Σε θκυό εφτομάδες έρκουνται οι Placebo εντάξει; τζαι οι Iron Maiden. Τζαι τζείνοι οι Black Rebel ... κάτι (εν τζαι ξέρω τα τα πλάσματα). Τζαι πολλοί άλλοι ρε παιδί μου. Ποτζείνα τα φεστιβάλ με τα τσιατίρκα που έσιει ξέρω γω πόσες εμφανίσεις μέσα σε μιαν ημέραν, με τους μαλλιάες, τες μπύρες, τζαι τα ναρκωτικά. Ποτζείνα τα τύπου πανικός.
Εν τζαι εν ότι είμαι τζαι πολλά ροκού τα γέριμα, ούτε που τους πολλοξέρω τούτους ούλλους, αλλά μιαν φοράν που μπορώ να πάω σε έτσι συναυλία/φεστιβάλ να μεν πάω; Φυσικά μόνη μου εν έσιει περίπτωση. Ψιλοσιέζουμαι (με το συμπάθειο), ποιος ξέρεις ποιας καρυδιάς καρύδι θα μαζευτεί τζιαμέ τζαι σε τι κατάσταση, τζαι τέλοσπάντων τούτα εν πράματα παρέας έννεν να παέννεις μόνος σου.
Έλα όμως που κανένας μα κανένας που την παρέαν εν θέλει να πάει. Εφκάλαν με έξω που τα ρούχα μου. Ο ένας εν ακριβά, του άλλου εν του αρέσκουν οι Placebo ιμίσh (Every me and every you, every meeeeeeeeeeeeeeeeeee).
Και το αποκορύφωμα. Στο γραφείο σήμερα βρίσκω μιαν συνάδελφο, δηλαδής κάμνει τζαι τζείνη διδακτορικόν. Βελγίδα τωρά, εκαταλάβετε. Ίντα μπου κάμνεις; Καλά; και τα λοιπά. Τζαι λαλεί μου εεε εννά πάω στο Pukkelpop τον Αύγουστο...
Παναΰρκα εγώ φούλ.
- έλα ρε μα σοβαρά; αλήθκεια εννά πάεις; έθελα τζαι εγώ να πάω ρε τζαι εν έβρισκα κανέναν να πάμεν παρέαν. τζαι εν έθελα να πάω μόνη μου.
Τζαι ποια ήταν η απάντηση; όι πέτε. νομίζετε είπεν μου "έλα ρε μαζί μας;" ΛΑΘΟΣ.
"Να πάεις, εννάν πολλά ωραία". Τούτον ήταν η απάντηση. Μόνον.
Σκατοβέλγοι.
Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
Nεολαίοι
Στον Καπνόν που λαλείτε (Kapnos Airport Shuttle, άκου ποιος καπνός) στην αναχώρηση προς Βέλγιο μεριά (τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα που λένε), είμασταν καμπόσα πλάσματα, ανάμεσά τους τζαι μια ομάδα νεολαίων, θα ταν πας τα 14-15 (παραπάνω αποκλείεται). Αρέσκουν μου οι μιτσιοί ώρες ώρες, έχουν μιαν ζωντάνιαν ρε παιδί μου, ακούουνται (όπως ακουούμασταν τζι εμείς στην ηλικία τους δηλαδή) τζαι ας σπάζουν τα φκιά μου μερικές φορές, στην πραγματικότητα αρέσκει μου.
Άμα δε δώκεις προσοχή στο τι λαλούν (εν τζαι θέλω να κρυφακούω, απλά έτο τυχαίνει, χούιν του επαγγέλματος αν θέλεις, ξέρω γω;) πολλά ενδιαφέροντα πράματα θα ακούσεις. Κάποια αιώνια εφηβικά, που τα είπαμεν ούλλοι, κάποια καινούργια, εποχιακά. Τζαι εν τζαι εχάλασεν με που κουβαλούν external hard disk στες διακοπές τους (ας πούμεν τι στ’ ανάθεμαν θα το κάμεις;), ούτε που το πιο σημαντικό θέμα προς επίλυση ήταν το αν θα μπορούν να έχουν Facebook στο κινητό τζιαμέ που θα ένι (επήρα το απόφασην ότι μια μέρα θα γυρεύκει ο άνθρωπος μια γωνιά σε τούτον τον πλανήτη να χωστεί που το Ίντερνετ τζαι εν θα βρίσκει), εντάξει εχάλασεν με λλίον που 15 χρονών κότσιροι (με το συμπάθειο) παν στη Μύκονο να δουν τον David Guetta (ας πούμεν ποιος νοήμων γονιός διά λεφτά στη 14χρονη κόρη του να πάει με τες φίλες της στα μπαρ της Μυκόνου; Τι; Τάχα είσαι ο σούπερ-κουλ γονιός που δεν έχει κολλήματα;). Τζείνον που με εχάλασεν πολλά ήταν που άκουσα τη φράση «τζείνος ο πρήχτης ο τζύρης μου….».
Πέτε με οπισθοδρομικιά, συντηρητικιά, πουριτανή (πέτε με ό,τι θέλετε), αλλά όσες φορές μου εσπάσαν τα νεύρα μου οι γονιοί μου καθως μεγάλωνα δεν μπορώ να ανακαλέσω ούτε μια φορά που να είπα έτσι κουβέντα (ή αντίστοιχης βαρύτητας) για τους γονιούς μου είτε μπροστά τους είτε μπροστά στους φίλους μου. Ούτε καν που μέσα μου. Ούτε που το εσκέφτηκα ποττέ. Φαίνεται μου πολλά ασέβεια, τζαι όι ο σεβασμός έννεν κάτι ξεπερασμένο, όπως το να σου αρέσκει ο Σάκης.
Τζαι υποθέτω, απλά υποθέτω (γιατί μπορεί να εν μια που τζείνες τες εξαιρέσεις, έτσι κρατώ μια πισινή) ότι τζείνος ο πρήχτης ο τζύρης του εν τζείνος που πιερώννει το κινητό που πιάννει τζαι Facebook, τα ακριβά στυλάτα ρούχα, μεν σου πω τζαι τες διακοπές του.
Ξέρω τι εννα πείτε. «Κολλάς τζαι εσού σε κάτι λεπτομέρειες…». Εμ, η κολλητή Σ. λαλεί ότι η πραγματική ψυσιή ενός ανθρώπου εν στα πολλά απλά τζαι μιτσιά που φαίνεται.
