Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ιστορίες από το Αμέρικα 1

επειδή πρώτον βαρκούμαι να δουλέψω σήμερα και δεύτερον ετσακκίσαν μου τα νεύρα μου τόσο που εν νιώθω καν τύψεις κι ενοχές (εν τζαι θέλουν τζαι πολλά τα νεύρα μου ξέρετε), είπα να τα παραιτήσω τζαι να ξεκινήσω το οδοιπορικό στην Αμέρικα τη γη της ευκαιρίας (my ass).

έτσι που λέτε, καταρχήν δύο πράματα δε μου αρέσαν με τίποτες στο Αμέρικα:
1. το ότι εν ούλλα τόσο μα τόσο ψεύτικα. Μα τι φρούτα, τι χυμοί, γενικώς τα φαγιά ρε παιδί μου (εκτός αν πάεις σε εστιατόριο), ευγευστα μεν, αλλά δεν είσαι σίουρος που τι στανάθεμα αποτελείται τζείνον που τρώεις/πίνεις γιατί πορτοκάλι σίουρα δεν είναι. Ψεύτικες επίσης τζαι οι χαιρετούρες των συναδέλφων με τα ψεύτικα ολολευκα-δόντια χαμόγελα τζαι τες τσιριχτές φωνές hiiiiiiiii how are you? Που λαλεί τζαι το άσμαν, ψευτικά τα δάκρυα σου, ψεύτικα και τα φιλιά σου, ψευτικά τα σ'αγαπώ σου, όλα ψεύτικα (ποιος το τραουδά τούτον άραγες σου???)

2. το ότι ούλλα εν τόσο μα τόσο αυτοματοποιημένα. Εντάξει καλέ μου είπαμεν η τεχνολογία κάμνει μας λλίον τεμπέληδες, με πόρτες να ανοίξουμε με τίποτε, αλλά τα γέριμα σόρυ τζιόλας άμαν κάθουμαι να κατουρήσω επιθυμώ να τραβήξω το καζανάκι μόνη μου τζι όι να αποφασίσει ο οποιοσδήποτε αισθητήρας (που μπορεί να εν τζαι χαλασμένος ή να μαγκώσει ή να μεν καταγράψει το αιθέριο μου σώμα) πότε θέλει να πιτσιλλίσει τον εξίσου αιθέριο πισινό μου με νερό (όχι δεν μου εσυνέβηκε, αλλά 10 μέρες εν εκατούρησα μια φορά ανεννοιας).

Αυτά τα λίγα τα εισαγωγικά.

Οι μέρες στο Αμέρικα που λέτε αγαπητοί φίλοι χωρίζονται σε δύο φάσεις, την προ συνεδρίου με τη σχέση διακοπούλες τζαι τη του συνεδρίου, όπου σχέση, συνάδελφοι, επόπτρια από κύπρο και άλλοι λοιποί άσχετοι έγιναν ένα μπάχαλο. Στην πρώτη φάση που λέτε, μια και το πανεπιστήμιο δεν πλήρωνε αποφασίστηκε να μην πάμε σε χλιδάτο ξενοδοχείο (από ότι φαίνεται στο κέντρο της βοστώνης έσιει μόνο κάτι χιλτον, χολιντέι ινν, ιντερκοντινένταλ, ριτζ, πλάζα, όλα τα λιτά κι απέρριττα), αλλά να μείνουμε σε χόστελ. Εγώ σε χόστελ εξανάμεινα, πολλά ωραίο στο Βερολίνο, ξαναπάω βουρητή, αλλά σε χόστελ με κοινά μπάνια/τουαλέττες, πρώτη φορά.

Την πρώτη φορά που ήταν να κάμω μπάνιο επήρε κάτι ώρες γιατί δεν ήθελα να τζίσω πουποτε ούτε εγώ ούτε τα ρούχα μου (γιααααξ). με κόπο τζαι σίηλια ζόρκα τελικώς εκαταφέραμεν να φκάλουμεν τα ρούχα τζαι να μπούμεν κάτω που το ντους. Το ντους καμιά ένδειξη που εν το κρυόν που εν το βραστόν. βασικά εν είσιεν. να κάθουμαι εγώ κάτω που το νερό το σιόνιν να γυρίζω το ένα και μοναδικό πράμαν στο ντους, τίποτες. να μαχουμαι της κοπέλας δίπλα, που ελούννετουν ολόχαρη (ένιωθα τη βράστη που το δίπλα ντους ας πούμε) "excuse me excuse me" τζαι να μεν μου απαντά η γαούρα. "Μαν, μιλούμεν σιονίζω δαμέ". Δηλαδή εν πολλά παράξενο να θέλει να σου μιλήσει η κοπέλα στο δίπλα ντους??? κύριε ελέησον. Αυτή η ψυχρολουσία ήταν το καλωσόρισμα μου στες ΗΠΑ. την επομένη εξήγησεν μου η σχέση το κόλπο τζαι ελούθηκα κανονικά. Τα καλά νέα αγαπητοί φίλοι είναι ότι όοοολα συνηθίζονται σ'αυτή τη ζωή ακόμα και τα κοινά μπάνια (τζαι το ότι δεν εκολλήσαμεν τίποτες).

