80's strike back

είμαι που λες στο ντους αγαπημένε/η αναγνώστρια/στη τζαι ακούω μουσικήν που το ολοκαίνουργιό μου ραδιούδιν (έφαα τον τόπον τζαι τες αντικερί να έβρω ράδιο με στροτζυλά μεγάφωνα των 80'ς σαν τζείνον που έχω κύπρον τζαι τελικά εσυμβιβάστηκα με έναν απλό τρανζιστοράκι ποτζείνον που έσιει τζαι αντέναν) τζαι ακούεται ξαφνικά τούτον το τραούδιν.

Ππππέεεεε λαλώ τι μου θύμισες τώρα ρε Nostalgie (σταθμός βέλγικος, η επιλογή βου, άμαν το Studio Βrussel παίζει πελλάρες). Εφκήκα που το μπάνιο τζαι εγύρεψα το βίντεοκλιπ (το οποίο είναι σουρεαλ εν τω μεταξύ). Τζαι ανακαλύπτω που λαλείς ότι το συγκεκριμένον εν του 1984 !!!

Ναι ναι το σωτήριο ετούτο έτος που η Ερυκίνη σας ήρτεν στον κόσμο (η χαρά μεγάλη γιατί έχω στο νου ένα πρότζεκτ εδώ και χρόνια να έβρω τα καλλύττερα που εγίναν τζείνην την χρονιάν, έτσι που περιέργειαν, αλλά ακόμα εν εδεήθηκα να το κάμω).

Τζαι πίντα έρκεται μου στο νου τούτον το τραούδιν έτσι αυτόματα, γιατί τζείνην την χρονιά, η ταινία που έσπασεν τα box office, ναι ναι ναι, ήταν το Ghostbusters.

Αθάνατες θρυλικές στιγμές 80'ς κιτσαριού. απολαύστε άφοβα !!!

ΥΓ: έχω να πω επίσης ότι υπάρχει παιχνίδι ghostbusters στο wii. δεν έσιει πιο μεγάλη πόρωση.

Εν μέσω κρίσης...

εν μέσω βομβαρδισμού τζαι επιβολής ενός νέου λεξιλογίου γεμάτο δύσκολες τεχνικές-οικονομικές ορολογίες, όπως επιτόκια, spreads, bonds, χρέος, τόκοι τζαι δώστου, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν μεταφράζουν τα πάντα σε ριάλλια. Ή υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σκέττο νέττο.
Ερώτηση ή κατάφαση, δεν είμαι σίγουρη ακόμα.

ΥΓ: η ομορφκιά σε τούτον τον κόσμον εν μούχτιν, τζαι η αγάπη επίσης.
ΥΓ2: ναι ξέρω το ότι τούτα τα πράματα εν τρώουνται.

Πάρτε τα όλα, πάρτε τα...

Σημειωτέον δεν ξέρω γιατί οι ελεγκτές εναέρια κυκλοφορίας απεργούν. Ούτε ξέρω πόσα πιάννουν (δηλαδής αν απεργούν δίκαια ή άδικα). Ούτε ξέρω ποιος τους πιερώνει (τζείνοι λαλούν ότι τα ριάλλια τους εν έρκουνται που τους φόρους του κυπραίου πολίτη, οι εφημερίδες ή μια συγκεκριμένη τουλάχιστον λαλεί το αντίθετο). Με λλία λόγια είμαι εκτός θέματος.

Τζείνον που με συγκλονίζει είναι το με πόση ευκολία:

1. εξαιτίας μιας απεργίας (που μπορεί να είναι άδικη, μπορεί να κοστίζει, αλλά ας είμαστεν ειλικρινείς ΕΝ θα διαλύσει την οικονομία μας), όχι μόνον οι άρχοντες αλλά τζαι ο απλός κόσμος (τζείνος που σχολιάζει στα άρθρα του Πολίτη, ναι ναι ακόμα θκιαβάζω πολίτην) προτείνουν την απαγόρευση/ρύθμιση των απεργιών γενικότερα. Εν με εκπλήσσει τόσον που η εξουσία τωρά με την κρίσην ελύσσιασεν να θάψει τα δικαιώματα των εργαζομένων, τρομάζει με που τζαι οι μη άρχοντες βρίσκουν το πολλά εντάξει να νομοθετηθεί η καταπάτηση βασικών εργατικών δικαιωμάτων.

