ένας που μας έσιει φύλακαν άγγελον τότε εννά έχουν δουλειάν να μας προσέχουν, έννεν;;;

Μ. #3: νομίζω η ζωή τζιαμέ εν σαν τη ζωήν κάτω, απλά χωρίς ύλην. ου μάνα μου (ξαφνική συνειδητοποίηση). Τζαι χωρίς σεξ.

Σ. : Τζαι χωρίς χρήμα.

Η Ερυκίνη σας : τζαι χωρίς φαΐν......

Σ. και Μ. #3: ταυτοχρόνως έναν επιφώνημαν απογοήτευσης (είμαστεν του φαγιού στην παρέαν τι να κάμουμεν;;)

Το πόσον χάζιν τες κάμνω δε λέγεται. Με έχουν διαβεβαιώσει ότι παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύω στο Θεό, ο καλός παππούλης θα με συγχωρέσει άμα πεθάνω και θα με βάλει στον παράδεισον για να κάμνουμεν παρέαν. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

1 σχόλιο:

anais8isia είπε...

Εθύμησες μου τη φίλη μου την Mrg. Εκιάβαζεν κάτι βιβλία άθεα κάποτε και γύρισα και της είπα "Θα πάεις ολόιshια κόλαση, τρίτον καζάνι δεξιά όπως στρίφκεις." Εν πειράζει, λαλεί μου, κάπου τζιαμέ γυρόν θα είσαι και εσύ, θα κάμνουμεν παρέα!"