Το χόστελ ήταν κατά βάση ψιλό- εως χοντρό-χάλια. Σε σύγκριση με το γερμανικό τουλάχιστον, αλλά ήταν εντάξει για χόστελ, τι επερίμενες??? το μεγάλο το σοκ ήταν το παραπέρα δωμάτιο, στο οποίο εμείνισκε μια κυρία τζαι όταν άνοιξε μια φορά την πόρτα τζαι εντελώς τυχαία είδα το μέσα, ήταν ένα κανονικό δωμάτιο, δηλαδής λες τζαι κάποιος εμείνισκε τζιαμέ όχι για λλίες μέρες αλλά για πολλά παραπάνω. επήρε λλίον τζαιρόν ώσπου να καταλάβω ότι είσιεν τζιάλλους που εμεινίσκαν στο χόστελ, μόνιμα. το σπίτι τους ήταν ένα δωμάτιο τζαι ένα μπάνιο κοινό με ακόμα 15 πλάσματα. Τζαι τωρά που το γράφω εν το πιστεύκω. Η σχέση είπεν "σε σύγκριση με το δρόμο εν κάτι". εγώ λαλώ OMG που λαλούν τζαι οι αμερικάνοι (παράκληση στους αγγλόφωνους λαούς να κόψουν τα ακρωνύμια, καλά βαρκέστε να τραβήσετε το καζανάκι ως τζαι να πείτε θκυό λέξεις ολάν?? έλεος)

Η συνέχεια λίαν συντόμως στις οθόνες σας (τώρα την κάνω για Βρυξελιώτικη μουσικούλα)....

7 σχόλια:

Πρασινάδα είπε...

Το νουμερο 1. σου επηρεν μου τζαι εμένα καιρό να το συνιθίσω. Μήλα ας πουμε, μες το ψυγείο εν χαλουν ποτε!! Αν όμως το ψαξεις μπορεις να έβρεις καλύτερα πράματα....που χαλουν! Αρα ίσως πιο καλά.....(;;;;;)

Βοστώνη επία μονο για 2 μέρες σε ποστ-ντοκ ιντερβιου ετσι εν είδα πολλα αλλα εφανικέν μου καλή. Πολλά διαφορετική ομως που δαμε στο Σικάγο που είμαι εγω....Επισης αλλο να ζεις δαμέ τζαι άλλο να είσαι επισκέπτης. Τουτον ισχύει για παντου άι γκές.

Τωρα περιμένω να παω τζαι εγω σε κανένα συνέδριο, να δω τζαι άλλα μέρη της Αμερικής!

Καλη επιστροφη στην καθημερινότητα! :)

Moonlight είπε...

Εγώ απλά περιμένω να βρέξει κανένα λεφτό για να πάω να δω τόπους στην Αμερική. :S

Εμένα πιο πολλά που ούλλα πάλε το 1 θα με ενοχλούσε. Ήταν να νοιώθω ότι γίνουμαι πλαστική που τες βλακείες που ήταν να τρώω.

μαρια είπε...

αχ κυπριακή ασχετοσύνη πόσο μου έλειψες...

τα χοστελς και πολλα χοτελς δαμέσα έχουν κοινά μπάνια. η άλλη επιλογή είναι να πληρώσεις γύρω στα $300/νύχτα. αν είχες προσωπικό μπάνιο στο άλλο "χοστελ" που λαλείς ότι επίες σημαίνει ότι επλέρωσες την τιμή του δωματίου αντί του κρεβατιού.

για το νούμερο 1. πολύ απλά μαθαίνεις που να γοράζεις πράματα. έχουμε λαϊκές αγορές κάθε μερα με φρεσκα πραματα. τζαι τα φαγιά των εστιατορίων είναι αυτά που είναι ψεύτικα. γι'αυτό μια σαλάτα είναι 2500 θερμίδες. ναι.

επίσης καλλύτερα να μου λαλούν excuse me & hello 100 φορές παρά να θωρώ τις ξινισμένες φάτσες των κυπραίων ταμείων/πολητριών ή να ππέφτουν πάνω μου μέσα στο κατάστημα χωρίς να μου λαλούν ένα συγγνώμη τζαι να προχωρούν σαν το σουλτάνο

άμαν το δωμάτιο στοιχίζει $1000/μήνα παρατάς να "νεκατσιάς" σαν καλό κυπριόπουλο που προφανώς δεν έκαμες μισήν ώρα σε dorms τζαι προχωράς. On top of that, i bet they have free house cleaning

Noor είπε...

Το αυτόματο καζανάκι (από την κόλαση) το πέτυχα μόνο μία φορά στη ζωή μου, σε αεροδρόμιο δεν θυμάμαι πού ακριβώς - μάλλον βόρεια Ευρώπη, καθώς Αμερική δεν έχω πάει. Με την παραμικρή κίνηση που έκανα σε οποιοδήποτε σημείο του χώρου (ήταν και μια τεράστια καμπίνα, για να χωράς εσύ και οι 3 βαλίτσες σου), αμέσως άρχιζε αυτό 'φλοουουοουυπ'. Και μιλάμε για πολύ νερό και ορμητικό, να παρασύρει εσένα και τις 3 βαλίτσες σου στον Κάτω Κόσμο. Και ναι, εννοείται μου πιτσίλισε τον κω. Πολλάκις. Δεν θα ήθελα να το ξαναζήσω. Ακόμα ένας λόγος να αναβάλω κι άλλο το ταξίδι γνωριμίας μου με το Αμέρικα.