Άμα δε δώκεις προσοχή στο τι λαλούν (εν τζαι θέλω να κρυφακούω, απλά έτο τυχαίνει, χούιν του επαγγέλματος αν θέλεις, ξέρω γω;) πολλά ενδιαφέροντα πράματα θα ακούσεις. Κάποια αιώνια εφηβικά, που τα είπαμεν ούλλοι, κάποια καινούργια, εποχιακά. Τζαι εν τζαι εχάλασεν με που κουβαλούν external hard disk στες διακοπές τους (ας πούμεν τι στ’ ανάθεμαν θα το κάμεις;), ούτε που το πιο σημαντικό θέμα προς επίλυση ήταν το αν θα μπορούν να έχουν Facebook στο κινητό τζιαμέ που θα ένι (επήρα το απόφασην ότι μια μέρα θα γυρεύκει ο άνθρωπος μια γωνιά σε τούτον τον πλανήτη να χωστεί που το Ίντερνετ τζαι εν θα βρίσκει), εντάξει εχάλασεν με λλίον που 15 χρονών κότσιροι (με το συμπάθειο) παν στη Μύκονο να δουν τον David Guetta (ας πούμεν ποιος νοήμων γονιός διά λεφτά στη 14χρονη κόρη του να πάει με τες φίλες της στα μπαρ της Μυκόνου; Τι; Τάχα είσαι ο σούπερ-κουλ γονιός που δεν έχει κολλήματα;). Τζείνον που με εχάλασεν πολλά ήταν που άκουσα τη φράση «τζείνος ο πρήχτης ο τζύρης μου….».
Πέτε με οπισθοδρομικιά, συντηρητικιά, πουριτανή (πέτε με ό,τι θέλετε), αλλά όσες φορές μου εσπάσαν τα νεύρα μου οι γονιοί μου καθως μεγάλωνα δεν μπορώ να ανακαλέσω ούτε μια φορά που να είπα έτσι κουβέντα (ή αντίστοιχης βαρύτητας) για τους γονιούς μου είτε μπροστά τους είτε μπροστά στους φίλους μου. Ούτε καν που μέσα μου. Ούτε που το εσκέφτηκα ποττέ. Φαίνεται μου πολλά ασέβεια, τζαι όι ο σεβασμός έννεν κάτι ξεπερασμένο, όπως το να σου αρέσκει ο Σάκης.
Τζαι υποθέτω, απλά υποθέτω (γιατί μπορεί να εν μια που τζείνες τες εξαιρέσεις, έτσι κρατώ μια πισινή) ότι τζείνος ο πρήχτης ο τζύρης του εν τζείνος που πιερώννει το κινητό που πιάννει τζαι Facebook, τα ακριβά στυλάτα ρούχα, μεν σου πω τζαι τες διακοπές του.
Ξέρω τι εννα πείτε. «Κολλάς τζαι εσού σε κάτι λεπτομέρειες…». Εμ, η κολλητή Σ. λαλεί ότι η πραγματική ψυσιή ενός ανθρώπου εν στα πολλά απλά τζαι μιτσιά που φαίνεται.
Τρίτη 20 Ιουλίου 2010
20 του Ιούλη
Τούτην την ημέραν (εκτός που τη γέννηση της κολλητής Μ.) εγίνηκεν ένας πόλεμος...
πόλεμος κανονικός...
που τζείνους που θορούμεν στην τηλεόραση μέσα μέσα άμα οι συμπαντικοί αστυνόμοι (ρυθμίζουν όλη τη γη τζαι όλο το σύμπαν άμα λάχει επιβάλλοντας την τάξη, τη δική τους τάξη δηλαδή), οι Αμερικάνοι κάμνουν ντου σε καμιά χώρα κάπου στην Ανατολή.
που τζείνους με τα αεροπλάνα τζαι τες σειρήνες τζαι τους στρατιώτες τζαι τους πεθαμένους.
που τζείνους που αφήνουν πίσω πρόσφυγες που ζουν σε προσφυγικούς συνοικισμούς ("τι εννοείς ζεις σε προσφυγικό συνοικισμό; πρόσφυγες έννεν τζείνοι που αναγκάζουνται να φύουν που έσσω τους για να γλυτώσουν την ζωήν τους;" ερώτησε η γνωριμία/επαφή/σχέση προχτές. Εν εκατάλαβεν ούτε τζαι τζείνος ότι εγίνηκεν πόλεμος δαμέ φαίνεται).
πόλεμος κανονικός...
που τζείνους που η μάνα μου εύχεται πάνω που ούλλα να μεν ζήσουν τα παιθκιά της (τζαι τα αγγόνια που δεν έχει) ποττέ. Που τζείνους που της φέρνουν εικόνες στο νου τζαι δάκρυα στα μμάθκια ακόμα τζαι σήμερα.
Μεν με παρεξηγείτε που το λαλώ να το εμπεδώσω, αλλά εγώ τον πόλεμον εν τον έζησα. εγεννήθηκα 10 χρόνια μετά την εισβολήν τζαι ώσπου να άρκεψω να καταλάβω τον κόσμο έξω που τα μίκυ μάους μου επέρασεν άνετα 20ετία. Τόσος τζαιρός που, συγγνώμη αλλά εν αλήθκεια, μερικές φορές ξιχάννω ότι εγίνηκεν έτσι πράμαν ή μάλλον εν συνειδητοποιώ το τι εγίνηκεν ακριβώς. Εγεννήθηκα μέσα στες συνομιλίες, τζείνες που εν εφκάλλαν ποττέ πουθενά, εμεγάλωσα με τούτην την ιδέαν, ότι συζητούμεν έναν θέμαν χαμένον. Με τα τετράδια του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ, τζαι τα ίδια συνθήματα κάθε χρόνο έτσι μέραν. Με τες διαδηλώσεις που πάντα επίαιννα για το γνωστό ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Με τες ιστορίες των γονιών μου για τα χαμένα τους χωρκά, για την εύφορην τη γη, τζαι τα παναύρκα, για τους γείτονες, για τη χαμένην ευτυχία. Επόνησα τον πόνον των γονιών μου τζαι των παππούδων μου, έμαθα την ιστορίαν του τόπου μου μέσα που διηγήσεις τζαι που εικόνες τζαι που το μάθημαν της ιστορίας στο σχολείο. Τζαι έμεινεν μου μια θλίψη, θλίψη για ούλλα όσα εγινήκαν, αλλά αποστασιοποιημένη, γιατί τίποτε που τούτα εν έζησα (τζαι ευτυχώς), ούτε τες συνέπειες που εζήσαν οι γονείς μου.
Με τα χρόνια εμεγάλωσα τζι άρκεψα να δυσπυρκώ. Άρκεψα να ακούω λλίον παραπάνω τι λαλούν τζείνοι οι χαντοί στην τηλεόρασην (οι πολιτικοί that is). Άρκεψα να δυσανασχετώ. Με το μάταιον των συζητήσεων, με την επανάληψη των ίδιων τζαι ίδιων επιχειρημάτων, φράσεων τζαι απόψεων. Με τα κολλήματα των πολιτικών. Με την έλλειψη λογικής τζαι διορατικότητας. εβαρήθηκα το κυπριακόν ως τζιαμέ που εν έσιει. τζαι εβαρήθηκα την αντιμετώπισην του θέματος που τους άρχοντες πάλε ως τζιαμέ που εν έσιει. Τους ενωτικούς που ζουν στη σφαίρα της φαντασίας, τζείνους που εν θέλουν καμιά λύση εκτός τζαι αν θα πιάν τζαι την Κερύνεια πίσω, τζείνους που θέλουν λύσην δίκαιην, βιώσιμην τζαι ευρωπαϊκήν (ούλλα πολλά συγκεκριμένα), τζείνους που εν ασχολούνται καν με το κυπριακόν, τζείνους που αγνοούν το πραξικόπημαν, τζαι τζείνους που αγνοούν την εισβολήν, τζείνους που πιστεύκουν στην επαναπροσέγγισην, όλοι είμαστεν αδέλφια/είμαστεν τόσο ίδιοι/ κάνε κι εσύ ένα φίλο τουρκοκύπριο μπορείς (τούτα εν τα λαλώ ειρωνικά, συμφωνώ με χίλια, αλλά εν κάμνω φίλους βάσει ράτσας σόρυ, ούτε επικοινωνώ με ανθρώπους καταναγκαστικά, τούτα τα πράματα έρκουνται φυσικά), ακόμα τζαι μέναν που εγίνηκα τόσον αναίσθητη με το θέμαν. Τόσο κυνική.
Με τούτα τζαι με τζείνα, με τα χρόνια, έλειψεν μου ο συναισθηματισμός, μάχουμαι να δω τα πράματα λογικά τζαι να διαμορφώσω άποψην στηριζόμενη στη λογική, μάχουμαι να ξιλείψω τα στερεότυπα τζαι τες παρανοήσεις που μου εφυτέψαν μες το νουν τζαι εγώ έχαψα τες ούλλες. Θορώ, σε αντίθεση με πολλούς γυρώ μας, την προοπτικήν των πραμάτων, το αύριον. Όι το εχτές. Εν το αρνούμαι, ούτε ξιάννω τα γέριμα, απλά προτιμώ να μεν εστιάζω τζιαμέ. Γιατί πιστεύκω εν λειτουργικόν. Τζαι η λειτουργικότητα εν μεγάλον πράμαν.
Αλλά μέσα μέσα σκέφτουμαι ότι έτσι εν συνειδητοποιώ ότι εγίνηκεν πόλεμος. Πόλεμος ρε κανονικός.
πόλεμος κανονικός...
που τζείνους που θορούμεν στην τηλεόραση μέσα μέσα άμα οι συμπαντικοί αστυνόμοι (ρυθμίζουν όλη τη γη τζαι όλο το σύμπαν άμα λάχει επιβάλλοντας την τάξη, τη δική τους τάξη δηλαδή), οι Αμερικάνοι κάμνουν ντου σε καμιά χώρα κάπου στην Ανατολή.
που τζείνους με τα αεροπλάνα τζαι τες σειρήνες τζαι τους στρατιώτες τζαι τους πεθαμένους.
που τζείνους που αφήνουν πίσω πρόσφυγες που ζουν σε προσφυγικούς συνοικισμούς ("τι εννοείς ζεις σε προσφυγικό συνοικισμό; πρόσφυγες έννεν τζείνοι που αναγκάζουνται να φύουν που έσσω τους για να γλυτώσουν την ζωήν τους;" ερώτησε η γνωριμία/επαφή/σχέση προχτές. Εν εκατάλαβεν ούτε τζαι τζείνος ότι εγίνηκεν πόλεμος δαμέ φαίνεται).
πόλεμος κανονικός...
που τζείνους που η μάνα μου εύχεται πάνω που ούλλα να μεν ζήσουν τα παιθκιά της (τζαι τα αγγόνια που δεν έχει) ποττέ. Που τζείνους που της φέρνουν εικόνες στο νου τζαι δάκρυα στα μμάθκια ακόμα τζαι σήμερα.
Μεν με παρεξηγείτε που το λαλώ να το εμπεδώσω, αλλά εγώ τον πόλεμον εν τον έζησα. εγεννήθηκα 10 χρόνια μετά την εισβολήν τζαι ώσπου να άρκεψω να καταλάβω τον κόσμο έξω που τα μίκυ μάους μου επέρασεν άνετα 20ετία. Τόσος τζαιρός που, συγγνώμη αλλά εν αλήθκεια, μερικές φορές ξιχάννω ότι εγίνηκεν έτσι πράμαν ή μάλλον εν συνειδητοποιώ το τι εγίνηκεν ακριβώς. Εγεννήθηκα μέσα στες συνομιλίες, τζείνες που εν εφκάλλαν ποττέ πουθενά, εμεγάλωσα με τούτην την ιδέαν, ότι συζητούμεν έναν θέμαν χαμένον. Με τα τετράδια του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ, τζαι τα ίδια συνθήματα κάθε χρόνο έτσι μέραν. Με τες διαδηλώσεις που πάντα επίαιννα για το γνωστό ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Με τες ιστορίες των γονιών μου για τα χαμένα τους χωρκά, για την εύφορην τη γη, τζαι τα παναύρκα, για τους γείτονες, για τη χαμένην ευτυχία. Επόνησα τον πόνον των γονιών μου τζαι των παππούδων μου, έμαθα την ιστορίαν του τόπου μου μέσα που διηγήσεις τζαι που εικόνες τζαι που το μάθημαν της ιστορίας στο σχολείο. Τζαι έμεινεν μου μια θλίψη, θλίψη για ούλλα όσα εγινήκαν, αλλά αποστασιοποιημένη, γιατί τίποτε που τούτα εν έζησα (τζαι ευτυχώς), ούτε τες συνέπειες που εζήσαν οι γονείς μου.
Με τα χρόνια εμεγάλωσα τζι άρκεψα να δυσπυρκώ. Άρκεψα να ακούω λλίον παραπάνω τι λαλούν τζείνοι οι χαντοί στην τηλεόρασην (οι πολιτικοί that is). Άρκεψα να δυσανασχετώ. Με το μάταιον των συζητήσεων, με την επανάληψη των ίδιων τζαι ίδιων επιχειρημάτων, φράσεων τζαι απόψεων. Με τα κολλήματα των πολιτικών. Με την έλλειψη λογικής τζαι διορατικότητας. εβαρήθηκα το κυπριακόν ως τζιαμέ που εν έσιει. τζαι εβαρήθηκα την αντιμετώπισην του θέματος που τους άρχοντες πάλε ως τζιαμέ που εν έσιει. Τους ενωτικούς που ζουν στη σφαίρα της φαντασίας, τζείνους που εν θέλουν καμιά λύση εκτός τζαι αν θα πιάν τζαι την Κερύνεια πίσω, τζείνους που θέλουν λύσην δίκαιην, βιώσιμην τζαι ευρωπαϊκήν (ούλλα πολλά συγκεκριμένα), τζείνους που εν ασχολούνται καν με το κυπριακόν, τζείνους που αγνοούν το πραξικόπημαν, τζαι τζείνους που αγνοούν την εισβολήν, τζείνους που πιστεύκουν στην επαναπροσέγγισην, όλοι είμαστεν αδέλφια/είμαστεν τόσο ίδιοι/ κάνε κι εσύ ένα φίλο τουρκοκύπριο μπορείς (τούτα εν τα λαλώ ειρωνικά, συμφωνώ με χίλια, αλλά εν κάμνω φίλους βάσει ράτσας σόρυ, ούτε επικοινωνώ με ανθρώπους καταναγκαστικά, τούτα τα πράματα έρκουνται φυσικά), ακόμα τζαι μέναν που εγίνηκα τόσον αναίσθητη με το θέμαν. Τόσο κυνική.
Με τούτα τζαι με τζείνα, με τα χρόνια, έλειψεν μου ο συναισθηματισμός, μάχουμαι να δω τα πράματα λογικά τζαι να διαμορφώσω άποψην στηριζόμενη στη λογική, μάχουμαι να ξιλείψω τα στερεότυπα τζαι τες παρανοήσεις που μου εφυτέψαν μες το νουν τζαι εγώ έχαψα τες ούλλες. Θορώ, σε αντίθεση με πολλούς γυρώ μας, την προοπτικήν των πραμάτων, το αύριον. Όι το εχτές. Εν το αρνούμαι, ούτε ξιάννω τα γέριμα, απλά προτιμώ να μεν εστιάζω τζιαμέ. Γιατί πιστεύκω εν λειτουργικόν. Τζαι η λειτουργικότητα εν μεγάλον πράμαν.
Αλλά μέσα μέσα σκέφτουμαι ότι έτσι εν συνειδητοποιώ ότι εγίνηκεν πόλεμος. Πόλεμος ρε κανονικός.
Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010
AMMOS
το καλλύττερο beach bar του νησιού.
Τζαι όι έννεν επειδή τζιαμέ συχνάζουν τα καλλύττερα τζαι πιο ακριβά γυαλιά ηλίου τζαι μαγιά (μετά των σωμάτων που τα περιφέρουν βεβαίως). Ούτε επειδή τζιαμέ θα έβρεις τους πιο τέλεια μαυρισμένους κυπραίους, τζαι τα πιο τέλεια γυμνασμένα σώματα (το Άμμος εν τακτική η εκδρομή του Συλλόγου Γυμναστηριασμένων Κύπρου). Ούτε επειδή τζιαμέ παίζει μουσική του κλαμπ νυχθημερόν, ούτε καν επειδή τζιαμέ έσιει άσπρους σιονάτους καναπέδες μες τες λετσιασμένες τες άμμους (μόνον εμέναν κάμνει μου βλακεία το κονσεπτ έννεν?).
Εν επειδή τζιαμέ θα γνωρίσεις ενδιαφέροντα άτομα, με ενδιαφέροντα πράματα να σου πουν, ενδιαφέροντα ταλέντα τζαι δεξιότητες.
Εγώ ας πούμεν εγνώρισα κάποιον που μπορεί να κάμνει ούλλους τους ήχους των διαφόρων μάρκων αυτοκινήτων τζαι μοτόρων (πχ. ο ήχος του Subaru, του Isuzu του διπλοκάμπινου, της harley) με το στόμαν τζαι την παλάμην του....
μάνα μου ο καθένας ότι ξέρει καλόν ένι. Μάθε τέχνη κι άστηνε που λένε τζι άμαν πεινάσεις πιάστηνε.
ΥΓ. στο Άμμος επία θκυό φορές. τζαι στες θκυό απόλαυσα ένα μόνο, που καθαρόν μαζοχισμόν ίσως, το βλέμμα των απανταχού τρέντηδων. Τζείνον το αποδοκιμαστικόν που ξεκινά που τες παλιοπαντοφλούες μου, προχωρά στον ττόρον μου τον πράσινο τον διαφημιστικό με το ψαρούιν, στες μιλλούδες που κρέμμουνται ποτζεί ποδά, στα μωβ μυωπικά γυαλλιά τζαι καταλήγει στα άθλια μαλλιά μου. Τζείνον που φωνάζει "τι κάμνει τούτη δαμέ;" Ίσως γιατί αντιλαμβάνουμαι ότι τζείνοι νιώθουν πιο άβολα να είμαι ανάμεσά τους από ότι εγώ. Ίσως γιατί θέλω να δείξω ότι έσιει τζαι φυσιολογικούς ανθρώπους που παν στην θάλασσα τζαι γουστάρουν να δείχνουν ούλλες τες μίλλες τους. τζαι εν οκ.
Τζαι όι έννεν επειδή τζιαμέ συχνάζουν τα καλλύττερα τζαι πιο ακριβά γυαλιά ηλίου τζαι μαγιά (μετά των σωμάτων που τα περιφέρουν βεβαίως). Ούτε επειδή τζιαμέ θα έβρεις τους πιο τέλεια μαυρισμένους κυπραίους, τζαι τα πιο τέλεια γυμνασμένα σώματα (το Άμμος εν τακτική η εκδρομή του Συλλόγου Γυμναστηριασμένων Κύπρου). Ούτε επειδή τζιαμέ παίζει μουσική του κλαμπ νυχθημερόν, ούτε καν επειδή τζιαμέ έσιει άσπρους σιονάτους καναπέδες μες τες λετσιασμένες τες άμμους (μόνον εμέναν κάμνει μου βλακεία το κονσεπτ έννεν?).