2. που προτείνεται τόσον απροκάλυπτα που δημοσιογράφον (που η δουλειά του εν να ενημερώνει τζαι ΟΧΙ να κάμνει πολιτικήν) η ιδιωτικοποίηση ως η καλλύττερη λύση, όπως γίνεται στα υπόλοιπα "προοδευτικά" κράτη. Τζαι να επικροτείται τζιόλας.

Μένω έκπληκτη μπροστά στην απόλυτη αναισθησία μερικών ανθρώπων μπροστά σε τούτον που γίνεται. Τζαι που το πόσον τεράστιος εν επιτέλους τούτος ο φόος μας ως κοινωνία άμπας τζαι χάσουμεν την ευημερίαν τζαι τα κεκτημένα μας. Τόσος που μας κάμνει στο τέλος να αννοίουμεν τα πόθκια δίχα μιαν έστω τυπικήν αντίσταση.

ΥΓ: θα έθελα να δω πόσες απεργίες θα γίνουν τωρά που συζητείται σοβαρά η μείωση του κατώτατου μισθού. Για που εννά το κάμουμεν γαργάρα τζαι τούτον?

ΥΓ2: μπορώ να καταλάβω γιατί μια εφημερίδα θέλει να δημοσιεύσει πόσα πιερώννεται ένας ελεγκτής. έτσι μπορείς να υποστηρίξεις την άποψη σου για το πόσον άδικη εν η απεργία τζαι το πόσον άπληστοι εν τούτοι οι άνθρωποι που πιάννουν 10 πλάσια ριάλλια που έναν άλλον εργαζόμενον τζαι μπράβο σου τζαι μαγκιά σου. Ποιος είναι ο λόγος δημοσίευσης των ονομάτων τούτων των ανθρώπων? δεν προσθέτει κάτι στο ππόιντ που θέλεις να κάμεις τζαι που πάνω ας πούμεν παραβιάζεις τζαι ένα δικαίωμα του πλασμάτου στην ανωνυμίαν. όξα εν έσιει έτσι πράμαν?

Είδα τον χάρο τίτσιρο...

Κατακρίβειαν είδα τα φώτα του αυτοκινήτου που επλησίαζεν έτσι όπως έστρεψα το βλέμμαν μου που την άσφαλτο (στην οποία εβρέθηκα σαν εδιασταύρωνα φαρδιά πλατιά μετά λαπτοπ, τσέντας, κάσιας με ερωτηματολόγια τζαι λοιπά συμπράγκαλα) προς τα πάνω. Το καλόν εν ότι το αυτοκίνητον εσταμάτησεν ειδεμή αντί λεωφορείον για το νοσοκομείο θα έπιανα λεωφορείον κατευθείαν για τον Άγιο Πέτρο.

Τζαι εν με εκάνεν η τρομάρα ετούτη, λλίες ώρες μετά περπατώ αμέριμνη ώσπου τζι ακούω τα φρένα αυτοκινήτου που έφκαινεν που στενοσόκακον την ώρα που έρεσσα. Ας πούμεν πόσην τύχην?

Κρίμας που εν θκιαβάζω ζώδια. θα ήταν η πρώτη φορά που θα ελάλεν το ζώδιο "είστε επιρρεπής στα ατυχήματα" τζαι θα το επίστευκα.

ΥΓ: η μάνα μου θα ελάλεν ότι πρέπει να προσέχω γιατί το κακόν τείνει να τριτώνει, αλλά που την άλλην η μάνα μου επίσης θα ελάλεν ότι τούτα συμβαίνουν γιατί έχω να κοινωνήσω καμιά 5ετία τζαι δεν έχω την προστασία του Θεού. Έννεν ακριβώς το πιο αξιόπιστο άτομο.

Everything's amazing & Nobody is happy (επειδή είμαι αθκιανή)

Ο παρέας μου ο Β. που κατέχει που stand-up comedians έδειξεν μου τούτον πριν λλίες μέρες ενθουσιασμένος.

so true man, so true...

Ραούφ, στο καλό τζαι μεν μας γράφεις

Ομολογώ εψιλοσυγκλονίστηκα στην ανακοίνωση του θανάτου του Ραούφ Ντεκτάς (θυμούμαι πόσον εγελούσα ως παιδίν με το όνομα Ραούφ, εν σας θυμίζει λλίον σιύλλον?).

όι ότι ελυπήθηκα. Εν εχάρηκα (ας πούμεν ποιος σιέρεται με τον θάνατον ενός πλασμάτου) αλλά πραγματικά εν ελυπήθηκα τίποτες. Τζαι μεν με πεις κατζιάραν Ραούφ, τζαι για τον Τάσσσσον που ήταν πασh ελληνοκύπριος, τα ίδια έναν περίπου είπα.

απλά νιώθω ότι ετέλειωσεν κάτι. έναν κεφάλαιον. Μεγάλον τζιόλις. Για μας τους γενιά του '80, το κυπριακόν υπήρξεν ανέκαθεν συνυφασμένον με το όνομα Ραούφ Ντεκτάς. Τζαι για τους μιτσιούς που επροσπαθούσαν να καταλάβουν τι εγίνην τζαι με τα παιδικά μας τα μυαλά που μπορούσαν να κατανοήσουν μόνον έννοιες καλού-κακού (τες ενδιάμεσες αποχρώσεις πρέπει να μεγαλώσει κανείς για να αρκέψει να τες αντιλαμβάνεται) τζείνος ο πασιής με το αστείον όνομαν ήταν ο κακός. Παρόλαυτά, θέλεις που εν έξερα (εγώ προσωπικά τουλάχιστον) τη σύγχρονην ιστορίαν της Κύπρου με πολλές λεπτομέρειες (εν τούτα τα πράματα που στο σχολείον αποφεύγουν να σου πουν πολλά πολλά), θέλεις που ως παιδίν έτσι τζι αλλιώς εν εκαταλάβαινα τι έπαιζεν, ιδιαίτερον πρόβλημαν με το συγκεκριμένον πλάσμαν δεν είχα πέραν που το ότι επροσωποποιούσεν αν θέλεις την κατάσταση μιας μοιρασμένης κύπρου.

Τα σιηρόττερα λόγια που άκουσα ποττέ που πλάσμαν για τον Ραούφ Ντεκτάς ήταν αν το πιστεύκεις αγαπητέ αναγνώστη που μιαν Τουρκοκύπρια, τότε το 2005 σε έναν δικοινοτικό πρόγραμμα στο Αμέρικα, που τζείνην την κοπέλαν που το έφερεν η μοίρα να μεινίσκει σε τζείνον το πολυαγαπημένον χωρκόν της μάνας μου, στο ίδον εκείνο σπίτιν της θκειάς μου (τα συναισθήματα που εγεμώσαν τζείνον το κυπριακόν σαλόνιν όταν επίαμεν πρώτη φορά στο χωρκό τζαι άνοιξεν μας την πόρταν η κοπέλα που εγνώρισα μερικούς μήνες πρίν δεν υπάρχουν λέξεις να τα περιγράψω, τζι ας εκαρφώθηκεν μες το νου μου η πιο μικρή λεπτομέρεια με τον πιο ζωντανό τρόπο). Τέλοσπάντων, στην κουβέντα μας μια μέρα για τες εκλογές στα κατεχόμενα τζαι τον Ταλάτ Ντεκτάς κλπ., τούτη η κοπέλα εμίλησεν τόσον άσιημα για τον Ντεκτάς τζαι με τόσον συναίσθημα, που ενώ εν θυμούμαι τίποτε που το τι είπεν, θυμούμαι πολλά καλά την έντασην τζαι το θυμό τζαι την απέχθεια ακόμα που είδα στο πρόσωπον της.

Τζαι τούτον νομίζω λαλεί τα ούλλα. Να πάει στο καλόν, τζαι τζείνος τζαι οι υπόλοιποι που εβάλαν το χεράκιν τους στο να είμαστεν ακόμα δαμέ.

