From Paris to Berlin

αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Ναι, ναι. Ήγγικεν η ώρα για τη μεγάλη έξοδο (με μεγαλύτερη επιτυχία από αυτή του Μεσολογγίου εύχομαι). Η ώρα που αφήνω την ταλαίπωρη τούτη νήσο. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα που λαλεί τζαι το τραούδιν.

Αλλά πριν γινεί τούτον, παραιτώ για λλίον τα δικτατορικά, τες βαλίτσες, τα χαρκιά τζαι τες ετοιμασίες τζαι πάω ταξίδιν αναψυχής (εντάξει τζαι λλίης δουλειάς). Με λλία λόγια την κάνω για Βερολίνο φίλε μου. Τζαι λαλώ το με περίσσιο ενθουσιασμόν τζαι με τζείνον το χαμόγελον το "σιου σιού να σπάσετε", γιατί αν τζαι εν επία ποττέ, είπαν μου ότι είναι και γαμώ τες πόλεις. Άμαν ακούεις που άκρως διαφορετικά πλάσματα τα ίδια ενθουσιώδη λόγια, σημαίνει ότι κάτι πολλά ιδιαίτερον υπάρχει τζιαμέ. Λαλούν ότι όπως τζι αν είσαι, όποιος τζι αν είσαι, το Βερολίνον εννά σου αρέσει.

Καρτερώ το πως τζαι πως τούντο ταξίδιν. Όι επειδή εννά γνωρίσω το μελλοντικό μου επόπτη, τζαι τους μελλοντικούς μου συναδέλφους, αλλά κυρίως το ότι εννα δω πρώτη φορά το Βερολίνο, το Βερολίνο, που μετά το Wings of Desire του Βέντερς (όσοι εν το είδετε, γυρέψετε το) περιβάλλεται στο νου μου με ένα πέπλο ονειρικό, μυστικιστικό, ρομαντικό ακόμα. Τζαι το ότι εννά κάμω τούντο ταξίδιν με τη Μ.#1 τζαι τη Μ.#2, η αγία τριάς, που έχουμεν να ταξιδέψουμεν ομαδικώς εκτός Κύπρου που τότε που επιάσαμεν κυριολοκτικά τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια, interrail εμπειρία βλέπετε, για μια βόλτα στη Ρώμη τζαι θκυό χορταστικές μέρες στη Σαλονίκη (νομίζω πρώτη φορά εκατανάλωσα τόσο φαί σε δύο μέρες χωρίς να έχω περίοδο).

Τέλοσπαντων. Με τούτα τζαι με τζείνα , εν ξέρω πότε εννά έχω ξανά νουν τζαι ίντερνετ να γράψω κείμενον, αλλά άμα επιστρέψω, θα επιστρέψω με νέα και εντυπώσεις. Σας φιλώ και να προσέχετε όσο λείπω, να θκιαβάζετε κανέναν άλλο σοβαρό άνθρωπο, να κάμνετε υπομονήν με όσα γίνουνται γυρώ μας, να το παλεύκετε μέχρι τελικής πτώσεως τζαι μέσα μέσα να με σκέφτεστε.

Η Ερυκίνη σας.