Εν επειδή τζιαμέ θα γνωρίσεις ενδιαφέροντα άτομα, με ενδιαφέροντα πράματα να σου πουν, ενδιαφέροντα ταλέντα τζαι δεξιότητες.
Εγώ ας πούμεν εγνώρισα κάποιον που μπορεί να κάμνει ούλλους τους ήχους των διαφόρων μάρκων αυτοκινήτων τζαι μοτόρων (πχ. ο ήχος του Subaru, του Isuzu του διπλοκάμπινου, της harley) με το στόμαν τζαι την παλάμην του....
μάνα μου ο καθένας ότι ξέρει καλόν ένι. Μάθε τέχνη κι άστηνε που λένε τζι άμαν πεινάσεις πιάστηνε.
ΥΓ. στο Άμμος επία θκυό φορές. τζαι στες θκυό απόλαυσα ένα μόνο, που καθαρόν μαζοχισμόν ίσως, το βλέμμα των απανταχού τρέντηδων. Τζείνον το αποδοκιμαστικόν που ξεκινά που τες παλιοπαντοφλούες μου, προχωρά στον ττόρον μου τον πράσινο τον διαφημιστικό με το ψαρούιν, στες μιλλούδες που κρέμμουνται ποτζεί ποδά, στα μωβ μυωπικά γυαλλιά τζαι καταλήγει στα άθλια μαλλιά μου. Τζείνον που φωνάζει "τι κάμνει τούτη δαμέ;" Ίσως γιατί αντιλαμβάνουμαι ότι τζείνοι νιώθουν πιο άβολα να είμαι ανάμεσά τους από ότι εγώ. Ίσως γιατί θέλω να δείξω ότι έσιει τζαι φυσιολογικούς ανθρώπους που παν στην θάλασσα τζαι γουστάρουν να δείχνουν ούλλες τες μίλλες τους. τζαι εν οκ.
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
Περί πραξικοπήματος
Τζι ενώ το κυπριακό εσυζήτησα το άπειρες φορές με ελληνοκύπριους, καμιά φορά με καλαμαράες, μερικές φορές με τουρκοκύπριους, πρόσφατα με μερικούς Τούρκους (ένας πουτζίνους παιδίν εποίκων, οι γονιοί του φτωσιοί που τη Σμύρνη εκαταλήξαν στην Κύπρο για να δουλέψουν κάπου στο '84, με τον Ονούρ βρεφούιν να περνά τα πρώτα 5 χρόνια του στην Τζιερύνειαν. Αχ, πόσο θέλει να ξαναπάει μιαν ημέραν λαλεί.), τζαι με πολλούς ξένους, οι πιο πολλοί με πλήρη άγνοια για την Κύπρο, έτσι κάμνεις μιαν περίληψη των γεγονότων (εν τζαι πολλά να τα λαλείς τόσες φορές), αλλά τζαι καμπόσους με κάποιες γνώσεις, με πλήρη γνώση ή και με πλήρη παρανόηση των γεγονότων.
Τζι όταν λέμε παρανόηση, εννοούμε άλλα ντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα. Το τι έχω ακούσει ως προς το ποιο είναι το Κυπριακό πρόβλημα δε λέγεται. Με αποκορύφωμα το σχόλιο του γάλλου παρέα.
Εr. (γάλλος παρέας): το νησίν εν μοιρασμένον έννεν;
Ε (Ερυκίνη) : ναι, τουρκοκύπριοι στο βόριεο μέρος, ελληνοκύπριοι στο νότιο μπλα μπλα μπλα
Er.: επειδή η Ελλάδα επιτέθηκε στην Κύπρο για να την κατακτήσει έννε;
Ε: (στραβοκαταπίννω, γιατί έτρωα τζιόλας, να μου σταθεί. ταμπλάς, ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό) Συγγνώμη;
Er: έτσι εμάθαμεν στο σχολείο....
Ε.: όχι εν εκατάλαβες. Εν σας τα εμάθαν καλά. Εν η Τουρκία που επιτέθηκε στην Κύπρο. Η Ελλάδα εν επροσπάθησεν ποττέ να κατακτήσει την Κύπρον.
Er.: σοβαρομιλάς; καλά εν έκαμεν η Χούντα πραξικόπημαν στην Κύπρο;
Ε.: εεεεεεεε...., ναι. Αλλά πραξικόπημαν. Εν τζαι ήταν εισβολή. εν τζαι εθέλαν να κατακτήσουν την Κύπρον, απλά να ρίξουν την κυβέρνησην εθέλαν, τζαι εν ήταν απλά μια επίθεση που την Ελλάδα, ήταν τζαι κάμποσοι κύπριοι εθνικιστές που εστραφήκαν ενάντια στην κυβέρνηση.....
(ο γάλλος παρέας να με κοιτά παραξενεμένος. Φαίνεται να μεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά. Ίσως γιατί οι γάλλοι εν είχαν ποττέ "μητέρες πατρίδες", "εγγυήτριες δυνάμεις", πε το όπως θέλεις. Τζαι εγώ να νιώθω ηλίθια προσπαθώντας να εξηγήσω. Τζαι τι να εξηγήσω δηλαδή....)
Τζαι τέλοσπάντων, λαλώ τελικά, 5 μέρες μετά που το πραξικόπημαν, εγίνηκεν εισβολή που την Τουρκίαν. Τούτον εν σας το εμάθαν στο σχολείο;;;;
Εκατέληξα τζείνην την ημέραν, τζαι μετά που ούυυλλα τα υπόλοιπα που άκουσα, ότι σε τούτον τον κόσμον μόνον εμείς αντιλαμβανούμαστεν τους εαυτούς μας ως τα θύματα, τους καλούς, τζαι τους Τούρκους ως τους κακούς. Μόνον εμείς. Γιατί μπορεί εμείς να εδώκαμεν συγχωροχάρτιν στους πραξικοπηματίες, να επαραβλέψαμεν τες πράξεις τους στον ρουν της ιστορίας τζαι να συνεχίζουμεν να τες αγνοούμεν λες τζαι εν εγίναν, να μειώνουμεν τη σημασίαν τους (μεν σου πω να τη διαστρεβλώνουμεν τζαι να κάμνουμεν τζαι αδριάντες) αλλά οι άλλοι τζιαμέ έξω εν το εκάμαν. Εν το εκάμαν τζαι θορούν τες ευθύνες μας πολλά πιο ξεκάθαρα που μας.
Τζι όταν λέμε παρανόηση, εννοούμε άλλα ντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα. Το τι έχω ακούσει ως προς το ποιο είναι το Κυπριακό πρόβλημα δε λέγεται. Με αποκορύφωμα το σχόλιο του γάλλου παρέα.
Εr. (γάλλος παρέας): το νησίν εν μοιρασμένον έννεν;
Ε (Ερυκίνη) : ναι, τουρκοκύπριοι στο βόριεο μέρος, ελληνοκύπριοι στο νότιο μπλα μπλα μπλα
Er.: επειδή η Ελλάδα επιτέθηκε στην Κύπρο για να την κατακτήσει έννε;
Ε: (στραβοκαταπίννω, γιατί έτρωα τζιόλας, να μου σταθεί. ταμπλάς, ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό) Συγγνώμη;
Er: έτσι εμάθαμεν στο σχολείο....
Ε.: όχι εν εκατάλαβες. Εν σας τα εμάθαν καλά. Εν η Τουρκία που επιτέθηκε στην Κύπρο. Η Ελλάδα εν επροσπάθησεν ποττέ να κατακτήσει την Κύπρον.
Er.: σοβαρομιλάς; καλά εν έκαμεν η Χούντα πραξικόπημαν στην Κύπρο;
Ε.: εεεεεεεε...., ναι. Αλλά πραξικόπημαν. Εν τζαι ήταν εισβολή. εν τζαι εθέλαν να κατακτήσουν την Κύπρον, απλά να ρίξουν την κυβέρνησην εθέλαν, τζαι εν ήταν απλά μια επίθεση που την Ελλάδα, ήταν τζαι κάμποσοι κύπριοι εθνικιστές που εστραφήκαν ενάντια στην κυβέρνηση.....
(ο γάλλος παρέας να με κοιτά παραξενεμένος. Φαίνεται να μεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά. Ίσως γιατί οι γάλλοι εν είχαν ποττέ "μητέρες πατρίδες", "εγγυήτριες δυνάμεις", πε το όπως θέλεις. Τζαι εγώ να νιώθω ηλίθια προσπαθώντας να εξηγήσω. Τζαι τι να εξηγήσω δηλαδή....)
Τζαι τέλοσπάντων, λαλώ τελικά, 5 μέρες μετά που το πραξικόπημαν, εγίνηκεν εισβολή που την Τουρκίαν. Τούτον εν σας το εμάθαν στο σχολείο;;;;
Εκατέληξα τζείνην την ημέραν, τζαι μετά που ούυυλλα τα υπόλοιπα που άκουσα, ότι σε τούτον τον κόσμον μόνον εμείς αντιλαμβανούμαστεν τους εαυτούς μας ως τα θύματα, τους καλούς, τζαι τους Τούρκους ως τους κακούς. Μόνον εμείς. Γιατί μπορεί εμείς να εδώκαμεν συγχωροχάρτιν στους πραξικοπηματίες, να επαραβλέψαμεν τες πράξεις τους στον ρουν της ιστορίας τζαι να συνεχίζουμεν να τες αγνοούμεν λες τζαι εν εγίναν, να μειώνουμεν τη σημασίαν τους (μεν σου πω να τη διαστρεβλώνουμεν τζαι να κάμνουμεν τζαι αδριάντες) αλλά οι άλλοι τζιαμέ έξω εν το εκάμαν. Εν το εκάμαν τζαι θορούν τες ευθύνες μας πολλά πιο ξεκάθαρα που μας.
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
Στο κάμπινγκ αδέλφια μου στο κάμπινγκ...
Τζι αν ήρτες λλίον τζαιρόν στα πάτρια εδάφη τζαι αποφάσισες ότι θέλεις να κάμεις πράματα που συνήθως κάμνεις Κύπρον το καλοτζαίριν, τζαι είπες να πάεις θάλασσαν τζαι να τζοιμηθείς στην παραλίαν (όποιος εν ετζοιμήθηκεν κάτω που τον έναστρο ουρανό της Κύπρου μας το καλοτζαίριν, εν ιξέρει ίντα μπου χάννει), ένα διημερούδιν ρε παιδί μου, να θθυμάσαι τα εξής:
- επειδή ζεις τωρά σε μιαν χώραν με λλίον ήλιον τζαι έλειψεν σου ρε παιδί μου, εν χρειάζεται να κάτσεις μες το λιοπύριν με τες ώωωωρες ώσπου να ακουστεί το τσσσσσσσσσσσσ του τσουρουφλίσματος. Λάου λάου ο ήλιος, ειδεμή εννά καταλήξεις με μιαν ράσιην τύπου, ξεχασμένη-εγγλέζα-τουρίστρια-στο-Figtree, τζαι εν θα φτάνουν 3 κεσεδάκια γιαούρτιν Μπάρμπα-Θωμάς να έρτεις στα ίσια σου (έχουμεν τζαι 2 στρέμματα ράσιην σεξουλιάρικην όι πελλάρες).
- αν θέλεις να πάρεις κάτι μαζί σου να προσκολιέσαι στην παραλία, αλλά εν έσιεις κανένα βιβλίο, μεν πάρεις ένα που τζείνα τα γυναικεία περιοδικά τύπου Must, Madame Figaro, omikron κλπ. Τα 3/4 του περιοδικού έννεν θκιαβάσιμον υλικό, αλλά φωτογραφίες (που μαγιά, ρούχα, ως λιπ-γκλος τζαι κουζινικά) τζαι το 1/4 που εν γραπτός λόγος, περιορίζεται στη θεματολογία: "Πως να χάσετε κιλά", "Πως να μαυρίσετε", "πως να απαλλαγείτε από την κυτταρίτιδα" που ούλλα καταλήγουν στο ότι πρέπει να κόψεις τα τηανιτά τζαι να τρώεις λαχανικά (πράγμα που ούτως ή αλλιώς εν πρόκειται να κάμεις). 'Ωρα προσκόλιου: 5 λεπτά (τζαι με το ζόρι). Έθελα να ξερα τζείνοι που τα γοράζουν τι τα κάμνουν τούτα τα πράματα;; Κρίμας το χαρτίν...
- αν θα τζοιμηθείς στην παραλίαν, φρόντισε τουλάχιστον να σκουλλιστείς που πάνω ως κάτω με τον υπνόσακκον, αν δεν θέλεις να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα με φάτσαν δίδυμη-αδελφή-του-elephant man τζαι να αναρωθκιέσαι "ού, μα είσιεν κουνούπια;"
- αν έσιεις την ψευδαίσθηση ότι επειδή θα κοιμηθείς στα κρεβατάκια στην παραλία τζαι όι σε σκηνή (με τους διπλανούς να παίζουν τα άπαντα του Τερζή στη διαπασών ως τες 5 το πρωί), θα κόψεις κανέναν κουρούιν της προκοπής, ξέχαστο. Μεν εκπλαγείς αν ξυπνήσεις εν τω μέσω της νυκτός που τα "alalala long alalala long long lee long long long.." (ρε αναμνήσεις εφηβείας τούτον το τραούδιν) του μπαρ πάλε στη διαπασών ή που τα μεθυσμένα 16χρονα που προφανώς που ούυυυλλην την παραλίαν θα κάτσουν ακριβώς δίπλα σου για τες κουβέντες του πιοτού. Γενικώς έσιε υπόψην, στο κάμπινγκ εν έσιει ύπνον. Σίουρα πράματα. Αν θέλεις να τζοιμηθείς κλείσε ένα δωμάτιο κάπου.
- αν θέλεις να τζοιμηθείς τη νύχτα χωρίς να ταράσσουν τα στομάσια σου, απέφυγε να φάεις για βραδυνό, σάντουιτς με διάφορα που σαντουιτσάν στο δρόμο. μισό γουρουνόπουλο (υπό μορφή παντός είδους αλλαντικού, χαλλούμια, ντομάτες, αγγουράκια, μαγιονέζες φούλ). εν το λαλείς ακριβώς ελαφρύ, δεν είναι σαντουιτσιάες βελγίου...
- αν θέλεις να κάμεις τη διαδρομή Πάφος-Λευκωσία μετά μουσικής μες το αυτοκίνητο, φρόντισε να έσιεις μαζί σου καμπόσα σι-ντια, γιατί ώσπου να πιάσεις λεμεσό δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσεις σταθμό που ναν ελληνόφωνος, ούτε καν αγγλόφωνος, εκτός που το Ράδιο Πάφος, που εντάξει εν θέμα γούστου τούτο, αλλά τα πιο βαρετά (=βαριά) λαϊκά που το χάραμα, δε λέει, δε λέει....
Τζαι το πιο σημαντικόν που ούλλα. Αν έσιεις μυωπίαν τζαι σκοπεύκεις να φκεις στον ήλιον να φορείς τα γυαλιά σου όσον το δυνατόν λλιόττερον, αν δεν θέλεις να έσιει η κατακότζινη (παπουτσόσυκον) μούττη σου μια διακριτική λευκή γραμμή...
- επειδή ζεις τωρά σε μιαν χώραν με λλίον ήλιον τζαι έλειψεν σου ρε παιδί μου, εν χρειάζεται να κάτσεις μες το λιοπύριν με τες ώωωωρες ώσπου να ακουστεί το τσσσσσσσσσσσσ του τσουρουφλίσματος. Λάου λάου ο ήλιος, ειδεμή εννά καταλήξεις με μιαν ράσιην τύπου, ξεχασμένη-εγγλέζα-τουρίστρια-στο-Figtree, τζαι εν θα φτάνουν 3 κεσεδάκια γιαούρτιν Μπάρμπα-Θωμάς να έρτεις στα ίσια σου (έχουμεν τζαι 2 στρέμματα ράσιην σεξουλιάρικην όι πελλάρες).
- αν θέλεις να πάρεις κάτι μαζί σου να προσκολιέσαι στην παραλία, αλλά εν έσιεις κανένα βιβλίο, μεν πάρεις ένα που τζείνα τα γυναικεία περιοδικά τύπου Must, Madame Figaro, omikron κλπ. Τα 3/4 του περιοδικού έννεν θκιαβάσιμον υλικό, αλλά φωτογραφίες (που μαγιά, ρούχα, ως λιπ-γκλος τζαι κουζινικά) τζαι το 1/4 που εν γραπτός λόγος, περιορίζεται στη θεματολογία: "Πως να χάσετε κιλά", "Πως να μαυρίσετε", "πως να απαλλαγείτε από την κυτταρίτιδα" που ούλλα καταλήγουν στο ότι πρέπει να κόψεις τα τηανιτά τζαι να τρώεις λαχανικά (πράγμα που ούτως ή αλλιώς εν πρόκειται να κάμεις). 'Ωρα προσκόλιου: 5 λεπτά (τζαι με το ζόρι). Έθελα να ξερα τζείνοι που τα γοράζουν τι τα κάμνουν τούτα τα πράματα;; Κρίμας το χαρτίν...
- αν θα τζοιμηθείς στην παραλίαν, φρόντισε τουλάχιστον να σκουλλιστείς που πάνω ως κάτω με τον υπνόσακκον, αν δεν θέλεις να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα με φάτσαν δίδυμη-αδελφή-του-elephant man τζαι να αναρωθκιέσαι "ού, μα είσιεν κουνούπια;"
- αν έσιεις την ψευδαίσθηση ότι επειδή θα κοιμηθείς στα κρεβατάκια στην παραλία τζαι όι σε σκηνή (με τους διπλανούς να παίζουν τα άπαντα του Τερζή στη διαπασών ως τες 5 το πρωί), θα κόψεις κανέναν κουρούιν της προκοπής, ξέχαστο. Μεν εκπλαγείς αν ξυπνήσεις εν τω μέσω της νυκτός που τα "alalala long alalala long long lee long long long.." (ρε αναμνήσεις εφηβείας τούτον το τραούδιν) του μπαρ πάλε στη διαπασών ή που τα μεθυσμένα 16χρονα που προφανώς που ούυυυλλην την παραλίαν θα κάτσουν ακριβώς δίπλα σου για τες κουβέντες του πιοτού. Γενικώς έσιε υπόψην, στο κάμπινγκ εν έσιει ύπνον. Σίουρα πράματα. Αν θέλεις να τζοιμηθείς κλείσε ένα δωμάτιο κάπου.
- αν θέλεις να τζοιμηθείς τη νύχτα χωρίς να ταράσσουν τα στομάσια σου, απέφυγε να φάεις για βραδυνό, σάντουιτς με διάφορα που σαντουιτσάν στο δρόμο. μισό γουρουνόπουλο (υπό μορφή παντός είδους αλλαντικού, χαλλούμια, ντομάτες, αγγουράκια, μαγιονέζες φούλ). εν το λαλείς ακριβώς ελαφρύ, δεν είναι σαντουιτσιάες βελγίου...
