Όπου γάμος τζαι χαρά

Εψές που η υπόλοιπη παρέα θα κατασκήνωνε στην πανέμορφη Πάφο τζαι θα απολάμβανε υπέροχες μελωδίες σε ένα μέρος που λέγεται Παράδεισος και είναι (όνομαν τζαι πράμα δηλαδή), η Ερυκίνη σας είσιεν οικογενειακό γάμο.

Περιττόν να σας πω τι εννά θκιάλεα που τα θκυό, αν εμπορούσα να θκιαλέξω, γιατί δεν μπορούσα δεδομένου του τι θα περνούσα μετά αν άφηνα το γάμο να πάω για πουρνάρια, ε... φεστιβάλ εννοώ. Η παρουσία μου στο γάμο, τζαι η απουσία μου στον Πωμό (κλαψ, κλαψ) ήταν δεδομένη.

Να σας εξηγήσω, όμως, το θέμαν με τους οικογενειακούς γάμους. Για μέναν έσιει τζαι θετικά τζαι αρνητικά, έτσι θέλω τζαι εν θέλω να παέννω. Έθελα να πάω, γιατί όπως τζαι να το κάμουμεν επαντρεύκετουν το ξαδέρφιν. Εν θα έθελα να μεν τον δω γαμπρόν, μάνα μου ρε..... Επίσης εννά ήταν τζιαμέ τζαι η υπόλοιπη οικογένεια. Στην οικογένεια μου βασικά, τζαι που τες θκυό πάντες, εφαρμόζουμεν με απόλυτη επιτυχία το "μακριά κι αγαπημένοι", έτσι βρεθούμαστεν σπάνια, σε κάτι τέθκοιες περιπτώσεις (γάμους, βαφτίσια, μνημόσυνα), αλλά με χαράν. Εν νομίζω δηλαδή να άντεχα να βρεθούμαστεν πάνω που μιαν φοράν το χρόνο, αλλά τζείνην την μιαν σιέρουμαι που τους θορώ. Το τελευταίον τζαι σημαντικότερον θετικό των γάμων γενικότερα, το μπουφέ, το φαίν ρε παιδί μου. Τρελαίνομαι. Εξανάπα σας το, είμαι του φαγιού, τι να κάμω;

Το αρνητικόν; Ένα και μόνο. τούτοι ούλλοι οι συγγενείς που σιέρουμαι στην αρκήν να τους δω, μετά ξεκινούν να ρωτούν, πότε αποφοιτάς (ετέλειωσεν τούτον), τι εννά κάμεις μετά, που εννά έβρεις δουλειάν, τζαι ακόμα σιηρόττερα, πότε εννά παντρευτείς, τζαι τα χρόνια περνούν τζαι εννά πεθάνω τζαι εν θα σε δω νύφη (τούτον εν της γιαγιάς μου, της κορυφαίας του χορού). Ε τζαι μετά που τούτην την ανάκρισην τρίτου βαθμού, λαλείς ξίκκος σου τζαι το φαίν που έφα, ας εκάθουμουν έσσω μου.

Τζαι μετά που τούτην την μικρήν εισαγωγήν, τα highlights της εψεσινής βραδιάς:

