Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

We need to talk about Kevin

Δεν ξέρω αν η ταινία είναι αριστούργημα, τούτες τες βαρυσήμαντες λέξεις εν οι κριτικοί που τες καθορίζουν, τζείνον που ξέρω εν ότι τούτη η ταινία μπαίνει με μεγάλη ευκολία στην κατηγορία ταινία-οδοστρωτήρας, γιατί όταν τελειώνει τζαι αφτέννουν τα φώτα νομίζεις ότι επεράσαν όλα τα φορτηγά της Ένωσης Κυπρίων Φορτηγατζίων που πάνω σου.

Περίπου 12 ώρες μετά την ταινία τζαι ακόμα εν μπορώ να τη σκεφτώ δίχα να ανατρισιάζω. Είχα να πάθω τούτον το πράμαν, το χτυποκάρδιν, το τρέμουλο, σε έργο που να μεν είναι θρίλερ που τότε που είδα Το Γάλα στο Θέατρο Διόνυσος.

Θκιαβάζοντας την περίληψη στα ολλανδέζικα επία με την ιδέα ότι η ταινία εν για μια μάνα που χάνει το γιο της. κρίμας τα μαθήματα, καμία σχέσις. έτσι το πραγματικό θέμα της ταινίας εξετυλίγχθηκε σιγά σιγά καθώς επροχωρούσε η ταινία. Τζαι επειδή η ταινία παίζει με τη χρονική συνέχεια για να κρατήσει την αγωνία ως το τέλος, θα συνιστούσα να πάτε να τη δείτε έτσι χωρίς να το ψάξετε πρώτα. αφήστε την ταινία να σας αποκαλυφθεί.

Η πρωταγωνίστρια που το όνομα της δεν ξέρω να είμαι ειλικρινής δια ρέστα που άποψην ερμηνείας. Ρέστα. Τζαι η ερμηνεία της εν τόσο δυνατή που προσθέτει στην ένταση που χτίζεται που τον/την σκηνοθέτη (που επίσης ακόμα δεν ξέρω). σκηνοθετικά εθύμισεν μου κάτι που τα τερτίπια του Tom Tywker στο Run Lola Run, με την έντονη παρουσία του κόκκινου (σε τούτη την ταινία τόσο έντονη που μετά τα πρώτα 5 λεπτά έσιεις ήδη μπει στο mood), τζαι τη χρήση του κόκκινου ως σημείο αναφοράς ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν. Αλλά δαμέ πολλά πιο αργά, πιο καταθλιπτικά. Αργό τζαι δυνατό. Το συναίσθημα χτίζεται σιγά σιγά σαν τζείνα τα λεπτά πριν την καταιγίδα. Μόνο που στο τέλος ούτε να κλάψεις εν μπορείς (τζαι λαλεί σας το πλάσμαν ευκολοκλαμούριστον (αν υπάρχει έτσι λέξη)), τόσο παγωμένος είσαι.

Ανάλυση των χαρακτήρων δεν κάμνω γιατί δεν θέλω να σας το χαλάσω πριν το δείτε, τζαι ακόμα σκέφτουμαι κάποια πράματα. Ίσως σε κάποια φάση πιο μετά. Αν είσαι πορωμένος φοιτητής ψυχολογίας αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να πάεις βουρητός στο σινεμά, βουρητός. Αν δεν είσαι ΨΥΧ μπορείς να πάεις τζαι με το πάσον σου. Αλλά αν δεν πάεις, εννά χάσεις.

1 σχόλιο:

Sike είπε...

Τέλειααα!! Για να νιώθεις έτσι σημαίνει ότι επετύχαν την ταινία, τζιαι είχα έννοια γιατί το άλλο αγαπημένο μου βιβλίο εδολοφονήσαν το! (το time traveler's wife)

Πρέπει να το δω!! Ξέρουμε πότε παίζει στο Κυπριστάν;