- αν θέλεις να κάμεις τη διαδρομή Πάφος-Λευκωσία μετά μουσικής μες το αυτοκίνητο, φρόντισε να έσιεις μαζί σου καμπόσα σι-ντια, γιατί ώσπου να πιάσεις λεμεσό δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσεις σταθμό που ναν ελληνόφωνος, ούτε καν αγγλόφωνος, εκτός που το Ράδιο Πάφος, που εντάξει εν θέμα γούστου τούτο, αλλά τα πιο βαρετά (=βαριά) λαϊκά που το χάραμα, δε λέει, δε λέει....
Τζαι το πιο σημαντικόν που ούλλα. Αν έσιεις μυωπίαν τζαι σκοπεύκεις να φκεις στον ήλιον να φορείς τα γυαλιά σου όσον το δυνατόν λλιόττερον, αν δεν θέλεις να έσιει η κατακότζινη (παπουτσόσυκον) μούττη σου μια διακριτική λευκή γραμμή...
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Α τζαι να μεν ξεχάσω...
επιάσαν με τηλέφωνο που την Αλέρτ (ίντα ντροπή, είχα ξιχάσει το παιδίν εντελώς, εκάμεν 10 λεπτά να συνεννοηθούμεν). Προφανώς η κουβέντα με τον καθεδρικό ναό του Αρχιεπισκόπου προχωρά από ότι φαίνεται... γιατί ο Αρχιεπίσκοπος θέλει να καλεί τους φίλους του για ππάρτυ τζαι εν τους φορεί ο τόπος στες παραδοσιακές κυπριακές βυζαντινές εκκλησιές μας, θέλει μου καθεδρικόν μεγαθήριον.... να έσιει μιαν άπλαν....
Αύριον, η ώρα 12, μπροστά στο Δημαρχείο Λευκωσίας, θα έχει εκδήλωση διαμαρτυρίας. Προφανώς όπου να' σαι φκαίννει η απόφαση. Αν κάποιος ενδιαφέρεται τζαι μπόρει παέννετε τζιαμέ. Για λεπτομέρειες μεν με ρωτάτε (προχτές ήρτα), ρωτάτε τα παιθκιά της ΑΛΕΡΤ.
Ερυκίνη
Αύριον, η ώρα 12, μπροστά στο Δημαρχείο Λευκωσίας, θα έχει εκδήλωση διαμαρτυρίας. Προφανώς όπου να' σαι φκαίννει η απόφαση. Αν κάποιος ενδιαφέρεται τζαι μπόρει παέννετε τζιαμέ. Για λεπτομέρειες μεν με ρωτάτε (προχτές ήρτα), ρωτάτε τα παιθκιά της ΑΛΕΡΤ.
Ερυκίνη
Slap in the face...
κάπως έτσι εν η επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Η πολυαναμενόμενη.
slap in the face....
η πελλολαλλαρκά μετά που τόσον τζαιρόν στους 20 βαθμούς...
slap in the face...
ο παροξυσμός στο σόι μετά βομβαρδισμού με ερωτήσεις τύπου "πότε τελειώνεις το διδακτορικό;", "εννά έβρεις δουλειά μετά;", "γιατί εν το κάμνεις στην Κύπρο με αλληλογραφία;", "πότε εννά παντρευτείς;" "ήβρες κανέναν άντραν όξα εν έσιει Κυπραίους ποτζεί;" (γιατί ως γνωστόν από όλες τες ράτσες της γης, οι Κύπραίοι εν οι μόνοι άντρες άντρες όι μουσκουρούθκια)...
slap in the face...
η αγωνία του πατέρα μου που βρίσκεται στα πρόθυρα απόλυσης (η κρίση βλέπετε)...
slap in the face....
οι δρόμοι της πρωτεύουσας έχουν ακόμα πιο λλία δέντρα... το ίδιο τζαι στο χωρκό μου.... πολεοδομικός οργασμός;;
ΥΓ: καλά εν πρέπει να παραπονιούμαι ... τρώω φαίν της μάνας μου, κυπριακόν, τα πιο εύγευστα φρούτα όι πελλάρες, πίνω φραπέδες δώστου, τζαι λεμονάδες στην Παλιά Λευκωσία, θορώ φίλους καλούς, σε κάποια φάση θα πάω τζαι στη θάλασσαν μας που εν μπλέ, όι καφετο-γκριζωπή σαν του Βελγίου, δρώνω τζαι ευκαρισκιούμαι το... Παράδεισος. Σχεδόν.
slap in the face....
η πελλολαλλαρκά μετά που τόσον τζαιρόν στους 20 βαθμούς...
slap in the face...
η τιμή της πεζίνας μετά από 6 μήνες....
slap in the face...
ο παροξυσμός στο σόι μετά βομβαρδισμού με ερωτήσεις τύπου "πότε τελειώνεις το διδακτορικό;", "εννά έβρεις δουλειά μετά;", "γιατί εν το κάμνεις στην Κύπρο με αλληλογραφία;", "πότε εννά παντρευτείς;" "ήβρες κανέναν άντραν όξα εν έσιει Κυπραίους ποτζεί;" (γιατί ως γνωστόν από όλες τες ράτσες της γης, οι Κύπραίοι εν οι μόνοι άντρες άντρες όι μουσκουρούθκια)...
slap in the face...
η αγωνία του πατέρα μου που βρίσκεται στα πρόθυρα απόλυσης (η κρίση βλέπετε)...
slap in the face....
οι δρόμοι της πρωτεύουσας έχουν ακόμα πιο λλία δέντρα... το ίδιο τζαι στο χωρκό μου.... πολεοδομικός οργασμός;;
slap in the face...
ο Χατζηγιάννης έσιει καινούργιο σουξέ.
slap in the face....
η τηλεόραση εν ακόμα πιο άχρηστη που πριν. Νομίζω θα συνεχίσω να θορώ wire που το λαπτοπ.
slap in the face....
Στη Cyta ούλλοι παραιτούνται τζαι εν εκατάλαβα τζαι γιατί (έχασα κανέναν επεισόδιο;)...
ΥΓ: καλά εν πρέπει να παραπονιούμαι ... τρώω φαίν της μάνας μου, κυπριακόν, τα πιο εύγευστα φρούτα όι πελλάρες, πίνω φραπέδες δώστου, τζαι λεμονάδες στην Παλιά Λευκωσία, θορώ φίλους καλούς, σε κάποια φάση θα πάω τζαι στη θάλασσαν μας που εν μπλέ, όι καφετο-γκριζωπή σαν του Βελγίου, δρώνω τζαι ευκαρισκιούμαι το... Παράδεισος. Σχεδόν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)