Φάση 1 - η εκκλησία: Το σόιν έβαλεν τα καλά του, εμπήκεν στ' αυτοκίνητον τζαι επορεύτηκεν προς Λεμεσόν, μιαν τζαι η νύφη εν Λεμεσιανή. Η Ερυκίνη σας εφόρησεν το πιο ντελικάτον της φόρεμαν που φαίνεται παράδοξον τζαι επικίνδυνον να το φορεί το εν λόγω σώμα. Παράδοξον γιατί εγώ τζαι τα ντελικάτα εν πολλοταιρκάζουμεν, επικίνδυνον γιατί τη μια και μοναδική φορά που το εξαναφόρησα 1. έσιησα το με το τακούνιν μου τζαι 2. εσιώνωσα πάνω του το τρίτο ή τέταρτο ή πέμπτο ποτό που έπινα (σε τζείνον τον γάμον είπια τόσα κρασιά τζαι αλκοολούχα fruit punch που εν θθυμούμαι πολλές λεπτομέρειες). Εψές αναλόγως επίεν καλά γιατί εν του έκαμα τίποτε τζαι ζει ακόμα.
Τέλοσπάντων, εκτός θέματος πάλε. Στην εκκλησίαν το ξαδέρφιν έβαλεν το παπιγιόν του, έπιασεν τζαι την ανθοδέσμην τζαι εκαρτέραν την νύφην. έτσι ανυπόμονον γαμπρόν εν εξανάδα. Να περνά η ώρα, η νύφη να μεν εμφανίζεται, τζαι στο τέλος να συνειδητοποιούμεν ότι αλλού εκαρτέραν ο γαμπρός τζι αλλού επίεν η νύφη. Τέλος καλόν, όμως, όλα καλά. Ήρτεν η νύφη συνοδευόμενη από τον πατέραν της (έχουν έναν ύφος οι πατεράδες άμαν στέκουνται δίπλα στες ντυμένες νύφες κόρες τους, έννεν απλά χαρά εν καμάρι, εν πολλά γλυκόν).
Το μυστήριον εξεκίνησε τζαι για ακόμα μια φορά εσυνειδητοποίησα την παντελή αδιαφορία όλων των συγγενών μου για τα θεία, οι οποίοι εκάμαν την εκκλησιάν καφενέν τζαι εκάμναν πιο πολλύν θόρυβον που τον παπάν. Η θεία μου έκλαψεν (η μάνα του γαμπρού), η γιαγιά μου έκλαψεν (γιαγιά του γαμπρού τζαι δική μου, που το να μεν κλάψει θα ήταν είδηση), δακρύβρεχτος γάμος.
Το ζευγάριν εφκήκεν, εσύραμεν τους ρύζια (που ο γαμπρός έφκαλλεν μετά που το ντεκολτέ της νύφης), εφκάλαμεν φωτογραφίες τζι ήρτεν η ώρα της ανθοδέσμης. Η Ερυκίνη σας σταθερά να χώννεται, όι γιατί πιστεύκει σε τούτα τα πράματα, αλλά γιατί η Μάνα της μετά εν θα σταματήσει το πρήξιμον. Συνήθως πάω τζαι στέκουμαι πίσω πίσω τζαι γλυτώνω την, αλλά εχτές είσιεν μόνον ακόμα μιαν (!!!) ελεύθερη, δηλαδή είχα 50% πιθανότητα να την πιάω την ανθοδέσμην, πολλά μεγάλον ποσοστόν για να το ρισκάρω, έτσι εν επία καθόλου. Η μάνα μου να κουντά, να με ποφκάλει, εγώ, όμως, να φέρνω αντίσταση, σθεναρά. Τελικά εκέρδισα!

Φάση 2 - η δεξίωση: Το σόιν καταφτάνει στο σούπερ χλιδάτο παραλιακό, απίστευτο, τέλειο, ξενοδοχείο που θα γινόταν το παναύριν. Η δεξίωση στο τεράστιο γρασίδι μπροστά από το ξενοδοχείο, δίπλα που τα κρεβατάκια των λουόμενων στην παραλία. Εν έσιει πιο αστείον θέαμαν. Επίσης, δεν έσιει τίποτε σιηρόττερον που το τακούνι σε συνδυασμό με βρεμένον γρασίδι. Το fruit punch τούντην φοράν εν είσιεν αλκοόλ, τζαι εν ήταν τόσον ωραίον. Οι καλεσμένοι όπως πάντα εδώκαν πάνω στο φαίν, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά, πως όσον τζι αν προσπαθείς να "αμερικανοποιήσεις" 'η να "εξευρωπαΐσεις" το γάμο σου, οι καλεσμένοι θα είναι πάντα κυπραίοι. τζαι εν το λαλώ με αρνητικήν έννοιαν, αρέσκει μου τούτον.
μετά που λλίον το σόιν εκατέληξεν να κάθεται στους χλιδάτους καναπέδες στην υποδοχή του ξενοδοχείου (η πλήρης αντίθεση) τζαι να κόφκουμεν κουβέντες ως την ώρα του τραπεζιού. Οι βλακείες εππέφταν βροχή στον καναπέ που κάθονταν ο πατέρας μου τζαι οι θκυό του αδελφοί, η ανάκριση άρχισε στον άλλο καναπέ, για το τι θα κάμω τώρα που τέλειωσα. Σημειωτέον, κανένας εν με ρώτησε πότε θα παντρευτώ καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς, ούτε καν η γιαγιά μου, η οποία ήταν απασχολημένη παίζοντας μονότερμα τον 30ρη, επίσης εργένη, ξάδελφο μου. Δηλαδή, όλα κυλησαν σχετικά ανώδυνα.

