Οι λόγοι που είμαστεν ανυπόθετοι ως λαός εν πολλοί.
Τζαι αναλόγως καταστάσεως φκαίνουν διάφοροι στην επιφάνεια.
Τες τελευταίες μέρες που λαλείτε είμαστεν ανυπόθετοι για θκυό λόγους.
Ο πρώτος εν που προσπαθούμε να πείσουμε την οικουμένη επί 35 χρόνια ότι θέλουμε να λύσουμε το Κυπριακό, ενώ ταυτοχρόνως με το που ανακοινώνεται ότι εννά παν για φαί στου Ντάουνερ τα κοπέλλια πιάννει τους ούλλους πανικός "ου παναγία μου άμπα τζαι λυθεί το κυπριακό όβερ σούγλας". Τζαι δυστυχώς τούτος ο πανικός δεν είναι καινούργιος. Τζαι αν η γελοιότητα της διγλωσσίας μας φτάνει τα επίπεδα της ανυποθετοσύνης, η εξωφρενική επιμονή μας στο "δεν είναι αυτό που νομίζεις" φτάνει τα όρια της αηδίας (μπορεί να στείλει έναν άνθρωπο στο ψυχιατρείο για οικειοθελές ζουρλομανδύα).
Ο δεύτερος εν τζείνοι οι γνωστοί μου στο φατσοβιβλίο (επειδή εν πολλοκυκλοφορώ στο μέσο δεν το παρατήρησα ώσπου μου το είπεν ο παρέας ο Π. εχτές τζαι έψαξά το ενδελεχώς) που βάλλουν κάτι ποστ που λαλούν γιατί δεν πρέπει οι Κυπραίοι να δώκουμεν υποστήριξη στο λαό της Τουρκίας, επειδή πριν 40 χρόνια ο στρατός έκαμεν τζείνα που ξέρουμε ότι έκαμεν. Καταρχήν, είσαστεν ανυπόθετοι αν δεν μπορείτε να διαχωρίσετε το σήμερα που το παρελθόν, τζαι είσαστεν ανυπόθετοι αν δεν μπορείτε να διαχωρίσετε τους νεολαίους που εν στο δρόμο σήμερα (που ήταν αγέννητοι το '74) που τον Τουρκικό στρατό. Αλλά παραπάνω είσαστεν ανυπόθετοι αν νομίζετε ότι τούτοι οι άνθρωποι που εν στους δρόμους χρειάζουνται την υποστήριξη οποιουδήποτε κυπραίου. Οι Τούρκοι νέοι, χτυπημένοι κυπραίοι γνωστοί μου που κάθεστε στα καφέ αμέριμνοι, μια χαρά ένουν. Υπερασπίζουνται την πόλη τους, τα δεντρά τους, τζαι τα πάρκα τους, την ιστορία τους, την ελευθερία τους, τζαι τη ζωή τους. Καμίαν υποστήριξη που τζοιμησμένους δεν χρειάζουνται. Εν εμείς που χρειαζούμαστεν υποστήριξη (τεχνητή υποστήριξη θα έλεγα) που ξεπουλιέται ο φυσικός μας πλούτος σε Ρώσους, Κινέζους τζαι εγχώριους λαμόγιους, τζαι χάσκουμε υπερήφανοι γιατί πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι κέντρο θα είμαστε. Ενεργειακό, επιχειρηματικό, τουριστικό κλπ κλπ. Εν τζείνον που λαλεί η μάνα μου πρώτα φκαίνει η ψυσιή του πλασμάτου τζι ύστερα το χούιν. Με δεντρά θα μας εκόφταν, με θάλασσες, με τίποτε. Ριάλλια να έσιει η υπόθεση τζαι είμαστεν εντάξει.
Ανυπόθετοι λαλώ σου.
ΥΓ: σε 4 μέρες είμαι στη νήσο τζαι όπως βλέπετε θκιαβάζοντας τα νέα καθημερινά εφόρτωσα καμπόσο. πως θα τα αντιμετωπίσω τούτα λάιβ ενι ξέρω (έχασα τζαι την ιώβια υπομονή μου τόσα χρόνια στα ξένα τζαι εν αντέχω). νομίζω μετά τες διακοπές εννά θέλω διακοπές.
