Το πρώτον του '12

Αγαπητέ αναγνώστη/ αναγνώστρια,

πως περνούν τα χρόνια ρε παιδί μου. έφτασεν ετούτη η ώρα που μοναχιά στο γραφείο γράφω σας το πρώτον ποστ του 2012. Εν ξέρω πως σας εμπήκεν εσάς το 2012, εμένα πάντως το 2012 ήβρεν με να ανταλλάσσω στο σαλόνιν του πατρικού μου στο χωρκόν μου φιλούδιν στο στόμαν (σκέτο φιλούδιν, όι τίποτες γλώσσες, είπαμεν, στο πατρικό μου στο χωρκό) με τη σχέση, μπροστά που τα ορθάνοιχτα (σύμφωνα με τη σχέση, εγώ εν επρόσεξα τίποτες) στόματα μάνας, πατέρα, αδερφού (πάλε σύμφωνα με τη σχέση του αρφού ήταν λλίον πιο ορθάνοιχτο που των γονιών). Ως τζαι η σχέση εξεπλάγην αφού είπα του που πριν έσσω μας στο χωρκόν εν έσιει με φιλούθκια, με αγκαλίτσες, με τζίσμαν, με τίποτες γιατί οι γονιοί μου εν τζαι γέροι άνθρωποι (πόσα να αντέξουν?).

έτσι που λέτε, η πρωτοχρονιά ήβρεν μας με τη σχέση στα τυπικά πρωτοχρονιάτικα έθιμα της οικογένειας Ερυκίνης. Κατανάλωση μέχρι σκασμού των πρωτοχρονιάτικων φαγιών συμπεριλαμβανομένης σούγλας (σταθερά), μακαρονιών του φούρνου και κανελλονιών. η σχέση που ούλλα επροτίμαν τη σούγλα (έσιει μέλλον τούτον το παιδίν στην κύπρο), ενώ η υποφαινόμενη τες ξυδάτες ντομάτες (το χιτ του φετινού τραπεζιού). Εννοείται το φαγοπότι εδιεξήχθη υπό τους παράφωνους ήχους αγνώστων αοιδών που το πρωτοχρονιάτικον παναύριν του Σίγμα (μεν ρωτάτε γιατί που ούλλα τα κανάλια το Σίγμα, εν υπάρχει λογική απάντηση), που εσυγκλόνισεν τη σχέση (η οποία μετά από ώρα παρατήρησης εκατέλεξεν πως το ελληνικό/κυπριακό γλέντι περιλαμβάνει κατά βάση γεναίτζες που σούζουνται λάγνα τζαι άντρες που τες θορούν τζαι στάσσουν τα σάλια τους), ενώ η λοιπή οικογένεια επροσπαθούσεν να εντοπίσει ποια που τες κύπριες λικνίζουσες κόρες ήταν η πιο πασιοζάμπισσα (αν δεν σου παν τα μίνια, μεν τα φορήσεις λέω εγώ. τι ανώμαλη οικογένεια είμαστεν θα λαλείτε εσείς).

Μετά που πολλήν απελπισία (κυρίως λόγον παραφωνίας) εγυρίσαμεν το στο ΡΙΚ για τον παραδοσιακό αόρατο φακό τζαι εγελάσαμεν τζαι λλίον (μεν ρωτάτε γιατί, εν υπάρχει λογική απάντηση). Ο Πατέρας, κλασσικά, εμεταφέρτηκεν στον καναπέ όπου έκοψεν έναν μικρόν κουρούδιν (μετά ροχαλητού εννοείται), τον οποίον εκουντούσεν διακριτικά στην αρχή, αδιάκριτα μετά, η Μάνα ("τζαι εν αντροπή που τον άδρωπον") στο χτύπημα των 12 για τα Χρόνια Πολλά.

Εκόψαμεν τζαι βασιλόπιτταν (σταθερά το σελίνιν στο αδέρφιν) τζαι μετά επίαμεν που την κολλητή Μ. για νέσκαφε τζαι κουβεντούλα (τόσο τσακίρ κέφι την πρωτοχρονιά), όπου η σχέση ήρθε σε επαφή με το φαινόμενον Μαζωνάκης (Μαζο-μαζο-χίζομαι μαζί σου) τζαι εκόντεψεν να φκάλει τη σούγλα που έφαεν που το τόσον στυλ (μαζό η σχέση είναι εξ ιρλανδίας, εν καταλάβει που στυλ, μεν προσβάλλεσαι).

Με λλία λόγια πολιτισμικό σοκ η πρωτοχρονιά τζαι για τη σχέση, τζαι για την οικογένεια.

καινούργια πράματα για ούλλους.

Λαλείτε έτσι να πάει ούλλη η χρονιά??

Χρόνια μας Πολλά!

(αγαπητή αναγνώστρια ξέρω ότι αγωνιάς, έτσι σε μεταγενέστερο ποστ θα σου τα πω ούλλα που την αρκήν. προς το παρόν, τζαι λλίη δουλειά εν βλάφτει)