Το ηθικό δίδαγμα της ημέρας

Ή μάλλον της νύχτας. Της προηγούμενης.

Αν δεν το σηκώνεις, μεν πίνεις με Πολωνούς.

Meet the parents (the Cypriot version)

Μερος Πρώτον: Η προετοιμασία (είπαμεν ξεκινούμεν που την αρκήν)

τζαι εν αρχήν ην ο λόγος αγαπητή αναγνώστρια, έτσι η προετοιμασία για την μεγάλη κάθοδο της σχέσης στην Κύπρο (τη δεύτερη του κάθοδο, αλλά τούτη τη φορά με την ιδιότητα ξενόφερτου γκόμενου σε κυπριακήν οικογένεια) επεριλάμβανεν κατά βάση εύρεση τρόπων επικοινωνίας μιαν τζαι οι γονείς Αγγλικά γρι. έτσι η σχέση έριξεν το στα ταχύρυθμα Ελληνικών τζαι με εντυπωσιακή πρόοδο μάλιστα (το ότι πρώτα πρώτα έμαθε το κεφάλαιο "φλερτάρω στα ελληνικά" βάλλει με λλίον σε υποψίες).

Που την άλλην πλευράν οι γονεις αρκεστήκαν στον να μάθουν το όνομα της σχέσης. Επι τρεις μέρες επανάληψη δέκα φορές. όι τίποτες άλλον αλλά το όνομα της σχέσης παρομοιάζει στο όνομα μικρού κυπριακού χωρκού τζαι επήλθεν πανικός τύπου "ου μάνα μου τζι αν τον πούμε κατά λάθος έτσι, ίντα ρεζίλι?" (επειδή η σχέση κατέχει όλες τες ονομασίες των κυπριακών χωριών τζαι ήταν να καταλάβει, τέσπα) .

Εξεκινήσαν παράλληλα έσσω μας τα γνωστά τα της κυπριακής φιλοξενίας τζαι εζήσαμεν διαλόγους τύπου:

- "ίντα μπου τρώει το παιδίν? (το όνομαν παρά την τόσην επανάληψην εν το εμάθαμεν) "
- "ίντα μπου ννα τρώει? ότι τρώμεν όλοι οι ανθρώποι (δεν είναι εξωγήινος)"
- "ε ίντα μπου του αρέσκει να τρώει να πάω στον μπακάλη να του φέρουμεν ολαν"
- "Να φέρουμεν που ούλλα να είμαστεν πάντα μέσα (ο Πατέρας τούτος). η σούβλα αρέσκει του?"
- "ε, εν ιξέρω. που εννά φάει εννα δούμεν"
- "μα δηλαδή εν έσιει σούβλες ποτζεί στην Ιρλανδία? Ου κύριε ελέησον"

Το πιο σκέαρι δε μέρος ήταν το σάσμαν, στυλ "έρχεται ο γαμπρός". Να αλλάξουμεν την κουρτίνα του μπάνιου να φέρουμεν πιο ωραία (wtf?), να καθαρίσουμεν το ναν, τάλλον, να ταράξουμεν τα έπιπλα, Σπίτι από την αρχή ένα πράμα. Επροσπάθησα να πω εν τζαι έρκεται σώγαμπρος ο άνθρωπος αλλά φωνή βοώντος εν τω χωρκό.

Μέρος δεύτερον: Ο ερχομός

Την ημέραν που θα έρκετουν η σχέση ούλλοι έσσω ήταν στην τσίτα (τζαι εγώ μαζίν τους). Κάθε δέκα λεπτά ερωτούσαν με "εν ώρα να πάεις? (στο αεροδρόμιο). η Μάνα μου έκαμνεν τα τελευταία καθαρίσματα, εζύμωσεν που το πρωίν μια και της σχέσης αρέσκουν της οι ελιόπιττες, ο Πατέρας είπεν μου 10 φορές ίνταλως να πάω στο αεροδρόμιο (ντίαρ λόρντ) λες τζαι εν έξερα τζαι ήταν να χαθώ.

Βασικά όλοι ήμασταν σε αναμμένα κάρβουνα (εγώ παραπάνω στο πως θα γινεί να φέρω τη σχέση έσσω μας δίχως να το πάρει χαπάριν η κουτσομπόλα η γειτόνισσα γιατί άλλον το Meet the parents, τζιάλλον το meet the village).

τελοσπαντων αγαπητή αναγνώστρια τσιλλώ το φοργουορντ για να μεν σε πελλανίσκω τζαι πάμεν σε τζεινην την ώραν που αννοίει η πόρτα τζαι μπαίνει η σχέση μέσα (η γειτόνισσα ευτυχώς ήταν κάπου αλλού εν μας εντόπισεν). Τι να σου πώ, άλλο να σου τα λαλώ τζι άλλον να τα ζεις. Εκτός που τα πρώτα γεια σας (ο Πατέρας χρησιμοποιεί πληθυντικό σε πολλά εξαιρετικές περιπτώσεις), τίποτες. Μούγκα στην στρούγγα ένα πράμαν. εκάτσαμεν γυρόν του τραπεζιού να θορούμεν ο ένας τον άλλον, δηλαδή ούλλη η οικογένεια να θορεί τη σχέση, η σχέση το τραπέζι τζαι εγώ την οικογένεια ευχόμενη να μιλήσουν, να πουν κάτι ολάν (κάποιος, κάτι ρε παιθκιά). τίποτες, άλαλα τα χείλη των ασεβών.

Για να ξεκολλήσει η αμηχανία εγώ είπα ότι πεινούμεν (τζαι επειδή ελύσιουν της πείνας) τζαι άρκεψεν το φαγοπότι. Μια που εν εμπορούσαν να του μιλήσουν οι γονιοί μου εδιούσαν της σχέσης φαίν. ότι φανταστείτε. τι χαλουμόπιττες, τι ελιόπιττες. Κοκα κόλα??? τι τταβάες, το ναν τάλλον, ότι φανταστείς λέμε. τούτα ούλλα τα φαγιά στο πρώτον μισάωρον τωρά. Για να καταλάβετε για τι παραλογισμό μιλούμεν.

Τζαι κάπως έτσι επίεν ούλλη η διαμονή της σχέσης έσσω μας. οι γονιοί μου εταΐζαν τη σχέση τζαι τζείνος ελάλεν σπαστά ευχαριστώ τζαι έτρωεν τα ούλλα. ο καημένος σε κάποιαν φάσην είπεν μου "αν εμπόρουν να μιλήσω ελληνικά, θα ελαλούσα, ούλλον τρώω τρώω τρώω δαμέ, έσπασα" (μετά έμαθεν το έσπασα τζαι ελάλεν το σε κάθε προσφοράν φαγιού). Μέσα μέσα έκαμνα το μεταφραστή έτσι για να υπάρχει και μια αλληλεπίδραση, αλλά κατά βάση εκινηθήκαμεν στα νον-βέρμπαλ.

Εκτός της παραμονής της Πρωτοιχρονιάς (δες προηγούμενο ποστ) εγώ τζαι η σχέση εν εκάτσαμεν πολλά έσσω μια και επίαμεν στα ωραία βουνά της Κύπρου μας, στα σιόνια του Τροόδους, τζαι στη Λεμεσόν που την είσιεν καμόν η σχέση, είδεν τζαι λλίον θάλασσαν, ενθουσιάστηκε (μεν θορείτε που τζαι η Ιρλανδία εν νησίν, η θάλασσα τους καμία σχέση με τη δική μας, την κούκλα μας, τωρά με τα πετρέλαια δηλαδή εν ζήτημαν πότε θα γινεί πανούκλα).

Τέλοσπάντων, όσον ήμασταν έσσω οι επόμενες μέρες ετζιλύσαν καλλύττερα:
- οι γονιοί μου εξιντραπήκαν τέλεια που μια φάση τζαι μετά τζαι απλά εμιλούσαν της σχέσης κυπριακά, αργά τζαι καθαρά λες τζαι έτσι ήταν να καταλάβει (εν Ιρλανδός, όι κουφός). η σχέση να στέλλει σήματα πανικού με τα μμάθκια του τζαι εγώ να κάμνω μετάφραση.
- Είδαμεν Μr.Bean καμπόσο που εν χρειάζεται γλώσσα.
- Η μάνα μου εμοιράστηκεν με τη σχέση το αγαπημένο της παιχνίδι στη μηχανούα (έχουμεν τζαι τέθκοια έσσω μας), η σχέση επορώθηκε τζαι έβαλε σκοπό να ρέξει ούλλα τα επίπεδα (τζαι πίσω που τη ράσιην του σουρεαλιστική συζήτηση Μάνας-Πατέρα με την Ερυκίνη να αυτοπυρπολείται στο μπαγκράουντ: Μ: Δε, δε, έρεξεν τζαι το 10!!!, Π: Εσού που είσαι? Μ: Εκόλλησα στο 7, Π: Α, μα εν έξυπνος αα??)
- η σχέση τζαι εγώ εμαειρέψαμεν της οικογένειας ψάρι στο φούρνο (δική μας συνταγή) με τη Μάνα και τον Πατέρα να κάθουνται να μας θορούν έκπληκτοι (η Μάνα μου που κάποιος άλλος μαειρεύκει στην κουζίναν της τζαι την αφήνει να τανίσει, ο Πατέρας που ένας αρσενικός ξέρει να μαειρεύκει τζαι έσυρνεν της Μάνας σπόντες τύπου "θόρε να μαθαίνεις"). όι να το παινευτώ, αλλά ήταν τόσον καλόν που η Μάνα είπεν τα πρώτα τζαι μοναδικά της αγγλικά (ίνταλως λαλούμεν το πολλά ωραία στα αγγλικά???)
- την τελευταία ημέρα εφκάλαμεν τζαι φωτογραφία ούλλοι μαζί, η σχέση είπεν των γονιών μου "ευχαριστώ με όλα" (όπως λέμε γύρος με απόλα), έκαμεν ττόκκα με τον Πατέρα τζαι εφύαμεν.

Ηθικό δίδαγμα: να μεν υποτιμάς την καλοσύνην του πλασμάτου (τζαι δη του κυπριακού πλασμάτου που χωρκόν). Οι γονιοί μου εσυμπεριφερθήκαν όπως ακριβώς επερίμενα, με τον πιο φιλόξενον, ανοιχτόκαρδον, κυπριακόν τους τρόπον, τι τζι αν η σχέση εν έναν καστρίσιηκον ασπρουλιάρικο ιρλανδέζικον κοπελλούδιν (που τζοιμάται με την κόρην τους χωρίς να τη στεφανωθεί).

ΥΓ: Την πρώτη νύχταν έσσω μας η σχέση (που το παίζει τζαι κουλ) εξύπνησεν αναστατωμένος που εφιάλτην, ότι τάχα οι γονιοί μου τζαι οι γονιοί του εσυνομωτήσαν να μας χαρτώσουν πίσω που τη ράσιη μας. "ααααχ, καημένε μου, ΕΥ-ΤΥ-ΧΩΣ να λαλείς που οι γονιοί μου δεν κατέχουν εγγλέζικα τζαι δεν μπορούν να συνομωτήσουν, διαφορετικά ελάλουν σου εγώ για πότε ο εφιάλτης γίνεται πραγματικότητα", εσκέφτηκα αλλά εν το είπα. άσε να δει που μόνος του ίντα φάλιες ανοίξαμεν τωρά.

Το πρώτον του '12

Αγαπητέ αναγνώστη/ αναγνώστρια,

πως περνούν τα χρόνια ρε παιδί μου. έφτασεν ετούτη η ώρα που μοναχιά στο γραφείο γράφω σας το πρώτον ποστ του 2012. Εν ξέρω πως σας εμπήκεν εσάς το 2012, εμένα πάντως το 2012 ήβρεν με να ανταλλάσσω στο σαλόνιν του πατρικού μου στο χωρκόν μου φιλούδιν στο στόμαν (σκέτο φιλούδιν, όι τίποτες γλώσσες, είπαμεν, στο πατρικό μου στο χωρκό) με τη σχέση, μπροστά που τα ορθάνοιχτα (σύμφωνα με τη σχέση, εγώ εν επρόσεξα τίποτες) στόματα μάνας, πατέρα, αδερφού (πάλε σύμφωνα με τη σχέση του αρφού ήταν λλίον πιο ορθάνοιχτο που των γονιών). Ως τζαι η σχέση εξεπλάγην αφού είπα του που πριν έσσω μας στο χωρκόν εν έσιει με φιλούθκια, με αγκαλίτσες, με τζίσμαν, με τίποτες γιατί οι γονιοί μου εν τζαι γέροι άνθρωποι (πόσα να αντέξουν?).