Τζαι αναλόγως καταστάσεως φκαίνουν διάφοροι στην επιφάνεια.
Τες τελευταίες μέρες που λαλείτε είμαστεν ανυπόθετοι για θκυό λόγους.
Ο πρώτος εν που προσπαθούμε να πείσουμε την οικουμένη επί 35 χρόνια ότι θέλουμε να λύσουμε το Κυπριακό, ενώ ταυτοχρόνως με το που ανακοινώνεται ότι εννά παν για φαί στου Ντάουνερ τα κοπέλλια πιάννει τους ούλλους πανικός "ου παναγία μου άμπα τζαι λυθεί το κυπριακό όβερ σούγλας". Τζαι δυστυχώς τούτος ο πανικός δεν είναι καινούργιος. Τζαι αν η γελοιότητα της διγλωσσίας μας φτάνει τα επίπεδα της ανυποθετοσύνης, η εξωφρενική επιμονή μας στο "δεν είναι αυτό που νομίζεις" φτάνει τα όρια της αηδίας (μπορεί να στείλει έναν άνθρωπο στο ψυχιατρείο για οικειοθελές ζουρλομανδύα).
Ο δεύτερος εν τζείνοι οι γνωστοί μου στο φατσοβιβλίο (επειδή εν πολλοκυκλοφορώ στο μέσο δεν το παρατήρησα ώσπου μου το είπεν ο παρέας ο Π. εχτές τζαι έψαξά το ενδελεχώς) που βάλλουν κάτι ποστ που λαλούν γιατί δεν πρέπει οι Κυπραίοι να δώκουμεν υποστήριξη στο λαό της Τουρκίας, επειδή πριν 40 χρόνια ο στρατός έκαμεν τζείνα που ξέρουμε ότι έκαμεν. Καταρχήν, είσαστεν ανυπόθετοι αν δεν μπορείτε να διαχωρίσετε το σήμερα που το παρελθόν, τζαι είσαστεν ανυπόθετοι αν δεν μπορείτε να διαχωρίσετε τους νεολαίους που εν στο δρόμο σήμερα (που ήταν αγέννητοι το '74) που τον Τουρκικό στρατό. Αλλά παραπάνω είσαστεν ανυπόθετοι αν νομίζετε ότι τούτοι οι άνθρωποι που εν στους δρόμους χρειάζουνται την υποστήριξη οποιουδήποτε κυπραίου. Οι Τούρκοι νέοι, χτυπημένοι κυπραίοι γνωστοί μου που κάθεστε στα καφέ αμέριμνοι, μια χαρά ένουν. Υπερασπίζουνται την πόλη τους, τα δεντρά τους, τζαι τα πάρκα τους, την ιστορία τους, την ελευθερία τους, τζαι τη ζωή τους. Καμίαν υποστήριξη που τζοιμησμένους δεν χρειάζουνται. Εν εμείς που χρειαζούμαστεν υποστήριξη (τεχνητή υποστήριξη θα έλεγα) που ξεπουλιέται ο φυσικός μας πλούτος σε Ρώσους, Κινέζους τζαι εγχώριους λαμόγιους, τζαι χάσκουμε υπερήφανοι γιατί πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι κέντρο θα είμαστε. Ενεργειακό, επιχειρηματικό, τουριστικό κλπ κλπ. Εν τζείνον που λαλεί η μάνα μου πρώτα φκαίνει η ψυσιή του πλασμάτου τζι ύστερα το χούιν. Με δεντρά θα μας εκόφταν, με θάλασσες, με τίποτε. Ριάλλια να έσιει η υπόθεση τζαι είμαστεν εντάξει.
Ανυπόθετοι λαλώ σου.
ΥΓ: σε 4 μέρες είμαι στη νήσο τζαι όπως βλέπετε θκιαβάζοντας τα νέα καθημερινά εφόρτωσα καμπόσο. πως θα τα αντιμετωπίσω τούτα λάιβ ενι ξέρω (έχασα τζαι την ιώβια υπομονή μου τόσα χρόνια στα ξένα τζαι εν αντέχω). νομίζω μετά τες διακοπές εννά θέλω διακοπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου