Breaking in the news: Κεφάλαιο γιαγιά

Εχτές, ημέρα ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας και αργία και η πρώτη μέρα μετά την παραίτηση μου από το παιγνιδοπωλείον, αποφασίστηκεν να εν η μέρα που θα γινόταν η ανακοίνωση στη γιαγιά μου, η ανακοίνωση του φευγιού εννοούμεν (αγαπητέ αναγνώστη εαν δεν κατάλαβες τι εννοώ σημαίνει εν με θκιαβάζεις αρκετά τακτικά, πάεννε κάτω να δεις τα επεισόδια που έχασες!!!). Επειδή η γιαγιά έχει μια φυσική τάση προς το μελοδραματικό, αλλά πολλά μελό μιλούμεν, τζαι φυσικά το δάκρυ κορόμηλο, δώστου, είπα να το καθυστερήσω όσο με παίρνει γιατί έξερα ότι θα ακολουθούσαν σκηνές αρχαίας ελληνικής τραγωδίας θκυό επεισόδια τζαι τρία στάσιμα. Ε, όταν δεν με έπαιρνεν άλλον είπα να το βιώσω και αυτόν.

Τζαι πάμεν στην γιαγιάκκαν, γιαγιάκκα τωρά με καταγωγήν που Πύρκον Τηλλυρίας, τζι αν δεν ξέρετε τι σημαίνει γεναίκα Τηλλύρα, καλλύττερα να μεν μάθετε. Με το που τα είπα τζαι ετέλειωσα, έμεινεν τζαι εθόρεν με σιωπηλή. Είπαμεν, η γιαγιά Τηλλύρα, πολλά σπάνιον πράμαν να μεν έσιει τι να πει. Τζαι όι μόνον δεν εμίλαν, εν έκλαψεν τζιόλας. Εχασκιάστηκα, ειδικά το κλάμαν είχα το σίουρο. Λαλώ, τι γίνεται ρε παιδί μου;

Τωρά που το ανακαλώ τζείνες οι στιγμές σιωπής ήταν οι στιγμές που η γιαγιάκκα εζύγιαζεν την κατάστασην τζαι επροσπαθούσεν να αποφανθεί ποια ήταν η καλλύττερη στρατηγικήν. Τζαι αποφάσισεν σύντομα να ξεκινήσει με το δυνατόν της το χαρτίν.

Δυνατόν χαρτίν εκβιασμού για την γιαγιά μου εν ο θάνατος φυσικά. Ο δικός της. Έτσι εξεκινήσαμεν:
"Τζαι εννά πάεις τόσα χρόνια στο εξωτερικό; Τζι άμαν γινεί τίποτε τζαι πεθάνω, εννά προλάβεις να έρτεις να σε δω πριν να κλείσω τα μμάθκια μου;"

Αναίσθητη γαιδούρα η εγγονή, τα έχουμε πει σε άλλο ποστ, απαντώ "να πεθάνεις;;.... άτε ολάν. Πελλάρες. Ε, φρόντισε να μεν πεθάνεις όσον εννά λείπω"
(μεν με κατακρίνετε για την αντίδρασην μου αλλά τούτον το πράμαν ακούω το καμιάν δεκαετία, τζαι η γιαγιά μου εν όπως την αππάραν, εν έσιει τζαι τίποτε να πεις ότι κινδυνεύει)

Βλέποντας ότι το χαρτί του θανάτου κάηκε μπροστά στην αναισθησίαν μου, εσυνέχισεν με πιο ρεαλιστικόν συναισθηματικόν εκβιασμόν:

"αχ τζαι εννά είσαι στα ξένα τζαι εννά μαραζώνω"
"Μα γιατί να μαραζώνεις ρε γιαγιά; Πάω να σπουδάσω, να δουλέψω, εν καλά πράματα τούτα"
" Μα εγώ εννά ανησυχώ, να είσαι μόνη σου σε ξένην χώραν, μακριά του τζυρού τζαι της μάνα σου"

(η Μάνα Ερυκίνης κάπου δαμέ διακόπτει για να πει ότι τζαι δαμέ που είμαι εν τζαι είμαι με την μάναν τζαι τον τζύρην μου. Τα φιλιά μου μάνα, σ' αγαπώ!!)

Η γιαγιά να συνεχίζει ακάθεκτη, τζαι έχει εν τω μεταξύ σηκωθεί από τον καναπέ τζαι στέκεται στο μέσο του δωματίου:

"Τζαι εγώ ξέρεις, άμαν ανησυχώ τζαι μαραζώνω, εν τζοιμούμαι την νύχταν". Τζαι κάπου δαμέ να ξεκινά το κλάμαν...

Τζαι οι φανταστικοί θεατές σηκώνουνται να χειροκροτήσουν, γιατί τέθκοιον ρεσιτάλ ερμηνείας απαιτεί standing ovation (τζαι Όσκαρ, αλλά εν γλίορα ακόμα για να κάμουμεν προβλέψεις).

Αφού η γιαγιά μου είδεν ότι εν έδρωννεν το φτιν μου, (εν είμαι σίουρη τι επερίμενεν να πω, εντάξει γιαγιά εν θα πάω, τζοιμήθου ήσυχη;) έφερεν τα τζαινούρκα της φουστάνια να μας τα χουμίσει τζαι να της πούμεν την γνώμην μας.

Τι να πω; Τέλος καλό, όλα καλά; Ότι η οικογένεια μου εν πάει καλά;