Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Γιουροβιζιονικό Παραμύθι

Μεν ακούω πελλάρες η Γιουροβίζιον εν τσιόφτα, εν παναύριν, εν υπο-κουλτούρα και εξαθλίωση τζαι ξέρω γω. Ε, φυσικά τζαι εν παναύριν. κύριε ελέησον ίντα μπου εκαρτέρας δηλαδή;;; εαν ήταν κουλτούρα εν θα ήταν Γιουροβίζιον. Εν θα την εθορούσαμεν. Τζαι έσιει χάζιν να τη θορείς, εν το νούμερον 1 θέμα για ψιλοκουβένταν με άτομα που ξέρεις τζαι εν ιξέρεις, για σπάσιμον του πάγου, για όλους του ευρωπαίους πολίτες. Έχω άδικον;;; Το πιο σημαντικόν που ούλλα εν ότι όσον κιτς τζι αν είσαι, όσον χάλια τζι αν εν το τραούδι σου, ξέρεις, ότι εννάν τζι οι άλλοι έτσι. Κανένας εν θα σε παρεξηγήσει. Νιώθεις άνετα, ρε παιδί μου.

Τέλος πάντων, η Γιουροβίζιον φέτος ήταν πολλά καλή πιστεύκω. Είσιεν τζαι καλά τραούθκια (σε γιουροβιζιονικά πλαίσια πάντα). Είσιεν πολλά ωραία φαντασμαγορικά σόου με ρώσους χορευτές και τα λοιπά. Πάντα εντυπωσιάζαν με τα σόου της Γιουροβίζιον. Που μωρόν.

Η Ερυκίνη ήταν κατενθουσιασμένη με το Νορβηγικό παραμύθι γιατί το τραούδιν ήταν πολλά ωραίον, με ωραίο ρυθμό, ο τύπος συνεχεια χαμόγελον δώστου..... Πολλή, πολλή θετική ενέργεια ρε παιθκιά. Τζαι φκιολίν τζαι λαούτον. τζαι χορόν. Τι άλλο θέλεις;;;; Ότι πρέπει. ήταν σιγουράκι. Μπράβο, άξιζεν του του παιθκιού. τζι έτσι φατσούα, μάνα μου τον....


Για το Σάκη η Ερυκίνη εν εσυγκινήθηκεν κουτσίν, γιατί ανήκει σε τζείνον το 1% του γυναικείου πληθυσμού που δεν ενθουσιάζεται, τζαι γιατί το τραούδιν ήταν ψιλομαλακία. αλλά πρέπει να το πούμεν επαρουσίασεν το τέλεια ο άθθρωπος. έκαμεν το καλλύττερον σόου που ούλλες τες χώρες, ούλλες όμως. Να πω την αλήθκεια μου μετά που τον έδειχνεν στη βαθμολογίαν εμαράζωσα τον.... απογοητεύτηκεν ο κακομάζαλος.
Παρόλα αυτά την πιο μεγάλην εντύπωσην εμέναν εν οι γεναίτζες που την εκάμαν (καλάν αν εξαιρέσεις το ασημί αστραφτερόν παντελόνιν του γερμανού):
Κάποιες θετικήν εντύπωσην,

όπως τζείνη η κοπέλα του Ηνωμένου Βασιλείου: έλεος ρε παιθκιά, ίντα φωνάρα ήταν τούτη, φωνάρα όμως. Άξιζεν της και κάτι τις παραπάνω πιστεύκω τζι όι μόνον λόγω Loyd Weber, ήταν φωνάρα. Φυσικά το τραούδιν έθελεν μακρύν φόρεμαν, να σσογκά το πάτωμαν, εν πειράζει όμως.

ή τζείνη η κοπέλα της Εσθονίας που εφόρεν ΤΟ φόρεμαν, τζαι ήταν πολλά πολλά όμορφη . Πάααρα πολλά όμορφη. φαντάζουμαι ότι ετραούδαν τζαι ωραία, αλλά να πω την αλήθκειαν μου εν έδωκα σημασίαν στο τραούδιν.










κάποιες άλλες πάλε όι μόνον εκάμαν μου κακήν εντύπωσην, αλλά θα έλεγα επροκαλέσαν μου τζαι λλίον φόβο, τζαι λλίον τρόμο, τύπου να θορείς εφιάλτες τη νύχτα.

Νομίζετε είμαι υπερβολική;;;


  • Τζείνες οι αρφάες που την Αρμενίαν δηλαδή εσάς εν σας εφοητζιάσαν νάκκον;;;



    Ντυμένες μαύρη μαυρίλα, με κάτι φορέματα, σαν την κακιά μάγισσα του παραμυθιού ένα πράμαν (όι του Νορβηγού το παραμύθι, αλλά σαν τη μητριά της Χιονάτης ας πούμεν) τζαι εις διπλούν!!! τζαι οι χορεύτριες τζαι τζείνες το ίδιον. εγώ εσυντρομάχτηκα. εν τω μεταξύν το τραούδιν εν ήταν άσιημον, αλλά μπορεί τζαι να στοιχειώσουν τα όνειρά μου.

  • Γιατί η Dita Von Teese; ξέρω τι εννά πεις. μπορεί να σου προκαλέσει πολλά η γεναίκα, αλλά φόβον σίουρα όι. αντιλαμβάνουμαι ρε τι λαλείτε τζαι η γεναίκα έσιει σώμαν άστα να πάνε (εν αθέμιτος ανταγωνισμός να εμφανίζεται στη γιουροβίζιον), αλλά σε κάποια φάσην επίεν η κάμερα πολλά κοντά της τζαι..... Θεέ μου.... εφοήθηκα παιθκιά, εφοήθηκα. Εν μπορώ καν να το περιγράψω. Εν σαν τζείνον το συναίσθημαν που έχω άμαν θορώ τους πρωταγωνιστές της Τόλμης και Γοητείας, ότι τούτον που θορείς εν έναν κάλυμμαν, εννεν το πραγματικό δέρμα, αλλά μια πολλά επιτυχημένη μάσκα τζαι που κάτω εν κάτι άλλο, ένας σκελετός, μια μούμια, ο Darth Vader. Νιώθεις λλίον Μάτριξ, η πραγματικότητα που εννεν ακριβώς πραγματικότητα, κάτι τέθκοιον.



  • Η τραουδίστρια της Ουκρανίας. Ρε μα τι γίνεται με τους Ουκρανούς;;; μετά τον τρόμον που έφα με τη Ρουσλάνα έρκεται τούτη.



Στη φωτογραφίαν μπορεί να μεν φαίνεται τόσον φοητσιάρικη, αλλά κάτι τζείνες οι μπότες, κάτι τζείνα τα στρογγυλά πράματα που μου εθθυμίζαν τους υπομόνους που κυκλοφορούσαν τα χελωνονιτζάκια, κάτι οι τύποι με την περικεφαλαία τύπου 300 του Λεωνίδα ("This is Spartaaaaa"), κάτι τα σιλικονάτα σιήλη (παναγία μου ανακατσιώ τες πλαστικές στα χείλη), κάτι το παίζω ντράμς να φκάλω το άχτιν μου, ετρομοκρατήθηκα τζαι εφοήθηκα.





Τζαι στο τέλος που επίεν τζαι εφίλησεν το Νορβηγούλιν, μα το θεώ εφοήθηκα για το καημένον το παιδίν. Μπορείς να φανταστείς συνδυασμόν;;;


Όπως και να' χει, άτε τζαι του χρόνου στο Όσλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: