Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

The psychology of doing nothing

(δεδομένου του σημερινού σεισμού/τσουναμιού, αυτό το πόστ μπαίνει ενδόξως στην κατηγορία ποστακίων "Μαρία με τα κίτρινα με βάση τα δεδομενα, εδώ ο κόσμος χάνεται και συ το παίζεις γκόμενα")

Τούτος εν ο τίτλος του μοναδικού άρθρου που εκατέβασα σήμερα (ημέρα που εργαζόμαστε σπίτι για καλύτερη συγκέντρωση στο διάβασμα, τάαααχα), το οποίο ΔΕΝ διάβασα έτσι δεν ξέρω ποιαν εξήγηση διούν τα πλάσματα γιατί κάποιοι άνθρωποι εν κάμνουν τίποτες.

Αν ήταν να δόκω μιαν εξήγησην για μέναν θα ήταν....

ότι είμαι τεμπέλα; (είμαι, αλλά όι τζαι τόσο)

ότι εν μου αρέσκει τούτον που κάμνω; (εν πεθανίσκω, αλλά έννεν τζαι τα νεα του χρηματιστηρίου)

ότι ο νους μου εν αλλού, δες Κύπρος, φραπές, θάλασσα, παρέα με τες κολλητές, καπετάν Κοκκινογένης; (ένι όντως αλλού, αλλά όι τζαι 24 ώρες το 24ωρο)

Πιθανότατα το ότι που τον τζαιρόν που πιερώννουμαι να χώννω μέσα στον εγκέφαλον μου, πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες, (όσον παραπάνω τόσον το καλλύττερον, όσον πιο γλήορα τόσον το καλλύττερο) νιώθω ότι χάννω κάτι. Εσταμάτησα να θκιαβάζω για ευχαρίστησην. Εν αθθυμούμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που εθκιάβασα έναν ποίημα (εκτός που τζείνα που βάλλει ο Πλάνητας καμιά φορά), που επία θέατρο (καλά που να έβρω θέατρον που καταλάβω δαμέ). Ακόμα τζι άμαν κάμνω κάποια που τούτα (να δω μιαν σοβαρήν ταινίαν, να πάω σε ένα μουσείο, κάτι) εν απλά για να τα κάμω. Επεθύμησα να χαθώ σε κάτι, να απασχολήσει το νου μου, να πορωθώ, για μια, για θκυό μέρες, τζαι να μεν έσιει να κάμει με θεωρίες τζαι άρθρα τζαι στατιστική. Τζαι αριθμούς, αριθμούς, αριθμούς, αριθμούς. Κάθουμαι στη δουλειά τζι ακούω τον μητροπάνο μέσα μου να τραουδά "τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί".

Σιγά σιγά γίνουμαι πεζή τζαι στεγνή όπως οι αριθμοί που θκιαβάζω ούλλη μέρα. Σε κάποια φάση απλά προσπαθείς να αντισταθείς, να διαφυλάξεις ότι έμεινεν ρε παιδί μου. Να δώκεις του εαυτού σου τζι άλλα ερεθίσματα, να βάλεις τον εαυτό σου ξανά πίσω στον κόσμο.

Αλλά ξέρω που τα τωρά τι θα πει ο επιστήμονας. Procrastination.

6 σχόλια:

john είπε...

Καταλάβω σε. Τζαι γω κατι παρόμοια περνώ.
Τι να σου πω τωρά;

Αντέχουμε όταν το μόνο που μας μένει είναι να αντέχουμαι!

Ανώνυμος είπε...

Εν φάση.. Εννα περάσει..
ως τότε δε τζιαι την Φριντζήλα ήντα ωραία που λαλεί " Τι με κοιτάζεις Ρόζα?!"

Kato Ydata είπε...

Άτε ρε! Τζιαι εγώ με Μητροπάνο κάμνω στατιστική :p

Procrastination είναι, περνά με deadlines.
x

Noor είπε...

Χρόνια περίμενα να βρεθεί ένας επιστήμονας να μου εξηγήσει το φαινόμενο! Περιμένω εναγωνίως να μας πεις τι λέει το άρθρο. Αυτές τις μέρες κι εγώ κατεβάζω άρθρα βίρα, να τα διαβάσω όμως κωλύομαι...

drSpock είπε...

Μεν ανησυχείς, εν να χειροτερέψει.

Τζιαι μετά εν να βαρεθείς τα ακαδημαϊκά και θα σκεφτείς σοβαρά να κάμεις καριέρα ως οικοκυρά με διδακτορικό.

(Εκαθησύχασα σε ένεν?!)

Ερυκίνη είπε...

δοκτωρ, δεν φαντάζεσαι πόσον τρομακτικά κοντά είμαι στην εν λόγω φάση. αν και το δικό μου σενάριο εν κάπως διαφορετικό (επειδή δεν είμαι και πολύ νοικοκυρά). Να έβρω έναν ζάμπλουτον ολάν, να παντρευτώ τζαι να κάθουμαι ούλλη μέρα στα σπα τζαι στες νυχούες να θκιεβάζω περιοδικά τζαι τα πρωινά να κάθουμαι να θορώ μενεγάκη (δίπλα που την τηλεόραση το διδακτορικό για μόστρα). γιατί όχι;