Φάση 3 - το τραπέζι: Για τούτον εν μπορώ να σας πω πολλά, γιατί κατά βάσην έτρωα. Το φαίν ήταν θεϊκό, τα γλυκά επίσης, εντάξει τα γλυκά θα μπορούσαν να ήταν τζαι καλλύτερα, αλλά παράπονο δεν έχω, έφαα μέχρι σκασμού. Η αγαπημένη μου ξάδελφη έφτυσεν για ούλλην τη νύχταν τον άντραν της, τζαι εκόφκαμεν κουβέντες πουτζείνες τες γενετζίσιμες, κουτσομπολιά, ρούχα κλπ. Μετά εξεκινήσαν οι χοροί τζαι τα νταούλια, ο dj δηλαδή. Ο γαμπρός εχόρεψεν κάμποσον (η ζεμπεκιά του ξάδελφου μου είναι ξακουστή στην οικογένεια μας, έκαμνεν χορούς για χρόνια ο ξάδελφος ως παιδίν, καλά, η γιαγιά μου εννοείται, στην άκραν της πίστας να χειροκροτά του εγγονού της τζαι να κλαίει, σταθερά πράματα). Εγώ εν εχόρεψα γιατί εβαρκούμουν, ο πατέρας μου πάλε έκαμεν το γνωστόν one man show που κάμνει στους γάμους. Αρέσκει του πολλά να χορεύκει, αλλά κάμνει τον δύσκολο στην αρκήν, πρέπει να τον τραβήσουν να σηκωστεί, αλλά άμαν σηκωθεί εν κατεβαίνει.
Το highlight του γάμου, όπως τζαι ούλλων των γάμων που την πλευρά του παπά μου: ο πατέρας με τους δύο του αδελφούς, μετά που κάμποσον ποτόν (γίνουνται τζι οι τρεις λλίον λουλούδια) φκαίνουν στην πίστα, τζαι χορεύκουν που σκυλοτσιφτετέλι, ως τουιστ. Αν δεν έχεις δει τρεις μεσήλικες να σούζουν τους πισινούς τους ρυθμικά, εν είδες τίποτε. Άλλον να σου το περιγράφω, άλλον να το θορείς. Εμεις οι υπόλοιποι που κάτω, να έχουμε κατουρηθεί στα γέλια. Σε κάποια φάση η πίστα έσπασε, τζαι ήρταν οι τεχνικοί. Ο θείος μου εφώναζεν (μετά που πολλύν ουίσκι), "να ταράξω ολάν τα τραπέζια να χορέψω" εσυγκρατήσαν τον όμως. πολύν γέλιο. Αργά τη νύχτα, τα μμάθκια μου μισόκλειστα εμένα, επιάσαμεν τα ππουρτού μας τζι εφύαμεν.

Καλά επεράσαμεν, δε λέω. Ως τον επόμενο γάμο (όχι σύντομα ελπίζω)

ΥΓ: εφκήκεν τεράστιο το πόστ τελικά. Για τον υπομονετικό αναγνώστη που το θκιάβασεν ως το τέλος, δώρον ένα λουκούμι του γάμου!!!