Επίσης δεν μοιράζομαι μπάνιο (το έκανα κάποτε στα νιάτα μου και ούτε τότε μου άρεσε) και δεν βλέπω γιατί οποιοσδήποτε θα ήθελε να περάσει έστω και μισή ώρα σε dorm, Μαρία.

Μα γνώρισε η σχέση σου την επόπτρια και τους συναδέλφους; Ξέρεις ότι το επόμενο βήμα είναι να τον γνωρίσεις στους γονείς...

Ανώνυμος είπε...

maria girna plevro mana m...

Ερυκίνη είπε...

Καλημέρα σας (άλλη μια μέρα δίχως δουλειά προβλέπεται :)))

@Πρασινάδα μου,
μα είσαι σικάγο??? έσιει ένα συνέδριο του χρόνου. αν έρτω που τες μερκές σου θα σε ειδοποιήσω. έσιεις δίκαιον, ένας ντόπιος ξέρει σίουρα πόθεν εννα ψουμνίσει :))

@Φεγγαρολουσμένη,
άμα αρκέψει να βρέσιει λεφτά φώναξε μας τζι εμάς !! Κοίτα άμαν πάεις κάπου για λλίες μέρες εν μπαίνεις σε διαδικασίες μαειρέματος κλπ. άμα μεινεις κάπου παραπάνω εσύ καθορίζεις τι τρώεις (εγώ ας πούμε δαμέ τρώω ακόμα φατζιήν τζαι πουρκούριν).

@Μαρία,
η ασχετοσύνη έννεν απαραίτητα κυπριακή, αλλά μάλλον κάπου που ταξιδεύκει πρώτη φορά σε έναν τόπο τζαι δεν ξέρει, που να φάει ή που να μείνει για παράδειγμα. το δεύτερο μέρος που έμεινα ήταν όντως χοτέλ με δικό του μπάνιο τζαι πλήρωσα όντως 250 ντόλλαρς τη νύχτα μόνο για το είδος δωματίου και καθόλου για την πολυτέλεια. αλλά συγκριτικά, σε άλλες πόλεις της Ευρώπης που έμεινα με τόσα λεφτά μπορείς να έσιεις πολλύν πολυτέλεια (έπαθα σοκ με την τιμή προσωπικά).

Για το φαί που λες συμφωνώ απόλυτα, όπως τζαι για την ευγένεια (έστω τζαι ψεύτικη στα καταστήματα). στην κύπρο που? εγώ εμιλούσα παραπάνω για τους αμερικάνους συνάδελφους, που στο συνέδριο εκάμναν πολλά "ψεύτικο" για μένα νετγουορκινγκ. εγώ μιλώ μόνο σε τζείνους που πραγματικά με ενδιαφέρει η δουλειά τους για παράδειγμα. άλλη κατάσταση με λλία λόγια...

όσο για το χόστελ, όντως οι πλείστοι κυπραίοι (τουλάχιστον οι γέροι σαν εμένα τζαι τζείνοι που εν εκάμαν σπουδές έξω πόσσω τους) εν έχουμεν εμπειρία που εστίες, έτσι "νεκατσιούμεν" πιο εύκολα. αλλά δύο σημεία 1. εσιεις δίκαιον εν κάτι που συνηθίζεται τζια είπα το ήδη και 2. το να μείνεις σε εστίες για μία φάση της ζωής σου εν πολλά διαφορετικό που το να ζεις τζιαμέ μόνιμα. ειδικά άμαν το χόστελ εν πολλά πιο γέριμο που εστίες πανεπιστημίου στην Αμερική (believe it or not έμεινα σε μια κάποτε τζαι ήταν παράδεισος συγκριτικά). φυσικά τζαι εν καλλύτερο που το να μείνεις στο δρόμο ή σε καταφύγιο. απλά όντως εμείς οι κυπραίοι είμαστε λλίον άσχετοι με την ιδέα του άστεγου ή του τόσο φτωχού ανθρώπου (προς το παρόν)τζαι σοκάρει μας/θλίβει μας να βλέπουμε τούτα τα πράματα (ειδικά άμαν τα συγκρίνεις με τη χλίδα άλλων πλασμάτων). Αλί αν σταματήσουμε να σοκαρούμαστε... τελοσπάντων, εν έθελα να τονίσω το πόσο μη μου άπτου είμαι εγώ, αλλά το πόσο άσιημον εν το σύστημα.

@Νοορ,
καλομελέτα κι έρχεται. αυτό είναι που λένε άρχισαν τα όργανα, χαχαχα

Πρασινάδα είπε...

Γιές είμαι στο ωραίο Γουίντι Σίτι! Εννοείται να μου πεις!!!! :))