έτσι που λέτε, η πρωτοχρονιά ήβρεν μας με τη σχέση στα τυπικά πρωτοχρονιάτικα έθιμα της οικογένειας Ερυκίνης. Κατανάλωση μέχρι σκασμού των πρωτοχρονιάτικων φαγιών συμπεριλαμβανομένης σούγλας (σταθερά), μακαρονιών του φούρνου και κανελλονιών. η σχέση που ούλλα επροτίμαν τη σούγλα (έσιει μέλλον τούτον το παιδίν στην κύπρο), ενώ η υποφαινόμενη τες ξυδάτες ντομάτες (το χιτ του φετινού τραπεζιού). Εννοείται το φαγοπότι εδιεξήχθη υπό τους παράφωνους ήχους αγνώστων αοιδών που το πρωτοχρονιάτικον παναύριν του Σίγμα (μεν ρωτάτε γιατί που ούλλα τα κανάλια το Σίγμα, εν υπάρχει λογική απάντηση), που εσυγκλόνισεν τη σχέση (η οποία μετά από ώρα παρατήρησης εκατέλεξεν πως το ελληνικό/κυπριακό γλέντι περιλαμβάνει κατά βάση γεναίτζες που σούζουνται λάγνα τζαι άντρες που τες θορούν τζαι στάσσουν τα σάλια τους), ενώ η λοιπή οικογένεια επροσπαθούσεν να εντοπίσει ποια που τες κύπριες λικνίζουσες κόρες ήταν η πιο πασιοζάμπισσα (αν δεν σου παν τα μίνια, μεν τα φορήσεις λέω εγώ. τι ανώμαλη οικογένεια είμαστεν θα λαλείτε εσείς).

Μετά που πολλήν απελπισία (κυρίως λόγον παραφωνίας) εγυρίσαμεν το στο ΡΙΚ για τον παραδοσιακό αόρατο φακό τζαι εγελάσαμεν τζαι λλίον (μεν ρωτάτε γιατί, εν υπάρχει λογική απάντηση). Ο Πατέρας, κλασσικά, εμεταφέρτηκεν στον καναπέ όπου έκοψεν έναν μικρόν κουρούδιν (μετά ροχαλητού εννοείται), τον οποίον εκουντούσεν διακριτικά στην αρχή, αδιάκριτα μετά, η Μάνα ("τζαι εν αντροπή που τον άδρωπον") στο χτύπημα των 12 για τα Χρόνια Πολλά.

Εκόψαμεν τζαι βασιλόπιτταν (σταθερά το σελίνιν στο αδέρφιν) τζαι μετά επίαμεν που την κολλητή Μ. για νέσκαφε τζαι κουβεντούλα (τόσο τσακίρ κέφι την πρωτοχρονιά), όπου η σχέση ήρθε σε επαφή με το φαινόμενον Μαζωνάκης (Μαζο-μαζο-χίζομαι μαζί σου) τζαι εκόντεψεν να φκάλει τη σούγλα που έφαεν που το τόσον στυλ (μαζό η σχέση είναι εξ ιρλανδίας, εν καταλάβει που στυλ, μεν προσβάλλεσαι).

Με λλία λόγια πολιτισμικό σοκ η πρωτοχρονιά τζαι για τη σχέση, τζαι για την οικογένεια.

καινούργια πράματα για ούλλους.

Λαλείτε έτσι να πάει ούλλη η χρονιά??

Χρόνια μας Πολλά!

(αγαπητή αναγνώστρια ξέρω ότι αγωνιάς, έτσι σε μεταγενέστερο ποστ θα σου τα πω ούλλα που την αρκήν. προς το παρόν, τζαι λλίη δουλειά εν βλάφτει)