Εψές...

Επιστρέφοντας σπίτι κατά τα μεσάνυχτα εκοίταξα τον ουρανό (πράμαν που κάμνω τόσο λλιόττερο συχνά δαμέ) τζαι είδα τον ουρανόν πρώτη φορά φέτος ολοκάθαρον, τζαι πανσέληνον, τόσον όμορφην, τζαι άστρα. Τι ευλογια εν αλήθκεια να μπορείς να θορείς τα άστρα... Εκοντοστάθηκα για λλίον όσον για να φυλάξω την εικόνα στο μνήμην μου τζι εσκέφτηκα πόσον υπέροχον πράμαν εν ο κόσμος (όι απαραιτήτως η γης μόνον).

(έτσι ως αντίποδας ούλλης της ασχήμιας που θκιαβάζουμεν τζαι αναπαράγουμε τωρά τελευταία)

Ντροπή...

Εθκιάβασα τούτον στον Μαχαλλά τζαι αξίζει τον κόπο να το θκιαβάσουν τζι άλλοι. Το πόσο μα πόσον αντράπηκα δε λέγεται. Ας σταματήσουμε να περιπαίζουμεν τους εαυτούς μας τζαι τους άλλους για την κυπριακή φιλοξενία τζαι καλοσύνη. Τζείνος ο Κυπραίος/η Κυπραία επέθανεν ή εν τωρά πάνω κάτω 60-70 χρονών. Εμείς δεν είμαστεν τζείνοι οι Κυπραίοι. Δεν είμαστεν.

http://www.mahallas.com/2011/03/aphrodites-home-is-cruel-place-cyprus.html


ΥΓ. εν γράφω για τη Γιαπωνίαν, όι που αναισθησίαν, αλλά γιατί εν μπορεί κανένας να πει τζαι τίποτε μπροστά σε τέθκοιες τραγωδίες. Ούτε τιμωρία του Θεού ένι, ούτε τιμωρία της φύσης ένι στην αλαζονεία του ανθρώπου, ούτε τιποτες. Κάποια πράματα απλά συμβαίνουν. Τραγικά, με πολλύν πόνον, αλλά συμβαίνουν. Εν τζαι μπορεις να κάμεις τζαι τίποτες. Ας αλλάξουμεν τζείνα που μπορούμεν να αλλάξουμεν...

The psychology of doing nothing

(δεδομένου του σημερινού σεισμού/τσουναμιού, αυτό το πόστ μπαίνει ενδόξως στην κατηγορία ποστακίων "Μαρία με τα κίτρινα με βάση τα δεδομενα, εδώ ο κόσμος χάνεται και συ το παίζεις γκόμενα")

Τούτος εν ο τίτλος του μοναδικού άρθρου που εκατέβασα σήμερα (ημέρα που εργαζόμαστε σπίτι για καλύτερη συγκέντρωση στο διάβασμα, τάαααχα), το οποίο ΔΕΝ διάβασα έτσι δεν ξέρω ποιαν εξήγηση διούν τα πλάσματα γιατί κάποιοι άνθρωποι εν κάμνουν τίποτες.

Αν ήταν να δόκω μιαν εξήγησην για μέναν θα ήταν....

ότι είμαι τεμπέλα; (είμαι, αλλά όι τζαι τόσο)

ότι εν μου αρέσκει τούτον που κάμνω; (εν πεθανίσκω, αλλά έννεν τζαι τα νεα του χρηματιστηρίου)

ότι ο νους μου εν αλλού, δες Κύπρος, φραπές, θάλασσα, παρέα με τες κολλητές, καπετάν Κοκκινογένης; (ένι όντως αλλού, αλλά όι τζαι 24 ώρες το 24ωρο)

Πιθανότατα το ότι που τον τζαιρόν που πιερώννουμαι να χώννω μέσα στον εγκέφαλον μου, πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες, (όσον παραπάνω τόσον το καλλύττερον, όσον πιο γλήορα τόσον το καλλύττερο) νιώθω ότι χάννω κάτι. Εσταμάτησα να θκιαβάζω για ευχαρίστησην. Εν αθθυμούμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που εθκιάβασα έναν ποίημα (εκτός που τζείνα που βάλλει ο Πλάνητας καμιά φορά), που επία θέατρο (καλά που να έβρω θέατρον που καταλάβω δαμέ). Ακόμα τζι άμαν κάμνω κάποια που τούτα (να δω μιαν σοβαρήν ταινίαν, να πάω σε ένα μουσείο, κάτι) εν απλά για να τα κάμω. Επεθύμησα να χαθώ σε κάτι, να απασχολήσει το νου μου, να πορωθώ, για μια, για θκυό μέρες, τζαι να μεν έσιει να κάμει με θεωρίες τζαι άρθρα τζαι στατιστική. Τζαι αριθμούς, αριθμούς, αριθμούς, αριθμούς. Κάθουμαι στη δουλειά τζι ακούω τον μητροπάνο μέσα μου να τραουδά "τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί".

Σιγά σιγά γίνουμαι πεζή τζαι στεγνή όπως οι αριθμοί που θκιαβάζω ούλλη μέρα. Σε κάποια φάση απλά προσπαθείς να αντισταθείς, να διαφυλάξεις ότι έμεινεν ρε παιδί μου. Να δώκεις του εαυτού σου τζι άλλα ερεθίσματα, να βάλεις τον εαυτό σου ξανά πίσω στον κόσμο.

Αλλά ξέρω που τα τωρά τι θα πει ο επιστήμονας. Procrastination.

Πρέπει....

να σταματήσω να ακούω τούτον το τραούδιν. Ήταν Πέμπτη τζαι τωρά εν δευτέρα (τζαι καθαρά τζιόλις).



ΥΓ. τα φιλιά μου στους παραθερίζοντες στα λαγκάδια τζαι τες καφκάλλες της Κύπρου μας. Φάτε λλίην λαγάναν τζαι για μας που εργαζόμαστεν (λέμε τωρα) εδώ στα ξένα!

Απογοήτευσις

και θλίψη. Αυτά είναι τα δύο συναισθήματα που μου μεινίσκουν κάθε φορά που κλείω το τηλέφωνο ή το skype με την οικογένεια τους τελευταίους ένα-θκυό μήνες. Εν μπόρω άλλον. Εν μπορώ να θορώ τους δικούς μου ανθρώπους να γίνουνται έτσι.

Βλέπετε το αδέλφι κλείνει αισίως 5 μήνες ανεργίας τζαι πάει ενδόξως στον έκτο. Άνεργος στην Κύπρο αναζητώντας εργασία, τζαι μάλιστα όι εργασία σε γραφείο (το αδέρφιν εν τα έπαιρνεν τζαι πολλά που λαλούμεν), εργασία που τζείνες που πολλά πιθανόν έσιει κανείς να ανταγωνιστεί τα ξένα "φτηνά εργατικά χέρια".

Μπορείτε να καταλάβετε λοιπόν το πως η πρόταση "οι ξένοι τρων μας τες δουλειές" ελέχθηκεν που την οικογένεια με πολλά κυριολεκτικήν έννοια αρκετές φορές. Τζι όσον αυξάνεται ο τζαιρός ανεργίας του αδερφιού, τόσον αυξάνεται η μιζέρια στην οικογένεια, τζι ας έσιει το αδέρφιν αρκετά λεφτά στην άρκην να περνά (έννεν ότι έππεσεν στην πείναν ή κάτι). Αλλά τι σημασίαν έσιει; Η μιζέρια τζαι η θλίψη εν πράματα αναμενόμενα.

Αλλά μαζί με την μιζέρια τζαι τη θλίψη έρκουνται τζαι τζείνες οι απόψεις, που (τυχαίο; Δεν νομίζω) μοιάζουν τόσον πολλά με τες απόψεις που φκαίνουν οι κύριοι τζαι λαλούν στες τηλεοράσεις. Το πως οι αιτητές πολιτικού ασύλου έρκουνται στην Κύπρο να πιάννουν το παχουλόν επίδομαν τζαι να κάθουνται. Το πως η κυβέρνηση κόφκεται να τους έβρει τζείνους δουλειές (τζαι κανένας εν κόφκεται να έβρει του παιθκιού μου δουλειάν). Το πως ούτως ή αλλιώς τούτοι εν εγκληματίες, αφού δε, κάθε τρεις τζαι λλίον δέρνουν αστυνομικούς. Τζαι τέλοσπάντων, γιατί να έρκουνται ολάν δαμέ, ας παν πίσω έσσω τους. Ακόμα τζαι το "αδικείς τους (τζείνους τους μαθητές που επιάσαν τζαι εδέραν τους ξένους μαθητές στο σχολείο τους); Αφού θορούν ίντα μπου γίνεται".

Τζαι μπορεί κανείς να πει πως ως έναν σημείον οι σκέψεις εν δικαιολογημένες, που την απογοήτευσην του να μεν βρίσκεις δουλειάν, αλλά δεν μπορώ άλλον. Κάθε φορά που ακούω την μάνα μου σκέφτουμαι που επίεν τζείνη η γεναίκα που κάθε φορά που θορεί βομβαρδισμούς τζαι πολέμους στην τηλεόραση θυμάται το '74 (τζαι κάμνει πλήρη περιγραφή), που επίεν τζείνη η γεναίκα που έζησεν σε τσιατίρκα τζαι ετράφηκεν με κονσέρβες που την Ευρώπην. Που επίεν τζείνη η (βαθιά συνδικαλιζόμενη τζι ας μεν ανήκει σε κανέναν κόμμαν) γεναίκα που υποστηρίζεν μέχρι αηδίας κάθε φτωχό αδικούμενο εργάτη (ακόμα τζαι με τον κίνδυνο να χάσει την ίδιαν της τη δουλειά).

Θέλω την πίσω, γίνεται;

Βλέποντας με άλλα μάτια

Μάλιστα. Εβάλαμεν τζαι Γκούκλε Χρωματιστό (τουτέστιν google chrome), όι εκ προθέσεως, έτο έτυχε στα updates. Τζαι κοίτα τωρά πράματα. Με το Γκούκλε το Χρωματιστό, το μπλόκ μου που σκέττο νέττο ανοικτό μωβ, εγίνηκεν ανοικτό μωβ, με κάτι πραματούθκια πορτοκκαλλίζοντα πουκάτω.

Γιατί εν μου τόπεν κανένας καλέ μου τόσον τζαιρόν τζαι δεν είχα ιδέα;